🌺🌿 📚نهج البلاغه/فراز آخر خطبه ۱۵۶ خطاب به مردم بصره ۴ 🌷(خبر از فتنه ها و شهادت خويش) آنگاه كه خداوند آيه ۱ و ۲ سوره عنكبوت را نازل كرد كه: (آيا مردم خيال مي كنند چونكه گفتند ايمان آورديم، بدون آزمايش رها مي شوند؟) دانستم كه تا پيامبر (ص) در ميان ماست آزمايش نمي گرديم. پرسيدم اي رسول خدا! اين فتنه و آزمايش كدام است كه خدا شما را بدان آگاهي داده است؟ فرمود: اي علي! پس از من امت اسلامي به فتنه و آزمون دچار مي گردند. گفتم اي رسول خدا مگر جز اين است كه در روز (احد) كه گروهي از مسلمانان به شهادت رسيدند. و شهادت نصيب من نشد و سخت بر من گران آمد، تو به من فرمودي، اي علي! مژده باد تو را كه شهادت در پي تو خواهد آمد. پيامبر (ص) به من فرمود: (همانا اين بشارت تحقق مي پذيرد، در آن هنگام صبر تو چگونه است؟) گفتم اي رسول خدا (ص) چنين موردي جاي صبر و شكيبايي نيست بلكه جاي مژده شنيدن و شكرگزاري است. و پيامبر خدا (ص) فرمود (اي علي! همانا اين مردم به زودي با اموالشان دچار فتنه و آزمايش مي شوند، و در دينداري بر خدا منت مي گذارند، با اين حال انتظار رحمت او را دارند، و از قدرت و خشم خدا، خود را ايمن مي پندارند، حرام خدا را با شبهات دروغين، و هوسهاي غفلت زا، حلال مي كنند، شراب را به بهانه اينكه (آب انگور) است و رشوه را كه (هديه) است و ربا را كه (نوعي معامله) است حلال مي شمارند). گفتم اي رسول خدا: در آن زمان مردم را در چه پايه اي بدانم؟ آيا در پايه ارتداد؟ يا فتنه و آزمايش؟ پاسخ فرمود: (در پايه اي از فتنه و آزمايش) @Nahjolbalaghe2

خطبه ۱۵۷⬇️

۱۵۷- و من خطبة له ( عليه السلام ) > يحث الناس علي التقوي < الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي جَعَلَ الْحَمْدَ مِفْتَاحاً لِذِكْرِهِ وَ سَبَباً لِلْمَزِيدِ مِنْ فَضْلِهِ وَ دَلِيلًا عَلَي آلَائِهِ وَ عَظَمَتِهِ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّ الدَّهْرَ يَجْرِي بِالْبَاقِينَ كَجَرْيِهِ بِالْمَاضِينَ لَا يَعُودُ مَا قَدْ وَلَّي مِنْهُ وَ لَا يَبْقَي سَرْمَداً مَا فِيهِ آخِرُ فَعَالِهِ كَأَوَّلِهِ مُتَشَابِهَةٌ أُمُورُهُ مُتَظَاهِرَةٌ أَعْلَامُهُ فَكَأَنَّكُمْ بِالسَّاعَةِ تَحْدُوكُمْ حَدْوَ الزَّاجِرِ بِشَوْلِهِ فَمَنْ شَغَلَ نَفْسَهُ بِغَيْرِ نَفْسِهِ تَحَيَّرَ فِي الظُّلُمَاتِ وَ ارْتَبَكَ فِي الْهَلَكَاتِ وَ مَدَّتْ بِهِ شَيَاطِينُهُ فِي طُغْيَانِهِ وَ زَيَّنَتْ لَهُ سَيِّئَ أَعْمَالِهِ فَالْجَنَّةُ غَايَةُ السَّابِقِينَ وَ النَّارُ غَايَةُ الْمُفَرِّطِينَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ التَّقْوَي دَارُ حِصْنٍ عَزِيزٍ وَ الْفُجُورَ دَارُ حِصْنٍ ذَلِيلٍ لَا يَمْنَعُ أَهْلَهُ وَ لَا يُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ أَلَا وَ بِالتَّقْوَي تُقْطَعُ حُمَةُ الْخَطَايَا وَ بِالْيَقِينِ تُدْرَكُ الْغَايَةُ الْقُصْوَي عِبَادَ اللَّهِ اللَّهَ اللَّهَ فِي أَعَزِّ الْأَنْفُسِ عَلَيْكُمْ وَ أَحَبِّهَا إِلَيْكُمْ فَإِنَّ اللَّهَ قَدْ أَوْضَحَ لَكُمْ سَبِيلَ الْحَقِّ وَ أَنَارَ طُرُقَهُ فَشِقْوَةٌ لَازِمَةٌ أَوْ سَعَادَةٌ دَائِمَةٌ فَتَزَوَّدُوا فِي أَيَّامِ الْفَنَاءِ لِأَيَّامِ الْبَقَاءِ قَدْ دُلِلْتُمْ عَلَي الزَّادِ وَ أُمِرْتُمْ بِالظَّعْنِ وَ حُثِثْتُمْ عَلَي الْمَسِيرِ فَإِنَّمَا أَنْتُمْ كَرَكْبٍ وُقُوفٍ لَا يَدْرُونَ مَتَي يُؤْمَرُونَ بِالسَّيْرِ أَلَا فَمَا يَصْنَعُ بِالدُّنْيَا مَنْ خُلِقَ لِلْآخِرَةِ وَ مَا يَصْنَعُ بِالْمَالِ مَنْ عَمَّا قَلِيلٍ يُسْلَبُهُ وَ تَبْقَي عَلَيْهِ تَبِعَتُهُ وَ حِسَابُهُ عِبَادَ اللَّهِ إِنَّهُ لَيْسَ لِمَا وَعَدَ اللَّهُ مِنَ الْخَيْرِ مَتْرَكٌ وَ لَا فِيمَا نَهَي عَنْهُ مِنَ الشَّرِّ مَرْغَبٌ عِبَادَ اللَّهِ احْذَرُوا يَوْماً تُفْحَصُ فِيهِ الْأَعْمَالُ وَ يَكْثُرُ فِيهِ الزِّلْزَالُ وَ تَشِيبُ فِيهِ الْأَطْفَالُ اعْلَمُوا عِبَادَ اللَّهِ أَنَّ عَلَيْكُمْ رَصَداً مِنْ أَنْفُسِكُمْ وَ عُيُوناً مِنْ جَوَارِحِكُمْ وَ حُفَّاظَ صِدْقٍ يَحْفَظُونَ أَعْمَالَكُمْ وَ عَدَدَ أَنْفَاسِكُمْ لَا تَسْتُرُكُمْ مِنْهُمْ ظُلْمَةُ لَيْلٍ دَاجٍ وَ لَا يُكِنُّكُمْ مِنْهُمْ بَابٌ ذُو رِتَاجٍ وَ إِنَّ غَداً مِنَ الْيَوْمِ قَرِيبٌ يَذْهَبُ الْيَوْمُ بِمَا فِيهِ وَ يَجِيءُ الْغَدُ لَاحِقاً بِهِ فَكَأَنَّ كُلَّ امْرِئٍ مِنْكُمْ قَدْ بَلَغَ مِنَ الْأَرْضِ مَنْزِلَ وَحْدَتِهِ وَ مَخَطَّ حُفْرَتِهِ فَيَا لَهُ مِنْ بَيْتِ وَحْدَةٍ وَ مَنْزِلِ وَحْشَةٍ وَ مُفْرَدِ غُرْبَةٍ وَ كَأَنَّ الصَّيْحَةَ قَدْ أَتَتْكُمْ وَ السَّاعَةَ قَدْ غَشِيَتْكُمْ وَ بَرَزْتُمْ لِفَصْلِ الْقَضَاءِ قَدْ زَاحَتْ عَنْكُمُ الْأَبَاطِيلُ وَ اضْمَحَلَّتْ عَنْكُمُ الْعِلَلُ وَ اسْتَحَقَّتْ بِكُمُ الْحَقَائِقُ وَ صَدَرَتْ بِكُمُ الْأُمُورُ مَصَادِرَهَا فَاتَّعِظُوا بِالْعِبَرِ وَ اعْتَبِرُوا بِالْغِيَرِ وَ انْتَفِعُوا بِالنُّذُرِ.

. 📚نهج البلاغه /خطبه ۱۵۷ /فراز ۱ سفارش به پرهيزكاري 🔴 ۱ _عبرت از گذشتگان ستايش خداوندي را سزاست كه حمد را كليد ياد خويش، و سبب فزوني فضل و رحمت خود، و راهنماي نعمتها و عظمتش قرار داده است. بندگان خدا! روزگار بر آيندگان چنان مي گذرد كه بر گذشتگان گذشت، آنچه گذشت باز نمي گردد، و آنچه هست جاويدان نخواهد ماند، پايان كارش با آغاز آن يكي است، ماجراها و رويدادهاي آن همانند يكديگرند، و نشانه هاي آن آشكار است. گويا پايان زندگي و قيامت، شما را فرا مي خواند، چونان خواندن ساربان، شتربچه را، پس آن كس كه جز به حساب نفس خويش پردازد، خود را در تاريكيها سرگردان، و در هلاكت افكنده است، شيطانها مهارش را گرفته و به سركشي و طغيان مي كشانند، و رفتار زشت او را در ديده اش زيبا مي نمايانند، پس بدانيد كه بهشت پايان راه پيشتازان و آتش جهنم سرانجام كساني است كه سستي مي ورزند. ادامه دارد... کانال نهج البلاغه http://eitaa.com/joinchat/3325624337C718d94f441

🌷 📚نهج البلاغه /خطبه ۱۵۷ /فراز ۲ سفارش به پرهيزكاري 💥 ۲_ضرورت تقوي و خودسازي اي بندگان خدا! بدانيد كه تقوا، دژي محكم و شكست ناپذير است، اما هرزگي و گناه، خانه اي در حال فرو ريختن و خواركننده است كه از ساكنان خود دفاع نخواهد كرد، و كسي كه بدان پناه برد در امان نيست، آگاه باشيد با پرهيزكاري، ريشه هاي گناهان را مي توان بريد، و با يقين مي توان به برترين جايگاه معنوي، دسترسي پيدا كرد. اي بندگان، خدا را، خدا را، در حق نفس خويش كه از همه چيز نزد شما گرامي تر و دوست داشتني تر است، پروا كنيد، همانا خدا، راه حق را براي شما آشكار كرده و جاده هاي آن را روشن نگاه داشت، پس يا شقاوت دامنگير يا رستگاري جاويدان در انتظار شماست. پس در اين دنياي نابود شدني براي زندگي جاويدان آخرت، توشه برگيريد، كه شما را به زاد و توشه راهنمايي كردند، و به كوچ كردن از دنيا فرمان دادند، و شما را براي پيمودن راه قيامت برانگيختند، همانا شما چونان كارواني هستيد كه در جايي به انتظار مانده و نمي دانند در چه زماني آنان را فرمان حركت مي دهند. آگاه باشيد! با دنيا چه مي كند كسي كه براي آخرت آفريده شده است؟ و با اموال دنيا چه كار دارد آن كس كه به زودي همه اموال او را مرگ مي ربايد و تنها كيفر حسابرسي آن بر عهده انسان باقي خواهد ماند، بندگان خدا! خيري را كه خدا وعده داد رهاكردني نمي باشد، و شري را كه از آن نهي فرمود دوست داشتني نيست. بندگان خدا! از روزي بترسيد كه اعمال و رفتار انسان وارسي مي شود، كه روزي كه پر از تشويش و اضطراب است و كودكان در آن روز پير مي گردند. اي بندگان خدا! بدانيد كه از شما نگاهباناني بر شما گماشته اند، و ديدبانهايي از پيكرتان برگزيده و حافظان راستگويي كه اعمال شما را حفظ مي كنند و شماره نفسهاي شما را مي شمارند، نه تاريكي شب شما را از آنان مي پوشاند، و نه دري محكم شما را از آنها پنهان مي سازد. @Nahjolbalaghe2

🌷 📚نهج البلاغه /خطبه ۱۵۷/فراز آخر سفارش به پرهيزكاري ♨️ ۳_ياد تنهايي قبر فردا به امروز نزديك است، و امروز با آنچه در آن است مي گذرد، و فردا مي آيد و بدان مي رسد، گويي هر يك از شما در دل زمين به خانه مخصوص خود رسيده و در گودالي كه كنده اند آرميده ايد، وه! كه چه خانه تنهايي، و چه منزل وحشتناكي، و چه سيه چال غربتي، گويي هم اكنون بر صور اسرافيل دميدند، و قيامت فرا رسيده، و براي قضاوت و حسابرسي قيامت بيرون شده ايد، پندارهاي باطل دور گرديده، بهانه ها از ميان برخاسته، و حقيقتها براي شما آشكارشده و شما را به آنجا كه لازم بود كشانده اند، پس از عبرتها پند گيريد، و از دگرگوني روزگار عبرت پذيريد، و از هشداردهندگان بهره مند گرديد. @Nahjolbalaghe2

خطبه ۱۵۸⬇️

۱۵۸- و من خطبة له ( عليه السلام ) > يُنَبِّهُ فيها علي فضل الرسول الأعظم ، و فضل القرآن ، ثم حال دولة بني أمية < >النبي و القرآن< أَرْسَلَهُ عَلَي حِينِ فَتْرَةٍ مِنَ الرُّسُلِ وَ طُولِ هَجْعَةٍ مِنَ الْأُمَمِ وَ انْتِقَاضٍ مِنَ الْمُبْرَمِ فَجَاءَهُمْ بِتَصْدِيقِ الَّذِي بَيْنَ يَدَيْهِ وَ النُّورِ الْمُقْتَدَي بِهِ ذَلِكَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ وَ لَكِنْ أُخْبِرُكُمْ عَنْهُ أَلَا إِنَّ فِيهِ عِلْمَ مَا يَأْتِي وَ الْحَدِيثَ عَنِ الْمَاضِي وَ دَوَاءَ دَائِكُمْ وَ نَظْمَ مَا بَيْنَكُمْ >دولة بني أمية< و منها : فَعِنْدَ ذَلِكَ لَا يَبْقَي بَيْتُ مَدَرٍ وَ لَا وَبَرٍ إِلَّا وَ أَدْخَلَهُ الظَّلَمَةُ تَرْحَةً وَ أَوْلَجُوا فِيهِ نِقْمَةً فَيَوْمَئِذٍ لَا يَبْقَي لَهُمْ فِي السَّمَاءِ عَاذِرٌ وَ لَا فِي الْأَرْضِ نَاصِرٌ أَصْفَيْتُمْ بِالْأَمْرِ غَيْرَ أَهْلِهِ وَ أَوْرَدْتُمُوهُ غَيْرَ مَوْرِدِهِ وَ سَيَنْتَقِمُ اللَّهُ مِمَّنْ ظَلَمَ مَأْكَلًا بِمَأْكَلٍ وَ مَشْرَباً بِمَشْرَبٍ مِنْ مَطَاعِمِ الْعَلْقَمِ وَ مَشَارِبِ الصَّبِرِ وَ الْمَقِرِ وَ لِبَاسِ شِعَارِ الْخَوْفِ وَ دِثَارِ السَّيْفِ وَ إِنَّمَا هُمْ مَطَايَا الْخَطِيئَاتِ وَ زَوَامِلُ الْآثَامِ فَأُقْسِمُ ثُمَّ أُقْسِمُ لَتَنْخَمَنَّهَا أُمَيَّةُ مِنْ بَعْدِي كَمَا تُلْفَظُ النُّخَامَةُ ثُمَّ لَا تَذُوقُهَا وَ لَا تَطْعَمُ بِطَعْمِهَا أَبَداً مَا كَرَّ الْجَدِيدَانِ .