- دست میکشه تو موهام و میگه : سرت مثه هندونه می‌مونه اونقد که خط داره !

+ چه خطی؟!

- جای شکستگیه همش!

+ جای عصبانیته!

نگام میکنه و میگه : در و دیوار چه گناهی دارن ؛ هی با سروکله حمله می‌کنی بهشون؟!

میگم : واسه روز مبادا لازمه ، مثلا : ‹ گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست ، در و دیوار گواهی بدهد کاری هست ! ›

رو شقیقمو می‌بوسه و زیر گوشم میگه : دیوونه !( :

انگشت شصتمو می‌کشم رو پلکش و میگم : دیوونم کردی ..

شدی برام یادم تو را فراموش ((( :💔

اگه هر‌کی اومد نرفتم استقبالش و هرکی رفت آب پشتش نریختم ، اگه هرکی خواست بمونه رو راهیش کردم ، اگه تمام مدت لبخند زدم ولی تو دلم فقط میخواستم برگردم خونه و کنج اتاق کِز کنم ، همش بخاطر این بود که هیچکی نفهمید .. هیچکی نتونست بفهمتم . چون برای هیچکس نتونستم توضیح بدم خودمو ، ولی نه که اگه توضیح میدادم درک میشدما نه ! توضیح ندادم چون میدونستم نمیفهمن . این آدما فقط بلدن ادای همدردی درارن ولی واقعا حس نمیکنن . .

آره ، اگه هرکی اومد نرفتم استقبالش و هرکی رفت آب پشت سرش نریختم چون هیچکس واقعا درک نمیکنه این زخمارو ، چون کسی که دردِ زخم رو درک نکنه ، فقط میاد خودشم یه زخم میزنه و میره ، و من دیگه جای خالی برای زخم رو تنم نمونده !( :

- حق؟! +حق(( :