‌ مهارت نه نگفتن هم یکی از ثبات‌های شخصیتی هستش اینکه راحت به خیلی از درخواست‌ها نه ‌می‌گم می‌دونم که فوریت و ضرورت نداره پس برای خودم ارزش قائلم و قبول نمی‌کنم🌱 ‌

‌ اینکه من توی جمع نمی‌تونم از اعتقادم حرف بزنم یعنی من شخصیتی پایدار ندارم🚶‍♀ ‌

‌ تو جمع مذهبیا غیرمذهبیم تو غیرمذهبیا مذهبی این یعنی شخصیت پایدار ندارم آدم یا این‌وره یا اون‌وره🚶‍♀ ‌‌

‌ اینکه با شرایط محیطم تغییر کردم مثلا شغل رده بالایی نصیبم شده یا ازدواج کردم دیگه مثل آدم سابق نیستم و با اطرافیانم مثل قبل ارتباط نمی‌گیرم یعنی شخصیتی پایدار ندارم🚶‍♀ ‌

‌ شاید بپرسین یعنی تغییر نکنیم؟ نه قطعا همچین حرفی رو نزدم منظورم اینه که تا یه بخشی از این تغییر طبیعیه اما غالبا نقض شخصیتیه😕 ‌

‌ یعنی آقا من شخصیت ثابت ندارم و شما شخصیت من رو می‌سازید🚶‍♀ ‌

‌ یکی از آسیب‌های صنعت مد دقیقا همینجاس اینکه من طبق اقتضای جامعه تغییر بکنم یعنی بی‌ثباتم یعنی من با مد سنجیده می‌شم اون تعیین می‌کنه که من چه پوششی داشته باشم🤷‍♀ ‌

‌ از وقتی که دغدغه‌ی من شده که الان چی ترند شده یا مد شده یعنی شخصیتی پایدار ندارم که برای زندگی خودم تصمیم بگیرم ‌

‌ هرجایی می‌رم فاکتور‌های رفتاری که بر محور خدا باشه رو محفوظ نگه می‌دارم و ازشون دفاع می‌کنم اجازه نمی‌دم مطابق با جمع عوض بشم🤷‍♀ ‌

‌ ‌مواظب باشیم که چه کسی رو رفیق و همراه خودمون می‌دونیم این تغییر تدریجیه مواظب پنج نفر اطرافمون باشیم که چه کسی برامون اولویت داره؟ اگه آدم حسابی بودن که خدا زیادشون کنه اگه نه که تجدیدنظر بد نیست🚶‍♀ ‌‌

‌ آدما با محیط پیرامون‌شون شناخته می‌شن اینکه طرف با کی می‌گرده؟ بخش عمده تحقیقات ازدواج هم اختصاص داره به این موضوع ولو اینکه آدم خوبی باشی ولی دوست خوبی نداشته باشی ضربه حضورش رو تو زندگیت می‌خوری🚶‍♀ ‌

‌ همون قضیه سیب گندیده‌س که‌ می‌تونه زندگی خیلی‌ها رو نابود کنه🤷‍♀ ‌

‌ خب بریم سراغ نشانه‌ی‌ سوم👇 ‌

‌ 🔻۳. شخصیت پایدار خلوت و جلوت براش فرقی نداره ‌ بیرون فرشته نجاته خونه دیو دو سر😕 ‌

‌ مثلا تو اجتماع خودشو آدم مومنی جلوه می‌ده ولی تو حریم شخصی یعنی خانواده اخلاق نداره حالا به این معنا نیست که باشه با این حرف بیرون هم بداخلاق میشما😁‌ بُعد مثبت‌ش رو نگاه کنیم تو خونه هم خوش‌اخلاق می‌شم ‌

‌ کارمند شرکتم کسی حواسش نیست دوربین‌ها قطعه مثلا قندونو خالی می‌کنم تو جیبم🚶‍♀ ‌

‌ هرجا می‌رم ظرف می‌شورم و خودمو آدم کارکنی جلوه می‌دم ولی خونه خودمون دست به سیاه‌سفید نمی‌زنم🚶‍♀ ‌

‌ مردم رو موعظه می‌کنم ولی خودم به موعظه‌های خودم گوش نمی‌دم کی به کیه؟🚶‍♀ ‌

‌ به عالم و آدم کمک می‌کنم ولی خانواده‌ام ازم یه درخواست می‌کنن می‌گم ای واااای دوباره شروع شد🚶‍♀ ‌

‌ پیش طرف ازش تعریف می‌کنم ولی تا وقتی یه قدم ازم دور شد پشت سرش می‌گم دیدی دختر/پسر فلانی رو؟🚶‍♀ ‌

‌‌ اگه در حریم خانواده آدم خوبی هستیم تو اجتماع هم باید به همین‌گونه باشه یا بالعکس و الا شخصیت پایداری نخواهیم داشت ‌ اگه هم در دو حالت خوب نیستیم که دیگه باید به فکر باشیم🚶‍♀ ‌

‌ به خاطر همینه می‌گن آدما رو تو مسافرت بشناس تو سفر که جادو نمی‌شه طرف که شخصیت واقعی‌ش رو‌ نشون بده ما فقط به عادت‌های طرف شناخت پیدا می‌کنیم و با عادت‌هایی که مطابق با شخصیت ما نباشن آشنا می‌شیم می‌گیم طرف مثلا خوش‌سفر نیست🚶‍♀ ‌

‌‌ اگه می‌خوای سریع شناخت پیدا کنی برو وارد کانون خانواده‌ و تربیت‌ اولیه‌ش شو ببین با والدینش چطور حرف می‌زنه؟ چطوری درخواست می‌کنه؟ بابت مثلا غذا تشکر می‌کنه؟ وقتی مادر و پدرش وارد می‌شه به احترام‌شون بلند ‌می‌شه؟ رابطه‌اش با همسرش به چه شکله؟ یا فرزندش رو چطور تربیت کرده باادب یا بی‌ادب؟ از لحاظ لفظی از تو یا شما استفاده می‌کنه؟ و فاکتورهایی دیگه که شخصیت‌های واقعی طرف رو نشون می‌ده🌱 محیطه که نشون می‌ده شخصیت چطوری ساخته ‌شده ‌‌

‌‌ اگه من مسئول استخدام نیروی دولتی بودم😁 همه‌ی متقاضیان رو به همراه خانواده دعوت می‌کردم مثلا به یه مهمونی رسمی بدون اینکه بهشون بگم همه‌جا دوربین مداربسته وصل می‌کردم مثلا تو‌ پارکینگ تو راهرو یا ورودیه سالن و... که مثلا ببینم حین پیاده شدن از ماشین چطوری رفتار می‌کنه با خانواده یا حین ورود به سالن اول خودش وارد می‌شه یا اجازه می‌ده والدینش وارد شه؟ و دقیق رفتار و احترام‌های متقاضی‌ها رو به نسبت خانواده‌شون می‌سنجیدم بعد با این معیار که هرکسی بیشتر احترام گذاشته به والدین‌ش رو توی اولویت استخدام نیروی دولتی قرار می‌دادم چون معتقدم کسی که توی کانون خانواده موفق عمل کنه قطعا تو جامعه هم فردی بالغ و عاقل خواهد بود چون زمینه تربیت‌ش فراهم شده👌 ‌

‌ البته این معیار فقط یکی از موردای اخلاق‌کاریه و یه آزمایشه که ببینیم طرف خلوت و جلوت براش فرقی داره یا خیر؟ ‌پ.ن: پیام بالا صرفا یه ایده و تراوش ذهنی بود، جای کار و فکر داره🚶‍♀ ‌