سوک ماسکی هاتسومی

فیلم دیدنی از تکنیک های استاد ماساکی هاتسومی جوته جوتسو

درباره 5 دسامبر، روز جهانی نینجا

تاریخ 5 دسامبر مصادف با 15 آذر، روز جهانی نینجا نامگذاری شده است. مردم ژاپن برای گرامیداشت این جنگجویان پنهان در تاریکی شب در این روز رسم و رسوم خاصی دارند. روز جهانی نینجا و تاریخچه ی نامگذاری این روز در طول سال روزهای به خصوصی را با عناوین مشخص می شناسیم، جالب است بدانید در تقویم جهانی روزی به نام روز جهانی نینجا نیز وجود دارد. روز پنجم دسامبر( پانزدهم آذر ) برای گرامیداشت این جنگجویان پنهان در تاریکی شب روز جهانی نینجا نامگذاری شده است. در ادامه این بخش از نمناک با ما همراه باشید تا در مورد این روز جالب و این جنگجویان عجیب و مرموز بیشتر بدانید. نینجاها چه کسانی بودند؟ نینجا ها افراد با مهارت و شجاعی بودند که در دوران فئودالی در ژاپن زندگی می کردند و قابلیت اصلی آنها نفوذ به خطوط دشمن و کشتن یا اسیر کردن فرمانده هان جنگی بود معمولا نینجاها زیر نظر اساتیدی درس یاد می گرفتند و به صورت مزدور در اختیار فرمانروایان و فرماندهان قرار میگرفتند. در فرهنگ ژاپن این جنگجویان به دلیل انجام مخفیانه عملیات خود مانند سامرائی ها از درجه بالایی برخوردار نبودند.

تاریخچه پیدایش نینجا اجداد و پیشینیان نینجاها در دوران پیدایش مذهب های جدیدی مانند بودیسم در قرن ششم میلادی زندگی می کردند و به این مذهب تمایل داشتند و یاغی شمرده می شدند بنابراین به خاطر فرار از شکنجه شدن توسط نیروهای سلطنتی، به کوهستان ها فرار می کردند.آنها در کوهستانها برای دفاع از خود شروع به آموزش هنرهای رزمی نمودند و قدرت خارق العاده ای را بدست آوردند. پس از مدتی آوازه نینجاها و رشادتها و اعمال خارق العاده آنها از مرزهای ژاپن فراتر رفته و این افراد و هنرهای رزمی آنها به جهانیان معرفی شد، فیلمها، سریالها و انیمه های که از روی شخصیت جنگجویان نینجا ساخته شده است، سبب شد آنها در سطح دنیا از محبوبیت خیلی زیادی برخوردار شوند.

آموزش کاتای جینمای توسط استاد کانچو(دایشیهان) اکبر فرجی ایشان بنیان گزار سبک نینجوتسو در ایران هستند. @ninjamoarfi

نینجوتسو _ سوک ماساکی هاتسومی

همراه با «دختران نینجا» در ایسنا / خاطره‌ای که پشیمانی به همراه آورد

سال‌های گذشته انتشار تصاویری از دختران سیاه‌پوش، شبکه‌های مجازی را تکان داد؛ کسانی که برخلاف تصورات با نمایش‌های رزمی خیره کننده، واژه ای به نام "دختران نینجا" را به عموم مردم معرفی کردند. حالا پای گروه دیگری از آن‌ها به تلویزیون باز شده و حالا بیش از پیش این رشته ورزشی مورد توجه واقع شده است. میزبان دختران نینجا بودیم؛ دخترانی سیاه‌پوش که برخلاف رشته‌شان خشن نیستند و  از همان ابتدای ورود نشان دادند که می‌توان کنارشان شاد بود. بیشترشان بچه‌های مدرسه‌ای بودند که به جای روپوش سفید و قلم به دست گرفتن، پشتک می‌زدند و حرکات آکروباتیک اجرا می‌کردند. هرچند که به گفته فریبا فرجی‌پور مربی‌شان از دانش‌آموزان خوب مدرسه هستند اما عشقشان به نینجوتسو آن‌ها را به عضویت گروه دختران نینجا درآورده است. شیطنت‌های خود را داشتند  و از روشن شدن میکروفن‌های سالن کنفرانس خنده‌شان می‌گرفت. همکلامشان شدیم. آن‌ها از انتخاب این رشته، تفریحات و خاطره‌هایشان گفتند. هرچند که بچه‌های نینجا کم حرف بودند و مربی‌شان بیشتر پاسخگوی سوالات بود. در ادامه گفت‌وگوی ایسنا را با گروه دختران نینجا می‌خوانید. خانم فرجی‌پور! لطفا برای شروع در مورد رشته‌ نینجوتسو و زمان ورود آن به ایران صحبت کنید. نینجوسو هنری رزمی است که ریشه در کشور ژاپن دارد. ماساکی هاتسومی سی و چهارمین و آخرین استاد بزرگ این رشته در ژاپن است که استاد فرجی، بنیانگذار نینجوتسوی ایران زیر نظر او آموزش دیده است. آقای فرجی در ادامه این تعلیمات را در ایران ارائه می‌دهد و از سال ۱۳۶۹ نینجوتسو وارد ایران شد. نینجوسو مجموعه‌ای از کار با سلاح، هنر دفاع شخصی، هنر آکربات و تکنیک‌هایی است که در رشته‌های دیگر وجود دارد. از چه زمانی در این رشته فعالیت می‌کنید و ماهیت گروهتان چیست؟ از سال ۱۳۸۴ نینجوتسو کار می‌کنم و از ۱۳۹۰ مربی‌گری را آغاز کردم. تیم‌مان تیمی رزمی است. قبلا فقط یک بار در برنامه بهترین باش شبکه دو کار نمایشی انجام داده بودیم اما امسال با شرکت در یک برنامه تلویزیونی و درخشش دختران گروه، کار نمایشی‌مان را هم آغاز کردیم.   ما تکنیک های واقعی و مبازرات را هم کار می‌کنیم ولی الان مسئولیت دیگری هم پیدا کردیم و از آنجایی که روی استیج اجرا داشتیم، مردم انتظار دارند کارهای نمایشی هم انجام دهیم. به جز مربیگری در این رشته درآمد دیگری هم دارید؟  شغل دیگری ندارم و درآمدم از کلاس‌های نینجاست که در چند سانس برگزار می‌شود. ۲۵۰ نفر هنرجو در باشگاهی که خودم در کرج کرایه کردم حضور دارند. علاوه بر آن ۲۵۰ هنرجوی دیگر هم در باشگاه منطقه کمال شهر دارم.  

شاید دختران دوست داشته باشد رشته‌های به اصطلاح نرم تری بازی کنند. رشته نینجوتسو چه ویژگی‌ای داشته که انتخابش کردید؟ تینا عسگرتبار: از کار آکروبات و سلاح این رشته خوشم آمد و آن را انتخاب کردم. مهدیه معصومی: رشته‌های رزمی مختلفی را از نزدیک دیدم و به نظرم نینجوتسو جذاب‌ترین رشته است چون همه کارهایی که رشته‌های دیگر انجام می‌دادند، در نینجوتسو بود.   ملیسا عباسی: این رشته تنوع زیادی دارد و به همین دلیل آن را انتخاب کردم. سمانه معصومی:‌ خیلی اتفاقی با این رشته  آشنا شدم چون خانه‌مان بالای باشگاه بود و به ورزش علاقه‌ داشتم اتفاقی این رشته را انتخاب کردم اما علاقه‌مند شدم. مهدیه پویان: به نظرم هرچه رشته‌های دیگر دارند در نینجوسو جمع شده و به همین دلیل از این رشته خوشم می‌آید. فاطیماشریفی: رشته نینجوسو کلیت رشته‌های دیگر را دارد، علاوه بر این روی اخلاق و روش زندگی‌مان تاثیر گذاشته البته برخلاف تصور خشن نشدیم و روی روحیه‌مان تاثیر منفی نداشته. شادی نوروزی: به دلیل جذابیت ظاهری و تفاوت این رشته، جذب آن شدم و دیگر نتوانستم رهایش کنم. فریبا فرجی‌پور: از کودکی هنرهای رزمی را دوست داشتم اما هیچ کدام را تجربه نکرده بودم تا اینکه در ۱۴ سالگی برای اولین‌بار یک گروه نینجای بانوان برای اجرا به مدرسه‌مان آمدند، از نوع پوشش، لباس مشکی، نوع کفش، ماسک و در کل ظاهرشان خوشم آمد. وقتی تکنیک‌ها را اجرا کردند، بیشتر علاقه مند شدم  و این رشته را انتخاب کردم. شاید اوایل به خاطر تخلیه هیجانات نوجوانی و انتخاب یک ورزش رزمی فعالیتم را شروع کردم اما در ادامه متوجه شدم نینجوسو فقط یک ورزش نیست بلکه هنر خوب زندگی کردن است. این رشته روی نظم، احترام و صبوری بچه‌ها کار می‌کند به همین دلیل روی اخلاقمان هم تاثیر گذاشته است. شاید در جامعه برخی فعالیت دختران در چنین ورزش‌های را قبول نکنند، نگاه خانواده و اطرافیان شما در این مورد چگونه بود؟ این تفکر که دختر را چه به ورزش رزمی، مربوط به گذشته است. امروزه خانواده‌ها از این ورزش استقبال می‌کنند و از دخترانشان انتظار قهرمانی دارند. البته من با این مشکل مواجه بودم و  می‌گفتند چرا دختر باید ورزش رزمی انتخاب کند اما در ادامه مسیر و با دیدن موفقیت‌هایم، همراهی‌ام کردند. الان فکر نمی‌کنم چنین مشکلاتی وجود داشته باشد چون دختران راحت‌تر کار می‌کنند و خانواده‌ها همراهشان هستند. در تلویزیون دیدیم که برخی از اعضای گروه متاهل هستند، همسران آن‌ها با این رشته مخالفتی ندارند؟ دو نفر از هنرجوهایم متاهل هستند و خوشبختانه همسرانشان با رشته آن‌ها مشکلی ندارند. حتی همسر یکی از اعضای تیم که در اجرای فینال آسیب دید خیلی همراهمان بود. در روزهایی هم که به خاطر برنامه تا دیروقت در باشگاه تمرین می‌کردیم و به کارهای خانه‌داری نمی‌رسید، همسرش همراهش بود و هیچ گلایه‌ای نمی‌کرد. حتی به او انگیزه می‌داد تا در تمرینات قوی‌تر کار کند. وضعیت مصدومیت همگروهی‌تان چگونه است؟ خوشبختانه این برنامه همه ما را بیمه کرده است. بعد از مصدومیت او به بهترین پزشک‌ها مراجعه کردیم و آن‌ها کمک می‌کنند تا مژگان روند درمانی‌اش را طی کند در یک جمله بگویید هدف اصلی این رشته چیست؟ شعار نمی‌دهیم اما هدف اصلی نینجوتسو بهتر زندگی کردن است. بعد از حضور در تلویزیون رفتار و سبک کارتان تغییر کرده است، معروف شده‌اید و توقعاتی از شما شکل گرفته در مورد این تجربه و تفاوت آن با گذشته صحبت کنید. شهرت خیلی قشنگ و حساس است و بار مسئولیت روی دوش‌مان می گذارد. انگار که همه جا یک دوربین همراه‌مان است به همین دلیل خیلی بیشتر از سابق حواسمان به رفتارمان با مردم است چون توسط مردم و با رای آن‌ها بالا آمدیم. این محبوبیت حفظ و حراست می‌خواهد و امیدوارم از پس آن بربیایم. با توجه به محدودیت‌هایی که تلویزیون دارد، تا چه اندازه در اجرازی تکنیک‌هایتان آزادی عمل داشتید؟   همه از مقررات و قوانین تلویزیون ایران آگاه هستیم اما خوشبختانه نوع پوشش‌مان مطابق با قوانین ایران بود و از این جهت مشکلی در پخش اجرای‌مان نداشتیم. جا دارد از مسئولان تلویزیون و آقای عیلخانی تشکر کنم چون بعد از سال‌ها برای اولین بار ورزش نمایشی دختران ایران پخش شد و انگیزه‌ای برای سایر دختران رشته‌های ورزشی ایجاد کرد. بعد از حضور موفقی که در تلویزیون داشتید، استقبال از رشته نینجوتسو بیشتر شد؟ بله. تماس‌های خیلی زیادی از طرف علاقه‌مندان داشتیم. به گونه‌ای که تصمیم گرفتم برای خط شخصی‌ام منشی بگذارم تا پاسخ آن‌ها را بدهد و راهنمایی‌شان کند. آمار دقیقی از متقاضیان ندارم چون جز من از طریق سایت و دفتر نینجوتسو هم این متقاضیان ساماندهی می‌شوند.

بیرون از باشگاه هم لباس فرم می‌پوشید؟ مردم با دیدنتان چه واکنشی نشان می‌دهند؟ بیرون لباس فرم نمی پوشیم مگر برنامه‌ای داشته باشیم. قبلا گاهی از نوع لباس هایمان سوال می‌کردند اما الان همه ما را می‌شناسند حتی در همین خیابان محل کار شما خیلی‌ها برایمان دست تکان دادند و تبریک گفتند. در سال‌هایی که با یکدیگر کار کردید، آیا پیش آمده که با هم دعوا کنید و درگیری داشته باشید؟ خیر خوشبختانه هیچ وقت چنین اختلافی با هم نداشتیم. به خاطر ظاهر خشن رشته‌مان بقیه فکر می‌کنند خودمان هم آنگونه هستیم اما اگر همراهمان باشید، می‌بینیند که آنقدر با هم می‌خندیم که هیچکس باورش نمی‌شود این‌ها همان کسانی هستند که در اجرا آنقدر قوی و باجذبه کار می‌کنند. بیرون از باشگاه و درخیایان هم با کسی درگیری نداشتید؟  خیر ما خیلی متواضع هستیم. در شروع آموزش هایمان به هنرجوها تاکید می‌کنم که شما علاوه بر جنگجو بودن در حال یادگرفتن هنر هستید. در جامعه‌ای که امنیت و صلح  وجود دارد و نیازی به درگیری نیست. به آن‌ها می‌گویم حتی اگر کسی متلک می‌اندازد یا قصد اذیت کردنتان را دارد، با صبر  و صلح از کنارش بگذرید چون وقتی می‌توان با صلح کار کرد لزومی ندارد که از این هنر استفاده کنید و درگیر شوید. البته خودم یک مورد برایم پیش آمده بود که در تلویزیون تعریف کردم اما برخی این را خیلی بزرگ کردند و گفتند که مربی‌شان با افتخار از زدن یک آدم حرف زده است در حالی که با افتخار نگفتم. این برایم خیلی ناراحت کننده است که یک مرد به خودش اجازه می‌دهد که مزاحم یک خانم شود. آیا چنین فردی دوست دارد با همسر، دختر و مادرش هم اینگونه رفتار شود. وقتی چنین موردی برایم پیش آمد از این هنر استفاده کردم. در تلویزیون صادقانه در این مورد حرف زدم و گفتم که از این درگیری اصلا خوشحال نیستم. از اینکه این خاطره را مطرح کرده‌ای پشیمان هستی؟  بله. دختران استقبال کردند اما یکسری از مردان فکر کردند خودنمایی می‌کنم درحالی که اینگونه نبود.    با توجه به اینکه پشیمان شده‌ای، اگر دوباره به عقب برگردی حاضری باز هم این خاطره را تعریف کنی؟ من صادق و رک هستم. مردم می توانند حتی از یک حرف مثبت برداشت‌های مختلفی داشته باشند و نمی توانیم به آن‌ها جهت بدهیم به همین دلیل اگر به گذشته برگردم رفتار طبیعی خودم را داشتم و سعی نمی‌کردم فرد دیگری باشم.  در شبکه‌های اجتماعی حضور دارید؟  بله از این فضا استفاده می‌کنیم. بیشترین دنبال کننده را پیج اینستاگرامی تیم‌مان دارد و بعد از آن دنبال‌کننده‌های پیچ خودم بیشتر هستند. از این فضا برای ترویج و گسترش کارمان استفاده می‌کنیم و از پیج‌هایی که فعالیت ورزشی خوبی دارند هم استقبال می‌کنیم. به نظرم انتشار غذاها و تفریحاتم اصلا تصویر قشنگی نیست و حتی در این مورد حدیثی شنیدم که نباید از چیزهایی که می‌خورید و تفریحاتی که دارید، برای مردم تعریف کنید.    حامی مالی دارید؟ فعلا نداریم اما پیشنهادهایی شده است که هنوز بررسی نکردم.   با این وجود دخل و خرجتان با هم می‌خواند یا مشکل دارید؟  با در آمد خودم به عنوان مربی امورات زندگی‌ام را می‌گذراننم و مشکلی ندارم اما  این درآمد با توجه به اهدافم  کافی نیست چون باید کارم را گسترش بدهم. از مسئولان ورزشی کشور کسی با شما تماس گرفت و حمایتتان کرد؟ با آقای غفرانی مدیرکل ورزش و جوانان استان البرز در ارتباط هستیم. او تلاش می‌کند تا باشگاهمان را تعویض کنیم. باشگاهمان با در نظر گرفتن راهرو و ...، حدود ۱۸۰ متر است. سقف باشگاه کوتاه است و مناسب اجرای حرکات نمایشی و کار با سلاح نیست. علاوه بر این تهویه مناسبی ندارد و وقتی آقای غفرانی از نزدیک وضعیت‌مان را دید، گفت "اینجا اصلا هوا ندارد، چگونه تمرین می‌کنید؟ " به همین دلیل تصمیم گرفت کمک‌مان کند تا باشگاه را تعویض کنیم. شما کار مربیگری انجام می‌دهید از هر هنرجو چقدر هزینه می‌گیرید؟ ماهیانه ۶۰هزار تومان از هنرجوهایم می‌گیرم. با توجه به منطقه ما، این رقم مناسب است. آموزش هایمان هم فقط برای بانوان است و هنرجوهای خوبی داریم.   اوقات فراغت و تفریحاتتان چگونه است؟  بزرگترین تفریحمان ورزش کردن است. وقتی نارحت هستیم و مشکلی داریم تا در باشگاه همدیگر را می‌بینیم، مشکلات و غصه‌هایمان از بین می‌رود. کنار هم خوشحال هستیم اما گاهی به تفریحات دیگری نیاز داریم و باهم به کوه، سینما و یا رستوران می‌رویم.    با توجه به وضعیت درسی اعضای گروهتان در ایام تحصیلی مشکلی برای تمرین کردن یا وضعیت درسی آن‌ها پیش نمی‌آید؟   در مرحله اول همین مشکل را داشتیم چون بچه‌ها به مدرسه می‌رفتند. به همین دلیل با مدیر مدرسه‌شان صحبت کردم. واقعا دخترانی که اینگونه تا سه شب تمرین کنند و ۷ صبح هم به مدرسه بروند و درس‌هایشان را بخوانند، کم پیدا می‌شود. آن‌ها تجربه خودم را دیدند و الگوبرداری کردند چون برای امتحانات دانشگاهم به

قزوین می‌رفتم، بعد از آن در محل فیلمبرداری حاضر می‌شدم و کلاس‌هایم را هم اداره می‌کردم. تقریبا  دو هفته اینگونه سپری شد و در روز شاید دو ساعت می‌خوابیدم.  آنها هم سخت‌کوشی می‌کنند و نتیجه اش را هم دیدند چون وضعیت درسی‌شان خیلی خوب است. خودم هم به مدرسه سر می‌زنم و وضعیت درسی‌شان را پیگیری می‌کنم، خوشبختانه این بچه‌ها از دانش آموزان با استعداد و نخبه مدرسه هستند. این را هم بگویم که چند نفر از هنرجوهایم از نظر درسی ضعیف بودند و به همین دلیل خانواده هایشان به آن‌ها اجازه حضور در باشگاه را نمی‌دادند اما با اصرار من، تمریناتشان را دنبال کردند و بعد از دو سال شاهد پیشرفت تحصیلی‌شان بودیم. نمی‌دانم به خاطر علاقه به باشگاه درس خواندند یا تمرینات نینجوتسو روی ذهن‌شان تاثیر گذاشت. شادی تو امسال به دانشگاه می‌روی، دوست داری در آینده چه شغلی داشته باشی؟   رشته حسابداری می‌خوانم و معدلم ۱۹ و ۱۲ صدم است. دوست دارم در آینده مربیگری را ادامه بدهم و در کنارش حسابداری را هم دنبال کنم. و حرف پایانی؟ حرف پایانی‌ام این است که  با هنرجوهای رزمی مثل گذشته سنتی و خشن برخورد نکنید چون دختران از ورزش زده می شوند. دختران امروزی مثل گذشته نیستند که آن‌ها را با خشونت کنار خودتان نگه دارید. همان گونه که در مدارس شیوه‌های آموزشی عوض شده، در باشگاه‌های ورزشی هم تغییر کنند. باید با دخترها رفیق  باشید تا خوب پرورش پیدا کنند. اگر هدف فقط تعلیم ورزش و بخش قهرمانی باشد از اخلاق دور می‌شوند در حالی که هدف اصلی سلامتی و اخلاق است.

توشیتسوگو تاکاماتسو ...

توشیتسوگو تاکاماتسو در 10ام مارس سال 1887 در هیوگوی ژاپن به دنیا آمد. در 9 سالگی پدرش او را نزد پدربزرگ مادری اش فرستاد تا آموزش هنرهای رزمی را آغاز کند. در جریان آن سال ها او در مکتب های مختلفی به درجه ی استادی رسید که آن ها را از پدربزرگش شینریوکن تودا و نیز اساتید دیگری چون ماتسوتارو ایشیتانی و یوشیتارو تادافوسا میزوتانی آموخته بود .در جوانی در مسابقات زیادی مقابل رزمی کاران دیگری از سبک های مختلف مبارزه کرد که در نتیجه ی آن مبارزات پرده ی گوش او سوراخ شد و شنوایی یکی از گوش های خود را از دست داد . در اواخر نوجوانی به چین رفت تا چند سالی را آنجا زندگی کند . در بیست سالگی دوباره به ژاپن برگشت و به کوهستانی نزدیک خانه اجدادی خود در ناحیه ای اطراف کوبه عزیمت کرد تا در آنجا سلامتی خود را دوباره به دست آورد و به تعلیم خود بپردازد . پس از اینکه سلامتی خود را بازیافت ، 10 سال بعد را به چین برگشت . در آن جا افراد زیادی را دید که در مبازرات متعددی شرکت کرده و تا سرحد مرگ با یکدیگر مبارزه می کردند. در سال 1919 او در کمک به خانواده ی کوکی برای احیا کردن هنر رزمی فراموش شده شان که کوکیشین ریو نام داشت ، نقش بسزایی ایفا کرد و در طی 30 سال بعدی به آن ها در گسترش کوکیشین ریو کمک کرد . در سال 1950 او تشکیلات مربوط به خانواده ی کوکی را ترک کرد و خود به تنهایی تمریناتش را ادامه داد . دو نفر از قدیمی ترین شاگردان او ، آکیموتو و کیمورا نیز با او همراه شدند. آکیموتو تا زمان فوتش در اوایل دهه ی 1960 همچنان یکی از شاگردان تاکاماتسو باقی ماند و کیمورا نیز تا زمان مرگ تاکاماتسو در دهه ی 1970 همچنان یکی از شاگردان او بود . تاکاماتسو در سال 1957، یوشیاکی هاتسومی که بعدها نام خود را به ماساکی هاتسومی تغییر داد را ملاقات کرد و به جای شاگرد خود ، یو انو تاکاشی، مسئولیت تعلیم این مرد جوان را برعهده گرفت . تاکاماتسو را " آخرین نینجای واقعی " دانسته اند که واقعا به میدان نبرد رفت و مانند یک نینجا مبارزه کرد. توشیتسو گوی جوان را نینجاهای توگاکوره - ریو از خاندان تودا در ایگای شمالی آموزش دادند و او بعدها هنگامی که همراه با بهترین استادان بوکس در اوایل دهه ی 1900 در چین زندگی و تحصیل می کرد ، عنوان ببر مغولی را به دست آورد . استاد تاکاماتسو در تمام دوران حیاتش، آموزش های نینجایی خود را همچون رازی حفظ کرد و در این کار چنان دقیق عمل کرد که وقتی همسایه هایش سوابق وی را در سال 1972 در آگهی ترحیمش خواندند، مبهوت شدند . توشیتسوگو تاکاماتسو در ماه می سال 1972 و در 84 سالگی دار فانی را وداع گفت ...

پدربزرگ نینجای جهان

هاتسومی حالا پدر بزرگ نینجاهای جهان، سوک رسمی است. آن‌چه که ما به‌عنوان نین‌ جوتسو می‌شناسیم پشتکار سوک و زحمات شاگردان هاتسومی به‌عنوان کارآموزان ابدی وفادار و عده‌ای نویسنده مشتاق است. در کشورمان زحمات و پشتکار پدر نینجای ایرانی استاد فرجی و شاگردان فداکار و دلسوز در قالب سنسی‌ها و نمایندگان باعث شناخت بهتر این ورزش رزمی شده است. شکل اجرا شده نین‌جوتسو امروزی خلاقیت هاتسومی جهت یک سو کردن ۹ مدرسه سنتی پیشین بوده است و سوک‌هاتسومی در درجه Dojo خودش طی سال‌های دراز با استفاده از تجربیات گذشته قوانین و شیوه‌های کاربردی نینجا را ایجاد کرده است. ● سوک ماساهاکی هاتسومی پیرمرد ۷۷ ساله ژاپنی (استاد بزرگ) ماساهاکی هاتسومی masahaki hatsumi: یکی از مشهورترین افراد در جهانی است که (نین جوتسو) کار می‌کند. در سال‌های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۰، غوغای (نینجا) بودن ایالات متحده را هم‌چون گردباد در هم نوردید. همان‌طور که هر کسی شاید تمایل به انداختن بمب‌های دودزا در پی آن ناپدید شده، یا نفوذ به دژ مستحکم دشمن و یا پوشیدن لباس سیاه‌ رنگ و حرکت مخفیانه و خزندی در تاریکی را نشان دهد، تب یادگیری نینجا در بین مردم نیز تقریباً این چنین بود. نمایش فیلم‌های غیرمستند از عملیات‌های نینجاها تحریکی برای این موضوعات شده بود. تقریباً یک شبه گروه‌های متعددی از اساتید رشته‌های مختلف از خانه‌های خود، بیرون می‌‌رفتند تا شاید بتوانند در پرتو نورافکن به وجود آمده خودی نشان بدهند. در حالی‌که اکثر این مربیان بی‌هنر در بازار داغ سعی در پائین کشیدن ستاره‌های این رشته و جانشینی آنها منازعه داشتند. فقط عده کمی از افراد به تمرینات واقعی در رشته خود پرداخته و برای تکمیل مهارت‌های هنرآموزان خود کار می‌کردند. این‌ها افرادی بودند که طوفان را پشت سر گذاشته و تا دهه ۹۰ توانسته بقای خود را حفظ کنند. یکی از آنها استاد ماساهاکی هاتسومی بوده و جامعه هنرهای رزمی، هنوز هم برای او اعتبار بالائی قائل است. سوک هاتسومی مدیر بین‌المللی بوجینکان دوجو مرکزی ژاپن می‌باشد در شهر نودا در دو دسامبر هزار و نهصد و سی و یک به دنیا آمد. ▪ نام‌های مبارز: یوشی‌کامی،تت‌زوسان، هیساسون و استاد بزرگ هاتسومی بنیان‌گذار و مدیریت هومبو دوجو بوجینکان (محل دینی، روحی و تمرینی) که در شهر نودا ژاپن را هم اکنون به عهده دارد و اداره اجرائی متصل به خانه پائین شهر وی می‌باشد. سوک با همسر دلخواهش ماریکو ازدواج کرد. مربی رقص معروف ژاپن بوده است ماریکو مسئول آزمون‌دان یک و دو بانوان در بوجینکان دوجوی مرکزی نیز می‌باشد. زنان که در این سبک فعالیت‌ می‌کنند را کونوایچی می‌نامد که در کشور ژاپن از محبوبیت خاصی برخوردار هستند. دکتر هاتسومی وارث ۹ نین جوتسوی سنتی از طرف استاد توشی‌تسوکوتاکاماتسو قبل از فوتش بوده است. گفته می‌شود که دکتر هاتسومی تنها دریافت کننده آموزش عمیق از تاکاماتسوی بزرگ در طی ۱۵ سال آخر عمر زندگی‌اش بوده است. در این ارتباط عمیق بین استاد و شاگرد وصف کردنیست چراکه ارتباط تاکاماسو و هاتسومی به مانند پدر و پسر بود. هم اکنون سوک هاتسومی با احترام واقعی و درونی زحمات سنسی تاکاموسو را ارج می‌دهد. در این ارتباط توسط استاد فرجی مسئول نین‌جوتسو در ایران فیلمی مستند از خاطرات و عکس‌های سوک‌ هاتسومی و استاد بزرگوار تاکاماسو در آرشیو بوجینکان دوجوی مرکزی در ایران تهیه شده است که علاقمندان می‌توانند این فیلم ترجمه شده را تهیه کنند. ▪ هاتسومی: از دانشگاه سی‌جی در توکیو فارغ‌التحصیل شد و رشته تحصیلی‌اش تئاتر بوده است و هم‌چنین پزشکی ارتوپد سنتی (دکتر استخوان) را آموخت. بعد از فارغ‌التحصیلی او یک کلینیک کوچک استخوان در خانه‌اش باز کرد و تمرینش را نیز در سال ۱۹۹۰ ادامه داد. او رویداد و سمینارهای سالانه تائی‌کائی (شیدوشی‌کای، دایکومی نینجا) را به منظور عرضه آموخته‌های خود به رزمی‌کاران سایر رشته‌های ورزشی به‌خصوص سبک نین‌جوتسو سراسر جهان ارائه می‌داد. استاد بزرگ هاتسومی نویسنده ۱۲ کتاب و بیش از ۴۲ نوار ویدیوئی از هنرهای نین‌جوتسو تهیه کرد. او تقریباً در هر مجله‌ای که وابسته به این موضوعات (نینجا و نین‌جوتسو) در ژاپن و سراسر دنیا بود حضور داشت. مقالات، مجلات و روزنامه‌های بی‌شماری درباره نین‌جوتسو دیده می‌شود و به‌صورت بسیار تولید می‌شود. او به طور مستقیم سری برنامه ۵۰ قسمتی تلویزیون که ”جی‌یا“ نامیده می‌شود نوشته و کارگردانی کرد و یکی از برنامه‌های تماشائی برای کودکان در ژاپن بود. یکی دیگر از توانائی‌های سوک او را به‌عنوان تاریخ‌شناسی هنرهای رزمی در انواع نقش‌ها و حرکت‌ها می‌داند. وی به‌عنوان مشاور مطمئن سعی در به تصویر کشیدن واقعیت‌های نین‌جوتسو نینجا همت گمارده و همیشه می‌گوید، این موارد باید به‌طور صحیح برپایه تاریخ مستند باشد. وی یک نمایشگاه خصوص البسه و ابزار نینجاها را در دوجوی خویش جهت آموزش مربیان

هنرجویان فراهم کرده است. او معاون نویسندگان مؤسسه گیلد در ژاپن بوده است. به‌عنوان سخنگو و شخصیت‌های مهم تلویزیونی در ژاپن شناخته شده است. وی نوازنده و خواننده هم است و یک زمانی گیتار می‌زد. برای چندین سال در کلوپ‌های شبانه ”درها“ به‌عنوان خواننده و نوازنده کار می‌کرد. دیواره‌های خانه او کلکسیونی برجسته از عکس‌ها می‌باشد که از طرف رئیس‌جمهور و رهبران خیلی از کشورهای جهان امضاء شده است و همراه با جوایز می‌باشد. گواهینامه‌ەا و درجات افتخارآمیز که از طرف بعضی سازمان‌های نخبگان دریافت کرده است. در میان این افتخارات مدارکی مانند علوم انسانی و فلسفه از آمریکا، درجه افتخاری تگزاس، عنوان پادشاهی از آلمان، استاد سال مجله کمربند سیاه، شهروندی افتخاری ایالت تگزاس و شهرهای لس‌آنجلس، کالیفرنیا، آتلانتا، جورجیا، دوبلین، ایرلند می‌باشد هم‌چنین مدالی افتخاری و اثری از هنرمندان ایرانی (قالیچه دست‌بافت ایرانی) از طرف کشورمان ایران در سال ۱۳۷۷ شمسی توسط استاد اکبر فرجی بنیانگذار نین‌جوتسو در ایران به وی تقدیم شده است. در سال ۲۰۰۰ سوک بالاترین افتخار جایزه فرهنگی را دریافت کرد که امپراطور ژاپن برای هنرهای رزمی سراسر جهان قرار داده بود. لیست شرکت کنندگان برای این کسب این افتخار طولانی بود و هر ماه بیشتر بیشتر می‌شود. ولی زحمات و پشتکار سوک هاتسومی برگزاری دوره‌های بین‌المللی Taikai (تای‌کائی) سفر کردند به نقاط مختلف دنیا و تعلیم تربیت هزاران نین‌جوتسو کار در جهان و معرفی نین‌جوتسو اصیل ژاپنی از طریق شاگردانش امر مهمی در انتخاب وی و سابقه‌های هنرهای رزمی او بود. هاتسومی پسر ۷ ساله بود پدرش اولین شمشیر چوبی‌اش را به او داد و آن‌جا هنرهای رزمی‌اش را شروع کرد. تمرین با تیغه‌های که از چوب ساخته شده بود و پدرش به او خیلی افتخار می‌کرد. در اواخر دهه ۱۹۳۰ بود که یک روز زندگی معنوی هنرهای رزمی شروع شد. همان پسر جوان بزرگ شد و آموزش‌هایش در تمرین‌ هنرهای رزمی ژاپن تکمیل کرد. او عشق و شور داشت. هرچیزی را مطالعه می‌کرد او می‌توانست جودو، کندو، کاراته، آی‌کی‌دو، اکیتووان کاراته و جوکن‌دو را انجام دهد. در این زمان ۲۰ ساله بود که چهارمین درجه کمربند سیاه را در جودو گرفت در ۱۹۵۱ این درجه بسیار بالا برای شاگرد جوان ورزش‌های رزمی ژاپن بود. او از خود گذشته، شجاع و بیشتر از آن سنی بود که نشان می‌داد. بعد از جنگ مدتی از هنرهای رزمی فاصله گرفت. در طی اواخر سال‌های نوجوانی‌اش به بوکس غربی و فوتبال آمریکائی روی‌ آورد. دنیای شخصی که عاشق بود فراموش کرد و دوباره به هنرهای رزمی برگشت. وی دنبال چیزی می‌گشت کاملاً مطمئن نبود که چه می‌خواهد اما به نظر می‌رسید سر رشته زندگی‌اش را گم کرده است. به‌تدریج خودش را در ردپای قدم‌های مرد بزرگی پیدا کرد که زندگی‌اش را تغییر داد و هنرهای رزمی جدیدی را یاد گرفت. توشی تسوکا تاکاماتسو آخرین نینجا زنده واقعی بود. استاد تاکاماتسو زیر پر و بال هاتسومی را گرفت در طی ۱۵ سال راز ۹ مدرسه سنتی نین‌جوتسو را به او آموخت و بعد فوت کرد. تاکاماتسو در ۲ آوریل ۱۹۷۲ در سن ۸۵ سالگی فوت کرد. اگرچه در سن ۸۵ سالگی او آموزش را کنار گذاشت، ولی آموزش خصوصی را به هاتسومی ادامه داد. در قبرستان کومورا را نزدیک نیرا سوزانده شد هاتسومی به مانند یک پسر واقعی به استاد خویش خدمتگذاری می‌کرد و راه رسم آئین سلحشوری (هاکاکوره) را با دقت اجرا می‌کرد. امروزه شاگردان سوک در سراسر دنیا این روند و شیوه‌های آموزشی هاتسومی را در قالب بوجین‌کان شناخته و سعی در ترویج درست و اساسی این مکتب دارند. استاد هاتسومی شاگردان بسیاری در خارج از ژاپن تربیت کرده است که مشغول به تدریس بودا تای جوتسو (نین‌جوتسو) این هنر باستانی می‌باشند. ▪ مصاحبه با سوک هاتسومی به منظور آگاهی از طریقت نین‌جوتسو: استعداد بدون تلاش هیچ است ـ تقریباً ۲۰ سال از وقتی که برای تدریس به ایالات متحده آمدید می‌گذرد شما در روش آموزشی آمریکائی‌ها چه تفاوت‌هائی را ملاحظه کردید؟ وقتی برای بار اول این‌جا آمدم غوغای نینجا بودن به وجود آمده بود هر کسی فکر می‌کرد نین‌جوتسو چیزی اسرارآمیزی است و به تدریج با تلاش فراوان این دیدگاه را تصحیح می‌کردم. نین‌جوتسو، واقعاً یک هنر ناب و ا صیل رزمی است به همین دلیل بود که نام نین‌پوتای‌جوتسو را به بودو تای جوتسو تغییر دادم، آنها کاملاً شبیه هم‌اند می‌توان گفت که نین‌پو فرمی از بودو است و نین‌جوتسو عصاره برتر رزمی است. ـ از وقتی که سن‌سی تاکاماتسو این رشته را به شما واگذار کرده است این هنر چه‌قدر تحول داشته؟ تحولی نداشته است هنوز هم مثل اولش زنده است و در این مورد فقط واقعیت وجودی آن حفظ شده این دو سبک دو چیز کاملاً شبیه هم‌اند. به نظر می‌آید که دارند تغییر می‌کنند ولی آنها شکل خود را حفظ می‌کنند شکل آن سخن می‌گویند و حتی یک زمانی نظریه تکمیل شده است. اما آن‌چه زیربنای زندگی

بشری است تغییر نکرده و تکامل بیشتری ندارند. این‌که من دوجو را تعریف می‌نمایم آن است که این رشته را جای قوی شده نمی‌دانم بلکه آن را فرصتی برای ریاضت کشیدن می‌دانم. جائی که شما به آن‌چه انجام داده‌اید رجوع کرده و به آن می‌اندیشید و مثل یک انسان واقعی زندگی می‌کنید بنابراین افراد نباید در مورد موضوع دوجو دچار سوءتفاهم شوند آنها باید بی‌رنگ و ریا شوند. شما هر کجا باشید هر روزتان یک دوجو واقعی است. تحول باید در نگرش به نوع زندگی به وجود آید. خلاقیت در نین‌جوتسو نوعی شیوه و اجرای فن است نه در ماهیت این رشته می‌تواند تأثیر بگذارد و نه در قلب‌های نینجاها این اشتباه است که به گل درخت بگویم و به درخت جنگل. ـ ما اغلب می‌شنویم شما می‌فرمائید هنرهای رزمی در مورد عشق و زندگی است در حالی‌که دیدگاه و درک عموم از این‌ها خشونت است شما چگونه این دو چیز را به هنرهای رزمی ربط می‌دهید؟ بله این‌ها همان چیزهائی است که هر شخص جدی و سلیم‌النفس باید در زندگی خود آن را به انجام برساند. اشتباه است تصور شود که اگر رشته‌های رزمی بیاموزد خیلی بیگانه با مسائل انسانی خواهید بود یا این‌که شبیه یک جانور وحشی خواهید شد. خدمتگزاری شیوه دورنی یک نینجای واقعی و اسطوره‌ای است (نویسنده) نین‌جوتسو تنها راهی برای نشان دادن قدرت و جنگیدن در خیابان‌ها نیست. احترام ثمره عشق است، می‌آموزیم تا با عشق بیاموزیم، نین‌جوتسو یک خانواده بزرگ است (نویسنده) ـ در مورد علت این‌که همه ساله یک دیدار تائی‌کائی برگزار می‌کنید توضیحی می‌فرمائید؟ به خاطر این‌که مردم در مورد رشته رزمی من کمی بیشتر بدانند به دور دنیا سفر می‌کنم و سعی می‌کنم با ساده‌ترین روش‌ها بهترین نتیجه را دریافت کنم. ـ چرا در سیستم آموزشی خود سیستم مرتبه‌بندی کمربند سیاه از دان ۱ تا ۱۱ را به سیستم ۱۵ تائی تغییر دادند؟ این چیز جدیدی نیست. سال‌ها پیش نیز این چنین بود. ولی قدیم‌ها افرادی که دان ۱۱ داشتنه باشند نداشتیم. امروز سعی در به نظم کشیدن درجات و رتبه را داریم تا اشخاص سودجو نتوانند با شیوه‌های آلوده دان‌های بی‌ارزش و بیهوده مردم را گمراه کنند. تخصص و ممارست در تمرینات و کسب تجربیات ارزنده داشتن حسن وفاداری و حسن خلق ارتقاء را در نین‌جوتسو به وجود آورد. ـ فکر می‌کنید در آینده رشته‌ هنری‌تان به چه سمت و سوئی خواهد رفت؟ اگر بیشتر از این هم پیشرفت نکند مهم نیست اگر فقط یک نفر از این رشته هم داشته باشیم کفایت می‌کند منظور این است که یک فرد عالی و کامل داشته باشیم ما نیازی به افراد زیاد، تهی مغز و خودخواه نداریم. همان‌طور که هر کشوری فقط تنها یک رئیس‌جمهور دارد. کیفیت در تعداد نفرات نیست بلکه کیفیت در پشتکار و اتحاد نین‌جوتسوکاران است. (نویسنده) ـ جنبه تشویقی روش تدریس شما چیست؟ اگر مردم به طبیعت نگاه کنند می‌بینند زیباست افرادی که از این طبیعت انسانی برخوردار باشند (زیبائی‌پرستی) در وجودشان جمع‌آوری شده و هنگام دیدن چیزهای زیبا به شگفتی می‌افتند من هوادار آن هستم و اگر شما از این دیدگاه به هنرهای رزمی بنگرید و در مورد آن حرف بزنید چیزی به زیبائی اضافه نکرده‌اید بلکه تنها چند کلمه حرف زده‌اید. تشویق برای هنرجویان نینجا تنها دادن درجه و ارتقاء رتبه نیست بلکه یک نینجا باید بدون تشویق و بدون هیچ‌گونه توقع خاصی از استادش به مسیر خودش ادامه بدهد. ـ آیا در میان نین‌جوتسو که در ایالات متحده بیان می‌شود با آن‌چه در سایر نقاط دنیا تدریس می‌شود تفاوتی می‌بینید؟ نه آنها همگی مثل هم‌اند. تنها در نحوه و شیوه آموزش تفاوتی بسیار کمی وجود دارد. آن هم با تمرین برگزاری سمینارها برطرف می‌شود. ـ شما از آنها که به بوجین‌کان روی می‌آورند و یا در سمینارهای فنی (تی‌کای) و پس از خاتمه دوره‌ها از آن خارج می‌شوند، چه می‌خواهید و چه توقعی دارید؟ من از آنها توقع دارم دیدگاه‌ها و تفکر بد خود را رها کنند تا دل و جان آنها نورانی و با صفا شود. نین‌جوتسو یک هنر است و هنرمند باشرف همیشه یک هنرمند باقی می‌ماند. نینجا احترام را ثمره عشق می‌داند و هرگز تنها به دنبال اثبات خودش نیست زندگی می‌کند تا بهتر خدمت کند (نویسنده) امروز نمی‌توان نام هر کس را استاد گذاشت در انتخاب معلم دقت کنید ببینید چه‌قدر معلم شما در طول دوره آموزشی خویش موفق بوده چه جایگاهی را در انسانیت به‌دست آورده و هم اکنون روند موفقیت را خالصانه به‌دست می‌آورد یا با سیاست و نیرنگ، فراموش نکنید بهترین سیاست در ورزش صداقت است. www.ninjutsu.ir www.ninjutsu-iran.com برداشتی از کتاب (سوک هاتسومی از نگاه من) نویسنده و گردآورنده: اکبر فرجی