اواخر اسفند سال88 بعدازتوسل به حضرت زهرا درحرم امام رضا(ع)دخترخانم پاک ونجیب از خانواده ای مذهبی را به من معرفی کردند. شب تولدحضرت زهرا (س) 12 خرداد89سالگرد عقدمونه. 17مهر89 مصادف باتولد حضرت معصومه زندگی مشترکمون را آغاز کردیم. و ماه عسل تولدامام رضا (ع) به مشهدمقدس رفتیم.

سال89 دانشگاه پیام نور چادگان رشته علوم تربیتی قبول شدم و درطول سه سال مدرک کارشناسی را اخذ کردم.

25 سال ازبهار زندگیم میگذشت که وارد بحبوحه ی جنگ شدم. سال91 چندین بار برای درگیری با گروهک پژاک به کردستان اعزام شدم.

‌ بعد از اصرار من به حضور درمیدان نبرد سوریه و پیگیری های مکرر،بالاخره در4 اسفند93 مهمان بی بی زینب(س) شدم. ودر29اسفند93 بااصابت ترکش به سر به مقام والای شهید وشهادت رسیدم. و پیکر گلگون من روز 8فروردین 94در خانه آخرتم آرام گرفت.

این هم نقشه ی حدودی محل شهادتم.. #شیخ_هلال #سوریه

از من یک فرزند به یادگار مونده؛ آقاعلی اکبر عزیزم. که انشاءالله ادامه دهنده راه سیدالشهدا (ع) باشه. و همچنین حافظ خون تک تک شهدا و انقلاب اسلامی ایران علی اکبرم لحظه شهادت من1 سالو7ماهه بود. 🌻___________

اینم خونه ی آخرتم... فقط یک ردیف با رفیق عزیزم آقاروح الله کافی زاده فاصله داریم. گلستان شهدای نجف آباد(طبق وصیت خودم)..قطعه10

#دلنوشته_شهید_حججی_در_محرم_سال_۹۵ :👇 ‌ یا رب الحسین علیه‌السلام ‌ خدایا؛ چندیست عقدۀ دل پیشت باز نکرده‌ام و باز به لطف شما فرصتی مهیا شد...خدایا؛ محرم حسین علیه‌السلام رسید... تاسوعا رسید... عاشورا رسید...محرم ره به اتمام است و من هنوز...خدایا؛ چه شده است؟ مگر چه کرده‌ام که این‎گونه باید رنج و فراق بکشم؟ خدایا؛ می‌دانم... می‌دانم روسیاهم، پرگناهم...اما... تو را به حسین علیه‌السلام... تو را به زینب سلام‌الله‌علیها... تو را به عباس علیه‌السلام...خدایا... دیگر بس است... اصلاً بگذار این‌گونه بگویم... غلط کردم.خدایا... بگذر... بگذر از گذشته‌ام. ببخش...باور ندارم در عالم کبریایی تو گنهکاران را راهی نباشد. ‌ یا اله العالمین... ‌ ببخش آن گناهانی را که از روی جهالت انجام داده‌ام. ببخش آن خطاهایی را که دیدی و حیا نکردم. خدایا، تو را به مُحرَم حسین علیه‌السلام مرا هم مَحرَم کن... این غلام روسیاه پرگناه بی‌پناه را هم پناه بده... خدایا، یکسال گذشت و من کل سال را تنها با خاطرات همان چند روز جهاد گذراندم... زنده‌ام به امید دوباره رفتن... مپسند... مپسند که این‌گونه رنج بکشم... سینه‌ام دیگر تاب ندارد... مگر چند نفر شوق رفتن دارند؟ یعنی بین این همه خوبان روسیاهی چون من راه ندارد؟ ‌ مگر جز این است که حسین علیه‌السلام هم عباس علیه‌السلام را برد و هم حُر را...مگر جز این است که هم حبیب روسفید شد و هم جو ْن...خدایا اگر شوقی هست، اگر شجاعتی هست، اگر روحم به تکاپو افتاده است برای رفتن همه و همه به لطف تو بوده و بس...می‌توانستی مرا هم در این دنیا غرق کنی...می‌توانستی مرا هم آنقدر سرگرمدنیا کنی که فکر جهاد هم نباشد جه برسد به رفتن... می‌توانستی آنقدر وابسته‌ام کنی که نتوانم از داشته‌هایم دل بکنم...اما خدایا، از همه چیز دل بریده‌ام... از زن و فرزندم گذشتم... دیگر هیچ چیز این دنیا برایم ارزشی ندارد جز آنچه که مرا به تو برساند... خدایا، من از همه چیز این دنیا گذشتم تو نیز از من بگذر... و این همه را فقط از لطف تو می‌دانم... پس: ای که مرا خوانده‌ای؛ راه نشانم بده ... ‌ محسن حججی ۹۵/۷/۳۰ ۳ روز تا محرم ...

سخنان پدر شهید حججی درباره این عکس:) عکــــــس اســــارت شهــــید حجـــــجی🌱 #شهید_محسن_حججی @Mohsendelha1370

#پروفایل_شهید

🌷بِسم‌الرَّب‌الشُــهَداوَالصِدّیقیـن🌷