🔵 انسانِ ابدی 💠 دین می گوید: حرفی که آدم زد، کاری که کرد، قدمی که برداشت؛ این در خط تولید می افتد. هیج یعنی هیج _ به نحو سالبه کلّیه _، هیچ موجودی از بین نمی رود که " عاطل " بشود! این کاری که کردیم، این حرفی که زدیم در یک چیزی اثر می گذارد. فعلاً خودش نیست، آن اثر در دوّمی اثر می گذارد، آن در سوّمی اثر می گذارد؛ بعد از بیست سال می بینید سند در می آید، انسان رسوا می شود! اصلاً شدنی است که یک موجود از بین برود؟! اینکه در روایات دارد دروغگو بالاخره رسوا می شود، یا فلان شخص رسوا می شود، یا فلان تبهکار رسوا می شود؛ برای اینکه کار (قولاً او فعلاً) همین که از انسان صادر شد، در خط تولید می افتد. حالا یا بیست سال بعد نتیجه می دهد، یا سی سال بعد نتیجه می دهد. بعضی از درختان هستند که بعد از بیست سال باید ثمر بدهند، رشد بکنند؛ بعضی از درخت ها هستند که زود ثمر می دهند. هیچ ممکن نیست کار از بین برود، حرف از بین برود! 🔷 وجود مبارک #حضرت_امیر فرمود: طوبی مال کسی است که به یاد " ابدیت " خود باشد. وقتی که وجود ابدی را پذیرفت، کار ابدی می کند. " کار ابدی " با آن ( نیت ) است؛ مثلاً کسی مدرسه می سازد، مسجد می سازد، بیمارستان می سازد؛ اینها ابدی نیست، برای اینکه بیمارستان _بر فرض_ صد سال بماند. امّا اخلاصُ العمل لله ابدی است، قربهً الی الله ابدی است؛ چون این مال روح است، روح که نمی میرد! اگر چیزی در دایره آسمان و زمین بود، می پوسید؛ امّا چیزی که ( نفخت فیه من روحی )* به " الله ازلی ابدی " مرتبط است که از بین رفتنی نیست! عمده این که گفته شد: (انّما الاعمال بالنّیات)، (لکلّ امرئ ما نوی)* و امثال ذلک برای آن است که این جان وقتی برای جانان کار کرد، (ابدی) می شود و همیشه آثارش هست. 📋 درس اخلاق علامه جوادی آملی 📆 قم ؛ ۱۳۹۷/۰۹/۱۵ 🆔 @Myidea