زندگیم شده پر از درس و تجربه بخوام نصیحت کنم میتونم کل شب و حرف بزنم
ولی اگه بخوام خلاصه کنم تو چند جمله:
زندگی و انقدر سخت نگیرید
خدا رو زیاد شکر کنید
به خدا زیاد توکل کنید
از کسی جز خدا کمک نخواید
از همه آدما قطع امید کنید و فقط به خدا امیدوار باشید
خیلی صبور باشید
خدا، صبر، توکل و امید، قشنگ ترین واژه هایی هستن که از شنیدنش و گفتنش سیر نمیشم
اره میدونم
هممون این ته خط رسیدنارو تجربه کردیم
ولی تو همون حال یه دست گرمی رو شونه هامون احساس کردیم...
همون گرمای دست نذاشت کم بیاریم و ادامه بدیم.
میدونی...
خدا همیشه هست و تو حساس ترین موقعیتا نجاتمون میده ولی ما هیچوقت حسش نمیکنیم و متوجه نمیشیم اون نیرویی که نذاشت کم بیاریم خدا بوده
و این خیلی بده
مطمئن باش همه این اتفاقا یه حکمتی توش هست
خدا هیچوقت بد بندشو نمیخواد اگه تو یه مسیری قرار گرفتی که آخرش قشنگ نبود و ضربه خوردی بدون خودتم یه جای راه وکج رفتی
اگه دل بستی و نشد بدون آدم درستی و انتخاب نکردی
خدا هم گذاشت خودت تجربش کنی خودت با عقل خودت پی ببری و با چشمات ببینی واقعیتو
وگرنه اگه همون اول راه وقتی همه چی خوش و خرم بود میگفت این آدم مناسب نیست رو حرفش حرف نمیاوردی؟