📪 پاسخ جدید به
(پیام 💬)
چه جالب، ولی به نظر من تو دنیاهیچ سیاهی یا سفیدی مطلقی وجود نداره و همه چیز توی طیفی از خاکستریه حالا خاکستری میتونه خیلی روشن باشه یا خیلی تیره.
توی قصه های همیشگی یه جا میگفت که شرورای کتابا برخلاف دنیای ما جوری طراحی شدن که فاقد احساسات باشن.
اما میدونین بیشتر اوقات یه دلیلی برای شرارت هست و همون دلیل وجود احساسات رو میگه، حتی تاریک ترین سیاهی رو هم ببینی ته تهش میتونی حداقل یه نقطه روشن پیدا کنی، تو اعماق پاک ترین سفیدی ها هم یه نقطه سیاه کوچیک هست.
به خاطر همینه که از شرورا خوشم میاد، چون همه میدونن چی شد که قهرمان، قهرمان شد، اما خیلی کم به علت شرارت شرور و زخماش اشاره میشه.
یا قهرمانی که انگیزه داره و قصدش انتقامه از قهرمان کاملا پاک جالبتره.
کلا داستانی که پشتش علت هست جذابتره.
#کرم_کتاب
~~
کاملا موافقمم
به قولی بچه که به دنیا میاد یه لوح سفیده درواقع خاکستریه نه سیاه و نه سفید همه ما کارای خوب و بد داریم.
توی روزی روزگاری قشنگ دیده میشه که گاهی قهرمان ها به خاطر خودشون دست به چه کارای وحشتناکی میزنن و یا هر شرور چجوری و چه بلاها سرش اومده که شرور شده.
یه شرور قوی باید گذشته قوی داشته باشه و هدف قوی این دوتا رو که داشته باشه صد صد و محبوبه.
خیلیا فقط یکیش رو دارن که جذابه اونم ولی باعث ضعف میشه.
و برعکس قهرمانی که ضعف داره و کامل نیست و من خودم خیلی بیشتر دوست دارم
