آقای امام حسین، کشتی نجات، لنگر زمین و آسمونا، دلیل خلقت هستی، پسر مادر اهل زمین، عزیز دوردونه بی‌کَس ها، پناهِ رنجور ها، غایت آرزویِ عاشق‌ها، مهربونِ مهربونا، نور چشمی خدا، قشنگی زمین، دوسِتون داریما! خیلی. مارو از دایره فدایی هات خارج نکن، از دایره اونایی که دنیا به سمت تو هدایت میکنن، مارو بذار تو کلوز فرند لطفا. بذار تا همیشه پز بدم که نهایتا یه روزی میخوام برای حسین، پسر فاطمه بمیرم.

تویی محبوبم حسین جانم.

دلم برات تنگ شده، خیلی دلم برات تنگ شده بابا...

شاید پِله هم اونقدرها راست نمیگفت حانیه ها؟

اینم دومین رأی.

جانِ من است او؛ سیو نکنیدش.

از اون آهنگاس که باید یه جعبه دستمال کاغدی بذاری کنارت و گوش بدی. الانم تا فردا شب بیشتر وقت ندارم خودمو باهاش خفه کنم. پلی کردن برای بارِ پونصدم.

من راضیم جمهوری اسلامی یه بار روی اصولش پا بذاره و ایندفعه رو تقلب کنه.

مرسی ایرانی بودن کافیه من دوست داشتم یه عراقی باشم.

یه آدم که رئیس جمهوره، همه جمعه هاش رو میره شهر های متفاوت، میره تبریز. با فاصله چند هفته دوباره میاد تبریز که ببینه به مطالباتی که قبلا گفته شه بودند رسیدگی شده یا نه. و در نهایت همونجا توی ورزقان هلکوپترش میفته و شهید میشه. حالا همون تبریز، همون مردم، همونا ۸۰ درصد رای دادن به کسی که احتمالا از روی تمام اون خدمات با بلدزر عبور میکنه. ممنونم از ملت غیور ترک زبانم که فقط به همین دلیل ترک زبانی میلیون ها آدم رو به خاک سیاه نشوندن.

لطفا دیگه با من از فرهنگ مردم ایران صحبت نکنید. ایران رو باید با هند یکی کنن، اکثر این مردم گاو پرستن گویا.