‌ به جاش که می‌رسه، معلوم می‌شه که چقدر اینا از خدا دورن؛ چون همون خدایی که بهشون گفته: نماز بخون و نمازت رو اول وقت بخون و به جماعت بخون و تو مسجد بخون همون خدا هم گفته: با بچه‌ها مهربون باش و بهشون محبت کن و احترام‌شون رو حفظ کن و حقشون رو ضایع نکن🚶‍♀ ‌

‌ اما همین که یه بچه می‌آید تو مسجد و یه سروصدای بچه‌گونه راه می‌ندازه همین آدم نمازخون شروع می‌کنه به داد و هوار کردن سر اون بچه و ترسوندن و ضایع کردنش پیش دیگران🤦‍♀ ‌

‌ وقتی هم بهش ‌می‌گی آقای محترم! خانوم بزرگوار! این کار درستش نیست خدا به این کار راضی نیست انگار گوشش سنگینه و نمی‌شنوه😕 ‌

‌ مگه خدایی که گفته نماز بخون و خدایی که گفته با بچه‌ها این طوری رفتار نکن؛ فرق دارن و دوتا خدان؟ معلومه که دو تا نیستن؛ اما من وقتی نمازم رو باتوجه و معبود نمی‌خونم و فقط به حرکات و کلمه‌هاش -که ظاهر نمازه- توجه می‌کنم، دیگه کاری ندارم که به اینکه جاهای دیگه معبود از من چی خواسته🤕 ‌

‌ چقدر بده عاقبت کسی که خیال می‌کنه آدم با خدائیه اما وقتش که می‌رسه می‌بینه تنها چیزی که نداره، خداست ‌

‌ بیاید توجهمون رو به دنیا کم کنیم و تو این مسیر، حواسمون باشه که یکی از دامای شیطون، اینه که دنیا رو فقط تو پول و شهوت و خوراک و خواب بدونیم ‌

‌ باید حواسمون رو جمع کنیم، مراقب باشیم و غافل نشیم که این، دام خیلی بزرگ و گیرائیه😞 ‌

‌ وقتی امام‌مون ناراحت نیست و ما ناراحتیم معناش اینه که دنیازده شدیم وقتی امام‌مون خوشحال نیست و ما خوشحالیم؛ یعنی دنیازده شدیم وقتی چیزی که برا امام‌‌مون مهم نیست و برا ما بااهمیته نشونه‌ی اینه که دنیازده شدیم وقتی فکر و ذهن امام‌مون به چیزی مشغوله که ما ازش غافلیم، یعنی دنیازده شدیم🤕 ‌

‌ خیلی بده آدمی که دنیازده‌ست فکر کنه غبار دنیازدگی رو دامنش ننشسته و در حالی که تو آسمون به عنوان یه آدم دنیازده می‌شناسنش، خودش خیال کنه داغ ننگ دنیا، رو پیشونیش نخورده🚶‍♀ ‌

‌ این که می‌بینین خیلی از آدم‌مذهبیا جلسات هیئت‌شون رو می‌رن، نمازشون رو می‌خونن، نمازجمعه‌شون ترک نمی‌شه، همیشه نمازاشون رو تو مسجد می‌خونن، دعای ندبه‌شون اگه ترک بشه، می‌ریزن به هم و... ولی از اون طرف راحت غیبت می‌کنن عصبانی می‌شن و مثل آب خوردن تهمت می‌زنن و به راحتی دروغ می‌گن و آبروی مردم رو مثل ته مونده‌ی آب لیوان می‌ریزن و...🤦‍♀ ‌

‌ برا اینه که دنیازده شدن دنیازدگی خیلی دایره‌ش وسیعه، خیلییی بعضی از ما به ظاهر مذهبیا تو دنیازدگی، از خیلی از آدمایی که به ظاهرشون می‌آید که بیشتر دنیازده باشن، جلو زدیم ‌

‌ اصلا چی شد که دایره‌ی دنیازدگی این قدر محدود شد؟ کی این بلا رو سر ما آورد؟ چرا طوری دنیا رو برامون معنا کردن که خیال همه‌مون راحت شد که دنیازده نیستیم؟ چرا وقتی شنیدیم دنیا از آب بینی بز پست‌تره، سریع همین تعریفای محدود اومد تو ذهن‌مون؟🚶‍♀ ‌