✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه ترجمه و شرح نامه های نهج‌البلاغه ✅نامه ۲۸ بخش ششم 🔹موضوع: جواب مولا علی علیه السلام به نامه معاویه🔹 🔹در سومين معرفى مى افزايد: «آنها لباس شهادت در تن دارند و بهترين ملاقات براى آنها ملاقات با پروردگارشان است»; (مُتَسَرْبِلِينَ(7) سَرَابِيلَ الْمَوْتِ أَحَبُّ اللِّقَاءِ إِلَيْهِمْ لِقَاءُ رَبِّهِمْ). در چهارمين وصف مى فرمايد: «و همراه آنها لشکرى از فرزندان بدرند با شمشيرهاى هاشمى که مى دانى لبه تيز آنها با پيکر برادر و دايى و جد و خاندانت چه کرد و آن (مجازات) از ستمکاران دور نيست»; (وَقَدْ صَحِبَتْهُمْ ذُرِّيَّةٌ بَدْرِيَّةٌ سُيُوفٌ هَاشِمِيَّةٌ، قَدْ عَرَفْتَ مَوَاقِعَ نِصَالِهَا(8) فِي أَخِيکَ وَخَالِکَ وَجَدِّکَ وَأَهْلِکَ (وَما هِيَ مِنَ الظّالِمِينَ بِبَعِيد)). امام(عليه السلام) تمام گفتنى ها را در بيان اين چهار وصف آورده است; از يک سو ايمان آنها به خدا و عشقشان به شهادت و لقاى پروردگار که مهم ترين انگيزه جهاد است و ديگر سابقه درخشان آنها، همچون شرکت در جنگ بدر و در هم کوبيدن دشمن با شمشيرهاى هاشمى و اضافه بر اينها عدد بى شمار و انبوه; و به حق که تعبيرات امام(عليه السلام) در اين نامه فصيح ترين و بليغ ترين و گوياترين و کوبنده ترين تعبيرات است. تعبير به «مُرْقِل» که دلالت بر سرعت دارد و «جَحْفَل» که به لشکر عظيمى اطلاق مى شود که سواران بسيارى در آن حضور دارند و تعبير به «سَاطِع قَتَامُهُمْ; غبار آنها در آسمان پراکنده است» همه اشاره به اين دارد که اين لشکر با انگيزه تمام به سرعت به سوى ميدان جهاد مى رود; نه ترديدى در نياتشان است و نه شکى در هدف دارند; بلکه با قاطعيت گام به ميدان جهاد نهاده اند و عاشق شهادت در راه خداهستند. 🔹تعبير به «ذُرِّيَّةٌ بَدْرِيَّةٌ» مفهومش اين است که آنها فرزندان جنگ بدرند گويى در آن ميدان پرورش يافته اند. با توجّه به اينکه در لشکر امير مؤمنان على(عليه السلام) شمار زيادى از جنگ جويان بدر بودند، اين تعبير کاملا مطابق واقع است. بعضى گفته اند مفاد اين تعبير آن است که در لشکر امام(عليه السلام) گروهى از فرزندان جنگ جويان بدر حضور دارند در حالى که اين تفسير با تعبير امام(عليه السلام) سازگار نيست. منظور از «أخيک»; برادر معاويه، حنظلة بن ابى سفيان است و مقصود از «خالَکَ»; دايى معاويه وليد بن عتبه و منظور امام از «جَدَّکَ»; جد معاويه، جد مادرى او عتبة بن ربيعه است و مراد از «أهْلَکَ»; خاندان معاويه جمعى از عمو زادگان او هستند که در جنگ بدر در صفوف لشکر کفر حضور داشتند. 🔹جمله (وَما هِيَ مِنَ الظّالِمِينَ بِبَعِيد) بخشى از آيه 83 از سوره هود است که اشاره به عذاب دردناک و شديد قوم لوط مى کند. قومى که عذابشان از همه اقوام ستمکار و مشرک شديدتر بود، زيرا خداوند شهرهاى آنها را زير و رو کرد سپس بارانى از سنگ بر ويرانه هاى آن فرستاد. 💐(فَلَمّا جاءَ أَمْرُنا جَعَلْنا عالِيَها سافِلَها وَأَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِّن سِجِّيل مَّنْضُود * مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمينَ بِبَعيد)(9). شايان توجّه است که در کتاب صفين نصر بن مزاحم آمده است روزى سعد بن قيس، صحابى معروف برخاست و در ميان ياران خود خطبه خواند و گفت: اصحاب و ياران محمد(صلى الله عليه وآله) با ما هستند و در ميان جمعيّت ما. به خدايى که نسبت به بندگانش بصير است سوگند اگر فرمانده ما غلامى حبشى بود در حالى که هفتاد نفر از بدريين با ما هستند، مى بايست بينا و خوش دل باشيم حال چگونه خواهد بود در حالى که رييس ما پسر عموى پيغمبر ما از رزمندگان بدر است، او که در کوچکى با پيغمبر نماز خواند و در بزرگى با او جهاد کرد در حالى که معاويه از مشرکان آزاد شده روز فتح مکّه است. پدرش نيز چنين بود; ولى گروهى را اغوا کرده و وارد آتش دوزخ نموده و داغ ننگ را بر پيشانى آنها زده است.(10) * ✔️نکته: بدهکارى در لباس طلبکار! ضرب المثل معروفى است که از قديم گفته اند: «اگر مى خواهى بدهکار نشوى طلبکار شو» و معاويه از کسانى بود که از اين ضرب المثل استفاده فراوان مى کرد و نامه معاويه که امام(عليه السلام) نامه فوق را در جواب او نگاشته، مصداق بارز آن است، زيرا او در حالى که مرتکب کارهاى خلاف متعدّدى شده بود و پيشينه سويى داشت، دست بالا گرفته و نامه اى بسيار طلب کارانه براى امام(عليه السلام) نوشته است. اگر ليست بدهکارى هاى اجتماعى و اخلاقى و سوابق او را در نظر بگيريم خواهيم ديد که: 🔺1. او از نظر خانوادگى وضع عجيبى داشت; پدرش ابوسفيان دشمن شماره يک اسلام و آتش افروز جنگ هاى ضد اسلامى بود و مادرش هند معروف به جگرخوار زنى بود که در ميدان جنگ احد پهلوى افسر رشيد اسلام، حمزة بن عبدالمطلب را شکافت و جگر او را بيرون کشيد و بر دهان گذاشت... ادامه....⬇️

🔹احکام شرعی🔹 🔺غصب ✅1. غصب آن است که انسان به ناحق بر اموال دیگران یا حقوق آنان مسلط شود، مانند سرقت یا تحویل ندادن امانت یا ملک اجاره شده سرموعد مقرر. ✅2. غصب، کاری است حرام و از گناهان بزرگ به شمار می رود. ✅3. اگر انسان چیزی را غصب کند علاوه برآنکه کار حرامی کرده است، باید آن را به صاحبش برگرداند و اگر از بین رفته باشد باید عوض آن را به او بدهد. @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️پرسش و پاسخ اعتقادی ❓چرا شیعه معتقد است پس از پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله باید امامی معصوم، رهبری جامعه را بر عهده بگیرد؟ ✅پاسخ: هدف از خلقت جن و انس عبادت، معرفت و رسیدن به درجات بلند و مقامات والا است. قرآن کریم می‌فرماید: 💐«وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ». . «جن و انس را خلق نکردم مگر برای این که مرا پرستش کنند». ولی راه رسیدن به آن تکامل مقصود را خداوند عالمیان می‌داند و عبادت لایق و شایسته درگاه قدسش را باید خود به مردم بنماید. از این جهت برای راهنمایی بشر باید کسانی را بفرستد تا او را به سر منزل مقصود رهنمون شوند، که نخستین آنها حضرت آدم و آخرین ایشان، رسول گرامی اسلام صلی الله علیه وآله می‌باشد. 🔹ولی با پایان پذیرفتن نبوت، نیاز بشر به هدایت و رهبری به سوی کمال پایان نپذیرفته لذا به همان دلایلی که لازم بود خداوند انبیا را بفرستد، نیاز به تعیین انسان‌های کامل برای ادامه راه هدایت و سعادت وجود دارد که شیعه از این شاه راه، به «امامت» تعبیر می‌کند. پس همان برهان‌های عقلی و نقلی که لزوم عصمت انبیا را ثابت می‌کند، اقتضا می‌کند امام نیز که جانشین پیامبر و ادامه دهنده راه او و سکان دار هدایت امت است، معصوم باشد. 🔹گرچه دلایل عصمت انبیا و ائمه علیهم السلام بسیار است، به طور اختصار، دو دلیل عقلی که مورد پذیرش همه انسانهاست و یک دلیل قرآنی که نقطه اشتراک همه مسلمانان است و یک دلیل حدیثی بر لزوم عصمت امام و جانشین پیامبر صلی الله علیه وآله بیان می‌کنیم: 🔹دلایل عقلی عصمت ۱. عصمت یعنی مصون بودن از گناه، خطا و فراموشی. امام در مسیر هدایت بشر به سوی معرفت خداوند و کمالات انسانی پیشوا و راهنمای آنان است. در نتیجه اگر به عمد یا به اشتباه یا از روی فراموشی راه غلط را بپیماید یا مسیر انحرافی به مردم نشان دهد، آنان را از هدف اصلی باز داشته است؛ در نتیجه عالم هستی از مسیر خود منحرف می‌شود، زیرا از آن جایی که همه چیز برای بشر آفریده شده و بشر برای معرفت و کمال، این نتیجه خواه یا ناخواه حاصل نشده است. اگر راننده - چه از روی قصد و چه اشتباه یا فراموشی - از مسیر منحرف شود، مسافران به پرتگاه سقوط خواهند کرد. از این رو خداوند پیامبر و امام را که هدایتگر انسان‌ها هستند باید چنان قرار دهد که از سهو و خطا پاک و مبرا باشند تا بشر در سایه هدایت آنان به هدف والای آفرینش دست یابد و غرض از خلقت، از بین نرود. ۲- چون مردم برای رسیدن به هدف عالی خلقت، باید تمام او امر امام را به عنوان رهبر بدون چون و چرا بپذیرند و از فرمانش سرپیچی نکنند، لازم است بدانند که او به عمد آنها را از مسیر اصلی منحرف و در نشان دادن راه به آنان اشتباه نمی کند یا فراموشی بر او چیره نمی گردد تا با اطمینان، کلام او را بپذیرند و به آسانی به دنبال او حرکت کنند. 🔹اگر امام، معصوم و محفوظ از این امور نباشد، از کجا مردم بدانند که آن چه او می‌گوید همان است که خداوند فرموده و به آن چه رهنمون می‌شوند، همان صراط مستقیم است؟ مردم هیچ گاه در برابرکسی که در او احتمال گناه و اشتباه و سهو بدهند، تسلیم نمی شوند و از او پیروی و اطاعت نمی کنند و در نتیجه باز به آن هدف نهایی خلقت نمی رسند؛ پس خداوند باید رهبری معصوم را برای مردم بفرستد تا به راحتی قلوبشان را مسخر و به سوی کمال حقیقی رهنمونشان سازد. 🔹دلایل نقلی عصمت: الف) قرآن آیات قرآنی و کلمات نورانی خداوند متعال در اثبات عصمت امام، بسیارند اما در این مجال به بیان یکی از آنها می‌پردازیم: 💐«وَإِذِ ابْتَلَی إِبْرَاهِیمَ رَبُّهُ بِکَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِی قَالَ لَا یَنَالُ عَهْدِی الظَّالِمِینَ». «[به خاطر آور] هنگامی که خداوند، ابراهیم را با وسایل گوناگون آزمود، و او از عهده این آزمایش‌ها بر آمد؛خداوند به او فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار دادم. ابراهیم عرض کرد: از دودمان من [نیز امامانی قرار بده]خداوند فرمود؟ پیمان من به ستمکاران نمی رسد». 🔹برای استدلال به این آیه چند نکته لازم است: از کلمه {ومن ذریتی } استفاده می‌شود که رسیدن به مقام امامت مربوط به اواخر عمر حضرت ابراهیم علیه السلام است. ایشان تا سنین پیری دارای فرزند نمی شدند. چنان که از آیات متعدد قرآنی معلوم است؛ پس اعطای مقام بلند و عظیم امامت به او و تقاضای امامت برای نسلش، بعد از دوران نبوت و رسالت و مقام خلت اوست و حضرت در آن مراتب، امتحانات دشواری مانند گذشتن از مال، ذبح فرزندش حضرت اسماعیل علیه السلام، افتادن در آتش، هجرت از شهر و دیار، ترک فرزند و عیال و... را پشت سر گذاشته با کارنامه ای روشن و امتیازی بالا، سر بلند بیرون آمده .ادامه.....⬇️

⬆️اکنون نوبت ارتقا به مرتبه ای بالاتری است و امامت مقامی است که به او اعطا شد: {قال إنی جاعلک للناس إماما}. از جمله «انی جاعلک» ؛ «به درستی که من تو را قرار می‌دهم» استفاده می‌شود که مقام امامت به انتخاب مردم نیست بلکه به تعیین و نصب و قرار دادن خداوند است. حضرت ابراهیم که می‌دانست چه خون جگرها باید خورد تا به این مقام نایل شد و درخشش و عظمت چشمگیر این مقام معنوی، چشمش را خیره ساخته بود خواست تا ذریه اش نیز از این مقام بلند بی بهره نباشند، به درگاه الهی فرمود: «قال و من ذریتی» «از فرزندان و نسل من هم امامانی قرار بده» پس جوابی شنید که: {قال لا ینال عهدی الظالمین}؛«عهد من به ظالمین نمی رسد» از کلمه{عهدی}مه که به جای امامت آمده، چنین برداشت می‌شود که امامت عهدد. خداست و مردم را حق دخالت در این عهد نیست؛ پس تعیین امام به عهده خداست و آن را به ظالمان نمی دهد. حال باید دید قرآن چه کسی را ظالم خطاب می‌کند در قرآن ظلم سه گونه بیان شده است: ۱. ظلم به خداوند: «یَا بُنَیَّ لَا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ». ۲. ظلم به مردم: «إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَی الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ». ٣. ظلم به نفس: «وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ». انسان به هر کدام از این سه نوع، گرفتار باشد از ظالمان به حساب می‌آید. این آیه به روشنی می‌فرماید: ظالم به مقام امامت نمی رسد. پس اگر کسی در طول عمرش حتی یک روز بت پرستد یا به مردم ستمی روا دارد، یا گناهی مربوط به خودش از او سر بزند، ظالم است و به امامت نخواهد رسید. پس امام و رهبر باید از هر نظر معصوم و پاک باشد. در توضیح این قسمت باید گفت که ذریه حضرت ابراهیم یا هر کس که بخواهد به مقام امامت برسد، به چهار دسته تقسیم می‌شوند: ). ١. کسانی که از اول تا آخر عمر به گناه و خطا آلوده اند. ٢. کسانی که از ابتدای تولد تا هنگام تصدی مقام امامت ظلمی از آنها سر نزده ولی بعد از رسیدن به آن مقام ظلم می‌کنند (به خداوند یا مردم یا خودشان). ٣. کسانی که در ابتدای عمر ظالم بوده اند ولی در دوران امامت و رهبری پاک و معصومند. ۴. کسانی که پرونده عمرشان از ابتدا تا انتهای عمر پاک و سفید است. حضرت ابراهیم علیه السلام برای دو دسته اول قطعا تقاضای مقام بلند امامت نکرده زیرا می‌داند مقام امامت چه مقام عظیمی است که از مقام رسالت هم بالاتر است. پس هیچ گاه تقاضا نمی کند آن را به انسانی که همه عمر آلوده و یا در دوران رهبری مردم، آلوده می‌شود بدهند. خداوند دسته سوم را با جمله {لا ینال عهی الظالمین }از دور خارج می‌کند، پس تنها یک دسته می‌ماند که شایستگی مقام رفیع امامت را دارند و آنان کسانی هستند که تمام عمر، معصومند. ب) احادیث حدیث ثقلین «إنی تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتی اهل بیتی ما ان تمسکتم بهما لن تضلوا أبدا - و إنهما لن یفترقا حتی یردا علی الحوض - لا تقدموهما فتهلکوا و لا تعلموهما فإنهما اعلم منکم... ؛ بدرستیکه من در میان شما دو امانت گران بها می‌گذارم، کتاب خدا و عترتم (یعنی) اهل بیتم تا وقتی به دامن آنها چنگ بزنید، هرگز گمراه نمی شوید. و این دو از هم جدا نمی شوند تا بر حوض (کوثر) بر من وارد شوند. از اینها پیشی نگیرید که هلاک می‌شوید و به آنها نیاموزید که از شما داناترند» به تصریح این حدیث که از نظر سند نزد شیعه و سنی صحیح و معتبر است و پیامبر صلی الله علیه وآله، عترت پاک خویش را قرین جدایی ناپذیر قرآن و به عنوان جانشین و یادگار خویش در میان امت، اعلام می‌کنند. از جمله «لا تقدموا» معلوم می‌شود که ایشان پیشوا هستند و مردم باید به آنان مراجعه کنند. همان طور که قرآن پیشوای مردم و رهبر آنهاست. از جمله «لن یفترقا؛ هرگز از هم جدا نمی شوند»، چنین به دست می‌آید که هر خصوصیتی در کتاب خدا هست، در وجود جانشینان پیامبر صلی الله علیه وآله هم باید باشد. که از جمله ویژگی‌های قرآن، عصمت از خطا و اشتباه است، چنان که خداوند متعال فرموده: {و انه لکتاب عزیز لا یأتیه الباطل من بین یدیه ولا من خلفه تنزیل من حکیم حمید}. « و این کتابی است شکست ناپذیر که هیچ گونه باطلی - چه از پیش، چه از پشت سر - به سراغ آن نمی آید. [و در آن راه ندارد]چرا که از سوی خداوند حکیم وشایسته ستایش، نازل شده است » پس اگر قرین قرآن یعنی عترت، معصوم نباشد، در این ویژگی از قرآن جدا می‌شود و این با جمله «لن یفترقا»، سازگار نیست؛ بنابراین از این جمله شریف رسول خدا صلی الله دعلیه وآله عصمت و پاکی اهل بیت علیهم السلام فهمیده می‌شود. @Nahjolbalaghe2

#حدیث امام حسین علیه السلام: «از نشانه‌های نادانی، جدل با بی‌فکران است. @Nahjolbalaghe2

إِنْ يَنْصُرْكُمُ اللَّهُ فَلَا غَالِبَ لَكُمْ وَإِنْ يَخْذُلْكُمْ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ (١٦٠) اگر خدا شما را یاری کند، هیچ کس بر شما چیره و غالب نخواهد شد، و اگر شما را واگذارد، چه کسی بعد از او شما را یاری خواهد داد؟ و مؤمنان باید فقط بر خدا توکل کنند. سوره آل عمران آیه ۱۶۰

امام صادق عليه السّلام فرمودند: از آن جهت قم را قم نامیده اند که مردم آن بر گرد قائم آل محمّد صلوات الله علیه اجتماع نموده، و همراه او قیام می کنند، و در راه او پایداری می ورزند، و به یاریش بر می خیزند. 🔅انَّما سُمّی قُمْ لِانَّ اهْلَهُ یجْتَمِعُونَ مَعَ قائِمِ آلِ مُحَمَّدٍ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیهِ، وَیقُومُونَ مَعَهُ وَیسْتَقیمُونَ عَلَیهِ وَینْصُرُونَهُ.

⭕️ #امام_رضا عليه السلام:  💠مَن زارَها بِقُمَّ كَمَن زارَني. 🔷هر كس او [حضرت معصومه عليهاالسلام] را در قم زيارت كند، چنان است كه مرا زيارت كرده است. 📕كامل الزيارات، ص ۵۳۶