بسم الله الرحمن الرحیم سلام علی آل یاسین #گفتگوی_شبانه راهبرد اصلی در نظام تربیت دینی شبهای شنبه ، دوشنبه و چهارشنبه ✅ #مبارزه_با_نفس خداوند انسان را در رنج آفرید چگونه این پیام را درک کنیم و از رنج ... راهی به اوج رضایت خداوند و فنای در ذات الله برای خود بسازیم؟ در این سلسله مباحث که ادامه مطالب مبارزه با نفس در کلاس مبارزه با راحت طلبی استاد ابراهیم هادی بوده ، با هم همراه می شویم تا راه نجاتی به سعادت بیابیم . 🔴✅ همراهی و مشارکت شما دوستان بی شک گفتگو را پربار خواهد نمود، پس منتظر نظرات دوستان هستیم با ذکر شریف ⤵️⤵️ یا ابا صالح المهدی ادرکنا🤲🥀🥀 گفتگو را آغاز خواهیم نمود.

در ذات انسان قربانی وجود دارد «تنها مسیر»، چشم‌پوشی از علائق ظاهری برای رسیدن به علائق عمیق است مبارزه با تمایلات سطحی نیاز به «برنامه» دارد نقطۀ محوری ایمان «خدا هست» نیست مهمترین «دارایی» و «توانایی» انسان چیست؟ 1. نیاز به برنامه برای زندگی و بندگی/ برنامه‌ای که «زندگی» ما را بهتر کند «بندگی» ما را هم بهتر می‌کند و بالعکس نیاز به برنامه: ما برای زندگی بهتر و بندگی بهتر نیاز به یک برنامۀ خوب داریم و اساساً معتقدیم برنامه‌ای که زندگی ما را بهتر کند بندگی ما را هم بهتر می‌کند و بالعکس، یعنی برنامه‌ای که بندگی ما را بهتر کند زندگی ما را هم بهتر می‌کند.

یکسان بودن این برنامه برای دینداران و غیردینداران/امکان گفتگوی متدینین و غیرمتدینین: در مسیر این برنامه اگر کسی دیندار نباشد، این برنامه می‌تواند او را برای داشتن زندگی بهتر کمک کند و اگر هم دیندار باشد او را برای بندگی بهتر کمک خواهد کرد. لذا چنین برنامه‌ای امکان گفتگوی متدینین و غیرمتدینین را فراهم می‌کند و بسیاری از روایات ما هم به همین سیاق عمل کرده‌اند. یعنی راه‌ و روشی را نشان داده‌اند که اگر کسی نخواهد متدین باشد، به خاطر زندگی خودش بهتر است از این روش بهره بگیرد.

2. این برنامه باید متناسب با «ساختار وجودی انسان» و «شرایط طبیعی حیات» باشد این برنامه باید متناسب با ساختار وجودی انسان و شرایط طبیعی حیات باشد. یعنی این برنامه نباید خیالی باشد و ربطی به هویت انسانی و ساختار وجودی ما نداشته باشد؛ ضمن اینکه این برنامه باید با ویژگی‌های حیات دنیا و سنت‌های حاکم بر هستی نیز متناسب باشد.

به عنوان مثال یکی از ویژگی‌های حیات دنیا این است که هر چیزی به انسان می‌دهد از او پس می‌گیرد؛ مثلاً جوانی یا سلامتی می‌دهد و بعد می‌گیرد و این طبع دنیاست. متاسفانه اکثر تعلیمات دینی که الان داریم، بدون توجه به خصوصیات حیات است. اساساً یکی از موضوعاتی که ما در آن ضعف داریم، حیات‌شناسی است. در حالی که بخش عمده‌ای از آیات قرآن ناظر به حیات‌شناسی است.

3. مهمترین دارایی‌ انسان قلب به معنای محل تمایلات او است/ گرایش‌های انسان موتور محرکۀ فعالیت‌های اوست مهمترین دارایی انسان، قلب او به معنای محل تمایلات و گرایش‌های اوست. در واقع مهمترین دارایی‌ ما گرایش‌های ما هستند. گرایش‌های ما هستند که ما را با حیات پیوند می‌زنند و در ما انگیزۀ حرکت ایجاد می‌کنند، در واقع تمایلات انسان موتور محرکۀ وجود او هستند. سلطان روح انسان قلب اوست و قلب همان جایی است که به انسان فرمان می‌دهد که برای تأمین خواسته‌هایش حرکت کند.

4. مهمترین ویژگی تمایلات انسان، تعارض این تمایلات است/در ذات انسان درگیری وجود دارد مهمترین ویژگی‌ قلب (تمایلات) انسان، تعارض‌های موجود در میان تمایلات اوست و در این میان انسان مجبور به انتخاب است و طبیعتاً مبارزه و سختی و رنج هم به دنبالش خواهد بود.

یعنی ما با «یک» نوع علاقه، زاده نشده‌ایم بلکه با علاقه‌های «متعدد» و متنوعی زاده شده‌ایم که سمت هر کدام برویم از تمایلات دیگر باز می‌مانیم. لذا در ذات انسان یک درگیری همیشگی میان گرایش‌های متضاد و متفاوت وجود دارد. ادامه دارد .... اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم به حق حضرت زینب سلام الله علیها🌹🌹

اللهم صل علی محمدوال محمدوعجل فرجهم خداقوت ممنون ان شاا...به ابروی اقاجانم امام حسن ومادرشون زهراسلام الله علیها حاجت روا وعاقبت بخیرباشین الهی بهترین وخیرترین هاتصیبتون الهی برات کربلاتون ازدستان پربرکت اقاجانم کریم ال طه بگیرن عاقبتتون ختم بخیرالهی

با تشکر از توجه و همراهی دوستان بزرگوارِ منتظران ظهور اجرتان با صاحب الزمان(عج)🤲🥀 اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم به حق حضرت زینب سلام الله علیها🌹🌹

مُزَمِّل: بسم الله الرحمن الرحیم #گفتگوی_عصرانه ساعت : ۱۶ جلسه دوم 🔴 موضوع: ارتباط صحیح در فضای مجازی چگونه است؟ سلام علی آل یاسین🌺🌺 هدف از ارائه این مطالب آگاهی دوستان برای فعالیت در فضای سایبر است دوستان که فقط در این گروه نیستند در سایت ها و گروه های دیگه و با فضا باز تر هم در حال فعالیت هستند و مشکلاتی دارند ما باید بی تفاوت باشیم؟ نباید آگاهی بدهیم؟ ✅❗️این مطالب قبلا" بصورت پرسش و پاسخ در مناظره ای مطرح شده و شما دوستان هر جا لازم دانستید به گفتگو ورود کنید هدف از ایجاد این گفتگو آگاهی پیدا کردن و آگاهی دادن درباره نحوه روابط صحیح کاربران و حد و حدود شوخی و مزاح در فضای مجازی است ان شاالله دوستان این مطالب رو مطالعه کنند و نظراتشان را هم بفرمایند تا هم استفاده کنیم و هم با همفکری و کمک به یکدیگر برای فعالیت در فضای مجازی دچار مشکل نشویم ، ان شاءالله التماس دعا🤲

ما میدانیم از نظر شرعی شوخی با نامحرم جایز نیست ! حال برایم سوال شده آیا این شوخی هایی که دو نامحرم در حین مباحثه با هم دراین فضای مجازی انجام میدهند اشکال ندارد؟ آیا این کار باعث نمیشود به مرور زمان شوخی و و راحت صحبت کردن با نامحرم برای افراد آسان شود ؟! مثلا وقتی یک خانم دارد پاسخ یک آقا را میدهد از شکلهای مختلف در مطالبش استفاده میکند ، آیا این کار خودش مصداقی از شوخی کردن با نامحرم نیست ؟ یا مثلا در بعضی مباحث دو نامحرم خیلی شخصی و راحت با هم صحبت میکنند !و حتی بعضا در یادداشت هایشان ابراز محبت میکنند !! آیا این نوع صحبتها پسندیده است ؟! خصوصا خانمها ! حالا آقایان با هم شوخی میکنند مشکلی ندارد اما وقتی یک خانم هم وارد بحثهایشان میشود و با آنها راحت صبح میکند و شوخی میکند و از شکلکهای مختلف استفاده میکند آیا اشکال ندارد؟

صادق کارشناس پاسخگوی کلام و اعتقادات باسلام وتقدیراز بانی گرامی این بحث اخلاقی تربیتی . وتشکر از مهمانان شرکت کننده اعم از اساتید کار شناس و کاربران وظیفه شناس . نکته ها ونقدها وآموزه های مفید درس آموز از سوی بزرگواران تا کنون ارایه شده انشاءالله همگان مأجور باشند . فرمودند که بنده هم در این باره عریضه ی کوتاه داشته باشم . حسب فرمایش آن گرامی تحریریه ذیل تقدیم می شود . (( باشد تا چه حکم رود وچه قبول افتد)) به طور کلی نکته های در این باب قابل طرح است که اجازه دهید سخن را از این جا آغاز نمایم :

دین اسلام، دین تعقل و متانت و اعتدال است. از این رو همه نیازهای فردی و اجتماعی و روانی و عاطفی و دنیایی و آخرتی انسان را مورد توجه دقیق قرار داده و راه تأمین این نیازها را نیز به طور معقول معرفی کرده است.

در دین اسلام نه تنها از شوخی منع نشده، بلکه مورد تأکید و سفارش اسلام است و سیره و سنت و برنامه عملی پیشوایان ما در موارد زیادی بر خوش طبعی و خنداندن و شاد نمودن مؤمنان بوده است . ولی این شوخی و خنداندن مؤمنان باید حق مدار و نظام مند باشد و از حد و مرز حق و اعتدال گذر نکند . زیرا اگر از حد اعتدال و مرز حق بگذرد بر قوای عقلانی انسان و اراده او تأثیر سوء می­گذارد ،

قاطعیت و اعمال نظر و حاکمیت اراده را در مواردی که مورد نیاز و ضرورت می­باشد از انسان می گیرد. اسلام، انسان معتدل و میانه رو در همه ابعاد می خواهد و عملا ما را به چنین جهتی هدایت نموده و اعتدال در همه کارها را خط مشی و برنامه کلی خود قرار داده است.

از این رو در موضوع شوخی باید به نکاتی توجه داشت. 1. سلامت روان . یکی از مولفه های سلامت روان تعامل با دیگران به صورت سالم است. اگر شوخی و یا سر به سر گذاشتن دیگران به این تعامل سالم ضربه بزند، معلوم می شود که عملی غیر استاندارد و نابهنجار است و باید ترک شود. زیرا در غیر این صورت موجب بروز مشکلاتی برای فرد و جامعه می گردد.

2. مسئله دیگری که باید به آن توجه داشته باشید فرق بین طنز و لودگی است، لودگی به معنی مسخره بازی و مورد تمسخر قراردادن یا تمسخر قرارگرفتن دیگران است. زشتی هر دو حالت مشخص است . و اما شوخی و طنازی به معنی لطیفه گویی، لطیف است که هم موجب سرور و شادی دیگران می شود و هم شخصیت فرد طناز و شوخ در نظر دیگران تضعیف نمی شود بلکه گاهی ارتقاء می یابد.

3. باید توجه داشته باشیم که بهترین الگوهای رفتاری ما در همه امور پیامبر اکرم و امامان معصوم علیهم السلام هستند از روایات و احادیث معصومین (ع) فهمیده می شود که مؤمن همیشه متبسم و خوش رو است و این نکته ای است که هرگز نباید مورد غفلت قرار گیرد.

بنا بر این شادی و شوخی ، مزاح و مطایبه دو قسم است، الف) شوخی خوب و ممدوح . ب) شوخی زشت و مذموم « مزاح و شوخی ممدوح در کلام معصومین علیهم السلام» : در مورد مزاح ممدوح رسول اکرم ( ص ) می فرمایند : «انی لا مزح و لا اقول الاحقا؛ (1) همانا من شوخی می کنم در حالی که جز حق نمی گویم » ، یعنی ؛ آن شوخی ممدوح است که از مدار حق تجاوز نکند و به سخنان باطل و ناروا کشیده نشود .

امام محمد باقر ( ع ) می فرمایند : «ان الله یجب المداعب فی الجماعه بلا رفث ؛ (2) خداوند کسی را که در بین جماعت و اجتماع شوخی می کند، دوست دارد به شرط این که این شوخی همراه فحش نباشد » ، یعنی ؛ آن شوخی ممدوح است که از فحش بدور باشد .

مزاح مذموم در آیینه کلام معصومین علیهم السلام : رسول اکرم ( ص ) می فرمایند : « لا یبلغ العبد صریح الایمان حتی یدع المزاح و الکذب...؛ (3) بنده به ایمان صریح ( و صاف و بی شایبه ً از کفر ) نمی رسد تا این که شوخی و دروغ را رها سازد »، اینجا شوخی با دروغ جمع شده است و با هم ارتباط دارند. علی ( ع ) می فرمایند : «لا یجد عبد طعم الایمان حتی یترک الکذب هزله و جد ه ؛ (4) هیچ بنده ای مزه ایمان را نمی چشد تا این که دروغ را ترک کند . خواه شوخی باشد یا جدی» .

معلوم می شود آن شوخی مذموم است که آمیخته با دروغ باشد . امام صادق ( ع ) می فرمایند : «لا تمازح فیجترا عیلک ؛ (5) (آن قدر ) شوخی و مزاح نکن تا (دیگران ) بر تو جرات پیدا کنند » ، یعنی ؛ حد شوخی را نگه دار و آن قدر شوخی نکن تا نسبت به تو گستاخی و جسارت شود .