#در_محضر_اهل_بیت 🏷ادب نیکوی الهی! ☀️امام علی علیه السلام «در حالى كه در واقع، از كمترين مال برخوردار هستيد، در ظاهر، بهترين حال را از خود نشان دهيد، كه خداوند متعال، بندگان باايمانش را [ اين گونه ] نيكو ادب كرده است». 🔹«كونوا أقَلَّ ما تَكونونَ فِي الباطِنِ أموالاً، أحسَنَ ما تَكونونَ فِي الظّاهِرِ أحوالاً، فَإِنَّ اللّهَ تَعالى أدَّبَ عِبادَهُ المُؤمِنينَ أدَبا حَسَنا» 📚 مطالب السؤول: ج١ ص٢٣٠ @Nahjolbalaghe2

#موعظه 💚 رابطه امام زمان (ارواحنا فداه) با مومنین چگونه است ؟ #امام_زمان 🎥استاد عالی @Nahjolbalaghe2

. 📝ترجمه کتاب الغدیر ✅ قسمت: پانصد و شصت و نه 🔷#واقعه‌غدیرخم #علامه‌امینی ↩️ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺳﻴﺪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩ " ﺍﻋﻤﺶ ﺳﻠﻴﻤﺎﻥ ﺑﻦ ﻣﻬﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ 148، ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪ ﻭ ﻓﻀﺎﺋﻞ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ (ﻉ) ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻲ‌ﺷﻨﻴﺪ. ﭘﺲ ﺍﺯ ﻧﺰﺩ ﺍﻭ [ ﺻﻔﺤﻪ 94] ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻲ‌ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻌﺎﻧﻲ، ﺷﻌﺮ ﻣﻲ‌ﺳﺮﻭﺩ. ﺭﻭﺯﻱ ﺍﺯ ﻧﺰﺩﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺍﻣﺮﺍﺀ ﻛﻮﻓﻪ ﻛﻪ ﻭﻱ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺍﺳﺒﻲ ﻧﺸﺎﻧﺪﻩ ﻭ ﺧﻠﻘﻲ ﺑﺮ ﺍﻧﺪﺍﻣﺶ ﭘﻮﺷﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺳﻪ ﻛﻮﻓﻪ ﺍﻳﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺍﻱ ﮔﺮﻭﻩ ﻛﻮﻓﻴﺎﻥ ﻫﺮ ﻛﺲ ﻓﻀﻴﻠﺘﻲ ﺍﺯ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ (ﻉ) ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻦ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭﻩ ﺁﻥ ﺷﻌﺮﻱ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ، ﺍﻳﻦ ﻣﺮﻛﺐ ﺗﺸﺮﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﻭﻱ ﻣﻲ‌ﺩﻫﻢ. ﺁﻧﺎﻥ ﺣﺪﻳﺚ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﺳﻴﺪ ﻧﻴﺰ ﺷﻌﺮﺵ ﺭﺍ ﻣﻲ‌ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺁﻧﻜﻪ ﻣﺮﺩﻱ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺣﺪﻳﺚ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﮔﻮ ﻛﺮﺩ: ﺭﻭﺯﻱ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﻋﻠﻲ ﺑﻦ ﺍﺑﻲ ﻃﺎﻟﺐ (ﻉ) ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺳﻮﺍﺭ ﺷﻮﺩ. ﻟﺒﺎﺳﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪ ﻭ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﻛﻔﺸﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﭙﺎ ﻛﺮﺩ ﻭ ﭼﻮﻥ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮﻱ ﺭﺍ ﺑﭙﻮﺷﺪ ﻋﻘﺎﺑﻲ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺰﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻛﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺮ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ ﻣﺎﺭﻱ ﺳﻴﺎﻩ ﺍﺯ ﻛﻔﺶ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻭ ﮔﺮﻳﺨﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻮﺭﺍﺧﻲ ﺧﺰﻳﺪ. ﺁﻧﮕﺎﻩ ﻋﻠﻲ ﻛﻔﺶ ﺭﺍ ﭘﻮﺷﻴﺪ. ﺭﺍﻭﻱ ﮔﻔﺖ: ﺳﻴﺪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻌﺮﻱ ﻧﺴﺮﻭﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻭ ﺳﭙﺲ ﭼﻨﻴﻦ ﺳﺮﻭﺩ: ﻫﺎﻥ ﺍﻱ ﻗﻮﻡ ﭼﻘﺪﺭ ﺷﮕﻔﺖ ﺍﻧﮕﻴﺰ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﻛﻔﺶ ﻋﻠﻲ ﭘﺪﺭ ﺣﺴﻴﻦ ﻭ ﻣﺎﺭ ﺳﻴﺎﻩ. ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺟﻨﻲ ﻭ ﻧﺎﺩﺍﻥ ﻛﻪ ﺳﺨﺖ ﺍﺯ ﻗﺼﺪ ﺻﻮﺍﺏ ﺑﺪﻭﺭ ﺑﻮﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻛﻔﺶ ﻋﻠﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺧﺰﻳﺪ ﺗﺎ ﭘﺎﻱ ﻋﻠﻲ ﺭﺍ ﺑﺪﻧﺪﺍﻥ ﺑﮕﺰﺩ. ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﻮﺍﺭ ﻛﺎﺭ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻣﻴﺮ ﻣﻮﻣﻨﺎﻥ ﻭ ﺍﺑﻮ ﺗﺮﺍﺏ ﺭﺍ ﻧﻴﺶ ﺑﺰﻧﺪ. ﭘﺲ ﻋﻘﺎﺑﻲ ﺍﺯ ﻋﻘﺎﺑﺎﻥ ﻳﺎ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﺍﻱ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﺁﻥ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺑﺰﻳﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﻛﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎﻟﺎ ﺑﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺑﻲ ﺩﺭﻧﮓ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺍﻧﺪﺍﺧﺖ. ﺁﺭﻱ ﻛﻔﺶ ﺭﺍ ﺑﺰﻣﻴﻦ ﺯﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﺎﺭﻱ ﺑﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺗﺮﺱ ﺳﻨﮓ ﺑﻴﻢ ﺯﺩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻓﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﺩﺭ ﺳﻮﺭﺍﺧﻲ ﻋﻤﻴﻖ ﻭ ﺑﻲ ﺭﻭﺯﻥ ﺧﺰﻳﺪ. ﻣﺎﺭﻱ ﺳﻴﺎﻩ ﻭ ﺑﺮﺍﻕ ﻭ ﺗﻴﺰ ﺩﻧﺪﺍﻥ ﻭ ﻛﺒﻮﺩ ﻭ ﺯﻫﺮ ﺁﮔﻴﻦ ﺑﻮﺩ. ﻫﺮ ﺑﻲ ﺑﺎﻛﻲ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻴﺰﺗﻚ ﻭ ﭘﺮﺟﺴﺖ ﻭ ﺧﻴﺰ ﻣﻲ‌ﺩﻳﺪ، ﻣﻲ‌ﺗﺮﺳﻴﺪ. ﻭ ﺩﺭﻧﮓ ﻣﻲ‌ﻛﺮﺩ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻨﮕﻬﺎﻱ ﺳﺨﺖ ﻣﻲ‌ﺯﺩ. [ جلد چهارم ﺻﻔﺤﻪ 95] ﺳﺮ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺷﺮ ﺯﻫﺮ ﻛﺸﻨﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﻣﺎﺭ ﺧﺰﻧﺪﻩ ﺩﺭ ﻛﻔﺶ، ﺍﺯ ﺍﺑﻲ ﺍﻟﺤﺴﻦ ﻋﻠﻲ ﺩﻓﻊ ﺷﺪ. ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ ﮔﻔﺘﻪ ﺍﺳﺖ: ﺳﻴﺪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺍﺳﺒﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺯﻣﺎﻣﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺳﺐ ﻭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﻪ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺒﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻛﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺷﻌﺮﻱ ﻧﮕﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ. ﻣﺮﺯﺑﺎﻧﻲ 11 ﺑﻴﺖ ﺍﺯ ﺗﺸﺒﻴﺐ ﺍﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﻳﺎﺩ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﺑﻮ ﺍﻟﻔﺮﺝ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﻠﻊ ﻗﺼﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻩ: ﺻﺒﻮﺕ ﺍﻟﻲ ﺳﻠﻤﻲ ﻭ ﺍﻟﺮﺑﺎﺏ ﻭ ﻣﺎ ﻟﺎﺧﻲ ﺍﻟﻤﺸﻴﺐ ﻭ ﻟﻠﻨﺼﺎﺑﻲ ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

. «أعوذ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیطَانِ الرَّجِیمِ» بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ وَمَا أَرْسَلْنَا مِن قَبْلِكَ مِن رَّسُولٍ وَلَا نَبِيٍّ إِلَّا إِذَا تَمَنَّىٰ أَلْقَى الشَّيْطَانُ فِي أُمْنِيَّتِهِ فَيَنسَخُ اللَّهُ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ ثُمَّ يُحْكِمُ اللَّهُ آيَاتِهِ ۗ وَاللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ هیچ رسول و پیامبرى را پیش از تو نفرستادیم مگر این که هرگاه آرزو (ى پیشبرد اهداف الهىِ خود مى کرد)، شیطان (وسوسه ها و) القائاتى در آن مى افکند. امّا خداوند القائات شیطان را از میان مى برد، سپس آیات خود را استحکام مى بخشد. و خداوند دانا و حکیم است (حج/52) * لِّيَجْعَلَ مَا يُلْقِي الشَّيْطَانُ فِتْنَةً لِّلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ وَالْقَاسِيَةِ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ الظَّالِمِينَ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ هدف این بود که خداوند القائات شیطان را آزمونى قرار دهد براى آنها که در دلهایشان بیمارى است، و آنها که سنگدلند. و به یقین ستمکاران در عداوت شدید دامنه دارى هستند. (حج/53) * وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِن رَّبِّكَ فَيُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ ۗ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِينَ آمَنُوا إِلَىٰ صِرَاطٍ مُّسْتَقِيمٍ و (نیز) هدف این بود که آگاهان بدانند این حقّى است از سوى پروردگارت، و در نتیجه به آن ایمان بیاورند، و دلهایشان در برابر آن خاضع گردد. و خداوند کسانى را که ایمان آوردند، به سوى صراط مستقیم هدایت مى کند. (حج/54) @Nahjolbalaghe2

📝تفسیر سوره مبارکه حج آیات ۵۲ الی ۵۴ 📖 منبع: تفسیر «نمونه» آیت الله مکارم شیرازی 👹 وسوسه هاى شیاطین در تلاش هاى انبیاء از آنجا که در آیات گذشته، سخن از تلاش و کوشش مشرکان و کافران براى محو آئین الهى، استهزاء و سخریه آنها نسبت به آن در میان بود، در آیات مورد بحث، هشدار مى دهد: این توطئه هاى مخالفان برنامه تازه اى نیست، همیشه این القائات شیطانى در برابر انبیاء بوده و هست. نخست، چنین مى گوید: ما هیچ رسول و پیامبرى را پیش از تو نفرستادیم مگر این که هر گاه آرزو مى کرد و طرحى براى پیشبرد اهداف الهى خود، مى کشید شیطان، القائاتى در آن طرح مى کرد (وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُول وَ لا نَبِیّ إِلاّ إِذا تَمَنّى أَلْقَى الشَّیْطانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ). اما خداوند پیامبر خود را در برابر هجوم این القائات شیطانى تنها نمى گذاشت خداوند القائات شیطان را از میان مى برد، سپس آیات خود را استحکام مى بخشید (فَیَنْسَخُ اللّهُ ما یُلْقِی الشَّیْطانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللّهُ آیاتِهِ). و این کار، براى خدا آسان است; چرا که خداوند علیم و حکیم مى باشد و از همه این توطئه ها و نقشه هاى شوم با خبر است و طرز خنثى کردن آنها را به خوبى مى داند (وَ اللّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ). * * * ولى همواره این توطئه هاى شیطانى مخالفان، میدان آزمایشى براى آگاهان، مؤمنان و کافران تشکیل مى داد، لذا در آیه بعد، اضافه مى کند: این ماجراها براى این بود که: خداوند القاى شیطان را آزمونى براى آنها که در قلبشان بیمارى است و آنها که سنگدلند قرار دهد (لِیَجْعَلَ ما یُلْقِی الشَّیْطانُ فِتْنَةً لِلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَ الْقاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ). و ظالمان بیدادگر در عداوت و مخالفت شدیدى دور از حق قرار گرفته اند (وَ إِنَّ الظّالِمِینَ لَفِی شِقاق بَعِید). * * * و نیز هدف از این ماجرا این بود آنها که عالم اند و آگاه، حق را از باطل تشخیص دهند، و برنامه هاى الهى را از القائات شیطانى جدا سازند و در مقایسه با یکدیگر بدانند آئین خدا حق است، و از سوى پروردگار تو است، در نتیجه به آن ایمان آوردند و دل هایشان در برابر آن خاضع گردد (وَ لِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ). البته خدا این مؤمنان آگاه و حق طلب را، در این مسیر پر خطر، تنها نمى گذارد بلکه خداوند افرادى را که ایمان آوردند به سوى صراط مستقیم هدایت مى کند (وَ إِنَّ اللّهَ لَهادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلى صِراط مُسْتَقِیم). * * * نکته ها: ۱ ـ القائات شیطان چیست؟ آنچه در بالا در تفسیر آیات فوق گفتیم، هماهنگ با نظرات جمعى از محققین است، با این حال، احتمالات دیگرى در تفسیر آیه نیز ذکر شده: از جمله این که: تمنى و امنیه به معنى تلاوت و قرائت است، چنان که در اشعار عرب، گاه به این معنى آمده، بنابراین، آیه وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُول... مى گوید: تمام پیامبران پیشین و انبیاء به هنگامى که کلمات خدا را بر مردم مى خواندند شیاطین (مخصوصاً شیاطین از نوع بشر) در لابلاى سخنان آنها القائاتى مى کردند و مطالبى براى انحراف افکار عمومى در لابلاى آن مى گفتند، تا اثرات هدایت بخش آنها را خنثى کنند، اما خداوند این القائات شیطانى را محو و نابود مى کرد و آیات خود را استحکام مى بخشید . البته این تفسیر، با جمله ثُمَّ یُحْکِمُ اللّهُ آیاتِهِ هماهنگى دارد، و با افسانه غرانیق که بعداً مى آید (طبق بعضى از توجیهات) سازگار است، ولى، مهم این است که تمنى و امنیه کمتر به معنى تلاوت آمده تا آنجا که در آیات قرآن در هیچ موردى در این معنى به کار نرفته است. ریشه اصلى تمنى که از ماده منى (بر وزن مشى) گرفته شده، در اصل به معنى تقدیر و فرض است. اگر نطفه انسان و حیوانات را منى مى گویند به خاطر این است که: صورت بندى از طریق آن انجام مى گیرد. اگر به مرگ منیة گفته مى شود به خاطر آن است که اجل مقدر انسان در آن فرا مى رسد. آرزوها را از این رو تمنى مى گویند که انسان تقدیر و تصویر آن را در ذهن خود مى گیرد. نتیجه این که: ریشه اصلى این کلمه همه جا به تقدیر و فرض و تصویر باز مى گردد. البته تلاوت را مى توان به نوعى با این معنى ارتباط داد و گفت: تلاوت عبارت از تقدیر و تصویر الفاظ مى باشد، ولى ارتباطى است بسیار دور که کمتر در کلمات عرب اثرى از آن دیده شده است. اما معنى گذشته که در تفسیر آیه گفتیم، (طرح ها و برنامه هاى پیامبران براى پیشبرد اهداف الهى) تناسب زیادى با معنى ریشه اى تمنى دارد. ↩️ ادامه دارد... @Nahjolbalaghe2

🎙 تفسیر صوتی آیات ۵۲ الی ۵۵ سوره مبارکه حج 📝 مفسّر : حجت‌الاسلام‌والمسلمین قرائتی