🏴🏴🏴🏴🏴 ای ملایـک ز جگــر آه شرربار کشید آسمان را همگان در شرر نار کشید نـــالــه وای حسینــا ز دل زار کشید لطمه بر رخ زده فـریاد دگر بار کشید

🏴🏴🏴🏴🏴 ناله ها چون آتش افروخته خیمه ها چون خیمه های سوخته تشنگان را اشک ها آتش شده اب ها در مشک ها آتش شده سوخته در زخم دل ها تیر ها شرمگین از فاطمه شمشیر ها ریخته باران اشک فاطمه در مسیر قتلگاه و علقمه بلبلان خوابیده زیر خوار ها داده جان از ترس دشمن بار ها