وقتش که بشه، آدمش که برسه، چایی دم می‌کشه، چشمات براق‌تره، دلت آروم‌تره و خیالت راحت می‌شه، لاکت خوش‌رنگ‌تره، موهات خوش‌فرم‌تره، خندت عمیق‌تره، ماکارونی خوشمزه‌تره، ابرا پشمکی‌ترن؛ فقط باید وقتش برسه.. 🦋☁️✨

قفلی چیه، من آهنگام رسوخ میکنن تو وجودم.

پخته‌تر که شدی دیگه آدما رو دور هم جمع نمیکنی‌، خودتم جایی که هر ننه قمری دور هم جمع شدن نمیری.

آدمی به مرور آرام می‌گیرد، بزرگ می‌شود، بالغ می‌شود و پای اشتباهاتش می‌ایستد، گذشته‌اش را قبول می‌کند، نادیده‌اش نمی‌گیرد، می‌فهمد که زندگی یک موهبت است، یک غنیمت است، یک نعمت است و نباید آن را فدای آدم‌های بی‌مقدار کرد! اصلا از یک جایی به بعد حال آدم خودش خوب می‌شود..

منو از خودم بگیر، خودتو ازم نگیر بخدا بدجوری آقا به تو وابسته شدم . .

خیلی جاها سکوتم، نشانهٔ ضعف نبود؛ نشانهٔ خستگی بود.. خسته از آدمایی که نمی‌خواستن ببینن و بفهمن، از چیزایی که تغییر نمی‌کردن، از تلاشایی که هیچ‌وقت به نتیجه نمی‌رسیدن.. توی این سکوت فهمیدم که گاهی اوقات، کنار کشیدن، نه تسلیم شدنه، نه ضعف؛ فقط احترام به خودته.. 🕊"

کسایی که اسمت رو زیاد صدا می‌کنن >>

منم با خودت می‌بردی ممبر.. : )