آیه284🌹ازسوره بقره 🌹
لِلَّهِ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ إِنْ تُبْدُوا ما فِي أَنْفُسِكُمْ أَوْ تُخْفُوهُ يُحاسِبْكُمْ بِهِ اللَّهُ فَيَغْفِرُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يُعَذِّبُ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ
آنچه در آسمانها و آنچه در زمين است، تنها از آنِ خداست. (بنابراين) اگر آنچه را در دل داريد آشكار سازيد يا پنهان داريد، خداوند شما را طبق آن محاسبه مىكند. پس هر كه را بخواهد (وشايستگى داشته باشد) مىبخشد و هر كه را بخواهد (ومستحقّ باشد) مجازات مىكند و خداوند بر هرچيزى تواناست.
آیه284🌹ازسوره بقره 🌹
لِلَّهِ:از آن الله است
ما :آنچه
فِي :در
السَّماواتِ:آسمانها
وَ ما :وآنچه
فِي :در
الْأَرْضِ :زمین است
وَ إِنْ :واگر
تُبْدُوا :آشکار کنید
ما:آنچه
فِي:در
أَنْفُسِكُمْ:دلهایتان است
أَوْ :یا
تُخْفُوهُ:پنهان کنید آن را
يُحاسِبْكُمْ :حسابرسی می کند شمارا
بِهِ :به آن
اللَّهُ :الله
فَيَغْفِرُ :آنگاه می آمرزد
لِمَنْ:کسی را که
يَشاءُ :خواهد
وَ يُعَذِّبُ:وعذاب می کند
مَنْ:هركه را
يَشاءُ:خواهد
وَ اللَّهُ :والله
عَلى:بر
كُلِّ:هر
شَيْءٍ:چیزی
قَدِيرٌ :تواناست
حکمت 168 نهج البلاغه.mp3
1.85M
💠 شرح #نهج_البلاغه
🔸 حکمت ۱۶۸
💠 امام علی علیه السلام فرمودند:
🍃 الْأَمْرُ قَرِيبٌ، وَ الِاصْطِحَابُ قَلِيلٌ.
🔹 آخرت نزديك است و مدت همراهى با دنيا كوتاه.
🎙 استاد محمدی شاهرودی
سلامتی روح، ثروت است.
✔️اگر رفتم به سمت منفیها، یعنی بیمار شدم و سوءتغذیه پیدا کردم.
ثروت ما، سلامتی روح ماست. خوراک روح هم یاد خدا، یاد بینهایت، یاد کمال و یاد معشوق اصلی است.💚
💌 ما به میزانی که با حقیقت خودمون اوج میگیریم، غذا میخوریم و ارتباط برقرار میکنیم، قوی هستیم؛ و گرنه طبیعی هست که وقتی ارتباطی در کار نباشه و تغذیهای صورت نگیره، ضعیف میشیم.
☑️شما به کسی که غذا نمیخورد و در اثر نخوردن غذا مریض میشود یا به مرگ میافتد، میگویید: میخواستی غذا بخوری که به این روز نیفتی.
تو نه نماز میخوانی؛ نه ذکر داری؛ نه خلوت داری؛ نه سحر داری؛ نه شب داری؛ نه تسبیح داری؛ نه سجاده داری؛ نه مطالعه داری؛ نه استاد داری؛ نه روند تغذیه معنوی داری؛ و میخواهی آدم شادی هم باشی؟
❌ این تفکر واقعاً درستی نیست که کسی غذا نخورد و بعد، از ضعیفی و بیماری جسم شکایت کند. در مورد روح هم همینطور است.
آدم خردمند کسی ست که از آن چیزی که روحش را آرامش، قدرت و شادی میدهد، استفاده میکند.
┈┈••••✾•🌿🌺🌿•
26.61M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
در آخرالزمان چطور مراقب خودمون و فرزندانمون باشیم ؟
#استادعالی
┈┈••••✾•🌿🌺🌿•✾
#بهای_بهشت 31 ؛ راه جبران حضور قلب
خیلی از نمازخوان ها هستند از اینکه داخل نمازشان حضور قلبشان کم است ناراحت و شرمنده هستند. گاهی اوقات به فکرشان میرسد که نمازشان را دوباره بخوانند تا دفعه دوم حضور قلبِ بیشتری در نماز داشته باشند.
از آیت الله بهجت رضوان الله علیه سؤال پرسیدند : که نمازهایی که حضور قلبمان در آن کم است میتوانیم دوباره بخوانیم تا حضور قلب بالاتری داشته باشیم؟
ایشان فرمودند : چنین دستوری در اسلام به ما داده نشده راهکار دیگری را اسلام به ما معرفی کرده و آن هم خواندن نمازهای مستحبی است مثل نافله صبح ، نافله ظهر ، نافله شب و نمازهای مستحبی دیگر. [1]
آقا امام باقر علیه السلام فرمودند : خداوند نمازهای مستحبی را قرار داد تا نقص حضور قلب در نمازهای واجب را به این واسطه جبران کرده باشیم. [2]
[1] صدای سخن عشق ؛ مجموعه ای از حکمت ها و حکایت های نماز از زبان آیت الله العظمی بهجت رضوان الله علیه ، ص 45.
[2] إِنَّمَا أُمِرْنَا بِالنَّافِلَةِ لِيَتِمَّ لَهُمْ بِهَا مَا نَقَصُوا مِنَ الْفَرِيضَةِ. (الكافي ، ج6 ، 292)
#بهای_بهشت 32 ؛ بهترین لذت بهشت
آیا میدانید در بهشت بالاترین لذت چیست؟
استفاده از کاخها و نهرهای بهشتی نیست!
همنشینی با حورالعین نیست!
درختها و میوههای بهشتی نیست!
همنشینی مؤمنین با یکدیگر و با پدر و مادرشان و همنشینی و همسایگی با پیامبر خدا صلّی الله علیه و آله هم نیست!
بالاترین لذت بهشت گفتگوی مستقیم با خود خداست که توی هر گفتگو فیض و رحمت جدیدی را اهل بهشت دریافت میکنند.
حالا ، برترین لذتِ دنیا چیست؟ همین گفتگوی با خدا. خدا در قرآن فرمودند « فَاذْکرُونی أَذْکرْکم »[1] مرا یاد کنید تا من هم شما را یاد کنم! وقتی خداوند انسان را یاد میکند انسان به لذت فوق العاده میرسد.
آیت الله بهجت رضوان الله علیه به این لذت بزرگ رسیده بودند ، که میفرمودند : اگر سلاطین عالم که همه جور لذتی میتوانند ببرند ، مثلِ استفاده از همسران زیبا ، کاخهای مجلل ، خوراکیهای خوشمزه لذت نماز را میفهمیدند ، همه آن لذتها را به کنار میگذاشتند![2]
ما هم از خدا بخواهیم لذت نماز را به ما بچشاند « إلهی أَذِقْنِی. .. حَلَاوَةَ ذِکرِک ». [3]
[1] سوره بقره ، آیه 152.
[2] زمزم عرفان ؛ محمدی ری شهری ، ص 90.
[3] مصباح المتهجد و سلاح المتعبد ، ج2 ، ص : 835.