🔵 عدم رعایت بهداشت فردی و سیاسی ، جامعه بیمار می سازد مریض باید دارو بخورد تا خوب شود وگرنه خواهد مرد. وقتی من مبتلا به فکر نکردن و نیندیشیدن هستم یعنی هیچ کاری به فکر کردن ندارم اما از طرفی امید رشد دارم ، مریضی هستم که منتظر خوب شدنم ولی با نخوردن دارو! آری این خوره به جان ما افتاده ، این موریانه در لای درختان وجود ما لانه زده که خیال می کنیم همه چیز با آرزو کردن درست می شود! اگر آرزو دارم به جایی برسم باید فکر کنم باید نقشه طراحی کنم باید مشورت کنم باید آسیب ها را ببینم باید آفت ها و تهدیدها را بکاوم باید برای روز مباداها نیز بیندیشم اگر بلای طبیعی و بحران آسمانی و زمینی آمد چه کنم؟ اگر به بلای انسانی و خوی حیوانی یعنی جنگ خانمانسوز گرفتار شدم چه کنم؟ خلاصه اگر موفق شدم ثم ماذا یعنی آخرش چکار کنم؟ اگر شکست خورده و ناکام شدم چه کنم؟ و... آری این قصه ی پر غصه ماست که بسیار آرزو اندیش هستیم تا واقعیت گرا ، یعنی نمی دانیم و یا اصلا نمی خواهیم هم بدانیم که هر چیزی برای درست شدن و به مرحله کمال رسیدن نیاز به طی مسیر و صبر و حوصله و برنامه و تدبیر دارد، نیاز به فرایندها دارد، نیاز به تعلیم دارد، نیاز دارد که دانشگاه ببینیم، استاد ببینیم، آزموده شویم ، غربال شویم تا عصاره هایمان از ناخالصی ها و خاشاکهایمان تفکیک شوند. نیاز به مطالعه دارد هم مطالعه ی کتابخانه ای و هم میدانی و مصاحبه ای. برای اینکه من رشد کرده و جوانه بزنم تا ثمره داده و برای جامعه مفید بوده باشم خواه رشد فردی و تهذیب اخلاقی و خواه رشد اجتماعی و تشکیل مدینه فاضله ، الا و لابد باید تابع فرایند فکر کردن و تأمل نمودن بوده باشم ، مثلا اگر دنبال پولم باید از راهش بروم که محتاج فکر و بازار یابی و داشتن مهارت و تخصص است بدون اینها نمی شود لذا هشتم گروی نهم خواهد شد. اگر دنبال خدمت به خلق الله هستم باید به ساختارها و قوانین مستحکمه توأم با رعایت انصاف و عدالت بیندیشم چون از قدیم گفتند هر چیزی راهی دارد و البته هر کسی را هم بحر کاری ساختند. اینها را نوشتم تا بگویم که دولتی ها و مجلسی های ما که زبانا خادم ، عاشق ، مخلص و چاکر مردم اند اما عملا کافر مطلق و بی اعتنای به آنها. اسم مکانشان خانه ملت است اما به ملت فکر نمی کنند البته هر از گاهی در مجلس بعد از خواب قیلوله برخی جنابان داد می زنند اما نمی دانم چرا کارها درست نمی شود! البته دلیلش واضح است چون تعارف نداریم با دهها غرض و مرض و هزینه های بیخود وارد مجلس شده اند که خودتان مرجع این ضمایر و مصادیقشان را بهتر از بنده می شناسید. مثلا آیا این انصاف است که سایت ثبت نام مسکن ملی برای این همه مستأجر که منتظر رفتن به قفس های پرندگان، البته ببخشید اشتباه کردم منظورم خانه دار شدن بود. مستأجرانی که دیگر از پول اجاره های سنگین و اسباب کشی های هر ساله به ستوه آمده و کلافه شده اند، آیا این عدالت است که این سایت برای مدت معدودی باز شده و سریعا تمام و بسته می شود؟! آیا این انصاف و عدالت است که سایت ثبت نام خودرو به مدت 16 ثانیه باز شده و فورا بسته شود؟! و دهها از این آیاهای دیگر در عرصه های مختلف که بی پاسخ اند زیرا فکر نداریم ، آرزو اندیش هستیم می خواهیم با حلوا حلوا گفتن دهانمان شیرین شود، به تعبیر قرآن فقط فخر می فروشیم و خیال پردازی می کنیم و لذا جامعه ی ما بیمار است. مردم به نوعی بیمارند و مسئولین هم به گونه ای دیگر! البته که به نیکی می دانیم شخص بیمار مجرم نیست اما متهم به عدم رعایت قانون بهداشتی است. ✏️ موسی آقایاری 1398/9/30 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 مرگ عقل خواستم از مرگ عقل مطلبی بنویسم، توصیف و تبیینش کرده ، از پیامدهای سوء و تلخ کامی های نبود آن بنویسم و بگویم که او مرده و دیگر حیاتی در بین ما ندارد نه در زندگی فردی ما و نه در زندگی جمعی ما . اما به ذهنم خطور کرد که آیا اصلا عقل در جامعه ما متولد شده بود که مرده باشد؟! وقتی این همه شلختگی و بی برنامگی در زندگی افراد دیده می شود مثلا نه برنامه منظم برای خوابیدن و بیدار شدن دارند نه برنامه غذایی درست و موافق با اصول بهداشتی و موازین عقلانی دارند و نه اهل گفتگوی منطقی با اعضای خانواده و عقلای جهان هستند ، وقتی دیده می شود که نه من شما را قبول دارم و نه شما پیش من ارزش و منزلتی داری، وقتی دیده می شود که هر کسی به فکر خود بوده و همیشه ساز منفعت طلبی و معیشت اندیشی را می زند، وقتی دیده می شود که یکی در قصر بلورین زندگی می کند که تنها یک وسیله زندگی او چند ده میلیون می ارزد ولی آن دیگری در کوخ بدبختی و حاشیه شهر بوده و محتاج به نان شب و گدای خیابانها و دم مغازه ها و شرمنده زن و بچه هاست ، وقتی یکی با خیال راحت دست به جیب گذاشته و هر روز کنار دیوارهای محله نشسته و سر ماه سود کلان بانکی می گیرد اما آن دیگری عرق می ریزد تا بلکه تکه نانی را به دست آورد نه مسافرتی می تواند برود و نه #شب_یلدایی می تواند خوش بگذراند و نه هیچ چیزی دیگری ووو. وقتی به یاد اینها افتادم از نوشتن "مرگ عقل " دست شسته ، با خود گفتم مگر در چنین جامعه ای عقل متولد شده که از مرگ او سخن بگویم. به اصطلاح علماء ، عقل هنوز در زندگی ما حیات نیافته تا از ممات او سخن بگوییم. ✏️ موسی آقایاری 1398/9/30 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 تنها جایی که نمی توان و نباید حرف زد، کنار احمق هاست ، کنار نادانهاست. نادان ها و احمقهایی که : نمی دانند که نمی دانند یعنی اسیر جهل مرکب اند. در کنار چنین اشخاصی نباید حرف زد، نباید تحلیل کرد، نباید حنجره پاره کرد، نباید قلم فرسایی نمود. برای چنین اشخاصی نباید کتاب نوشت. نباید مقاله نوشت. نباید دلنوشته و تذکاری به پا کرد. در چنین جایی " سکوت " و " لب فرو بستن " بهترین و گرانبهاترین متاعی است که باید خریده و حفظش نمود. عقل ما به ما می گوید همانطور که در جای سخن باید حق سخن را ادا کرد یعنی به همه ابعاد وزوایای یک قضیه باید نگاه کرد، در جای سکوت نیز حق سکوت را باید ادا کرد یعنی سکوت مطلق را لباس خود قرار داد تا بلکه از سرمای نادانها و طوفان احمقها در امان ماند. ✏️ موسی آقایاری 1398/10/2 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 توهم بیجا و خوشحالی کاذب بسیاری از ما متکی به موضوعیت بودن هستیم تا طریقیت، یعنی معتقدیم که فقط شخص خاصی بودن می تواند عامل نجات انسانی باشد و این گونه گمان می کنیم که سوار بر ره موفقیت از جاهای دیگر ناممکن بوده و یا حداقل صعب العبور است . مثلا معتقدیم همین که مهندس هستیم ، دکتر هستیم ، کارمند فلان اداره هستیم ، روحانی و آیت الله هستیم و... دیگر به مقصد و کمال حقیقی رسیده ایم و حال آنکه هیچ کدام از این موارد موضوعیت و علیت تامه ندارند یعنی تنها راه نیستند بلکه همگی فقط یک راهند که حالا ممکن است ما را به انسانیت ، به آدمیت ، به متابعت از وجدان و انصاف و به رعایت از عدالت در جامعه برسانند. ممکن هم هست که بزرگترین و با مدرکترین و باشخصیت ترین و با منزلت اجتماعی بسیار پر طمطراق و عریض و طویل باشیم ولی هیچ مشکلی را نه از خود و نه دیگران حل کرده باشیم آری چنین چیزی هم امکان وقوعی دارد بلکه هم اکنون در بین ما انسانها واقع هم شده است. چرا که این همه مهندس داریم اما باز جادههای ما جاده نیستند و از طرفی ساختمانهای ما همگی به جای آرامش زایی افسرده زایند ، بیشتر بوی قفس می دهند تا آزادی! این همه دکتر داریم اما در عین حال مریضیم و هر روز هم به آمار مرضمان افزوده و سرانه استفاده از دارو بالا و بالا می رود که در این اواخر خود وزیر بهداشت گفت افسردگی جامعه ما را فرا گرفته ! این همه کارمند داریم اما باز بسیاری از کارهای مردم همچنان زمین مانده و هر روز باید پرونده بدست به این در و آن در ادارات بزنند و التماس کنند و بعضا رشوه بدهند تا بلکه به مراد خویش برسند! این همه روحانی و آیت الله داریم ولی باز بازار دین بسیار سرد و یخبندان شده تا آنجا که اصلا خیلی ها دیگر به دین فکر نمی کنند تا چه رسد که عمل کنند! علت همه اینها این است که همیشه تخصص خود را تنها معیار موفقیت قرار دادیم و از تعهد و وجدان کاری و تقوای حقیقی خبری نداشتیم و به اصطلاح " قائل به موضوعیت بودیم تا طریقیت" . ✏️ موسی آقایاری 1398/10/2 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 دیروز در یک مدرسه ای حدود یک ساعت برنامه دینی تربیتی اجرا کردم ، شوق و احساسات دل انگیز و طلایی را در دانش اموزان عزیز کاملا مشاهده کردم، با استعدادهای مختلف ، با توانمندیهای زاید الوصف ، سراسر ادب و نزاکت و مجسمه اخلاق بودند هر چه می گفتم می گرفتند همانند زمین شخم زده ای که آماده کاشت بودن و اگر جایی هم ابهام داشت چندین نفر دست بلند کرده و خواستار تبیین و توضیح بیشتر می شدند. علت می خواستند، دنبال اثبات مدعا و گره گشایی ذهنی و رسیدن به مطلوب خویش بودند. آری چنین صحنه ای برای من بسیار بسیار خوشحال کننده و دل انگیز بود. با اینکه حالم زیاد خوش نبود اما اینها با این حالشان سبب خوشحالی و فرحناکی بنده شدند. بنابراین بسیار بسیار خدا را شکر کرده و از معلمان و والدینی که اینگونه تربیت کرده اند سپاسگزار و دعا گو شدم. آری عزیزان ما ایرانی جماعت زرنگ هستیم حالا درست است که هر از گاهی بسبب سوء مدیریت ها و سیاست های غلط و اندیشه های انحطاطی و تبلیغات سوء بدخواهان مبتلا به خود تخریبی می شویم یعنی تمدن و فرهنگ دیرینه خود را به کلی فراموش می کنیم اما در عین حال ما همچنان به آینده سازان این چنینی امیدواریم که آینده را به نیکی خواهند ساخت و مآلا مهر بطلان بر مسئولین بی کفایت و کسانی که در رأس امورند و به هر دلیلی لیاقت تصمیم گیری ندارند خواهند زد. آری بچه های ما هم دین دارند دین آگاهانه و عاقلانه و از روی تحقیق و هم عشق به دینداری و اجرای قوانین آن در جامعه را دارند. هم ادب دارند و هم شوق به اخلاق و هم مشتاق به ایثار و فداکاری و تلاش اند، روی خستگی و نا امیدی را سیاه کرده و با خود تخریبی قهر اند. کسی نمی تواند اینها را از ما بگیرد. این نوگلان ، این شایستگان ، هر طور که شده ایران عزیز را خواهند ساخت، دلیل آخرم این است که : دیروز در این بچه ها این دو وصف را کاملا مشاهده کردم : 1_ نه خود رأی و مستبد بودند که حرف هیچ کس را گوش نکنند. 2_نه دهن بین بودند که حرف همه را گوش کنند. این دو خصیصه یعنی نرمال بودن ، یعنی تنظیم بودن، یعنی بالانس بودن که می توانند جاده رشد و ترقی را به راحتی و بدون لرزش فرمان طی کنند. ✏️ موسی آقایاری 1398/10/3 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 اضلال سامری در زمان ما سامری نماد گمراهی بود او در زمان موسای کلیم ع و در غیاب آن حضرت با اختراع وسیله ای شبیه گوساله که هنگام وزیدن باد شروع به صدا دادن می کرد با طرز ماهرانه ای عقل و ایمان مردم را ربوده و گمراهشان کرده بود به تعبیر قرآن کریم : فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَٰذَا إِلَٰهُكُمْ وَإِلَٰهُ مُوسَىٰ فَنَسِيَ . ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﮔﻮﺳﺎﻟﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﻱ ﮔﺎﻭ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻭﺭﺩ ، ﺁﻥ ﮔﺎﻩ [ ﺍﻭ ﻭ ﭘﻴﺮﻭﺍﻧﺶ ] ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﺍﻳﻦ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﻭ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﻣﻮﺳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ [ ﻣﻮﺳﻲ ﺁﻥ ﺭﺍ ] ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩ ( ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮﺍﻱ ﻃﻠﺐ ﻣﻌﺒﻮﺩ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﺭﻓﺖ . ) آیه 88 سوره طه. او با این ابزار و اختراع خود سرگرمی و مشغله ایجاد کرد عده ای از مردم ساده لوح و بی فکر هم از مجسمه او که خوششان آمده بود خریدار گشته و به اعتقاد و باور توحیدی که موسای کلیم ساخته بود درود گفتند . غافل از اینکه آنها توجه نکردند که هر چیزی که ما بدان تمایل داشتیم دلیل بر خوب بودن آن نیست زیرا بسیاری از تمایل ها ، خواسته ها و هوسهای ما و مآلا بسیاری از تصمیم ها و انتخابهای ما می توانند از روی عقل و اندیشه و استدلال و پشتوانه محکم نباشند بلکه احساسی به تمام معنا باشند. خلاصه در این میان دیگر نقشه موسی ع برای هدایت مردم به سمت یکتا پرستی نگرفته و به کلی با جهالت مردم به یغما رفت و وقتی حضرت موسی ع از کوه طور برگشت دید که همه یا اکثریت مردم دنبال بت پرستی در قالب گوساله اند. در واقع صدای گوساله در بین آنها جای ندای فطرت را گرفته بود. صدای خدا پرستی کنار رفته صدای شیطان و هوا پرستی جایگزین او شده بود، عقل و منطق به محاق رفته ، وهم و خیال رو شده بود. حالا ما هم در این روزگار مواظب اضلال و گمراهی سامری های زمان در قالبهای مختلف باشیم. قالب می تواند فضای مجازی باشد که اگر خوب و مفید از آن استفاده نکنیم گمراه می شویم. می تواند سوء مدیریت دولت ها و مدیران باشد. می تواند تلویزیون خانه ما باشد که اگر به جا و برنامه ریزی شده استفاده نکنیم سبب گمراهی ما باشد، هر چند در این قالب مقصر فقط خود ما مردم نیستیم چرا که مثلا می بینیم سیمای ما هر روز دقایق زیادی را صرف " شیرش را بدم دوغش را بدم کدومش را بدم " و امثال اینها می کند یعنی به جای تربیت و تعلیم مردم ، به جای شاد کردن مردم ، به جای تولید سریالهای باکیفیت که بتوانند در سبک زندگی ایرانی اسلامی مردم سهیم باشند، شده بنگاه تولید پول و ثروت و چشم هم چشمی از طرف سرمایه داران! در این قالب نیز رئیس سازمان صدا و سیما می تواند به جای هدایت موسی نقش سامری و گمراهی مردم را بازی کند، مذاقها را با پخش برنامه های بی کیفیت و بدون اهمیت تغییر داده و مردم را وارد زمین سطحی نگری کرده و به صورت کامل بی اندیشگی و نداشتن روحیه تفکر در مردم و دوری از حل مسئله را تبلیغ کند. و قالبهای دیگر...... ✏️ موسی آقایاری 1398/10/3 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

🔵 آیا همه نیازهای خود را می خواهیم؟ و از طرفی آیا همه خواسته های ما ، مورد نیاز ما هم هست یا نه؟ بسیاری از ماها بسبب غفلت و نادانی چیزهایی را می خواهیم که بدانها اصلا نیازی نداریم و از طرفی هم بسیاری از اوقات چیزهایی را که نیاز داریم را اصلا نمی خواهیم به عبارت خلاصه تر بسیاری از خواسته های ما نیازهای ما نیستند و بسیاری از نیازهای مان را هم نمی خواهیم، و مورد طلبمان نیست. این یک واقعیت تلخی در زندگی ماست که آسیب های زیادی نیز به زندگی ما زده است زیرا عقل سلیم خواستار تعدیل بین خواسته ها و نیازهاست به عبارتی عقل می گوید: ببین آیا هر خواسته ای مورد نیاز است یا نه؟ و از طرفی هم ببین دنبال نیازهای واقعی هستی یا نه؟ مثلا غذای سالم ، هوای پاک ، تفریح درست ، گفتگوی مناسب، لوازم زندگی، منزلت و آبروی اجتماعی ، ارتباط با دوستان و اقوام همه و همه مورد نیاز و خواسته ما نیز هستند، اما ثروت اندوزی از راه حرام ، عدم دستگیری از اقشار کم در آمد، عدم رایگان بخشی به افراد جامعه و .... همه اینها مورد خواسته و تمایل ما هستند ولی اصلا لزومی و نیازی به اینها نیست نه عقل سلیم این خواسته ها را مهر تایید می زند و نه نقل الهی ذیل این خواسته ها و تمایلات را امضاء کرده است. پس بیایید ببینیم در این مملکت، در این منطقه ، در این محله ، در این شهر ، در این سطح سنی و.... ما چه چیزهایی را باید بخواهیم و آیا لازمشان هم داریم؟ و چه چیزهایی را واقعا لازم داریم ولی بسبب خواب غفلت و یا تبلیغات سوء بدخواهان تغییر ذائقه داده و اصلا آنها را نمی خواهیم؟ خلاصه آیا توانستیم بین خواسته ها و نیازها انطباقی برقرار کنیم یا نه ؟ اگر کسانی بتوانند اینها را تفکیک کرده و بر اساس آن رفتار نمایند حاکی از این است که : هم عاقل اند ، هم حکیم اند ، هم دانشمندند، هم می توانند مسئول و مدیر جامعه شده و هم می توانند در مواقع بحرانها و گرفتاریها ، برنامه های لازم و فرایندهای صحیح را فورا طی کنند. ✏️ موسی آقایاری 1398/10/4 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

یک جمله در وصف جناب مستطاب بنویسید.

🔵 گمان نکنم که ما هنوز به سن بلوغ رسیده باشیم! وقتی ما از رشد و توسعه خبر نداریم و اینکه رشد یعنی چه؟ و توسعه به چیست؟ اگر در کدام مرحله بودیم توسعه یافته ایم و در کدام مرتبه بودیم در حال توسعه هستیم ؟ ناچاریم برای دلخوشی و دلگرمی، خودمان را رشد یافته تلقی کنیم ناچاریم به خودمان این گونه تلقین کرده و بقبولانیم که نه آآآآقا ما در اوج رشد و ترقی و پیشرفت هستیم ، ما قله ها را فتح کرده و راههای بسیاری را طی کرده و نمونه ی دنیا هستیم و همه باید از ما متابعت کنند. خلاصه : ما تمدن داریم شعرای به نام داشتیم دانشمندان سترگی داشتیم تو نمی دانی که چه گذشته ی خوبی داشتیم و..... لذا در خیال خام خود فتح الفتوح ها کردیم و عن قریب است که دیگر جهان را نیز در قبضه قدرت و ید بیضاوی خود قرار دهیم. اینگونه خیال پردازی ها ناشی از این است که معنای رشد را تحریف کرده ایم شما خودتان قضاوت کنید: ✔️ کشوری که این همه منابع روی زمینی و زیر زمینی دارد تا آنجا که خاکش طلاست، چهار فصل بوده یکجا زیر چندین درجه زیر صفر دارد و در همان زمان جای دیگرش چندین درجه بالای صفر، حالا در این کشور فقر و نداری و بیکاری و فاصله طبقاتی بیداد کند، آیا رشد کرده است؟ آیا می تواند اموال عمومی را به دست گرفته و عاقلانه و عالمانه صرف کند؟ ✔️ کشوری که نه جاده های درست و حسابی دارد نه بافت شهری مناسب و اصولی دارد که با یک بلای طبیعی صدها میلیارد هزینه بالا می آورد و نه فرهنگ رانندگی و اخلاق آن را دارد و نه بسیاری از این نقیصه های دیگر که سالانه هزاران کشته و معلول تحویل جامعه می دهد، چنین کشوری آیا توسعه یافته است؟ آیا بالغ شده است؟ آیا حتی بچه ممیز هم شده است که بتواند خوبی را از بدی تفکیک و تمییز نماید؟ ✔️ کشوری که دولت و مجلسش این همه افتضاحات در عرصه سیاست و فرهنگ و اقتصاد و... به بار آورده ، مثلا به جای اجرای عدالت اجتماعی و لحاظ نمودن منفعت عمومی به شصت میلیون ایرانی هزینه معیشتی صدقه گونه می دهد ( حالا فارق از اینکه به همه این شصت میلیون نفر تعلق گرفته یا نه ) چنین کشوری چگونه رشد کرده؟ انگار ما خانه ای درست کردیم که پایه ندارد، بنیان ندارد ، ستون ندارد، قبل از سفت کاری شروع به ظریف کاری و نما زنی کرده ایم! معلوم است که این خانه برای ما خانه و محل سکونت و آرامش نخواهد شد، به ظاهر مسکن بوده اما به واقع پر از درد و رنج ، پر از محنت ، پر از دلهره و اضطراب و نگرانی ! ✏️ موسی آقایاری 1398/10/6 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا

برخی دوستان به این نوشتار بنده اعتراض کرده اند اما واقعیت ها را باید گفت و لذا نظر واقعی بنده این است👇 متاسفانه اینطور دیدگاه ها از دو طرف مورد هجمه قرار میگیرند یک طرف از دوستانی که این نقد ها رو بر دولت و وضع موجود کشور نقد بر انقلاب فرض میکنن و به قولی سریع دم از پیشرفت و پیشینه و...میزنن و با بیان انقلاب رو تخریب نکنیم با هر نقدی مخالفن و یک طرف هم از دوستانی که ناامیدانه فک میکنن که مشکلات خیلی زیاده درست بشو نیست وضع روز به روز بهتر بدتر میشه و از کسی کاری برنمیاد نه خیر هردو نظر مردوده اصل انقلاب مقدسه این انقلاب ان شالله قراره به ظهور متصل بشه اما همین انقلاب نقص داره در اون نفوذ کرده دشمن به قول بعضی اساتید که انقلاب به یه انقلاب نیاز داره باید تطهیر بشه قوی بشه و مشکلات مردم رو حل کنه ان شالله دوستان عزیز بدونن که اگر نقد هایی اینطور دلسوزانه شنیده و مشکلات دیده نشه چطور میخوان به مشکلات پی ببرن تا در مرحله بعد این مشکلات رو درست کنن و همینطور طرف دیگه باید بدونن حافظ این انقلاب و مردم حضرت صاحب الزمان عج هستن قطعا ان شالله مشکلات حل خواهد شد ودر همه قسمت ها اوضاع بهتر میشه

🔵 کودک صفتی و رنج تعلیم حقیقت بیان حقیقت ، ظرف می خواهد ، ظرف می تواند وسیع باشد همانند تانکر و... و هم می تواند بسیار کوچک باشد همانند یک استکان و نظایر آن. حقیقت مظروف است که در هر ظرفی به میزان همان ظرف جا می گیرد. اگر ظرفیت شنیدن حقیقت را نداریم مشکل از ماست نه از حقیقت، مشکل از قابلیت است نه فاعلیت. بسیاری از انسانها از این نکته غفلت کرده بنابر این سر از حق ستیزی و حق گریزی در می آورند. قرآن کریم در عین حال که سهل و ساده هست قول ثقیل و سنگین هم هست ( البته توجه شود که ساده با سطحی فرق دارد قرآن سطحی نیست بلکه ساده است ) یعنی هر انسانی با هر توانمندی و استعدادی که دارد می تواند از این وحی الهی بهره مند شده و در رهپویی و طریق حق و صراط مستقیم مستفیض شود یعنی میزان استفاده ما از این حقیقت الهی منوط به داشتن ظرف تقوا و طهارت هست. کسی که این ظرف را نداشته باشد و یا ظرفش خیلی محدود و مضیق و کوچک باشد از این حقیقت الهی یا اصلا بهره ای نبرده و یا بهره ناچیزی خواهد برد. نبی مکرم اسلام در زمان خودشان با جامعه جاهلیت و به عبارتی با جامعه کودک صفت مواجه بود ولذا خدای متعال بدین لحاظ مثالها و داستانهای زیادی را به آن حضرت نازل کرده است تا این بار انسان ساز را به مقصد برساند، به تعبیر مولوی: چون که با کودک سر و کارت فتاد زبان کودکی باید گشاد. چون ظرف کودک کوچک است او نمی تواند همه حقایق و یا حقایق سنگین را جا گرفته ، نگه داشته و هضم کند. بنابراین باید با زبان کودکانه صحبت کرد تا کم کم به طرف حقیقت سوق داده شود. حالا گاهی اوقات بسبب نیاموختن و بیسوادی و یا آموزش غلط و بدون هدفمندی و روشمندی نیز جامعه کودک صفت می شود. اینجاست که دیگر وظیفه نویسندگان و خطبا و اهل علم و دیانت ، اهل تحلیل و سیاست ، اهل تدبیر و دیانت سنگین و سنگین تر می شود چون نمی توانند حقایق مدنظرشان را در قالب واقعی بیان کنند بنابر این ناچارند به قالب مصنوعی و کودکانه و بعضا اسطوره ای و نمادین و ساختگی پناه ببرند. مثلا قرآن کریم به مردم آن زمان به جهت اینکه در عجایب آفرینش به تفکر و تأمل بنشینند، مثال شتر را زده چرا که آنها با شتر سر و کار داشتند و این اقتضا می کرد که این حقیقت خداوندی در این ظرف و قالب بیان شود. بنابراین فقیه زمانشناس و یا اسلام شناس واقعی کسی است که قالب های هر زمان را بتواند شناسایی کرده و حقایق را در آن قالبها مطرح و بیان کند. این حقیقت تلخ را باید بپذیریم که چنین اشخاصی امروزه بسیار بسیار کم هستند! ✍ موسی آقایاری 1398/10/7 @myfekrv تلگرام @myfekr ایتا