غرغریات.
به درک که هیچی اونجوری که میخوام پیش نمیره.
بله، و بلاخره یه چی همونطوری شد که میخوام و تا یه ماه قابلیت خوشحالی دارم در حد مرگ.
ما برای ادامه دادن هیچکسی را نداریم جز خودمان؛
در نهایت همه ما روزی به این حقیقت میرسیم
که نمیتونیم به هیچکس جز خودمون تکیه کنیم
شاید غم انگیز باشه، ولی در انتها همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن!
غرغریات.
من غلط کنم اگه از این به بعد جلو جلو واسه یه چیزی ذوق کنم
خب اگه اینطوریه چرا از الان داری واسه دو هفته دیگه ذوق میکنی؟
اگه اینبارم کنسل شه دیگه خودمو دار میزنم
به امید اینکه یه روزی ؛ هممون رفیقای مجازیمونو
ببینیم و تبدیل به رفیقای واقعیمون بشن:)
غرغریات.
تو اونی که رفته، چی میدونه از غصه ی جای خالی ؟ من اونم که مونده، چی میدونم از قصه ی بیخیالی ؟
شدت غمی که این آهنگ داره رو، نمیتونمش :))