آه از دَمی که تنها با داغ او چو لاله در خون نشسته باشم، چون باد رفته باشد

🔹 با توجه به اینکه در ساعات اخیر، بسیاری ابهامات و سوالاتی را مطرح کرده‌اند پیرامون اینکه چرا مقام معظم رهبری قبلا مذاکره را رد کرده و اکنون قرار است مذاکره شود؟ ابتدا بیانات رهبر معظم انقلاب در این خصوص را می‌خوانیم تا نکاتی ذکر شود: 🔹 اولین اظهار نظر رهبر انقلاب، سخنرانی ۱۹ بهمن نیروی هوایی بود: و امّا بحث مذاکره؛ چند وقت است می‌شنوید در روزنامه، در فضای مجازی، در سخنان این و آن، بحث میشود از مذاکره‌ی دولت. خب، آنچه مورد بحث این بحث‌کنندگان است ــ چه در داخل، چه در خارج ــ مذاکره‌ی با آمریکا است. اسم مذاکره را می‌آورند که «آقا! مذاکره چیز خوبی است»، انگار کسی مخالف با خوب بودن مذاکره است! امروز وزارت خارجه‌ی جمهوری اسلامی ایران یکی از پُرکارترین وزارت‌خارجه‌ها است. کارش همین است دیگر؛ با کشورهای دنیا ــ شرقی، غربی، همه‌جور ــ مذاکره میکنند، رفت‌وآمد میکنند، حرف میزنند، قرارداد میبندند؛ استثنائی که وجود دارد آمریکا است. البتّه رژیم صهیونیستی را اسم نمی‌آورم، چون دولت نیست؛ رژیم صهیونیستی یک باند جنایت‌کاری هستند که آمدند یک سرزمینی را غصب کردند، دارند جنایت میکنند؛ او محلّ کلام نیست. استثنا آمریکا است. چرا استثنا است؟ علّت چیست؟ اوّلاً مذاکره‌ی با آمریکا هیچ تأثیری در رفع مشکلات کشور ندارد؛ این را باید ما درست بفهمیم. این‌جور به ما وانمود نکنند که اگر نشستیم پشت میز مذاکره با آن دولت، فلان مشکل یا فلان مشکل حل میشود؛ نخیر، از مذاکره‌ی با آمریکا هیچ مشکلی حل نمیشود. دلیل: تجربه. ما در دهه‌ی ۹۰ نشستیم حدود دو سال با آمریکا مذاکره کردیم ــ البتّه آمریکا تنها نبود؛ چند کشور دیگر هم بودند، لکن محور آمریکا بود، عمدتاً آمریکا بود ــ دولت آن روز ما نشست مذاکره کرد، رفتند، آمدند، نشستند، برخاستند، مذاکره کردند، گفتگو کردند، خندیدند، دست دادند، رفاقت کردند، همه‌کار کردند، یک معاهده‌ای هم تشکیل شد؛ در این معاهده، طرف ایرانی خیلی هم سخاوت به خرج داد، خیلی امتیاز داد به طرف مقابل، امّا همان معاهده را آمریکایی‌ها عمل نکردند؛ همین شخصی که حالا الان سر کار است، این معاهده را پاره کرد؛ گفت پاره میکنم و کرد؛ عمل نکردند. قبل از این هم که او بیاید، همانهایی که این معاهده با آنها انجام گرفته بود به معاهده عمل نکردند؛ معاهده برای این بود که تحریمهای آمریکا برداشته بشود، [امّا] تحریمهای آمریکا برداشته نشد. در مورد سازمان ملل هم یک استخوانی لای زخم گذاشتند که مثل تهدیدی همیشه بالای سر ایران وجود داشته باشد.(۷) این معاهده، محصول مذاکره‌ای است که به نظرم دو سال ــ یا بیشتر یا کمتر ــ طول کشید. خب این تجربه است دیگر؛ از این تجربه استفاده کنیم. مذاکره کردیم، امتیاز دادیم، کوتاه آمدیم، امّا نتیجه‌ای را که مقصودمان بود به دست نیاوردیم؛ همین معاهده را هم با همه‌ی این نقصهایی که داشت، طرف مقابل باز خراب کرد، نقض کرد، پاره کرد. با یک چنین دولتی مذاکره نباید کرد؛ مذاکره کردن عاقلانه نیست، هوشمندانه نیست، شرافتمندانه نیست. @Muhallel

🔹 رهبر انقلاب سپس در دیدار دانشجویان در ۱۴۰۳/۱۲/۲۲ در خصوص مذاکره چنین فرمودند: امّا چند جمله در مورد این مسئله‌ی اخیر آمریکا و این دعوت به مذاکره و از این حرفها. اوّلاً اینکه رئیس‌جمهور آمریکا میگوید ما آماده هستیم با ایران مذاکره کنیم و به مذاکره دعوت [میکند] و ادّعا میکند که نامه‌ای فرستاده ــ که البتّه به ما نرسیده؛ یعنی به من نرسیده ــ به نظر من این فریب افکار عمومی دنیا است؛ این معنایش آن است که ما اهل مذاکره‌ایم، میخواهیم مذاکره کنیم، صلح کنیم، دعوا نباشد، ایران حاضر به مذاکره نیست. خب، ایران چرا حاضر به مذاکره نیست؟ به خودتان برگردید. ما چند سال نشستیم مذاکره کردیم، همین شخص، مذاکره‌ی تمام‌شده‌ی کامل‌شده‌ی امضاشده را از میز بیرون انداخت و پاره کرد؛ با این آدم چه جور میشود مذاکره کرد؟ در جواب این حرف من، عنصرِ داخلیِ مقاله‌نویسِ فلان روزنامه میگوید «خب آقا! دو نفری که با همدیگر جنگ دارند و می‌نشینند برای صلح مذاکره میکنند، اینها هم به هم اعتماد ندارند؛ نداشتن اعتماد مانع مذاکره نیست»؛ این اشتباه است؛ همان دو نفری که برای صلح دارند مذاکره میکنند، اگر به وفای به آنچه قرارداد میشود مطمئن نباشند، مذاکره نمیکنند؛ چون میدانند کار بیهوده‌ای است، کار مهملی است. در مذاکره باید انسان مطمئن باشد که طرف مقابل به آنچه متعهّد شد عمل خواهد کرد. وقتی میدانیم عمل نمیکند، چه مذاکره‌ای؟ بنابراین، دعوت به مذاکره و اظهار مذاکره فریب افکار عمومی استنکته‌ی بعدی این است که بعضی‌ها در داخل، همان مسئله‌ی مذاکره را مدام تشدید میکنند: «آقا! چرا جواب نمیدهید؟ چرا مذاکره نمیکنید؟ چرا نمی‌نشینید با آمریکا؟ خب بنشینید». من میخواهم عرض بکنم اگر هدف از مذاکره رفع تحریم است، مذاکره‌ی با این دولت آمریکا رفع تحریم نخواهد کرد؛ یعنی تحریمها را برنمیدارد، [بلکه] گره تحریمها را کورتر خواهد کرد؛ فشار را افزایش خواهد داد. مذاکره‌ی با این دولت، فشار را افزایش خواهد داد. من چند روز قبل از این در صحبت مسئولین هم گفتم. مطالب جدیدی را مطرح میکنند، توقّعات جدیدی را مطرح میکنند، مطالبات زیاده‌خواهانه‌ی جدیدی را مطرح میکنند؛ مشکل بیش از آنچه امروز هست خواهد بود. بنابراین مذاکره هیچ مشکلی را حل نمیکند، هیچ گرهی را باز نمیکند. این هم یک نکته. 🔹 پس از این دو سخنرانی، نامه ترامپ رسید و بررسی شد. رهبر انقلاب کلا چهار دیدار پیام نوروزی، سخنرانی نوروزی، نماز عید فطر و دیدار با سفرای کشورهای اسلامی داشتند که نکته خاصی در خصوص مذاکره نگفتند به جز اینکه در دیدار نوروزی در ۱ فروردین ۱۴۰۴ بیان کردند: ...نکته‌ی اوّل که نکته‌ی مهم است، این است که آمریکایی‌ها بدانند که در مواجهه‌ی با ایران هرگز با تهدید به جایی نخواهند رسید... @Muhallel

🔹 این بیانات دیدار با کارگزاران نظام در ۱۸ اسفند نیز هست که در مطالب بالا نیامد: یک کلمه هم در مورد مسائل سیاست خارجی. خب بحمدالله وزارت خارجه‌ی ما فعّال است؛ جزو وزارت‌خارجه‌های فعّال است. همین مسئله‌ی همسایگانی که ایشان بیان کردند، مسئله‌ی مهمّی است؛ کشورهای دیگر غیر همسایه هم همین‌جور. منتها یکی دو نکته وجود دارد. اینکه بعضی از دولتهای قلدر ــ واقعاً بنده هیچ تعبیری مناسب‌تر برای بعضی از شخصیّت‌ها و رؤسای خارجی، جز همین کلمه‌ی «قلدر» سراغ ندارم ــ اصرار به مذاکره میکنند، مذاکره‌ی آنها برای حلّ مسائل نیست، برای تحکّم است. [میگویند] مذاکره کنیم تا آنچه را که میخواهیم، بر طرف مذاکره ــ که آن طرف میز نشسته ــ تحمیل کنیم؛ اگر قبول کرد که چه بهتر، اگر قبول نکرد جنجال راه بیندازیم که اینها از میز مذاکره فاصله گرفتند، از پای میز بلند شدند! این تحکّم است. مذاکره برای آنها راهی است، مسیری است برای طرح توقّعات جدید. مسئله فقط مسئله‌ی هسته‌ای نیست که حالا راجع به مسائل هسته‌ای صحبت کنند؛ توقّعات جدیدی را مطرح میکنند که این توقّعات جدید از طرف ایران قطعاً برآورده نخواهد شد؛ [مثلاً] راجع به امکان دفاعی کشور، راجع به توانایی‌های بین‌المللی کشور، که فلان کار را نکنید، فلان کس را نبینید، فلان جا نروید، فلان چیز را تولید نکنید، برد موشکتان از آن فلان قدر بیشتر نباشد! مگر کسی میتواند اینها را قبول کند؟ مذاکره برای این چیزها است. و البتّه اسم مذاکره را هم تکرار میکنند برای اینکه حالا در افکار عمومی یک فشاری ایجاد کنند که بله، [این] طرف حاضر است برای مذاکره، شما چرا حاضر نیستید؟ [این] مذاکره نیست؛ تحکّم است، تحمیل است. علاوه‌ی بر جهات دیگری، که حالا جای بحثش اینجا نیست و بنده هم امروز قصد ورود در این مسئله ندارم؛ حالا یک وقتی ممکن است در یک جاهایی بحث کنیم؛ لکن اجمالاً مسئله این است. @Muhallel

🔻 چگونه می‌توان سخنان اخیر رهبر انقلاب را با نشست عمان جمع زد؟ اول، و پیش از هر چیز، باید این فرضِ اشتباه را زدود که برای مثال دولت تصمیم به مذاکره گرفته و بدون اطلاع یا اجازه مقام معظم رهبری، راساً نسبت به مذاکره اقدام کرده است. همانطور که قبلا نیز گفتیم، اصول مذاکراتی ایران، در کمیته‌های تخصصی شورای عالی امنیت ملی و با هدایت رهبر انقلاب شکل گرفته و در پاسخ به نامه ترامپ ارسال شده است. البته رهبر انقلاب قطعا دخالت اجرایی نکرده و نخواهند کرد اما در سطح راهبردی و سیاست‌گذاری، وظیفه قانونی ایشان، طرح و تایید اصول راهبردی کشور در موضوعات حساس امنیت ملی است. همچنین مشی رهبر انقلاب نیز همواره بر این اساس است که اگر اکثریت مسئولین و کارشناسان، نظری را داشته باشند که لزوما با نظرات رهبری همخوان نباشد، ایشان با ذکر مرقومه‌ها و شروطی، حرف مسئولین که برخواسته از رای مردم را تایید خواهند کرد. 🔸 حال با رد این فرض، باز هم سوال پیش می‌آید که پس با این اوصاف آیا رهبری از اصول از پیش اعلام شده خود عقب نشینی کرده‌اند؟ 🔹 برای پاسخ به این سوال توجه به چند نکته الزامی است: 🔺 همانطور که گفته شد، اساسِ جدی شدن روند مذاکرات و سیاست‌گذاریِ آن، در حین بررسی نامه ترامپ رخ داد. البته ریشه این اصول نیز به تشکیل شورای هسته‌ای در تابستان ۱۴۰۰ باز می‌گردد که منجر به مذاکرات وین در ۸ آذر ۱۴۰۰ شد. در این بین، تطبیق بندهای نامه ترامپ با اهداف آمریکا که رهبر انقلاب آن را قبلا بیان کرده بودند مهم است. تقریبا همه چیز، همان بود که گفتند یعنی آمریکا به دنبال میزی بود که در نتیجه ارعاب سنگین شکل گرفته و با تداوم فشار ترکیبی، ایران دست تسلیم را بالا ببرد. 🔺 در مقابل جمهوری اسلامی، تلاش کرد تا کم هزینه‌ترین راه را انتخاب سازد. راه‌ها چه بود؟ عدم پاسخ به نامه ترامپ که به منزله اعلان پایان هر گفتگویی بود، پاسخ به نامه و رد هر نوع مذاکره، پاسخ مثبت به همه خواسته‌های ترامپ، پاسخ مشروط به نامه فوق و متناسب با تهدیدات. لذا راه چهارم انتخاب شد. 🔺در این راه، تهران همانطور که ده‌ها بار گفته شده رسما اعلام کرد که حاضر به مذاکره غیرمستقیم فقط در حوزه هسته‌ای با رعایت حقوق ایران بر مبنای برجام (در واقع حفظ حق غنی سازی) است، حوزه دفاعی غیرقابل مذاکره و حوزه منطقه‌ای فقط جهت کاهش تنش‌ها و نه بحث گروه‌های مقاومت است. همچنین تهران، زیر تهدید مذاکره و توافق نمی‌کند، که این مورد کاملا در سخنان رهبر انقلاب واضح است که ایشان فرمودند دشمن با تهدید به دنبال خواسته های خود است جایی که در سخنرانی نوروزی تصریح کردند که شما با تهدید ایران به جایی نخواهید رسید. 🔹 با این اقدام چند مزیت برای تهران به وجود می‌آید: 1⃣ توپ چه در عرصه داخلی و چه در عرصه بین المللی در زمین آمریکا قرار می‌گیرد: ترامپ اولین فردی بود که همانند مذاکرات مستقیمِ شنبه، خود راسا و رسما ارسال نامه به ایران را افشا کرد. وقتی آنها چنین همه چیز را عمومی می‌سازند، معنای ساده آن، تلاش برای زمینه سازی مقصرنمایی ایران است. فرض کنید تهران به همه چیز پاسخ منفی می‌داد؛ آیا در داخل از دولت تا سیاسیون تا بسیاری از مردم و در سطح بین‌المللی بسیاری از کشورها نمی‌گفتند شما چرا راه مذاکره را پیش از جنگ انتخاب نکردید؟ بنابراین همانطور که سردار باقری گفتند، ایران راه مذاکره را کاملا نمی‌بندد. البته یک دلیل این، قرار گرفتن در عملِ انجام شده به دلیل پیام‌های متعدد درخواست مذاکره ترامپ بود هر چند خوشبینی وجود ندارد و رویکرد نیز بر نتیجه‌گرایی است. 2⃣ اینکه رهبر معظم انقلاب در دوره بهمن و اسفند بر رد قاطع مذاکره تاکید کردند دلیل واضحی دارد. وقتی انواع و اقسام پالس‌ها و نشانه‌های ضعف در ما وجود دارد و صهیونیست‌ها منتظر کوچک‌ترین پالس ضعفی هستند تا با ترویج آن، کمپین ضدایرانی خود را بین‌المللی سازند، آیا منطقی است که رهبر انقلاب خواسته های ایشان را بپذیرد؟ @Muhallel

3⃣ آیا این نافی تحلیل رهبری است؟ مشخص است که اینگونه نیست. تقریبا قریب به اتفاق کارشناسانی که راه مذاکره را پیشنهاد داده‌اند، یا شانس دستیابی به توافق و تداوم آن را کم و بسیار کم می‌دانند و یا آنکه اساسا چشم اندازی در این خصوص ندارند و اندک افراد خوش‌بینی وجود دارد. ایران از کوچکترین روزنه‌ها استفاده می‌کند اما به شکل دلخواه خود. از این روست که طرح ایران این است که در مذاکرات روز شنبه، صرفا سه چیز بررسی شود؟ اول. آمریکایی‌ها چه می‌خواهند؟ فقط هسته‌ای یا باز هم هر چیزی را روی میز می‌آورند؟ دوم. اگر آمریکا فقط به دنبال هسته ای و نهایتا کاهش تنش در منطقه است، آیا حق غنی سازی ایران را به رسمیت می‌شناسد؟ سوم، آیا آنها حاضرند تا مذاکرات در چارچوبی منطقی و عقلانی پیش رود یا به دنبال ضرب‌الاجل‌سازی‌های فیک و یک توافق سریع با تضمین ضعیف هستند تا رئیس جمهور دیوانه‌شان دوباره زیر همه چیز بزند؟ در واقع، نشست عمان کاملا جنبه مذاکره برای مذاکره دارد؛ اگر پاسخ ویتکاف به سوالات بالا منفی باشد، به نظر نتیجه از پیش مشخص است اما اگر قبول کنند، مذاکرات در قالبی که در متن قبلی آمد پیش خواهد رفت. اگر جلوتر رفت و حتی آنها حسن نیت خود را با اقدامی مانند آزادی اموال بلوکه شده یا تعلیق برخی تحریم‌ها نشان دادند شاید بتوان به مذاکرات مستقیم نیز فکر کرد. 4⃣ همانطور که همه می‌دانند، ایران بر مبنای اعتماد مانند مذاکرات برجام نمی‌رود بلکه برای سنجش حریف اقدام می‌کند. این تفاوتی زمین تا آسمان دارد. بنابراین ما کماکان بی اعتمادیم، هر گونه مذاکره غیرعاقلانه و غیرشرافتمندانه را رد کرده و با اتکا به تجارب گذشته می دانیم که با دشمنی بدعهد و زورگو طرفیم بنابراین حتی یک گام عدول از اصول طراحی شده، خسران زیادی در پی خواهد داشت. بنابراین می‌توان ادعا کرد که اساساً مذاکره‌ای به آن معنای مدنظر شکل نگرفته و هدف این است که دید کدام سیگنال‌های دشمن درست است و کدام غلط و سپس اقدامات متناسب با آن به پیش رود. 5⃣ زمان برای ما طلایی است همانطور که سرلشکر باقری گفتند، سرعت ترمیم در جبهه خودی، بالاتر از جبهه دشمن است. پس بنا به دلایلی که برخی قابل ذکر نیست و برخی دیگر که بارها در کانال گفته شده، گذر زمان به نفع ماست و ما به دنبال آن هستیم. 6⃣ ایجاد شکاف راهبردی در جبهه آمریکایی - صهیونیستی ناممکن است اما شکافِ تاکتیکیِ موقتِ محدود ممکن است و شاید سودهایی در آن باشد. 7⃣ نباید نبرد را مقطعی و مقطوع دید. فضای نبرد، پیچیده و سیال است و هر بار راهی برای مسیر پیش رو وجود دارد. گاهی جنگ، گاهی مذاکره به اشکال مختلف آن، گاهی توافق، گاهی سکوت و گاهی تهدید. اگر هر سخن و اقدام و حرکت را در زمینه خود و در ارتباط با سایر متغیرهای داخلی، منطقه ای و بین المللی نبینیم، قطعا دچار خطای محاسباتی خواهیم شد. 8⃣ بخش زیادی از وضعیت کنونی به دلیل شوک رسانه ای است که از سوی ترامپ وارد شد. اگر ایران نمی خواست چیزی علنی گردد دقیقا به خاطر این بود که نشست روز شنبه، جنبه ارزیابی و تست دارد و نه امضای توافق. از این جا به بعد باید توجه کرد که هیچ خبر یا رخدادی را نمی توان محرمانه دانست زیرا هر آن امکان دارد پست جدیدی در صفحات شخصی ترامپ منتشر گردد یا وی سخنان جدیدی به زبان آورد پس باید شفاف و صادقانه پیش از آنها اصل موضوعات را در میان گذاشت تا از غافلگیری پرهیز شود. متاسفانه حتی اکنون نیز ابتکار عمل رسانه‌ای در دست آنها قرار دارد و می‌توانند و می‌خواهند با ما بازی کنند. تداوم عدم مدیریت صحیح ادراکی در کنار ذره ای ناآمادگی یا بی برنامگی در هیئت ایرانی، باعث هموار شدن مسیر آنها می‌شود. 9⃣ اگر حرف از سنجش زده می شود زیرا طرف مقابل غیرقابل پیش بینی است. به همان اندازه تحلیل که می گوید ترامپ همه چیز را با هم می‌خواهد، تحلیل‌هایی وجود دارد که می گوید اتفاقا ترامپ به دلیل خوی شخصی خود و برای دستاوردسازی، حتی حاضر است چیزی مشابه برجام را امضا کند تا فقط بگوید مشکل ایران را حل کردم! بنابراین باید رفت و دید دقیقا به دنبال چه هستند و این چقدر منافع ما را تامین می کند. البته تیم ایران نیز اختیارات گسترده‌ای ندارد(منظور از اختیاراتی که به دکتر عراقچی داده و در پست قبل گفته شد موارد دیگری است) و از همین رو، رویکرد، رویکرد تحلیل و بررسی گام‌ها است. @Muhallel

اکنون درگیری‌های ژئوپلتیک و ژئواستراتژیک منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای به مثلث سه پایگاه رسیده است: دیه گو گارسیا بگرام تی ۴ @Muhallel

به نظر می‌رسد دشمن به دنبال این است که ساختار پدافندی جدیدی را در سطح منطقه گسترش دهد که ویژگی اصلی آن، تشخیص و هشدار زودهنگام شلیک از مبداء به وسیله شبکه‌ای از حسگرهای منطقه‌ای است. حتی می‌توان این را در زودتر به صدا در آمدن آژیرهای خطر در سرزمین‌های اشغالی یافت. شکاندن این سیستم توسط یمنی‌ها مجاهدتی ویژه است. @Muhallel