حتما جریان داستان حضرت فاطمه زهرا و امام حسن علیه السلام در سن طفولیت را شنیده اید بسیار آموزنده هست و خود پاسخ منطقی و کامل این سوال چگونه فرزندانی فاطمی تربیت کنیم هست

در داستانی نقل شده است: حسن جان! مانند پدرت علی باش و ریسمان را از گردن حق بردار و خدای صاحب نعمت و احسان کننده را پرستش کن و با افراد بدخواه و کینه توز دوستی مکن «در آن شب، به کلمات مادر که در گوشه اى از اتاق، رو به طرف قبله کرده بود، گوش مى داد. رکوع و سجود و قیام و قعود مادر را در آن شب، که شب جمعه بود، تحت نظر داشت. با این که هنوز کودک بود، اما مراقب بود ببیند مادرش که این همه درباره زنان و مردان مسلمان دعاى خیر مى کند و یک به یک را نام مى برد و از خداى بزرگ براى هر کدام از آن ها سعادت و رحمت و خیر و برکت مى خواهد، براى شخص خود از خداوند چه چیزى مسألت مى کند؟ امام حسن (علیه السلام) آن شب را تا صبح نخوابیده و مراقب کار مادرش حضرت فاطمه زهرا (علیها السلام) بود. او منتظر بود که ببیند مادر درباره خود چگونه دعا مى کند و از خداوند براى خویش چه خیر و سعادتى مى خواهد؟ شب، صبح شد و به عبادت و دعا درباره دیگران گذشت و امام حسن (علیه السلام) حتى یک کلمه هم نشنید که مادر براى خودش دعا کند. صبح به مادر گفت: مادرجان! چرا من هر چه گوش کردم، شما درباره دیگران دعاى خیر کردى و درباره خودت یک کلمه هم دعا نکردى؟ مادر مهربان جواب داد: “پسرک عزیزم! اول همسایه، بعد خانه خود. داستانی که ذکر کردیم نمونه ای از چنین تربیت ارزنده و والایی است که یک مادر می تواند با رفتار و کردار خود برای فرزندش ایجاد کند. هم عبادت و شب زنده داری را به فرزند بیاموزد و هم از خودگذشتگی و اولویت دادن دیگران نسبت خود در رفتارهای اجتماعی.

حضرت فاطمه (سلام الله علیها) فرزندان خویش را با احترام و ادب مخاطب قرار می داد و در این زمینه به آنان شخصیت و بزرگی می بخشید و نحوه برخورد با دیگران را آموزش می فرمود. به طور نمونه در ماجرای کسای یمانی و پنج تن آل عبا (علیهم السلام) وقتی امام حسن و امام حسین (علیه السلام) که آن زمان خردسال بودند بر مادر وارد می شوند و سلام می کنند؛ ایشان با احترام جواب سلام هر یک را می دهد و می فرماید: ” سلام بر تو باد ای پسرم و ای روشنی دیده و میوه دلم.”

حضرت زهرا (سلام الله علیها) در این لالایی اصل توحید و خداپرستی را به فرزند خویش یادآوری می کند و خداوند را صاحب همه چیز و مهربانترین معرفی می نماید. ایشان در این زمینه یک الگو به فرزند می شناساند و می فرماید همانند پدرت علی حق جو و حق پرست باش و در و مشکلات را در مسیر حق و شناساندن آن به دیگران بردار. در آخر نحوه انتخاب دوست و دوست یابی را به فرزند متذکر می شود و افرادی که نباید به سمت آنها رفت را معرفی می نماید

رعایت عدالت بین فرزندان بررسی لالایی آن حضرت که به ظاهر یک لالایی ساده است تا طفلی به خواب رود ولی در واقع آموزنده معارفی عمیق برای کودکی است که قرار است انسانی کامل و امام بشریت باشد حسن و حسین (علیهما السلام) هر دو خطی نوشتند و نزد مادرشان فاطمه (سلام الله علیها) آوردند تا او قضاوت کند که کدام بهتر است، فاطمه (سلام الله علیها) که نخواست یکی از آنها را بر دیگری ترجیح دهد، فرمود: “نزد پدرتان بروید تا او داوری کند.” آنها نزد پدرشان علی (علیه السلام) رفتند. آن حضرت نیز نخواست که یکی از آنها رنجیده خاطر شود، به آنها فرمود: “نزد جدتان رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) بروید تا او قضاوت کند.” آنها نزد رسول خدا (صلی اللّه علیه و آله) رفتند. ایشان هم فرمود: “من بین شما داوری نمی کنم تا برادرم جبرئیل بیاید و داوری کند.” جبرئیل آمد و گفت: “من داوری نمی کنم تا فرشته اسرافیل بیاید و داوری کند.” اسرافیل آمد و گفت: “من داوری نمی کنم بلکه از درگاه خدا می خواهم که او داوری کند.” خداوند فرمود: “من بین آنها داوری نمی کنم. بلکه مادرشان فاطمه داوری کند.” در این وقت فاطمه (سلام الله علیها) تسلیم سخن خدا شد و فرمود: “من داوری خواهم کرد، گردنبندی داشت و به فرزندانش حسن و حسین (علیهما السلام) فرمود: “من دانه های این گردنبند را پخش بر زمین می کنم. هر کس از شما بیشتر از آن دانه ها برچید. خط او بهتر است (در آن گردنبند هفت دانه مروارید بود) فاطمه آن را برید و دانه هایش پخش بر زمین شد. سه عدد آن را حسن و سه عدد دیگر را حسین برچید. در همین لحظه خداوند به جبرئیل فرمان داد برو به زمین و آن یک عدد باقی مانده را دو نصف کن. تا هر کدام از آنها، نیمی از آن را بردارند و خاطرشان رنجیده نشود.”آری این رفتارها مشتی از خروار در رفتار و تربیت فاطمی است که نتیجه اش حسنین و زینبین (علیهم السلام) شده اند. باشد که مادران با الگوگیری از این الگوی بشری، فرزندانی نیکو رفتار و نیک کردار به جامعه انسانی تحویل دهند.

تشویق به تعلم حضرت زهرا (سلام الله علیها) از همان آغاز کودکی فرزندانش را برای کسب معارف، و تشویق در فراگیری، آماده می کرد. به عنوان مثال به فرزندش حسن (علیه السلام) می فرمود: “به مسجد برو، آنچه را از پیامبر شنیدی فراگیر و نزد من بیا و برای من بازگو کن.” حسن (علیه السلام) همین کار را می کرد و بعد به خانه می آمد و با سخنرانی شیرین خود، بیانات پیامبر خدا (صلی اللّه علیه و آله) را بیان می نمود. از این رو هر وقت علی (علیه السلام) وارد خانه می شد، همسر خویش را حافظ آیاتی از قرآن که تازه نازل شده بود، می یافت، می پرسید: “این آیات و علوم تازه را از کجا دریافت کردی؟” می گفت: “از پسرت حسن.”

اولین مرحله شناخت از کار و آن شخصیتی هست که ما می‌خواهیم الگو برداری کنیم پدر و مادر شناخت از زندگی فاطمه زهرا علیهاالسلام داشته باشند و از کودکی به صورت داستان تعریف کنند و هدیه ای مشخص کنند و چند سوال درباره زندگی آن بانوی بزرگ پرسیده بشود

بیت حضرت زهرا سلام الله علیها دار العباده ست

ویژگی های بیت العباده حضرت زهرا سلام الله رو الگو برداری کنیم پدر ومادر فاطمی ،،فرزندان فاطمی تربیت می کنند

صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین السلام علیک یا صاحب الزمان عج السلام علیکِ یا فاطمة الزهرا اللهم عجل لولیک الفرج اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم الشریف

آن شالله که خدا به شما خیر دنیا وآخرت عطا کند

روضه شهادت حضرت فاطمه زهرا علیهاالسلام 😭التماس دعا 😭

زهرای مرضیه به نقل مرحوم شیخ عباس قمی بعد از نماز مغرب و قبل از نماز عشاء جان به جان آفرین تسلیم کرد. به حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام خیلی سخت گذشت!

شاید همان روز وفاتشان بوده حضرت از مسجد برمی گشت، چند تا از خانم‌های بنی هاشم که رفته بودند عیادت حضرت زهرا علی‌ها السلام داشتند از خانه بیرون می‌آمدند، حضرت دید چهره این‌ها گریان است. دیدید وقتی بیمارستان می‌روی از بعضی از اتاق‌ها که مردم بیرون می‌آیند حال مریض آن اتاق رو می‌فهمی که چقدر بده! آمدند جلو، حضرت فرمود: مَا الْخَبَرُ وَ مَا لِی أَرَاکُنَّ مُتَغَیَّرَاتِ الْوُجُوهِ وَ الصُّوَرِ چی شده چهرتون به هم ریختست، چی شده ناراحتید؟ گفتند: یَا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ أَدْرِکْ ابْنَهَ عَمِّکَ الزَّهْرَاءَ یا امیرالمؤمنین فاطمه را دریاب، اگر دیر بروی نمی‌رسی! فاطمه از دست رفته! با سرعت آمد، فجلس عند راس‌ها نشست کنار فاطمه فَنَادَاهَا یَا فَاطِمَهُ کَلِّمِینِی فَأَنَا ابْنُ عَمِّکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ فَأَنَا ابْنُ عَمِّکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِب حضرت زهرا علی‌ها السلام چشمانش را باز کرد و به صورت علی علیه السلام نگاه کرد

وَ بَکَتْ وَ بَکَى هر دو گریه کردند، مظلوم و مظلومه گریه کردند. حضرت علی علیه السلام فرمودند: من گریه می‌کنم، چون تو را از دست می‌دهم تو چرا گریه می‌کنی؟ أَبْکِی لِمَا تَلْقَى بَعْدِی‏ عرضه داشت من برای مظلومیت تو گریه می‌کنم. دردم این نیست که چندیست مرض احوالم به تو سوگند به مظلومی تو می‌نالم فاخذ راس‌ها و ضم‌ها الی صدره سر فاطمه را به دامن گرفت و به سینه اش چسباند دو تا سر را به فاصله کوتاهی، یکی سر مبارک حضرت رسول الله یکی سر مبارک حضرت فاطمه علی‌ها السلام را به آغوش گرفت در میان غم و اندوه شدید امیرالمومنین و فرزندان علیهم السلام جان به جان آفرین تسلیم کرد و شبانه، غریبانه و مظلومانه دفن شد

چه حالی داشت حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام موقع دفن عزیزش؟ آخر با دست خودش گلش را به خاک می‌سپارد!‌ای گل پر پر شده باغ من تازه شد از رفتن تو داغ من مرگ پیمبر کمرم را شکست داغ تو رکن دگر م را شکست عمر علی در گرو صبر توست اشک علی دسته گل قبر توست خیز و بیا رو به سوی خانه کن گیسوی اطفال مرا شانه کن‌ می‌دونید چه کرد؟ بعد از اینکه نماز خواند، فاطمه‌اش ررا به خاک سپرد، قرآن خواند. خم شد صورت رو خاک قبر زهرا علی‌ها السلام گذاشت فوضع خده علی تراب قبر‌ها حضرت ابا عبدالله هم شاید از بابا یاد گرفت، کربلا خم شد صورت رو صورت جوانش گذاشت لقد استرحت من هم الدنیا و غم‌ها و بقی ابوک وحیدا فریدا بار ال‌ها پسرم اکبر رفت گل نو رستۀ من دیگر رفت آنکه در خلقت و خو، چون احمد اشبه الناس به پیغمبر رفت آنکه آرامش قلب و جان بود دلم آتش زده تا آخر رفت

دل‌های شما را روانۀ مدینه کنار قبر مخفی زهرا سلام الله علی‌ها کنم. آن‌هایی که مدینه مشرف شده‌اند از همان اول زمزمه‌شان این است. یا حضرت فاطمه من عقده دل وا نکردم گشتم، ولی قبر تو را پیدا نکردم مخفی بودن قبر نیز نشانه و سند مظلومیت زهرا سلام الله علی‌ها است. مصائب حضرت فاطمه نیز مثل قبر آن بی بی مخفی است. مصائب آن قدر عظیم است که ۴۰ سال پس از شهادت حضرت، امام حسن علیه السلام همین که نگاهش به مغیره می‌افتاد شروع می‌کرد به اشک ریختن، و می‌فرمود: مغیره! تو جزء کسانی بودی که مادرم زهرا را کتک زدی: «أنتَ الَّذی ضربتَ فاطمة بِنْتَ رَسُول الله صلی الله علیه و آله و سلم حتّی أَدْمیتها»؛ آن قدر مصیبت بزرگ است که امیرالمؤمنین علیه السلام کنار قبر حضرت فاطمه مرگش را از خداوند خواست براساس روایت فاطمیۀ اول نوشته‌اند: بعد از نماز مغرب حضرت فاطمه، جان به جان آفرین تسلیم کرد و خانه‌اش برای فرزندانش به عزا تبدیل شد. صحبت‌هایش را کرد، گفت: علی جان! کسی را از محل دفنم با خبر نکن! بدنم را شب غسل بده، و شب کفن کن! راضی نیستم کسانی که به خانه ام حمله کرده‌اند، بر بدنم نماز بخوانند. علی جان! وقتی من را به خاک سپردی «اجْلِسْ عِنْدَ رَأْسِی قُبَالَةَ وَجْهِی» کنار قبرم بنشین و زود از کنار قبرم بلند نشو!

لحظۀ پس از دفن، لحظۀ تنهایی میت است و فرد متوفی انیس و مونس می‌خواهد. چه انیسی بالاتر از علی است؟ کنار قبر برایم قرآن بخوان! «فَأَکْثِرْ مِنْ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ»؛ علی جان! برایم دعا کن. ابْکِنِی وَ ابْکِ لِلْیَتَامَی وَلَاتَنْسَ قَتِیلَ الْعِدَی بِطَفِّ الْعِرَاق هم برای خودم گریه کن هم برای بچه‌های یتیمم؛ زیرا خیلی سخت است که جلوی بچه‌ها مادرشان جان بدهد؛ آن هم بچه‌هایی که سنّشان زیر ده سال است و به سن بلوغ نرسیده اند. علی جان! خواهشی دارم، هوای همه بچه‌ها را داشته باش حسینم را که در کربلا به شهادت می‌رسد فراموش نکن! پیراهن خود در غم من چاک مکن از حضرت فاطمه یادگار اگر می‌خواهی جز نیمه شب جسم مرا خاک مکن خون‌های مرا ز روی درب پاک مکن! اما علی چه کند با این در و دیوار؟ بی بی سفارش دیگری هم دارد: مرا چو غسل نیمه شب به پیش کودکان دهی مبادا سینه مرا به زینبم نشان دهی نگذار زینبم صورتم را ببیند!

عجب وداع و خداحافظی بود! نوشته‌اند: «أَخْرَجَ مَنْ کَانَ فِی الْبَیْت»؛ امیرالمؤمنین، بچه‌ها را از اتاق بیرون کرد، نشست کنار بستر حضرت فاطمه. ای صفای خانه من الوداع گرمی کاشانه من الوداع فاطمه جان! چه زود علی را تنها گذاشتی! الوداع ‌ای همدم و هم ناله ام خواهشی دارم ز تو ریحانه ام جان زهرا روز من را شب مکن الوداع ‌ای یار هیجده ساله ام یک شب دیگر بمان در خانه ام چادرت را بر سر زینب مکن فاطمه جان! به این زودی از کنار علی نرو! «وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ»

🏴🏴🏴🏴🏴🏴 مقتل شهادت حضرت زهرای اطهر علیهاالسلام 👇👇👇

محدثین و مورخین روايت كرده اند در ساعات آخر حضرت فاطمه عليهاالسّلام اَسْمآء بنت عُمَيْس را فرمودند كه آبى بياور كه من وضو بسازم.

سپس حضرت وضو ساختند و به روايتى غسل كردند، نيكوترين غسلها و بوى خوش طلبيدند وخود را خوشبو گردانيدند وجامه هاى نو طلبيدند و‌ پوشيدند و فرمودند: 👇👇

اى اسماء! جبرئيل در وقت مفارقت پدرم از دنیا، چهل درهم كافور آورد از بهشت، حضرت آن را سه قسمت كرد. يك قسمت براى خود گذاشت و يكى از براى من و يكى از براى على عليه السّلام. ‌ آن كافور را بياور كه مرا به آن حنوط كنند.😭😭

چون كافور را آورد بی بی فرمودند: نزديك سر من بگذار. سپس پاى خود را به قبله كردند وخوابيدند وجامه بر روى خود كشيدند و فرمودند: اى اسماء! ساعتى صبر كن بعد از آن مرا بخوان اگر جواب نگويم على عليه‌السّلام را طلب كن و بدان كه من به پدر خود ملحق گرديده‌ام...😭

اسماء ساعتى انتظار كشيد بعد از آن، آن حضرت را ندا كرد و صدائى نشنید و گفت: اى دختر مصطفى! اى دختر بهترين فرزندان آدم! اى دختر بهترين كسى كه بر روى زمين راه رفته است. اى دختر آن كسى كه در شب معراج به مرتبه (قابَ قَوْسَيْن اَوْ اَدْنى) رسيده است! چون جواب نشنيد جامه را از روى مباركش برداشت ديد كه مرغ روحش به رياض جنّات پرواز كرده است.🕊🏴

بر روى آن حضرت افتاد، آن حضرت را مى‌بوسيد و می‌گفت: چون به خدمت حضرت رسول صلى اللّه عليه وآله برسى سلام اسماء بنت عُمَيْس را به آن حضرت برسان.😭😭

در اين حال حضرت امام حسن و امام حسين عليهماالسّلام از در آمدند و گفتند: اى اسماء! مادر ما، دراين وقت چرا به خواب رفته است؟ اسماء گفت: مادر شما به خواب نرفته وليكن به رحمت رب واصل گرديده است...😭

حضرت امام حسن عليه‌السّلام خود را بر روى آن حضرت افكند و روى انورش را مى‌بوسيدند و مى‌گفتند: اى مادر! با من سخن بگو پيش از آنكه روحم از بدن مفارقت كند.