🌷امیرالمؤمنین عليه السلام: 📍لا تُخبِر بِما لَم تُحِط بِهِ عِلما 📌در مورد آنچه به آن احاطه ی علمی نداری، سخن مگو 📚غررالحكم حدیث10179

📌 امامِ پشتِ پرده 👤 استاد #عالی به مناسبت شهادت امام_حسن_عسکری_ع @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن و مطالب متنوع دیگر 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند 🌺🍃 @Nahjolbalaghe2

✨﷽✨ ⬇️ادامه تفسیر سوره مبارکه آل عمران آیه (۱۱۷) 🔺بذل و بخشش ریاکارانه 🔹در این آیه، به بذل و بخشش ها و انفاق هاى ریاکارانه آنها اشاره شده و ضمن یک مثال جالب سرنوشت آن را تشریح کرده، مى فرماید: مَثَل آنچه آنها در این زندگى انفاق مى کنند، همانند باد سوزانى است که به زراعت قومى بوزد ـ که بر خود ستم کرده اند (و در غیر محل یا وقت مناسب کشت نموده اند) ـ و آن را نابود سازد (مَثَلُ ما یُنْفِقُونَ فی هذِهِ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَمَثَلِ ریح فیها صِرٌّ أَصابَتْ حَرْثَ قَوْم ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَأَهْلَکَتْهُ). 🔹 صِرّ و اصرار از یک ریشه هستند و به معنى بستن چیزى توأم با شدت مى آید و در اینجا به معنى شدتى است که در باد باشد، خواه به شکل یک باد سوزان، و یا سرد و خشک کننده. 🔹قرآن انفاق کردن کفار را به باد شدید و سوزان و یا فوق العاده سرد و خشک کننده اى تشبیه نموده که به کشت و زرعى بوزد و آن را خشک کند، البته طبع باد و نسیم، احیا کننده است، نسیم بهاران شکوفه هاى را نوازش مى دهد و غنچه ها را باز مى کند، روح در کالبد درختان مى دمد، و آنها را بارور مى سازد. 🔹انفاق نیز اگر از سرچشمه اخلاص و ایمان به وجود آید بسیار مفید و سودبخش است، هم مشکلات اجتماعى را حل مى کند، و هم اثر اخلاقى عمیقى در نهاد احسان کننده باقى مى گذارد و ملکات و فضائل اخلاقى را در قلب او بارور مى سازد. اما اگر باد و نسیم ملایم و احیا کننده تبدیل به طوفان مرگ بار و سوزنده و یا فوق العاده سرد گردید به هر گل و گیاهى که بوزد آن را مى سوزاند و خشک مى کند. 🔹افراد بى ایمان و آلوده نیز چون انگیزه صحیحى در انفاق خود ندارند روح خودنمائى و ریاکارى همچون باد سوزان و خشک کننده اى بر مزرعه انفاق آنها مىوزد و آن را بى اثر مى سازد. این گونه انفاق ها نه از نظر اجتماعى مشکلى را حل مى کند (چون غالباً در غیر مورد مصرف مى شود) و نه نتیجه اخلاقى براى انفاق کننده خواهد داشت. جالب توجه این که قرآن در آیه بالا مى گوید: حَرْثَ قَوم ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ یعنى مرکز وزش و برخورد این باد سوزان و خشک کننده، زراعت کسانى است که به خود ستم کردند، اشاره به این که این زراعت کنندگان در انتخاب زمان و مکان زراعت، دقت لازم را به عمل نیاورده و بذر خود را یا در سرزمینى پاشیده اند که در معرض وزش چنین طوفان هائى بوده است. و یا از نظر زمان، وقتى را انتخاب کرده اند که فصل وزش باد سموم بوده است، و به این ترتیب به خود ستم کرده اند. افراد بى ایمان نیز در انتخاب زمان و محل انفاق، به خود ستم مى کنند و سرمایه هاى خود را بى مورد بر باد مى دهند. 🔹از آنچه در بالا اشاره شد، با توجه به قرائنى که در آیه وجود دارد معلوم مى شود این تشبیه در حقیقت در میان دو چیز است: یکى تشبیه انفاق آنها به زراعت بى موقع و در غیر محل مناسب. و دیگرى تشبیه انگیزه هاى انفاق به بادهاى سرد و سوزان. و بنابراین آیه خالى از تقدیر نیست و معنى جمله مَثَلُ ما یُنْفِقُونَ این است که مثال انگیزه انفاق هاى آنها همچون باد خشک و سرد یا سوزانى است (دقت کنید). ✅جمعى از مفسران گفته اند: این آیه اشاره به اموالى مى کند که دشمنان اسلام در راه کوبیدن این آئین صرف مى کردند، و به وسیله آن دشمنان را بر ضد پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) تحریک مى نمودند. و یا اموالى که یهودیان به دانشمندان خود در برابر تحریف آیات کتب آسمانى مى دادند. ولى روشن است: آیه یک معنى وسیع دارد که اینها و غیر اینها را شامل مى شود. 🌿در پایان آیه مى فرماید: خداوند به آنها ستمى نکرده، این خود آنها هستند که بر خویش ستم مى کنند (وَ ما ظَلَمَهُمُ اللّهُ وَ لکِنْ أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ). و سرمایه هاى خود را، بیهوده از بین مى برند، زیرا عمل فاسد جز اثر فاسد چه نتیجه اى مى تواند داشته باشد؟ @Nahjolbalaghe2

✨﷽✨ ⬇️ترجمه و شرح حکمت 68 نهج البلاغه: ✅لزوم همراهی فقر با عفاف و غنا با شکر ⬇️متن نهج البلاغه 🌿امام(علیه السلام) در این گفتار حکیمانه اش از زینت فقر و زینت غنا سخن مى گوید و مى فرماید: «خویشتن دارى و عفت زینت فقر و شکرگزارى زینت غناست»; (الْعَفَافُ زِینَةُ الْفَقْرِ، وَالشُّکْرُ زِینَةُ الْغِنَى). فقیر در معرض آفات مختلفى قرار دارد: اظهار حاجت توأم با ذلت، دست بردن به سوى اموال حرام، ناسپاسى در برابر خداوند و مانند اینها. اما اگر خویشتن دار باشد نه دست حاجت به سوى لئیمان مى برد و نه عزت نفس خود را زیر پا مى گذارد، نه آلوده حرام مى شود و نه زبان به ناشکرى مى گشاید، بنابراین عفت به معناى خویشتن دارى، زینت فقر است، از این رو خداوند از این گونه فقیران در قرآن مجید با عظمت یاد کرده و مى فرماید: «(لِلْفُقَراءِ الَّذِینَ أُحْصِرُوا فِی سَبِیلِ اللّهِ لاَ یَسْتَطِیعُونَ ضَرْباً فِی الأَْرْضِ یَحْسَبُهُمُ الْجَاهِلُ أَغْنِیَاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِیمَاهُمْ لاَ یَسْئَلُونَ النَّاسَ إِلْحَافًا); (انفاق شما مخصوصاً باید) براى نیازمندانى باشد که در راه خدا در تنگنا قرار گرفتند (از وطن خود براى شرکت در میدان جهاد آواره شده و در تأمین زندگى وامانده اند) آنها نمى توانند (براى تأمین روزى) مسافرتى کنند و از شدت خویشتن دارى افراد ناآگاه آنها را بى نیاز مى پندارند; اما آنها را از چهره هایشان مى توانى بشناسى. آنان هرگز با اصرار چیزى از کسى نمى خواهند».(1) این همان عفت است که زینت فقر است. البته باید توجه داشت که عفت معناى عام و معناى خاصى دارد: معناى خاص آن پاکدامنى در مقابل آلودگى هاى جنسى و معناى عام آن هر گونه خویشتن دارى در برابر گناه و کارهاى زشت و پست است. 🔹در حدیث دیگرى از امام(علیه السلام) در غررالحکم مى خوانیم: «مَنْ عَفَّ خَفَّ وِزْرُهُ وَعَظُمَ عِنْدَاللّهِ قَدْرُهُ; آن کس که عفاف پیشه کند بار گناهش سبک و قدر و مقامش در پشگاه خدا افزون مى شود». 🔹اما در مورد غنا که بهترین زینت شکرگزارى است; نه تنها شکر لفظى بلکه شکر عملى. اغنیا و ثروتمندانى که شکر عملى به جا مى آورند، به نیازمندان کمک مى کنند، در کارهاى خیر و عام المنفعه سرمایه گذارى مى نمایند، به آنها که وام مى خواهند وام مى دهند و حتى به کسانى که محتاجند و روى سؤال ندارند به طور پنهانى کمک مى کنند آنها برترین زینت را در زندگى براى خود فراهم کرده اند، در پیشگاه خدا آبرومندند و در برابر خلق خدا نیز داراى شخصیت و آبرو و چه زینتى از این بالاتر. اما اگر غنىّ راه طغیان پیش گیرد، در کمک به دیگران بخل بورزد، آلوده شهوات و عیش و نوش گردد، در نظر همه زشت و منفور خواهد شد. البته همه باید شکر نعمت هاى خدا را به جا آورند; ولى این کار براى آنها که مشمول نعمت بیشترى هستند زیبنده تر، بلکه لازم تر است. 🔹شکر نعمت را باید از پیامبران بزرگ الهى یاد گرفت; سلیمان که ملک و حکومت بى مانندى داشت و جن و انس سر بر فرمان او بودند و بسیارى از قواى زمین و آسمان در خدمت او قرار داشتند هنگامى که مى بیند یکى از شاگردانش به نام «آصف بن برخیا» چنان مقام والاى روحانى پیدا کرده که مى تواند تخت «بلقیس» را در یک چشم بر هم زدن از شهر سبأ به شام نزد وى حاضر کند مى گوید: «(هَذَا مِنْ فَضلِ رَبِّى لِیَبْلُوَنِى أَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ); خداوند چنین نعمتى را در اختیار من گذاشته تا مرا بیازماید که آیا شکر نعمت به جاى مى آورم یا نه (و به یقین من شاکر و سپاس گزار اویم».(2) شکرگزارى نه تنها براى غنىّ زینت، بلکه موجب فزونى نعمت است. رسول خدا(صلى الله علیه وآله)» فرمود: «مَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَى عَبْد بَابَ شُکْر فَخَزَنَ عَنْهُ بَابَ الزِّیَادَةِ; خدا درِ شکرگزارى را به روى کسى نگشود که زیادى نعمت را از او باز دارد»(3). (4) * ⬇️پی نوشت: (1). بقره، آیه 273. (2). نمل، آیه 40. (3). کافى، ج 2، ص 94، ح 2. (4). سند گفتار حکیمانه: این سخن حکمت آمیز پیش از نهج البلاغه در کتاب تحف العقول در وصیت امام به فرزند دلبندش امام حسن(علیه السلام) آمده است و نیز مرحوم مفید پیش از نهج البلاغه آن را در ارشاد نقل کرده و این جمله را نیز بر آن افزوده است: «وَالصَبْرُ زینَةُ البَلْوى». (مصادر نهج البلاغه، ج 4، ص 54). @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️پرسش و پاسخ اعتقادی ✅آیا طالب بن ابی‌طالب در جنگ بدر در سپاه مشرکان حضور یافت؟ ⬇️پاسخ اجمالی 🔹طالب بن ابی طالب برادر بزرگ امام علی(ع) و بزرگ‌ترین فرزند ابوطالب بود.[1] به دلیل نام او بود که پدرش به ابوطالب معروف شد.[2] مادر طالب مانند مادر امیرالمؤمنین(ع)، فاطمه بنت اسد بود.[3] بین وی و برادرش، عقیل ده سال فاصله سنی وجود داشت.[4] از این رو او را باید تقریباً هم سن و سال پیامبر اکرم(ص) دانست. 🔹در یکی از سالیان خشک‌سالی، پیامبر اکرم(ص) به بستگانش پیشنهاد داد تا به کمک ابوطالب که فردی عیالوار بود، بروند و هرکدامشان پشتیبانی مالی یکی از فرزندان او را بر عهده گیرند. در این میان وظیفه  پشتیبانی از طالب به عباس عموی پیامبر رسید.[5] طالب تا هنگام وقوع جنگ بدر در کنار عباس زندگی می‌کرد.[6] وی به دلیل ضعف دارای فرزند نشد[7] و نسلی از او باقی نماند.[8] 🔹برخی از گزارش‌های تاریخی حاکی از آن است که طالب اسلام آورده بود. امام صادق‌(ع) فرمود: «طالب اسلام آورده بود»،[9] به هرحال او از مکه به مدینه هجرت نکرد.[10] 🔹هم‌چنین وی اشعاری سروده است که حکایت از مسلمان بودن و یا لااقل اعتقاد به پیامبر بودن حضرت محمد(ص) دارد: «و خیر بنى هاشم احمد             رسول اللّه على فتره»؛[11] بهترین خاندان هاشم، احمد است. او فرستاده خداوند است که پس از گذشت مدتى دراز از آمدن پیامبران، به رسالت برانگیخته شده است. سروده‌های دیگری از وی نقل شده است که بیانگر مسلمان بود او است:  «و قد حلّ مجد بنی هاشم          فکان النعامه و الزهره و محض بنی هاشم أحمد         رسول الملیک على فتره عظیم المکارم نور البلاد            حری الفؤاد صدى الزبره کریم المشاهد سمح البنان       اذا ضنّ ذو الجود و القدره عفیف تقی نقی الردا               طهر السراویل و الازره جواد رفیع على المعتقین          و زین الاقارب و الاسره و اشوس کاللیث لم ینهه          لدى الحرب زجره ذى الزجره و کم من صریع له قد ثوى         طویل التأوّه و الزفره». 🔹البته طبق گزارش‌های تاریخی در جنگ بدر، افرادی مانند طالب علیرغم تمایل باطنی‌شان و به اجبار قریش برای جنگ با پیامبر(ص) از مکه بیرون آمدند. از همین رو بود که حضرتشان فرمود: «جماعتى از بنی‌هاشم، با اجبار قریش از مکه بیرون آمدند، وقتی به آنها دست یافتید، آنها را نکشید». 🔹او هنگامی که همراه مشرکان عازم مدینه بود، این اشعار را سرود: یا رب إما خرجوا بطالب             فی مقنب من هذه المقانب‏ فلیکن المطلوب غیر الطالب             و الرجل المغلوب غیر الغالب‏ خدایا! اگر آنان با اصرار طالب را در یکی از این گروه سوارکاران آوردند، کاری کن که (در میدان نبرد) به دنبال او بیایند و او به دنبال کسی نرود و شکست بخورد و پیروز نشود! 🔹در ضمن گزارش شده است که وی (در مسیر حرکت به مدینه) ناگهان ناپدید شد و اسب خود را به اجبار به سمت دریا راند و او را غرق کرد(شاید تا بهانه‌ای برای خودداری از ادامه همراهی داشته باشد). 🔹بر اساس گزارشی دیگر، طالب بر اثر مشاجره‏ لفظى با قریش که می‌گفتند: «به خدا قسم که می‌دانیم دل‏هایتان با محمّد است»، از حضور در جنگ بدر منصرف شد. 🔹در باره‌ی سرنوشت طالب بعد از خروج از صف مشرکان میان مورّخان اختلاف است: برخی گفته‌‌اند وی به مکه برگشت و بعد از مدت کمی از دنیا رفت. برخی معتقدند وی به مقصد یمن و یا شام حرکت کرد و در مسیر راه بدرود حیات گفت. 🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹🔹   منبع⬇️ [1]. ابن حیون، نعمان بن محمد، المناقب و المثالب، ص 139، بیروت، مؤسسه الاعلمی، چاپ اول، 1423ق. [2]. ابن عنبه حسنی، سید احمد بن علی، عمدة الطالب فی أنساب آل أبی طالب‏، ص 30، قم، انصاریان، 1417ق؛ ر. ک: «نام پدر امام علی(ع)»، 32421. [3]. بلاذری، احمد بن یحیی، انساب الاشراف، تحقیق، زکار، سهیل، زرکلی، ریاض، ج 2، ص 40، بیروت، دار الفکر، چاپ اول، 1417ق. [4]. ابن سعد کاتب واقدی، محمد بن سعد‏، الطبقات الکبری‏، تحقیق، عطا، محمد عبد القادر، ج 1، ص 97، بیروت، دار الکتب العلمیة، چاپ اول، 1410ق. [5]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 2، ص 179 – 180، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ ر. ک: «هدف سرپرستی فرزندان ابوطالب توسط پیامبر(ص)»، 99803. [7]. انساب الاشراف، ج 2، ص 40. [8]. المناقب و المثالب، ص 139. [9]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 8، ص 375، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق. [10]. المناقب و المثالب، ص 140. [11]. مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 35، ص 165، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق. @Nahjolbalaghe2

  ✵ ﷽ ✵ ➖ امام حسن عسکری (ع): ✅کسی که دوستش را در خلوت نصیحت کند، او را "آراسته" است... ⛔️ و کسی که آشکارا او را #نصیحت کند، عیب های او را برملا کرده است! 📙 تحف العقول /صفحه 36 @Rahpooyan_basirat

#حسن_بن_علی_بن_محمد مشهور به امام #حسن_عسکری، (۲۳۲-۲۶۰ق) یازدهمین امام شیعیان اثناعشری، فرزند امام هادی(ع) و پدر امام زمان(عج) است. 💠مشهورترین لقب وی، عسکری است که به اقامت اجباری وی در شهر عسکر (سامرا) اشاره دارد. #امام عسکری با شیعیان، از طریق نمایندگانی در ارتباط بود. عثمان بن سعید از نمایندگان خاص وی بود که پس از وفات امام، به‌عنوان نخستین نایب خاص امام زمان(عج) نیز ایفای نقش نمود. امام عسکری در ۱ ربیع‌الاول سال ۲۶۰ق بیمار شد و در هشتم همان ماه، در ۲۸ سالگی در سامرا درگذشت و در کنار مرقد پدرش دفن شد. مدفن آن دو به حرم عسکریین مشهور است و از زیارتگاه‌های شیعیان در عراق به شمار می‌آید.

‏عسگر واژه‌ای فارسی به معنی انگور بی دانه و عقیم است و عسکر واژه‌ای عربی و به معنای لشکر می‌باشد. به امام یازدهم به این دلیل عسکری گویند که در محله‌ای از شهر سامرا که محل توقف لشکر خلیفه عباسی بود تحت کنترل ساکن بودند. پس لطفا در نوشتن و تلفظ لقب ایشان دقت کنیم.

🌹وقایع روز هشتم ربیع‌الأوّل ▪️شهادت امام عسكري عليه السلام▪️ ◾️امام حسن عسكري عليه السلام در سال 260 هجری‌ در سن 28 سالگي به دست معتمد عباسي به شهادت رسيد. 📚(ارشاد: ج 2، ص 336. كشف الغمة: ج 2، ص 402. مستجاد: ص 226. اقبال: ص 598. فيض العلام: ص 207. زاد المعاد: ص 334. كافي: ج 2، ص 561. مصباح كفعمي: ج 2، ص 596. بحار الانوار: ج 95، ص 356 355، ج 50، ص 334) ➖معتمد به عباسيين سفارش مي‌كرد كه بر آن حضرت تنگ بگيرند. 📚(قلائد النحور: ج رجب، ص 144) ✍صدوق مي‌فرمايد: معتمد چندين مرتبه امام عسكري عليه السلام را حبس كرد. 22 ساله بودند كه امام هادي عليه السلام به شهادت رسيدند، 👈و مدت امامت آن حضرت شش سال بود. 🔹در شبي كه فرداي آن روز به شهادت رسيدند نامه‌هاي زيادي به مردم مدينه نوشته بودند. 📚(بحار الانوار: ج 5، ص 331) هنگام نماز صبح، بعد از آنكه امام عصر عليه السلام آن حضرت را وضو دادند و جوشانده‌اي به حضرتش دادند، به شهادت رسيدند. 📚(غيبت طوسي: ص 164. زاد المعاد: ص 334. كمال الدين: ص 473) 👈وقتي مردم سامرا با خبر شدند، همه بازارها بسته شد و مردم كنار منزل آن حضرت جمع شدند. وزراء و اتباع خليفه و بني هاشم و علويات داخل منزل بودند. در سامرا صداي شيون و گريه از هر سو به گوش مي‌رسيد و قيامتي بر پا شده بود. 🌷امام زمان عليه السلام آن حضرت را غسل داده بعد از كفن آن حضرت بدن مطهر را جهت نماز آوردند. جعفر برادر حضرت جلو آمد كه بر بدن مبارك نماز بخواند. همين كه خواست تكبير بگويد امام زمان عليه السلام در حالي كه طفلي گندمگون، پيچيده موي، گشاده دندان مانند پاره ماه بود از حرم بيرون آمد و رداي جعفر را كشيد و او را از آن مكان دور كرد و بر پدر بزرگوارش نماز خواند، و آن حضرت را نزد قبر پدر بزرگوارش حضرت هادي عليه‌السلام دفن نمودند. 📚(فيض العلام: ص 209) 🌱جعفر اين واقعه را براي معتمد نقل كرد. همه جا را در جستجوي حضرت گشتند، ولي اثري از آن حضرت نديدند. ☝️در سال شهادت امام عسكري عليه السلام سال 260 هجری‌ محدث جليل جناب فضل بن شاذان نيشابوري از دنيا رحلت فرمود. 👈او صاحب 180 تأليف است و امام عسكري عليه السلام سه بار بر او رحمت فرستاده‌اند. 📚(قلائد النحور: ج رجب، ص 144 143. تتمة المنتهي: ص 350 - 351)

ایشان حاج عباس کشوانه کلید دار حرم حضرت عباس هستن بسیار اهل کرامت هستن واین دو دستور ایشان را حتما عمل کنین برای عاقبت بخیری @Nahjolbalaghe2

🔹 عبدالباسط عبدالصمد | سورة الفاتحة بطريقته الإعجازية الشهيرة | جودة عالية HQ ✅ ابرتلاوت معروف و محبوب استاد عبدالباسط محمد عبدالصمد که حقیقتا آرامش بخش ترین موسیقی دنیاست! 🌟 سوره حمد 🔊 کیفیت فوق العاده عالی / ببینید و لذت ببرید. #سوره_حمد_عبدالباسط

صبحگاهان ڪه خیالٺ بہ سرم مے‌آید دســت بر سیـنہ دلــم سمٺ حــرم مے‌آیـد بعد هر ذڪرسلامے ڪه بہ تو مےگویم عطرسیــب اسٺ ڪه از دور وبرم مے‌آید... سلام ارباب خوبم✋🌸 🌴💎🌹💎🌴

#حدیث 💌 #امام_زمان(عج) فرمودند: به اخبار شما علم داریم. هیچ چیزی از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از لغزش و کاستی‌های عملکرد شما آگاهیم و چیزی بر ما پوشیده نمی‌ماند. (بحارالانوار، ج۵۳،ص ۱۷۵)

تعلیم قرآن عنه صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم : أدِّبوا أولادَكُم على ثَلاثِ خِصالٍ : حُبِّ نَبيِّكُم ، وحُبِّ أهلِ بَيتِهِ ، وقِراءةِ القرآنِ . پيامبر خدا صلى‏ الله ‏عليه و ‏آله و سلّم : فرزندان خود را بر سه خصلت تربيت كنيد : دوست داشتن پيامبرتان ، دوست داشتن اهل بيت او و قرآن خواندن . كنزالعمّال : 45409 منتخب ميزان الحكمة : 614

◻️🌸◻️ فوج مَلک دور و برش دارد #نگارم یک آسمان زیر پرش دارد نگارم باید تمام عرشیان چاوُش بخوانند #تاج_ولایت بر سرش دارد نگارم... #ولایتت_مبارک_مولا سلام تنها پادشاه زمین ✋ 🌴💎🍁💎🌴

🌹وقایع روز نُهُم ربیع‌الأوّل 1⃣آغاز امامت حضرت ولي عصر عليه السلام 😍آغاز امامت حضرت صاحب الامر عليه السلام و غيبت صغراي آن حضرت پس از شهادت امام عسكري عليه السلام است، كه تنها فرزند آن حضرت بودند. 📚(ارشاد: ج 2، ص 336. كشف الغمة: ج 2، ص 402. مستجاد: ص 226. اقبال: ص 598. فيض العلام: ص 207. زاد المعاد: ص 334. كافي: ج 2، ص 561. مصباح كفعمي: ج 2، ص 596. بحار الانوار: ج 95، ص 355 - 356، ج 50، ص 334) 🌷اين روز عيد شيعه و اولين روز امامت و خلافت آخرين خليفه و حجت بر حق و منجي عالم بشريت حضرت بقية الله الاعظم عليه السلام در سال 260 هجری است. 📚(فيض العلام: ص 211) 🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸 2⃣قتل عمر بن سعد 🔥عمر بن سعد فرمانده ظالم لشكر يزيد در اين روز به دست مختار ثقفي رحمة الله به درك واصل شد. 📚(زاد المعاد: ص 344)

🌹وقایع روز نُهُم ربیع‌الأوّل🌹 🌴دوشنبه：۵ آبان ۱۳۹۹🌴 __________________ 1⃣آغاز امامت حضرت ولي عصر عليه السلام 2⃣قتل عمر بن سعد __________________ 3⃣قتل عمر بن خطاب 🔥در آخر شب نهم ربيع الاول سال 23 هجری عمر بن الخطاب از دنيا رفته است 📚(مدينة المعاجز: ج 2، ص 97) 👈و قول اهل سنت روز چهارشنبه 26 ذي الحجه است. 🌷اين روز روز شادي اهل بيت عليهم السلام و انبياء و ملائكه و ساكنان اعلي عليين و دوستان امير المؤمنين عليه السلام و اولاد طاهرين ايشان است 👌چرا كه در اين روز نفرين حضرت صديقه كبري فاطمه زهرا سلام الله عليها به اجابت رسيد. 📚(زاد المعاد: ص 334. وقايع الايام: ج ربيع الاول و ربيع الثاني، ص 59. مستدرك سفينة البحار: ج 4، ص 67) 🌸روزي عظيم الشأن است و روز سرور شيعه و عيد بزرگ آنهاست. 💠حضرت رسول صلي الله عليه و آله اين روز را عيد قرار داده و امر كرده است كه مردم نيز عيد قرار دهند و اعمال آن را به جا آورند. 📚(فيض العلام: ص 211) 🌷كسي كه در اين روز انفاق كند، خداوند او را مي‌آمرزد. 😊در اين روز اطعام برادران ديني و خوشبو كردن آنان و توسعه بر اهل و عيال و پوشيدن لباس جديد و شكرگزاري به درگاه خداوند متعال و عبادت نمودن مستحب است. 📚(مصباح كفعمي: ج 2، ص 596. بحار الانوار: ج 95، ص 189. زاد المعاد: ص 344 334. بحار الانوار: ج 95، ص 356351 از زوائد الفوائد سيد بن طاووس). 📝فضيلتها و اسمهائي براي اين روز ذكر شده كه از جمله آنهاست: عيدالله الاكبر، غدير ثاني، عيد فطر دوم، روز فرح شيعه، عيد اهل بيت عليهم السلام، روز قتل منافق، روز قبولي اعمال، روز پيروزي مظلوم، روز دوستي مؤمنين، روز پرهيز از كبائر، روز نابودي ضلالت و گمراهي، روز شكرگزاري.

🔹ماجراي قتل عمر🔹 ✅عمر بن خطاب به دست ابولؤلؤ كه نامش فيروز و غلام مغيرة بن شعبه بود، چند ضربه خنجر خورد كه منجر به مرگ او شد. 📚(مسار الشيعه: ص 23. توضيح المقاصد: ص 33. العدد القوية: ص 328. فيض العلام: ص 129. بحار الانوار: ج 95، ص 199) 🌷هنگامي كه ابولؤلؤ ضربه‌ها را بر عمر زد و خواست فرار كند، عده‌اي مانع شدند، و 12 نفر را مجروح كرد كه شش نفر از آنها مردند. 📚(بحار الانوار: ج 95، ص 200) ☝️ماجرا از اين قرار بود كه قبل از تكبير نماز ابولؤلؤ جلو آمد، و ضربه‌اي بر كتف و ضربه‌اي ديگر بر خاضره عمر زد. عمر افتاد،و عده‌اي جمع شدند و او را به خانه‌اش بردند. نزديك بود خورشيد طلوع كند كه نماز را عبدالرحمن بن عوف با مردم خواند. 🔹عمر در بستر مرگ🔹 هنگامي كه عمر را به خانه بردند مقداري نبيذ آوردند و او خورد ولي از قسمتهاي ضربت خورده خارج شد و معلوم نشد از كجا خارج شده زيرا با خون هم رنگ بود. 🔸لذا عده‌اي گفتند: خليفه شير بخورد زيرا سفيد است و معلوم مي‌شود. شير را خورد و از محل ضربه‌ها خارج شد. 😏حاضرين براي دل گرمي گفتند: «مانعي ندارد، ضرري نمي‌زند»! اما ضربه‌هاي جناب ابولؤلؤ كارگر شد و به خليفه سابق ملحق شد.🔥 در روز سوم در جنب ابوبكر دفن شد. 📚(تاريخ الخلفاء: ص 134 133) ◀️عمر مدت ده سال و شش ماه و چهار شب خلافت كرد. 👈او اولين كسي بود كه نام خود را امير المؤمنين گذاشت، 👈و ابوموسي اشعري اولين نفري بود كه او را در منبر به اين نام خطاب كرد. 📚(تتمة المنتهي: ص 11) 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

✨﴾﷽﴿✨ ✅ برنامه‌ روزانه کانال : 🌷شنبه‌‌‌‌ها‌و سه‌شنبه‌ها شرح 🦋خطبه ها 🌹یکشنبه‌ها و چهار‌شنبه‌هاشرح 🌴حکمتها 🌷دوشنبه‌ها و پنج‌شنبه‌ها شرح 🕊نامه ها #روزانه‌تفسیرقرآن و مطالب متنوع دیگر 🍃حکمتها، نامه ها و خطبه های نهج‌البلاغه ترجمه محمد دشتی به طور کامل قبلا در کانال بار گزاری شده و لینک‌های دسترسی به مطالب در کانال سنجاق شده اند 🌺🍃 @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه تفسیر سوره مبارکه آل عمران آیه (۱۱۸) 🔺هشدار به مسلمانان در دوستی با قوم یهود 🌿شأن نزول: از ابن عباس نقل شده این آیات، هنگامى نازل شده، که عده اى از مسلمانان با یهودیان، ـ به سبب قرابت، یا همسایگى، یا حق رضاع، و یا پیمانى که پیش از اسلام بسته بودند ـ دوستى داشتند و به قدرى با آنها صمیمى بودند که اسرار مسلمانان را به آنان مى گفتند، بدینوسیله قوم یهود که دشمن سرسخت اسلام و مسلمین بودند و به ظاهر خود را دوست مسلمانان قلمداد مى کردند، از اسرار مسلمانان مطلع مى شدند. آیه نازل شد و به آن عده از مسلمانان هشدار داد که چون آنان در دین شما نیستند، نباید آنها را محرم اسرار خود قرار دهید; زیرا آنان درباره شما از هیچ شرّ و فسادى کوتاهى نمى کنند، آنان مى خواهند شما همیشه در رنج و عذاب باشید.(۱) ✅تفسیر: بیگانگان را محرم اسرار خود نسازید این آیه به دنبال آیاتى که مناسبات مسلمانان با کفار را بیان کرد، به یکى از مسائل حساس اشاره کرده و ضمن تشبیه لطیفى به مؤمنان هشدار مى دهد، مى فرماید: اى کسانى که ایمان آورده اید! غیر از هم مسلکان خود، دوست و هم رازى انتخاب نکنید، و بیگانگان را از اسرار و رازهاى درونى خود با خبر نسازید (یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا بِطانَةً مِنْ دُونِکُمْ لا یَأْلُونَکُمْ خَبالاً). بِطانَة در لغت، به معنى لباس زیرین است، و مقابل آن ظهارة به معنى لباس روئین مى باشد. و در اینجا کنایه از محرم اسرار است. و خَبال در اصل، به معنى از بین رفتن چیزى است، غالباً به زیان هائى که در عقل انسان اثر مى گذارد، گفته مى شود. یعنى کفار شایستگى دوستى شما را ندارند، و نباید آنان دوست و محرم اسرار شما باشند. کفار در رساندن شر و فساد نسبت به مسلمانان کوتاهى نمى کنند. 🔹هرگز سوابق دوستى و رفاقت آنها با شما مانع از آن نیست که به خاطر جدائى در مذهب و مسلک، آرزوى زحمت و زیان شما را در دل خود نپرورانند، بلکه پیوسته علاقه آنها این است که شما در رنج و زحمت باشید (وَدُّوا ما عَنِتُّمْ). آنها براى این که شما از مکنونات ضمیرشان آگاه نشوید، و رازشان فاش نگردد، معمولاً در سخنان و رفتار خود مراقبت مى کنند، و با احتیاط و دقت حرف مى زنند. ولى با وجود این، آثار عداوت و دشمنى از لابلاى سخنان آنها آشکار است (قَدْ بَدَتِ الْبَغْضاءُ مِنْ أَفْواهِهِمْ). گاه به طور نا خودآگاه سخنانى بر زبان مى آورند، که مى توان گفت همانند جرقه ایست از آتش پنهانى دل هاى آنها، و مى توانید از آن، به ضمیر باطن آنان پى ببرید. 🔹این آیه حقیقتى را بیان مى کند که امیر مؤمنان(علیه السلام) در سخنان خود توضیح فرموده است، آنجا که مى فرماید: ما أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً اِلاّ ظَهَرَ فِى فَلَتاتِ لِسانِهِ وَ صَفَحاتِ وَجْهِهِ: هیچ کس در ضمیر باطن، رازى را پنهان نمى دارد، مگر این که از رنگ چهره و لابلاى سخنان پراکنده و خالى از توجه او آشکار مى شود .(۲) خلاصه این که: خداوند بدین وسیله طریقه شناسائى باطن دشمنان را نشان داده، و از ضمیر باطن و راز درونیشان خبر مى دهد، و مى افزاید: آنچه از عداوت و دشمنى در دل خود پنهان کرده اند، بمراتب از آنچه بر زبان مى آورند بزرگ تر است (وَ ما تُخْفی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ). سپس اضافه نموده: ما براى شما این آیات را بیان کردیم، اگر در آن تدبر کنید (قَدْ بَیَّنّا لَکُمُ الآْیاتِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ). به وسیله آن مى توانید دوست خود را از دشمن خویش تمیز دهید، و راه نجات از شرّ دشمنان را پیدا کنید. منبع: تفسیر نمونه آیت الله مکارم‌شیرازی @Nahjolbalaghe2

✨﴾﷽﴿✨ ⬇️ادامه شرح و تفسیر نامه ۲۸ نهج البلاغه بخش۲ 🌿فضائل و امتیازات بنی هاشم 2. ابن ابى الحديد از ابو الفرج اصفهانى در کتاب مقاتل الطالبين نقل مى کند که جعفر فضايل فراوانى دارد و احاديث بسيارى در اين زمينه نقل شده از جمله اينکه هنگامى که رسول خدا(صلى الله عليه وآله) خيبر را فتح کرد جعفر بن ابى طالب از حبشه باز گشته بود. پيامبر(صلى الله عليه وآله) او را در آغوش گرفت و پيشانى او را بوسيد و اين جمله معروف را فرمود: «ما أدرى بِأيِّهِما اَشَدُّ فَرَحاً بِقُدُومِ جَعْفَر أمْ بِفَتْحِ خَيْبَر؟; نمى دانم کدام يک از اين دو براى من سرورآفرين تر است آمدن جعفر (از حبشه) يا فتح خيبر؟».(16) 3. ابن عساکر در تاريخ دمشق در روايتى نقل مى کند که على(عليه السلام) نخستين مردى بود که اسلام آورد، بعد از او زيد بن حارثه و سپس جعفر بن ابوطالب.(17) 4. در کتاب الاصابة فى تمييز الصحابه آمده است که جعفر به مستمندان و فقرا علاقه فراوانى داشت در کنار آنها مى نشست و به آنها خدمت مى کرد و با آنها سخن مى گفت به گونه اى که رسول خدا(صلى الله عليه وآله) او را «ابوالمساکين» ناميد و پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) فرمود: «أَشْبَهْتَ خَلْقِي وَخُلُقِي; تو از نظر خلقت و خوى شبيه منى» سپس مى افزايد: اين حديث را بخارى و مسلم در کتاب خود نقل کرده اند.(18) 5. ابن عساکر در تاريخ دمشق از انس بن مالک از پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) نقل مى کند که فرمود: «نَحْنُ بَنُو عَبْدِالْمُطَّلِبِ سَادَةُ أَهْلِ الْجَنَّةِ رَسُولُ اللهِ وَحَمْزَةُ سَيِّدُ الشُّهَدَاءِ وَجَعْفَرٌ ذُو الْجَنَاحَيْنِ وَعَلِيٌّ وَفَاطِمَةُ وَالْحَسَنُ وَالْحُسَيْنُ; ما فرزندان عبدالمطلب بزرگان اهل بهشتيم من و حمزه سيّدالشهدا و جعفر ذوالجناحين و على و فاطمه و حسن و حسين».(19) در فضيلت جعفر نيز احاديث فراوانى است، با حديثى از امام باقر(عليه السلام) اين سخن را پايان مى دهيم فرمود: خداوند به رسولش وحى فرستاد که من چهار خصلت جعفر را پاداش مى دهم پيامبر(صلى الله عليه وآله) به سراغ جعفر فرستاد و اين خبر را با او در ميان گذاشت. جعفر عرض کرد: اگر نه اين بود که خداوند به تو خبر داده بود، من چيزى در اين باره نمى گفتم (خصال چهارگانه من اين است) من هرگز شراب ننوشيدم (حتى در عصر جاهليّت که معمول بود) زيرا مى دانستم اگر شراب بنوشم عقل من زايل مى شود و هرگز دروغ نگفتم، زيرا مى دانستم دروغ شخصيت انسان را پايين مى آورد و هرگز دامانم آلوده بى عفتى نشد، زيرا مى ترسيدم خانواده من نيز گرفتار شوند و هرگز براى بت سجده نکردم، چون مى دانستم بت نه زيانى مى رساند و نه سودى مى دهد. پيامبر(صلى الله عليه وآله) دست بر شانه او زد و فرمود: سزاوار است که خداوند متعال براى تو دو بال قرار دهد که با آن همراه فرشتگان در بهشت پرواز کنى.(20) اضافه بر همه اينها از افتخارات جعفر آن است که رييس مهاجران به حبشه بود، بنابراين او دو هجرت داشت (هجرت به سوى حبشه و هجرت به سوى مدينه) و به دو قبله نماز خواند (در آغاز اسلام به سوى بيت المقدس و سپس در مدينه به سوى کعبه) و دو بار با پيغمبر(صلى الله عليه وآله) بيعت کرد (بيعتى در آغاز اسلام و بيعتى در فتح مکّه) همان گونه که در احاديث وارد شده است.(21) * پی نوشت: 1 . اين حديث (هفتاد تکبير) به طور اجمال در کافى (ج 3، ص 186، باب من زاد على خمس تکبيرات، ح 3) آمده است ولى آنچه در بالا آمد که پيغمبر اکرم(صلى الله عليه وآله) چهارده بار نماز با چهارده گروه از فرشتگان خواند در شرح نهج البلاغه ابن ميثم آمده است. 2 . شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 15، ص 193. 3 . شرح نهج البلاغه تسترى، ج 3، ص 111 و شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 15، ص 71. 4 . «تَمَجُّ» از ريشه «مج» بر وزن «حج» به معناى بيرون ريختن چيزى از مايعات از دهان است. سپس آن واژه در مورد شنيدن سخنان به وسيله گوش نيز به کار رفته است; معناى جمله بالا اين است که گوش ها اين فضايل را از خود بيرون نمى ريزد، بلکه آن را پذيرا مى شود. 5 . «رَمِيّة» به معناى صيدى است که با تيراندازى به دست بيايد. و جمع آن «رمايا» است و جمله «مَنْ مالَتْ بِهِ الرَّمِيَّةُ» اشاره به کسى است که دنبال صيدى مى رود و آن صيد او را از مسير اصلى منحرف مى سازد و اى بسا در بيابان گمراه شود. امام(عليه السلام)، با اين سخن به معاويه مى گويد: افرادى مثل عمرو بن عاص کسانى هستند که دنبال صيد مقام و مال دنيا هستند و به همين دليل از جاده حق منحرف شده اند تو زمام اختيار خود را به اين گمراهان مسپار. @Nahjolbalaghe2 منبع⬇️