📹 یک نمونه موفق برای خنثی‌سازی رأی قومیتی اشاره به ترک و کُرد بودن تبار آقای جلیلی، در عین تأکید بر کارآمدی، در برابر رفتار‌های نمایشی ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

«تکرار» را می‌پسندی یا «جهش» را؟ من برای «ما» جهش را انتخاب کردم. تو برای «ما» چه انتخاب خواهی کرد؟ نگران آینده‌ام. بی‌تفاوت نباش‌! #پیامک

🔸 یوم‌اللهِ پانزدهم تیر امروز پانزدهم تیر ماهِ سال یک هزار و چهارصد و سه شمسی و هنگامه‌ی جهشی دیگر است در تاختِ شتابانِ جمهوریِ چهل و چند ساله‌‌ی اسلام. رقابت، رقابتی پرشکوه، درونِ گفتمان انقلاب اسلامی بود؛ رقابتِ دو تن از کارگزاران کهنه‌کارِ جمهوری اسلامی، در فرایند رسمیِ گردش قدرت در جمهوری اسلامی و بر سر جلبِ آراء جمهورِ مسلمان ایران. نتیجه رقابت، هر چه باشد، پیروزِ آن، جمهوری اسلامی است. کاندیداها، هر دوی آن‌ها، دغدغه اعتلای «جمهوری اسلامی ایران» را دارند نه فقط «ایران» را. اختلاف نگاه ایشان، نه درباره جمهوریت است و نه بر سر اسلامیت. در نگاه هردو، هادیِ کشور، ولی معظم فقیه است؛ مرجع تعیین و تبیینِ ارزش‌ها، قرآن و نهج‌البلاغه است. سلیمانی، قهرمانِ مشترکِ هر دوی آن‌هاست و هیچ‌یک برنمی‌تابد که در یکپارچگیِ سرزمینِ ایران، تردید شود. دشمنِ ما این واقعیت‌ها را می‌داند که ماتم گرفته است. می‌داند که نظام اسلامیِ ما با ایفای نقش و اظهارِ اعتمادِ بیش از نیمی از شهروندانش، جانی تازه خواهد گرفت و مصمم‌تر به مصاف خواهد آمد. می‌داند مسیر اعتلای ایران اسلامی، همواره هموار خواهد بود و تنوع‌ها نه در مبانی و اصول، بلکه در راهبردها و راهکارها است. دولت چهاردهم، دولت جمهوری اسلامی است. رئیسِ آن، «سعید» باشد یا «مسعود»، رئیسِ محترمِ دولت جمهوری اسلامی است و تحقق اهداف کلان جمهوری اسلامی را عهده‌دار خواهد بود. نقش من در این رقابت، هر چه بود، پس از آن، شهروندیِ نظام اسلامی است. مبادا خیرخواهی‌ام برای «دولتِ اسلام» را منوط به نتیجه این رقابت کرده باشم! ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

🔸 هنگامه تبریک است؛ اگر این اظهارات متعفن بگذارد؛ - متعفن، خطاب به پیروز رقابت و هوادارانش؛ - متعفن، خطاب به کاندیدای بی‌اقبال در دور اول؛ - متعفن، خطاب به کاندیدای کم‌اقبال در دور دوم؛ - متعفن، خطاب به اقلیت‌های قومی و مذهبی؛ - متعفن، خطاب به وزارت کشور؛ - متعفن، حتی خطاب به شورای نگهبان! ادامه بدهید و سنگرگشایی کنید. از ماست که بر ماست... ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

🔸 پزشکیان «مسعود» شد و جلیلی «سعید» ماند... برخی قلم‌به‌دستان و تریبون‌داران که دور دوم انتخابات، در قامت حمایت نسبی از دکتر جلیلی برآمده بودند، این شکست ظاهری را دست‌مایه واکنش‌هایی نه‌چندان دور از انتظار کرده‌اند. من از این واکنش‌ها این را می‌فهمم که جلیلی اگر رأی می‌آورد و می‌خواست با اتکا به این بدنه حامیان، تشکیل دولت دهد، معلوم نبود «سعید» بمانَد. پیکر دولت نوپای او، آماج هجمه‌هایی قرار می‌گرفت که قدرت تخریب آن‌ها پیش از این و تا روزهای آخر، بر پیکر دولت شهید رئیسی، آزموده شده بود. همان بهتر که این فاصله‌ها، لاپوشانی نشد. بیاییم در این فرصتِ احتمالا طولانیِ پیشِ‌رو، «عدالت و انصاف» را قاضی نموده و درباره یکایک نقاط افتراق، حکم کنیم. نتیجه خالی از این دو نیست؛ یا برای همیشه نقاب‌های موهوم وحدت گفتمانی را از چهره برمی‌داریم و یا برای همیشه، تصمیم می‌گیریم که از هر فرصتی برای چنگ‌ انداختن به صورتِ هم‌گفتمان خود، استفاده نکنیم. ضمنا به «متولیان جبهه انقلاب» پیشنهاد می‌شود به جای آنکه در لابلای حوادثِ این روزها، به دنبال تاییدی بر آمال و تحلیل‌های گذشته خود باشند، تمرکز و همت را در تعیین صحیح مسیر آینده، صرف کنند. درس بگیرند که مسیر کسب قدرت در نظام اسلامی از «جمهوریت» و جلب «آراء مردم» می‌گذرد؛ نه از مسیر «بازی با مهره‌ها» و «آرایشِ فضای رقابت». بیست‌کال‌ها و سی‌وُیس‌های خود را قطع نکنند و وظیفه مهم «جهاد تبیین» را به هفت روزِ منتهی به انتخابات ۱۴۰۷ موکول نسازند. ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

🔸 انتخابات تمام شد؛ نوبت تعامل است. عبارت درج شده در عنوان، نامفهوم است؟ یا احتمالا تن دادن به آن دشوار به نظر می‌رسد؟! مثالی می‌زنم بلکه مفهوم و آسان گردد: ایام پسندیدن و خواستگاری و بله‌برون، به هر شکل و با هر نتیجه، سپری شده است. امروز، فارغ از هر قضاوتی که نسبت به هم دارید، با چند بچه قد و نیم‌قد در کنار هم و زیر یک سقف هستید. صلاح شما و بچه‌ها در این است که نه تنها در کنار هم بمانید، بلکه یکدیگر را یاری نموده و جز به «آینده‌ای بهتر برای همه» فکر نکنید. اولین قدم، شکستن منیّت و تن دادن به مشاوره است. مشاور از شما می‌خواهد نقاط قوت یکدیگر را فهرست کنید؛ بر این فهرست تأکید کنید و آن را مبنای تعامل قرار دهید. فهرست می‌کنم: ۱. حضور فعال و طولانی‌مدت و البته کم‌حاشیه به عنوان کارگزار جمهوری اسلامی در مجلس و دولت ۲. تأکید مکرر بر حرکت در چهارچوب سیاست‌های کلی نظام و منویات مقام معظم رهبری ۳. تأکید مکرر بر عدم‌وابستگی به جریان‌های سیاسی و وام‌دار نبودن به همسنگرانِ انتخاباتی ۴. استناد مکرر کنش‌های سیاسی به متون دینی (قرآن و نهج‌البلاغه) و لگدمال کردن اندیشه‌ای که ساحت سیاست را جدا از دین می‌داند. ۵. اعتنا به ارزش‌هایی چون حجاب و عفاف، و تأکید بر لزوم «هدایت» مردم در این زمینه ۶. توان گفتگوی صمیمی با مردم و همراه‌سازی و اقناع ایشان در بزنگاه‌ها و بحران‌ها ۷. برخورداری از ظرفیت اجماع‌سازی ملی و وحدت‌بخشی به تنوع‌های قومی و مذهبی ۸. تاکید دست‌کم شفاهی بر «صداقت» و «عدالت» و «مردم‌داری». تاکید می‌کنم اگر حتی یک مورد از این فهرست را می‌پذیرید، همان را مبنای تعامل با این دولتِ نوپا قرار دهید. ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

🔸 آقای رئیس‌جمهور مسعود پزشکیان! دیروز، من به عنوان یک شهروند، حق داشتم که رأیی متفاوت از هواداران شما داشته باشم؛ اما امروز تکلیفِ خود می‌دانم که هوادار و خیرخواهِ شما به عنوان رئیس‌جمهور کشورم باشم. از صمیم قلب، آرزومندم دولت جنابعالی، از موفق‌ترین دولت‌های تاریخ پرشکوه جمهوری اسلامی باشد؛ فهرست نقاط قوتِ آن روز به روز فزونی یافته و از نگرانی‌های ما درباره توانمندی شما، روز به روز کاسته شود. ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

🔸 شتاب‌زدگی در تطهیر تعلل! - حضرت فرمود: «در انجام وظیفه نه تعلل می‌کنیم، نه شتابزده می‌شویم»؛ - برخی شنیدند: «هیچ شخصی در انجام وظیفه‌اش تعلل نکرده است»! حضرت امام خامنه‌ای (سایه بلندش مستدام باد)، راهبر نظام «جمهوری» اسلامی ایران است نه سخنگوی دولت، ملت، یا هر جزء دیگری از سازمان گسترده این نظامِ «مردم‌سالار». راهبر این نظام مقدس، هیچ‌گاه و از جمله در این بزنگاه تاریخی، در انجام «وظیفه» تعلل نکرده است. یکی از مصادیق «وظیفه»، اعطای فرصتِ «آزمون» به بدنه تصمیم‌گیران و نیز کلیه اثرپذیران است تا دست از تعلل احتمالی بردارند؛ از شناخت و اراده لازم برای سهیم شدن در تصمیم‌های بزرگ، بهره‌مند شده و پذیرایِ کاملِ پیامدهای پیچیده آن گردند. هزینه‌های احتمالا به بارآمده طی این فرایندِ «همراه‌سازی»، می‌تواند غیرقابل جبران ارزیابی شود ولی نامتناسب با دستاوردهای این راهبریِ حکیمانه نیست. ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial

. بیمار اگر امید به بهبود از مسیری موهوم داشته باشد، در تن دادن به نسخه طبیب، تعلل می‌کند و درمان را پس خواهد زد. حتی اگر بتوان اولین مرحله درمان را به او تحمیل کرد، عدم‌همراهی مناسب او در تحمل کوچکترین عوارض درمان، تداوم فرایند درمان تا کسب «نتیجه نهایی» را تهدید خواهد کرد. طبیب اگر «حکیم» هم باشد، درنگ می‌کند تا قدری از پیامدهای بیماری و ناکارآمدی نسخه‌های موهوم، نمایان شود و بیمار با چشیدن دردِ تن ندادن به درمان، با اطمینان کامل، آغوش خود را برای تجویز طبیب و تحمل همه عوارض احتمالی آن باز کند. این درنگ که «درمان پایدار» را تضمین می‌کند، نه تعلل، بلکه کنشگری به‌هنگام است. ✍🏻 دانیال محب‌الطاهر @MohebAltaher_Danial