✅ قرآن بهترین کتاب تربیت «وَ أَنْ أَبْتَدِئَكَ بِتَعْلِيمِ كِـتَابِ اللَّـهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ تَأْوِيلِهِ وَشَـرَائِعِ الْإِسْلَامِ وَ أَحْكَامِهِ وَ حَلَالِهِ وَ حَرَامِهِ» «پس در آغاز تربيت،تـصميم گرفتم تا كتاب خداى توانا و بزرگ را همراه با تفسير آيات، به تو بياموزم،و شريعت اسلام و احكام آن از حلال و حرام، به تو تعليم دهم » نهج‌البلاغه نامه ۳۱ 🔶 @Nahj_Et

☘خوشا به حال آن ها که مشغول اصلاح خويش اند #نهج‌_البلاغه 🔮يَا أَيُّهَا النَّاسُ طُوبى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ وَ طُوبى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ وَ أَکَلَ قُوتَهُ وَاشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَکَى عَلَى خَطِيئَتِهِ فَکَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِي شُغُل وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَة! 🟤«اى مردم! خوشا به حال آن کس که پرداختن به حال خويش او را از توجّه به عيوب مردم باز داشته و خوشا به حال آن کس که در خانه نشسته روزى خود را مى خورد و به طاعت پروردگارش مشغول است و بر گناه خويش مى گريد ، چنين کسى به اصلاح خويش مشغول و مردم از دست او در آسايش اند ✍اشاره به اين که هر انسانى جز اولياء الله و معصومين عليهم السلام عيب يا عيوبى دارد هر گاه به عيب جويى ديگران پردازد از خود و اصلاح خويشتن غافل مى شود و هرگز از نظر تهذيب اخلاق و سير الى الله به جايى نمى رسد ، اما اگر گاهى در گوشه خانه بنشيند و در خويشتن فرو رود و عيوب خود را يک به يک بررسى کند و با آب زلال اطاعت پروردگار و قطره هاى اشکى که بر اثر ندامت نسبت به خطاهايش جارى مى کند قلبش را شستشو دهد هم در اصلاح خويشتن توفيق مى يابد و هم مردم از دست او در امان مى مانند. 📙خطبه 176 🔶 @Nahj_Et

#نهج‌_البلاغه 🟢وَاعْلَمُوا أَنَّهُ شَافِعٌ مُشَفَّعٌ وَ قَائِلٌ مُصَدَّقٌ وَ أَنَّهُ مَنْ شَفَعَ لَهُ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ شُفِّعَ فِيهِ وَ مَنْ مَحَلَ بِهِ الْقُرْآنُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ صُدِّقَ عَلَيْهِ 🔮بدانيد قرآن شفاعت کننده اى است که شفاعتش مورد قبول و گوينده اى است که سخنش مقبول است. هرکس که قرآن در روز قيامت براى او شفاعت کند مشمول شفاعت مى شود و آن کس که قرآن در قيامت از وى شکايت کند گواهى اش بر ضد او پذيرفته خواهد شد 🖊به يقين شفاعت قرآن با زبان حال يا با زبان قال درباره کسانى است که عامل به آن باشند و شکايت قرآن درباره کسانى است که آن را پشت سر افکنند و نسبت به آن بى اطلاع باشند. 📙خطبه 176 🔶 @Nahj_Et

✅ امیرالمومنین در نهج البلاغه فرمود که اگر خوبی دیدی و به زبان نیاوردی معلوم می شود که حسودی! 🎙حجت الاسلام و المسلمین استاد قرائتی 🔶 @Nahj_Et

📚 کتاب صوتی:نهج‌ البلاغه (نامه‌ های امیر مؤمنان علی ع) ✍️ گرد آورنده:سید رضی 📝 مترجم: آیت الله ناصر مکارم شیرازی 🎙 راوی: بهروز رضوی و فاطمه نیرومند 🔻 کاری از:ایران صدا 📼 تعداد تراک:۶ فصل فایل صوتی 📼 فصل ششم:نامه ۵۴ تا ۷۹ 🔶 @Nahj_Et

💢 پرهیز از دوستی با احمق 💠 امام علی علیه السلام فرمودند: 🍃 لا تَصْحَبِ الْمَائِقَ، فَإِنَّهُ يُزَيِّنُ لَكَ فِعْلَهُ وَ يَوَدُّ أَنْ تَكُونَ مِثْلَهُ. 🔹با احمق معاشرت مكن كه كارهاى احمقانه خود را براى تو زيبا جلوه مى دهد و دوست دارد تو هم مثل او باشى. 📚 حکمت 293 نهج البلاغه 🔶 @Nahj_Et

📜 حکمت ۵۹ نهج البلاغه : ✳️ وَ قَالَ [عليه السلام] مَنْ حَذَّرَكَ كَمَنْ بَشَّرَكَ . ❇️و درود خدا بر او فرمود : آن كه تو را هشدار داد ، چون كسى است كه مژده داد. ❇️ امام علی(ع) مى فرمايد: «كسى كه تو را (از امورى كه خطرناك است) بترساند همچون كسى است كه به تو بشارت دهد (به امورى كه مايه سرور و خوشحالى است)». ❇️ از اين هشدارها همان گونه خوشحال شوى كه از خبرهاى مسرت بخش خوشحال مى شوى ❇️ بايد از چنين كسى همان گونه تشكر كنى كه از بشارت دهنده تشكر مى كنى، زيرا او اگر خير تو را نمى خواست به تو هشدار نمى داد و از افتادن در شر برحذر نمى داشت. ❇️ تحذير به معناى ترساندن و هشدار دادن در برابر خطرات قطعى يا احتمالى است ❇️ تبشير به معناى بشارت دادن در برابر پيروزى هاست. ❇️ امام مى فرمايد: كسى كه تو را از خطر و ضرر قطعى يا احتمالى برحذر مى دارد مانند كسى است كه تو را بشارت دهد به امورى كه مايه خوشحالى توست. ❇️دوستان خوب هم انسان را نسبت به پيروزى ها دلگرم سازند هم نسبت به خطرات آگاه نمايند اين كه يكى از حقوق مؤمنان بر يكديگر نصيحت شمرده شده اشاره به همين گونه هشدارهاست ❇️ گاه مى شود برحذر داشتن و هشدار دادن به خطرها اثرات مهم ترى از بشارت ها دارد، زيرا بشارت دهنده به كارهاى نيك انجام شده و پيروزى ها بشارت مى دهد،كه تغييرى در سرنوشت نخواهد داشت ❇️ تحذيركننده هميشه پيش از خطر هشدار مى دهد و چه بسا سبب برطرف شدن خطرات مهمى مى گردد. ❇️ پيام حكيمانه مولا هنگام ترساندن و برحذر داشتن نسبت به خطرات نه تنها ناراحت نشويد بلكه آن را به منزله يك بشارت براى خود تلقى كنيد. 🔶 @Nahj_Et

🌸🍃🌸🍃 🍃 💠داستانی از نهج البلاغه 💠منطق و منطق پذیری👇 🔹🔹کليب جرمي[1] مي گويد: پس از کشته شدن عثمان در مدينه، طلحه و زبير به بصره آمدند (و مردم را بر ضد حکومت علي ـ عليه السلام ـ شوراندند و مقدمه جنگ جمل را پايه ريزي کردند) پس از اندکي علي ـ عليه السلام ـ (با سپاه خود براي سرکوبي شورشيان بيعت شکن) به سوي بصره حرکت کرد، هنگامي که به محل «ذي قار» رسيد دو نفر از رؤساي قبيله، به من گفتند با ما بيا تا به حضور علي ـ عليه السلام ـ برويم و ببينيم هدفش از اين حرکت چيست؟ قبول کردم با آن ها به «ذي قار» رفتيم و به محضر علي ـ عليه السلام ـ رسيديم. او را هوشمندترين رؤساي عرب يافتيم. سوالاتي در مورد رؤساي قبائل از من کرد و من پاسخ دادم. پس از گفتگو و روشن شدن مطلب، آن دو نفر که همراه من بودند با آن حضرت بيعت نمودند، سپس آن حضرت به من فرمود: «آيا تو بيعت، نمي کني؟» گفتم: من پيام آور قبيله مي باشم، و بايد خبر را براي آن ها ببرم، ديدم گروهي از يارانش که آثار سجده بر پيشانيشان ديده مي شود، مکرر به من مي گفتند بعيت کن تا اين که علي ـ عليه السلام ـ فرمود: «آزادش بگذاريد، مرا با اين استدلال (که در متن نهج البلاغه آمده) قانع کرده و سرانجام پس از روشن شدن حق، بيعت کردم،[2] آن استدلال اين بود: وقتي کليب گفت: من پيام آور و پيام برنده هستم و آمده ام براي قبيله خود، از اين جا خبري را ببرم (و تصميم گيري من بر اساس هسته مرکزي تشکيلات قبيله خودمان مي باشد). امام علي ـ عليه السلام ـ به او فرمود: اگر قبيله ات تو را براي اين موضوع مي فرستاد که محلّ ريزش باران را برايشان بيابي، سپس به سوي آن ها باز مي گشتي و از مکان سبزه زار و آب به آن ها خبر مي دادي، اگر با تو مخالفت کرده و به سوي بيابان بي آب و علف مي رفتند، تو چه مي کردي؟! کليب گفت: آن ها را رها مي کردم و خودم به سوي سرزمين پر آب و علف مي رفتم، حضرت فرمود: «پس دستت را به عنوان بيعت دراز کن». آن شخص مي گويد: «فو الله ما استطعت ان امتنع عند قيام الحجّة علي فبايعته؛ سوگند به خدا، وقتي استدلال امام را دريافتم و حق را شناختم، قدرت (علمي براي) سرپيچي از آن را نيافتم، با آن حضرت بيعت کردم».[3] به اين ترتيب در مي يابيم که امام علي ـ عليه السلام ـ مرد منطق و استدلال بود، قبل از آن که مرد شمشير باشد، و آنان که آمادگي روحي داشتند و مرض و بيماري در قلبشان نبود مجذوب استدلال هاي آن بزرگوار مي شدند و به او مي پيوستند. ضمناً علي ـ عليه السلام ـ در سخن فوق، به تمامي انسان ها و در همه زمان ها درس استقلال رأي آموخت، چرا که بيشتر گمراهان، خود را در محاصره حصار مصنوعي و تشکيلات مي نگرند و لجوجانه در همان حصار زنداني مي گردند، ولي کليب، اين حصار را در پرتو راهنمائي علي ـ عليه السلام ـ شکست، و به حق پيوست. [1] . کليب (بر وزن کميل) پسر «شهاب جرمي» از بزرگان تابعين کوفه بود، و بعضي گفته اند او و پدرش از اصحاب رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ به شمار مي آمدند. [2] . تاريخ طبري، ج 5، ص 192. [3] . نگاه کنيد به خطبه 170 نهج البلاغه. 🔶 @Nahj_Et

امام علی علیه السلام قدْ بُصِّرْتُمْ إِنْ أَبْصَرْتُمْ وَ قَدْ هُدِيتُمْ إِنِ اهْتَدَيْتُمْ وَ أُسْمِعْتُمْ إِنِ اسْتَمَعْتُمْ اگر ديدگانتان را بگشاييد، مي بينيد و اگر هدایت پذير باشيد، راه نشان داده شده است و اگر گوش شنوا داشته باشید، پيامها را خواهيد شنيد. 📓نهج البلاغه، حکمت 149 🔶 @Nahj_Et

فراموش نکنید... أَلَا فَاذْكُرُوا هَاذِمَ اللَّذَّاتِ وَ مُنَغِّصَ الشَّهَوَاتِ وَ قَاطِعَ الْأُمْنِيَاتِ عِنْدَ الْمُسَاوَرَةِ لِلْأَعْمَالِ الْقَبِيحَةِ به هوش باشيد! در آن زمان که با شتاب به سراغ اعمال قبيح مى رويد نابود کننده لذّات و برهم زننده خواسته ها و قطع کننده آروزها(مرگ)را به ياد آوريد! نهج البلاغه خطبه ۹۹ 🔶 @Nahj_Et

🔸️ اِعلَمْ أنَّ الدنيا دارُ بَلِيَّةٍ لم يَفرُغْ صاحِبُها فيها قَطُّ ساعَةً إلاّ كانَت فَرغَتُهُ علَيهِ حَسرَةً يَومَ القِيامَةِ .; امام على عليه السلام بدان كه دنيا سراى آزمايش و گرفتارى است، كه آدمى هرگز در آن ساعتى آسوده و بي كار نشود، مگر اين كه آن بيكارى در روز قيامت مايه افسوس او گردد.; 📙نهج البلاغة: الكتاب59. 🔶 @Nahj_Et

🌸﴿ نهج البلاغه حکمت ۱۳۶﴾🌸 وَقَالَ علیه السلام الصَّلَاةُ قُرْبَانُ كُلِّ تَقیٍّ وَالحَجُّ جِهَادُ كُلِّ ضَعِيفٍ وَلِكُلِّ شَيْءٍ زَكَاة و زَكَاةُ الْبَدَنِ الصِّيَامُ وَجِهَادُ الْمَرْأَةِ حُسْنُ التَّبَعُّلِ نماز وسیله تقرب هر پرهیزگاری است و حج جهاد ناتوانان است. هر چیزی را زکاتی است و زکات بدن، روزه است و جهاد زن، خوب شوهرداری کردن است 🔶 @Nahj_Et