امام حسين (ع) فرمود: «اَيّهَا النّاسُ! إِنّ اللّهَ جَلّ ذِكْرُهُ مَا خَلَقَ الْعِبَادَ إِلاّ لِيَعْرِفُوهُ، فَإِذَا عَرَفُوهُ عَبَدُوهُ فَإِذَا عَبَدُوهُ اسْتَغْنَوْا بِعِبَادَتِهِ عَنْ عِبَادَةِ مَا سِوَاهُ». «اى مردم! خداوند بندگان را آفريد تا او را بشناسند، آن‏گاه كه او را شناختند، پرستش كنند و آن‏گاه كه او را پرستيدند، از پرستش غير او بى‏ نياز شوند». (بحار الانوار، ج 5 ص 312 ح1 ) https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

امام حسين (ع) فرمود: «مَاذَا وَجَدَ مَنْ فَقَدَكَ وَ مَا الّذِى فَقَدَ مَنْ وَجَدَكَ؟». «پروردگارا! آن كه تو را نيافت، چه يافت و آن كه تو را يافت، چه از دست داد؟». (بحار الانوار، ج 95 ص 226 ح3 ) https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

امام حسين (ع) فرمود: «إِنّ قَوْماً عَبَدُوا اللّهَ رَغْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ التّجّارِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ رَهْبَةً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الْعَبِيدِ وَ إِنّ قَوْمَاً عَبَدُوا اللّهَ شُكْراً فَتِلْكَ عِبَادَةُ الاَحْرَارِ وَ هِىَ اَفْضَلُ الْعِبَادَةِ». «گروهى خدا را از روى ميل به بهشت عبادت مى‏كنند، كه اين عبادت تجارت‏كنندگان است و گروهى خدا را از ترس دوزخ مى‏پرستند و اين عبادت بردگان است، و گروهى خدا را به سبب شايستگى مى‏پرستند، و اين عبادت آزادگان است كه برترين عبادت است». (تحف العقول،ص279ح4) https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

امام حسين (ع) فرمود: «لَقَدْ خَابَ مَنْ رَضِىَ دُونَكَ بَدَلاً». «هركس به غير تو دل ببندد، زيان كرده است». (بحار الانوار، ج 95 ص 216 ح3 ) https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

بسم اللّه الرحمن الرحيم هذا ما اوصى به الحسين بن علي الى اخيه محمد بن الحنفية. يشهـد ان لا اله الا اللّه وحده لا شريك له و ان محمدا عبده و رسوله ، جاء بالحق من عند الحق و ان الجنة و النار حق و ان الساعة اتية لا ريب فيها و ان اللّه يبعث من في القبور و اني لم اخرج اشرا و لا بطـرا و لا مفسدا و لا ظالما و انما خرجت لطلب الاصلاح في امة جدي (ص) اريد ان امر بالمعروف و انهي عن المنكر و اسير بسيرة جدي و ابي علي ابن ابي طالب (ع). فمن قبلني بقبول الحق فاللّه اولى بالحق و من رد علي هذا اصبر حتى يقضي اللّه بيني و بين القوم بالحق و هو خير الحاكمين و هذه وصيتي يا اخي اليك "و ما توفيقي الا باللّه عليه توكلت و اليه انيب". محمد بن حنفيه خدمت برادرش سيدالشهدا عليه السلام رسيد و حضرت را از رفتن به سمت عراق بر حذر داشت. حضرت از تصميم خود بازنگشنند آنگاه اين وصيتنامه را نوشتند و به دست برادر سپردند: اين وصيت حسين بن علي است به برادرش محمد بن حنفيه: شهادت مى دهد به اينکه جز الله خدايي نيست، يگانه است و او را شريکي نيست و اينکه محمد، بنده و فرستاده ي اوست که به حق از جانب حق آمد و اينكه بهشت و آتش حق است و قيامت بدون هيچ شكى آمدنيست و خداوند هر که در قبر هاست را زنده مى كند؛ خروج و قيـام من از روى سركشى و خوشگذرانى و فساد و ظلم نيست، تنها براى اصلاح در امت جدم(ص) قيام کردم و مي خواهم به معروف امر کنم و از منكر بازدارم و به سيره جدم(ص) و پدرم على بن ابيطالب عمـل کنم. پـس هر كس مرا به درستي قبول كند خدا به (پاداش) درستي سزاوار تر است و هر كه و هرکه اين (قيام) را رد كند، صبر مى كنم تاخداوند بين من و اين گروه قضاوت كند که او بهترين حاکمان است. برادرم ! اين وصيت من به تواست و توفيق من نيست مگر به خداوند بر او توكل کردم و به سوي او باز مي گردم بحارالانوار، 44جلد/صفحه329 https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

الصّادق (علیه السلام) عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ قَالَ سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ ناراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجارَةُ قُلْتُ هَذِهِ نَفْسِی أَقِیهَا فَکَیْفَ أَقِی أَهْلِی قَالَ تَأْمُرُهُمْ بِمَا أَمَرَهُمُ اللَّهُ بِهِ وَ تَنْهَاهُمْ عَمَّا نَهَاهُمُ اللَّهُ عَنْهُ فَإِنْ أَطَاعُوکَ کُنْتَ وَقَیْتَهُمْ وَ إِنْ عَصَوْکَ فَکُنْتَ قَدْ قَضَیْتَ مَا عَلَیْکَ. امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی سخن خداوند عزّوجلّ: قُوا أَنفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ، پرسیدم. و گفتم: «این نفس من است، می‌توانم آن را حفظ کنم، ولی چگونه اهل بیت خودم را حفظ کنم»؟ فرمود: «آنان را به آنچه خداوند به آن امر کرده است، امر کنید و از آنچه خداوند از آن نهی کرده، نهی کنید؛ اگر تو را اطاعت کنند، آنان را حفظ کردهای و اگر از تو سر پیچی کردند، آنچه بر عهده‌ی تو بود، به انجام رساندهای». تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۶، ص۳۹۲ بحارالأنوار، ج۹۷، ص۷۴/ الکافی، ج۵، ص۶۲ و تهذیب الأحکام، ج۶، ص۱۷۹؛ «أقیهم» بدل «أقی أهلی»/ وسایل الشیعهًْ، ج۱۶، ص۱۴۸/ القمی، ج۲، ص۳۷۷/ الزهد، ص۱۷/ عوالی اللآلی، ج۳، ص۱۹۱/ فقه الرضا (ص۳۷۵/ مجموعهًْ ورام، ج۲، ص۱۲۴/ نورالثقلین/ البرهان https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

مردن دلها و مستجاب نشدن دعا سَئلُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَالِهِ مَا لَنَا نَدْعُو الله فلا تستجيب دعائنَا ؟ وَقَالَ اللهُ ادْعُونِي اسْتَجَبْ لَكُمْ قَالَ: إِنَّ قُلُوبَكُمْ مَانَتْ بِعَشرة اشياء : أولها : أَنَّكُمْ عَرَفْتُمُ اللَّهَ فَلَمْ نُؤَدُّ والطَاعَتَهُ . والثَّانِيَهُ - أَنَّكُمْ قَرَاتُمُ الْقُرْآنَ فَلَمْ تَعْمَلُوا بِهِ والثالثة ادَّعَیتُمْ مَحَبَّةٌ رَسُولِهِ - وَابْغضتمْ أَوْلادَهُ والرابعة ادَّعَیتمُ عَدَاوَةَ الشَّيْطَانِ وَوَافَقُتُمُوهُ وَالْخَامِسَةُ ادَّعَیتُمْ مَحَبَّهُ الْجَنَّةِ فَلَمْ تَعْمَلُوا لَهَا . والسادسة ادعيتم مَخَافَة النَّارِ وَرَمَيْتُمْ أَبدانكم فيها والسابعة اشْتَغَلَتُمْ بِعُیوبِ النَّاسِ عَنْ عُيُوبِ اَنْفُسِكُمْ . وَالثَّامِنَهُ إِدَّعَیتُمْ بُغْضَ الدُّنْيَا وَجَعَتُمُوهَا والتاسعة أَقْرَرْتُمُ بِالْمَوْتِ فَلَمْ تَسْتَعِدُ والهُ . والعاشرة دفتُمُ مَوْتَاكُمْ فَلَمْ تَعْتَبِرُوا بِهِمْ فَلِهذا لا يستجاب دعائكم . . در کتاب اثنی عشریه مسطور است که سوال کردند ازحضرت رسول (ص) برای چیست که میخوانیم خدا را مستجاب می کند دعای مارا درحالیکه خدا فرمود بخوانید مرا استجاب کنم دعای شمارا فرمود بدرستیکه دلهای شما مرده است بواسطه دو چیز : اول بدرستیکه شما می شناسید خدا را پس ادا نمی کنید طاعت او را دوم بدرستیکه میخوانید قرآن را پس باآن عمل نمی کنید . سوم ادعا می کنید محبت رسول خدارا و حال آنکه دشمن می دارید اولاد او را چهارم ادعا می کنید دشمنی شیطان را و حال انگه موافقت می کنید او را پنجم ادعا می کنید محبت بهشت را پس برای آن عمل نمی کنید ششم ادعا می کند ترسیدن از جهنم را در حالی که بدن خود در آن می افکنید هفتم مشغول میشوید بعیب های مردم در صورتی که از عیوب خود غافلید هشتم ادعا می کنید بغض دنیا را و حال آنکه جمع می کنید آن را نهم اقرار به مردن دارید لکن مهیا برای آن نمی شوید کتاب اثنی عشریه ص ۳۲۰ https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

وَ قَالَ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِرَجُلٍ يَعِظُهُ: اِغْتَنِمْ خَمْساً قَبْلَ خَمْسٍ شَبَابَكَ قَبْلَ هَرَمِكَ وَ صِحَّتَكَ قَبْلَ سُقْمِكَ وَ غِنَاكَ قَبْلَ فَقْرِكَ وَ فَرَاغَكَ قَبْلَ شُغْلِكَ وَ حَيَاتَكَ قَبْلَ مَوْتِكَ . پنج چيز را پيش از پنج چيز غنيمت شمار!جوانى را قبل از پيرى تندرستى را قبل از بيمارى توانگرى را قبل از تنگدستى و آسايشت را پيش از گرفتارى و زندگى را پيش از مردنت ! تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام) ج ۱، ص ۲۷۹ https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ السَّلاَمُ قَالَ: قَالَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ لِجَبْرَئِيلَ عِظْنِي فَقَالَ يَا مُحَمَّدُ عِشْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مَيِّتٌ وَ أَحْبِبْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مُفَارِقُهُ وَ اِعْمَلْ مَا شِئْتَ فَإِنَّكَ مُلاَقِيهِ شَرَفُ اَلْمُؤْمِنِ صَلاَتُهُ بِاللَّيْلِ وَ عِزُّهُ كَفُّهُ عَنْ أَعْرَاضِ اَلنَّاسِ . رسول خدا بجبرئيل گفت مرا موعظه كن. عرض كرد اى محمد هر چه خواهى زنده باش آخر ميميرى هر چه را خواهى دوست داشته باش كه از او جدا ميشوى هر كارى ميخواهى بكن كه بآن برخورد ميكنى شرافت مؤمن نماز شب است و عزت مؤمن صرف نظر از عرض مردم. خصال . جلد ۱، صفحه ۶۵ https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

امام حسین(ع)می فرماید: أنْ تَخَرُجَ مِنْ بَيْتِكَ فَلاتَلْقى أحَداً إلاّ رَأيْتَ لَهُ الْفَضْلَ عَلَيْكَ.. ادب آن است كه از خانه خود كه بيرون مى روى با هيچ كس بر خورد نكنى جز آنكه او را برتر و بهتر از خود ببينی.. موسوعه،كلمات امام حسين(ع) ص 750 https://eitaa.com/Neshanoneshaneh

امام حسین(ع)می فرماید: مَنْ نَفّسَ کُرْبَةَ مُؤْمِنٍ فَرّجَ اللّهُ عَنْهُ کُرَبَ الدّنیَا وَ الاخِرَةِ.. هرکه گرفتاری مؤمنی را برطرف کند، خداوند گرفتاریهای دنیا و آخرتش را برطرف می‏کند. بحار،ج۷۵ص۱۲۲ https://eitaa.com/Neshanoneshaneh