پس از روزهایی که گذرا بودند و گذشتند ، نامه‌ی موسیو لئونارد به دست معشوقه‌اش رسید .
و ملکه پس از خواندن نامه‌ی پادشاه ، تصمیم بر پاسخ دادن را گرفت و دست بر قلمش برد .
او قلمی که پیش از سفر پادشاه ، هدیه‌ای از طرف پادشاه برای ملکه بود را بر جوهر زد و شروع به نوشتن نمود:
‹
نامه‌ات ، برایم رایحه‌ی آغوشت را به ارمغان آورد .
درودت را با جان و دل پذیرا هستم ، ای امپراطور ِمن .
نامه‌ات و دیدن خط ِزیبایت که کاغذ ِکاهی ِخالی را با کلماتی مملوء از عشق مُزین کرده بود ، حال ِخسته و گرفته‌ام را چنان گُلی در شُرُف مرگ ، نور و آبی بر او بریزی و تقدیسش کنی .
آخرین دیدارمان را به یاد داری؟ هنوزم که هنوزه لباسی که آن روز بر تنم بود رایحه‌ات را دارد .
حتی پس از بارها شست و شویش!
هر روز ، بیشتر از روز قبل تشنه‌ی آغوش ِتو هستم و خواهم بود و چشم انتظار ، برای اومدن و دیدار دوباره‌ات می‌نشینم .
میخواهم بیایی ، حرف ها بزنم !
از همه چیز برایت بگویم ، و سر بر شانه‌ات آرام ، پس از مدتها استراحت نمایم .
کجایی ، کجایی که دیگر حرف هایم برای نوشتن بسیارند و برای گفتنشان ، فقط تو مَحرم ِمن و شنونده هستی و خواهی ماند !
خبر نزدیک بودن وصالم به تو ،
از هر خبر دیگری دل‌انگیز تر بود !
پس به امید دیدار ِرویت و بوییدن عطر ِتنت .
دوست‌دارتان : اِلیزای‌شما › .
ملکه ، نامه را به پای کبوتر ِشاه بست و در آسمان ِابری و گرفته‌ی صبح پرداد !
و کبوترنامه رسان ، بال گشود به سوی دریا ،
برای رساندن نامه‌ی پادشاه !
اما که می‌دانست که دقیقا شب ِقبل ،
کشتی ِپادشاه در هنگام درگیری با دزدان‌دریایی ، غرق گشته است و تمامی ِسرنشینانش تا ابد در زیر دریاها به خوابی آسوده فرو رفته‌اند .
و این ملکه‌ی منتظر ِیار ، تا ابد محکوم به انتظار شد !
-پایان
-
دفترچه‌ی‌نِفِلیباتا،صفحه‌ی‌پانزدهم
مادمازل‌الدا، 2024/9/13 .
#handwritten
