انگشت شصتمو می‌کشم رو پلکش و میگم : دیوونم کردی ..

شدی برام یادم تو را فراموش ((( :💔

اگه هر‌کی اومد نرفتم استقبالش و هرکی رفت آب پشتش نریختم ، اگه هرکی خواست بمونه رو راهیش کردم ، اگه تمام مدت لبخند زدم ولی تو دلم فقط میخواستم برگردم خونه و کنج اتاق کِز کنم ، همش بخاطر این بود که هیچکی نفهمید .. هیچکی نتونست بفهمتم . چون برای هیچکس نتونستم توضیح بدم خودمو ، ولی نه که اگه توضیح میدادم درک میشدما نه ! توضیح ندادم چون میدونستم نمیفهمن . این آدما فقط بلدن ادای همدردی درارن ولی واقعا حس نمیکنن . .

آره ، اگه هرکی اومد نرفتم استقبالش و هرکی رفت آب پشت سرش نریختم چون هیچکس واقعا درک نمیکنه این زخمارو ، چون کسی که دردِ زخم رو درک نکنه ، فقط میاد خودشم یه زخم میزنه و میره ، و من دیگه جای خالی برای زخم رو تنم نمونده !( :

- حق؟! +حق(( :

میدو

نم اگه حرف نزنم خفه میشما

ولی نمیدونم از کجا شروع کنم

اره دیگه همیشه من بدم ( :😂 همیشه من مقصرم و همیشه منم که بقیه رو تنها میزارم و میرم

چیزایِ کوچیکی شما جدیش نمیگیرید واسِ من خیلی بزرگن ( : وقتی چن بار بیانشون کردم و به تمسخره گرفته شدن سعی میکنم دیگه به زبون نیارمشون و تویِ همون بغضِ خفه خاموششون کنم (((( :

به قول یه بنده خدایی : [از این زهرایِ جدید خیلی خوشم میاد]