فرمان رسید: این خانه از دشمن بگیرید! تخت و نگین از دست اهریمن بگیرید! یعنی کلیم، آهنگِ جان سامری کرد ای یاوران! باید ولی را یاوری کرد

عالم ز آه تیره تر از صبح محشر است خون جگر به دیده ی آل پیمبر است شهر مدینه گشت عزا خانۀ وجود رخت سیاه بر تن زهرا و حیدر است گفتم چه روی داده که از خاطرم گذشت امشب شب یتیمی موسی ابن جعفر است گریند بر امام ششم هفت آسمان در نُه فلک قیامت عظمای دیگر است

لغزش بعضی از مسلمین‏ در یکی از نمازهای جمعه، خطا و لغزشی از مسلمین صادر شد که قرآن کریم از آن لغزش در اینجا یاد می‌کند و آن را مورد ملامت قرار می‌دهد. نوشته‌اند سالی بود که در مدینه مَجاعه و قحطی بود؛ ارزاق کمیاب بود و از خارج وارد می‌کردند. مردی بود به نام دحیه کلبی که در آن وقت هنوز اسلام اختیار نکرده بود. او معمولًا از شام و جاهای دیگر اجناسی از ارزاق و غیر ارزاق می‌آورد. وقتی همراه اجناس وارد می‌شد خود او و یا [افرادی] از اهل مدینه طبل و ساز می‌‏زدند و کارهای لهوی انجام می‌دادند تا مردم را بیشتر جمع کنند. روزی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله ایستاده بودند و مشغول ایراد خطبه‌‏های جمعه بودند. صدای ساز و طبل و دهل دحیه کلبی که از یک طرف ساز و دهل بود و از طرف دیگر اجناس آورده بود بلند شد. تا این صدا بلند شد، در میان جمعیت ولوله‏‌ای افتاد: زود برویم که دیر می‌شود. عده زیادی بلند شدند و رفتند در حالی که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله مشغول خطبه‏‌خواندن بودند. عده قلیلی از مردم ایستادگی کردند و نرفتند. اینجاست که قرآن آن گروه اول را به نحو ملایمی ملامت می‌کند: «وَ إِذا رَأَوْا تِجارَةً أوْ لَهْواً انْفَضّوا إلَیها» آنگاه که تجارت و یا لهوی می‌بینند- که ایندو با هم بوده و لهوش مقدمه تجارت بوده است- به سوی آن پراکنده می‌شوند و گویا دیگر دست از پا نمی‌شناسند. «وَ تَرَکوک قائِماً» و تو را رها می‌کنند در حالی که ایستاده‌ای و مشغول خطبه خواندن هستی. «قُلْ ما عِنْدَ اللهِ خَیرٌ مِنَ اللهْوِ وَ مِنَ التِّجارَةِ» بگو آنچه که درنزد خداست از اینها بهتر است؛ نباید به خاطر چنین چیزی کاری را که مربوط به خداست تحقیر کنید. «وَاللهُ خَیرُ الرّازِقینَ» و خدا بهترین روزی‏‌دهندگان است؛ یعنی اعتماد و توکل تان به خدا باشد. استاد مطهری، آشنایی با قرآن، ج ۷، ص۱۰۲

تو کیستی؟ سلاله ی زهرای اطهری معصومه ای، کریمه ی آل پیمبری ممدوحه ی ائمّه و محبوبه ی خدا احمد خصایل استی و صدّیقه منظری باب الکرم سلاله ی باب الحوائجی امّ العفاف دختر موسی بن جعفری امروز قلبه ی دل خوبان روزگار فردا همان شفیعه ی فردای محشری تو سوّمین ملیکه ی اسلام فاطمه آیینه دار زینب و زهرای اطهری

ای یاد جمال تو چراغ سحر ما ای داغ تو تا شام ابد بر جگر ما ای روی نهان از نظرت در نظر ما حیف است که باشیم و نباشی به بر ما هر صبح فراق تو به ما شام بلا بود ایام غمت بر همه ایام بلا بود سر تا بقدم محنت و اندوه و ملالیم باید که بسوزیم و بگرییم و بنالیم

امام خمینی رحمة الله علیه 📜ملت ما نه محرم را که شاهد قتل عامهای‏‎ ‎‏وحشیانه جباران است، فراموش می کند و نه ۱۵ خرداد (سال ۱۳۴۲) را که سرآغاز‏‎ ‎‏نهضت اسلامی روحانیت است. ملت ما این روز را عزیز می شمارد و من‏‎ ‎‏پانزده خرداد را برای همیشه عزای عمومی اعلام می کنم.

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید  شب را در این بهشت الهی سحر کنید 💐 با زائرین این حرم اللّه سر کنید  مدح رضا چو آیه قرآن ز بر کنید💐   عید بزرگ شیعه آل پیمبر است  میلاد هشتمین حجج الله اکبر است💐 

امیرالمومنین سلام الله علیه در احوال مؤمنان پيشين بينديشيد که در حال آزمايش و امتحان چگونه بودند؟ آيا آنها بيش از همه مردم بار مشکلات را بر دوش نکشيدند و بيش از همه بندگان (خدا) در شدت و زحمت نبودند و از همه جهانيان در تنگناى سخت ترى قرار نداشتند؟ فرعونها آنان را برده خويش ساختند و پيوسته آنها را در بدترين شکنجه ها قرار دادند و تلخيهاى روزگار را جرعه جرعه به آنها نوشاندند و همچنان اين وضع با ذلّت و هلاکت به سبب قهر و غلبه ظالمان ادامه يافت. نه چاره اى داشتند که از آن وضع سرباز زنند و نه راهى براى دفاع از خود مى يافتند، تا زمانى که خداوند سبحان جدّيت آنها را در صبر و استقامت در برابر ناملايمات در مسير محبّتش و تحمّل ناراحتيها را به جهت خوف و خشيتش در آنها مشاهده کرد. در اين هنگام گشايشى از تنگناهاى بلا براى آنان فراهم ساخت; ذلّت را به عزّت، و ترس و ناامنى را به امنيّت مبدّل کرد و آنها زمامداران فرمانروا و پيشوايان برجسته شدند و آن قدر لطف و کرامت الهى شامل حالشان شد که هيچ کس فکر آن را هم درباره آنان نمى کرد. 📚 نهج‌البلاغه،خطبه ۱۹۳

آیت الله حق شناس (ره) روایتی از تشرف خود محضر امام رضا(علیه السلام) را تعریف می‌کنند، وی به حضرت ثامن الحجج(علیه السلام) عرض می‎کنند که آقا ما را بشارتی ندادید، حضرت(علیه السلام) نیز در جواب می‌فرمایند: روی آر سوی ما که به سوی تو رو کنیم وز غیر ما سوی تو روی آورد بلا"