بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ

اولین مستمع روضه‌ی پرفیض حسین مادرش حضرت زهراست خدا می‌داند . . .

روز به نام عبدالله‌بن‌حسنه یتیم امام حسن . . .

امروز مهمان آقای کریم شدیم . . .

دارد این ماه محرم سفره داری بی نظیر که شده روز و شب ما روزگاری بی نظیر

ما امام مجتبی داریم یاری بی نظیر قافله دارد از او دو یادگاری بی نظیر ..

امشب اما عشق پای سور و ساتش میرود دست ما بر دامن شاخه نباتش میرود

نامش عبدالله ست یعنی هم حسین و هم حسن گشته یک عالم حسین و گشته یک عالم حسن ..

می‌شود با یاحسین او دلش محکم حسن هرچه میگویم حسین و هرچه میگویم حسن

در وجود، نوجوان خیمه ها معنا شده سن و سالش را نبین آقای آقاها شده..

موقع ظهر است یعنی لحظه های آخر است کربلا دیگر نگو این حال، حال محشر است ..