هدایت شده از "نهـان فآذر."
من تاریکم اما این چراغ روشن است.
همین برای من و دیگران کفایت میکند، نه بقیه از من میترسند و نه گریههای من را کسی میبیند.
هیکلم گندهاست و تنم از جنس سایه؛ شاخهایی دارم که با خوی سایهوارانهشان به تن تاریکی سیلی میزنند و فشار را از روی من میکاهند.
روز و شب من در جنگلی میگذرد تاریک و من هیچ دوستی پیدا نکردم. هر دوست معادل غرق شدنش در گودال چشمانم بود.
میفهمید چه میگویم؟ من مصل هیولاهای داستانها و فیلمها نبودم و برای همیشه در عین تنها نبودن، تنها ماندم.
-فاذر