رهبر معظم انقلاب امام خامنه ای : اگر ما اندکی با نهج البلاغه آشنا بشویم و راهمان را به سوی این کتاب باز کنیم ، را سوء استفاده دشمن های کوچک و خرد و ریزی که در داخل هستند و نیز راه استفاده دشمن های بزرگ جنایت کاری که از غفلت ما و از دوری ما از اسلام ، همیشه استفاده کرده اند بسته میشود با ما نهج البلاغه ای شوید 👇🏻🌹👇🏻 @Nahjolbalaghehali110

#استوری_روزشمار 🌺۱۷🌺 روز مانده تا عید بزرگ غدیر خم #روز_شمار_غدیر @Nahjolbalaghehali110

❗مژده ویژه برای تمامی اعضای دوست داشتنی کانال نهج البلاغه 🙂 از امروز هر روز یک صوت از استاد حجت الاسلام لشنی زند از نهج البلاغه برای شما دوستان فرستاده میشه. 🌹 🔆از حکمت‌های نهج البلاغه شروع میکنیم. ان شاءالله که خوشتون بیاد و استقبال شه.🙏 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 🤲🤲🤲 @Nahjolbalaghehali110

#حکمت اول نهج البلاغه📖 🔸️حقیقت فتنه 🔹️از نگاه امیرالمومنین(علیه السلام) 🔊به بیان #حجت‌الاسلام لشنی زند (حفظه الله) #پیشنهاد دانلود🔥🔥 🔹️🔸️🍃🌺🍃🔸️🔹️ 🕊باما #نهج_البلاغه ای شوید🙂👇 ☘@Nahjolbalaghehali110

🔸️پای درس نهج البلاغة- حکمت ۱ 🔹️موضوع: فتنه 🍃قال الامام امیرالمؤمنین علی علیه السلام : کُنْ فِی الْفِتْنَةِ کَابْنِ اللَّبُونِ، لاَ ظَهْرٌ فَیُرْکَبَ، وَلاَ ضَرْعٌ فَیُحْلَبَ. در فتنه، مانند بچه شتر دو ساله باش که نه پشتی ( برای اوست ) که ( کسی بر او ) سوار شود و نه پستانی که دوشیده شود. ⚠️توضیح کوتاه: فتنه به حوادثی گفته می‌شود که باطل با لباس حق ظاهر می شود و موجب فریب توده ی مردم می گردد.(برای فهم بهتر از چگونگی شکل گیری فتنه به خطبه ۵۰ مراجعه شود) در چنین شرایطی به بالا دست خود نباید سواری داد و زیر دست نباید انسان را بدوشد. 🔅توجه: انسانی که « ولیّ شناس » باشد خود را با او تنظیم می کند لذا برای وی هیچگاه فتنه ای نخواهد بود مانند عمّار................أینَ عَمّار؟! 💠✍استادحجت الاسلام لشنی زند💠 🔷️🔶️🍃🌺🍃🔶️🔷️ 💠🕊با ما #نهج_البلاغه ای شوید 😊 ♡═@Nahjolbalaghehali110═♡ ╚═══๑♥️⃝⃖⸙ᬼ ᬼ⃝⃖♥️๑═══╝

💐روزے یڪ صفحہ از قرآڹ ڪریم💐 📖خدارا! خدارا! دربارہ قران،مبادا دیگران در عمل بہ دستوراتش از شما پیشے گیرند. نهج البلاغہ، وصیت امام علیہ السلام،نامه۴۷ 🌟 #سوره_فاتحه ☘ #صفحه_1 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @Nahjolbalaghehali110 ┗━━━🍂━━

💠 هدیه نور برای ظهور 💠 🌹 #ترتیل_صفحه1🌹 🎤باصدای استاد # منشاوی # با ما نهج البلاغه ای شوید 👇🏻🌹👇🏻 ┏━━━🍃🌺🍃━━━┓ @Nahjolbalaghehali110 ┗━━━🍂━━

حکمت شماره دو : 👇🏻🌹👇🏻 💠 قال علی علیه السلام : ✅ أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ، وَرَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ، وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ. ✅ آن که جان را با طمع ورزی بپوشاند خود را پست کرده، و آن که راز سختی های خود را آشکار سازد خود را خوار کرده، و آن که زبان را بر خود حاکم کند خود را بی ارزش کرده است. ✅ شرح مختصری بر حکمت شماره2 :👇🏻🌹👇🏻 امام(علیه السلام) در این کلام نورانى اش به پیامدها و آثار سوء سه رذیله اخلاقى در عباراتى کوتاه و فشرده اشاره فرموده است. نخست مى فرماید: «هر کس طمع را پیشه کند خود را حقیر ساخته است». (أَزْرَى بِنَفْسِهِ مَنِ اسْتَشْعَرَ الطَّمَعَ). واژه «طمع» به معناى بیش از حق خود طالب بودن و گرفتن مواهب زندگى از دست دیگران است و تعبیر به «استشعر» که به معناى پوشیدن لباس زیرین است اشاره به این است که طمع را به خود چسبانده و از آن جدا نمى شود; بدیهى است که افراد طماع براى رسیدن به مقصود خود باید تن به هر ذلتى بدهند و دست سؤال به سوى هرکس دراز کنند و شخصیت خود را براى نیل به اهداف طمعکارانه خود بشکنند. در سخنان رسول خدا(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم: «بِئْسَ الْعَبْدُ عَبْدٌ لَهُ طَمَعٌ یَقُودُهُ إِلَى طَبَع; در حدیث دیگرى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) درباره خطر این صفت مذموم مخصوصاً براى علما وارد شده است که فرمود: «إن الصّفاة الزّلال الذی لا تَثْبُتُ عَلَیْهِ أقْدامُ و عجیب این که هنگامى که طمع فزونى یابد کارهایى از انسان سر مى زند که کاملاً احمقانه است; شبیه آنچه درباره طماع معروف عرب به نام «اشعب» نقل شده که بسیارى از اوقات هنگامى که راه مى رفت دامن خود را به دست مى گرفت و آن را در برابر آسمان باز نگه مى داشت و مى گفت: شنیده ام بعضى از پرندگان در حال پرواز تخم مى گذارند شاید تخم آن پرنده در دامن من بیفتد. و یا نقل مى کنند هنگامى که گروهى از کودکان او را در کوچه و بازار آزار مى دادند براى پراکنده ساختن آنها گفت: شنیده ام در فلان خانه حلوا پخش مى کنند بچه ها به سوى آن خانه دویدند ناگهان دیدند خود اشعب نیز به سوى آن خانه مى دود گفتند: تو چرا؟ گفت: شاید حرف من درست باشد. این داستان ها خواه واقعیت داشته باشد یا نه اشاره به کارهاى ننگ آورى است که انسان به جهت طمع انجام مى دهد. نقطه مقابل طمع قناعت است که سبب عزت آدمى مى شود همان گونه که امیرمؤمنان فرمود: «عَزَّ مَنْ قَنَعَ; آن کس که قناعت پیشه کند عزیز خواهد بود». و به گفته شاعر: آز بگذار و پادشاهى کن * گردن بى طمع بلند بود! در دومین نکته مى فرماید: «کسى که سفره دل خویش را (نزد این و آن بدون هیچ فایده) باز کند (و مشکلات خود را فاش سازد) رضایت به ذلت خود داده است»; (وَرَضِیَ بِالذُّلِّ مَنْ کَشَفَ عَنْ ضُرِّهِ). روشن است هرگاه انسان نزد طبیب درد خود را بگوید و از وى راه درمان بطلبد یا پیش قاضى ظلمى را که بر او رفته بیان سازد و از او احقاق حق بخواهد یا نزد دوستش از گرفتارى خود براى گرفتن وام سخن بگوید کار خلافى نکرده و به دنبال مشکل گشایى بوده; اما طرح مشکلات نزد کسانى که هیچ گونه توانایى بر حل آن ندارند اثرى جز ذلت و سرافکندگى انسان نخواهد داشت. در این گونه موارد باید خویشتن دار بود و لب به شکایت نگشود. آن گاه امام(علیه السلام) در جمله سوم مى فرماید: «کسى که زبانش را بر خود امیر سازد شخصیت او تحقیر مى شود»; (وَهَانَتْ عَلَیْهِ نَفْسُهُ مَنْ أَمَّرَ عَلَیْهَا لِسَانَهُ). منظور از امیر شدن زبان آن است که از تحت کنترل عقل و فکر خارج شود و هرچه بر زبانش آمد بگوید. بدیهى است سخنانى که از فکر و عقل و تقوا سرچشمه نمى گیرد در بسیارى از موارد خطرهایى ایجاد مى کند که انسان قادر بر جبران آن نیست و گاه اسباب رنجش افراد آبرومند و سبب ایجاد اختلاف در میان مردم و کینه و دشمنى نسبت به گوینده و دیگران مى شود و چه زیبا مى گوید شاعر عرب: اِحْفَظْ لِسانَکَ اَیُّهَا الاْنْسانُ * لا یَلْدَغَنَّکَ إنَّهُ ثُعْبانٌ کَمْ فِى الْمَقابِرِ مِنْ قَتیلِ لِسانِهِ *** کانَتْ تُهابُ لِقاءُهُ الاْقْرانُ اى انسان زبان خود را حفظ کن ـ مراقب باش تو را نگزد که اژدهایى است. چه بسیارند کسانى که در گورستان ها خفته اند و کشته زبان خویشند ـ همان کسانى که همطرازان آنها از ملاقات با آنها وحشت داشتند. در حدیث دیگرى در سلسله همین کلمات قصار مى خوانیم: «مَنْ کَثُرَ کَلاَمُهُ کَثُرَ خَطَؤُهُ; کسى که زیاد سخن گوید اشتباهات زیادى خواهد کرد». و این خطاى بسیار باعت تحقیر و بى ارزش شدن او در نظرها مى شود. کوتاه سخن این که انسان عاقل باید زبانش را در اختیار عقلش قرار دهد نه این که عقلش را در اختیار زبان که اولى مایه سعادت است و دومى اسباب حقارت. شایان توجه است صفات سه گانه نکوهیده اى را که امام در این بیان