خودم نمیدونم چیکار کردم ولی خیلی [گیلیلییلببیلبلیوستسنس✨💘😭] شدم:)))))))

جانِ دلِ من است او؛ سیو نکنیدش.

من روزمرگی هام رو خالصانه مینویسم، عکاس نیستم، گوشی خوب و دوربین با کیفت ندارم، شاید خیلی وقتا جزئیات زندگیم رو براتون تعریف میکنم، احمق نیستم فقط چیزی برای نگفتن و پنهان کردن ندارم، بی ادبم و عفت کلامم در جمع های صمیمی سخت حفظ میشه، آهنگ های ایرانی گوش میدم، آهنگ بی کلام گوش نمیدم، حتی یه دونه فیلم خارجی رو از جایی به غیر از تلویزیون ندیدم، پادکست گوش نمیدم باهاش حال نمیکنم اصلا، صفر و صدی ام، تپلی ام، صورتم تیره است، روی کفِ زمین خاکی میشینم، هر جایی فرقی نمیکنه برام، خوش استایل نیستم،خوش مشرب هم همینطور، در نگاه اول جاذبه ندارم، در روز هزار تا پیام از اینور اونور فور وارد میکنم، سر کار رفتن رو دوست ندارم، روی همه چیزِ زندگیم اسم میزارم، تو خیابون باخودم و در و دیوار حرف میزنم، آدم ها رو دوست دارم، از بچه ها بدم نمیاد، معتقد نیستم که انسان ها بدترین موجوداتن و باید بمیرن، حتی کسایی که دوستم ندارن رو هم دوست دارم، ساده ام، زود اعتماد میکنم، عاشق کشتن و قتل و خونریزی و این چیز میزای دارک نیستم، عاشق قارچ نیستم، هری پاتر ندیدم، باور میکنید؟ ندیدمش، همیشه کف دستم یه چیزی نوشته شده، نازک نارنجیم، بی اخلاقم، حرف نمیزنم، هیچوقت ، راجع به هیچ چیز، از خانوادم متنفر نیستم، غر میزنم و هزار هزار چیزِ دیگه ای که بعد از فرستادنِ این پیام یادم میاد، آها فراموش کار هم هستم و هنوز از همون سایت حرفِ ناشناس قدیمی استفاده میکنم، چنل خم برای ناشناسام به صورت جدا ندارم، شلختم، نمیتونم در یک چهارچوبِ تعیین شده قرار بگیرم، مهمونی رو دوست دارم، چه خودم برم چه دیگران بیان، فکر کنم دیگه تموم شد! من اینام. بعضیاش رو حتی خودمم دوست ندارم ولی کاش سعی نکنی تغییرم بدی، کاش نخوای بخاطر اینا سرزنشم نکنی کاش با همه‌یِ چیز هایی که ندارم دوستم داشته باشی. کاش. #حانیه‌نویس

-

-

عشقِ کلاسیک؛

به پونصد بار نگاه کردن ویدئوهای عرفان میپردازم