بین پرمشغلگیِ این روزا ، دلتنگی واسه امام‌رضا رو چیکار کنم ؟

مامان میگه تجربه‌هات ، محبتت یا وقتت رو صرف هر آدمی که از راه میرسه نکن. خسیس باش. میگه آسون به دست نیاوردی که آسون از دست بدی ..

به اندازۀ تعلقاتمون سنگ بسته‌ست به بال و پرمون و اجازۀ پرواز رو ازمون گرفته.

یکی از سخت ترین کارای جهان پیدا کردن قسمت طولیِ پتو ساعت دونصف شبه.

نفوذ تا کجااا شخصیت انیمه‌ایِ ساندیس‌خور :

یادداشت دو / به اندازۀ تمام چهارشنبه‌های سال برایت دوستت دارم کنار گذاشته‌ام. کلماتی که به محض دیدار دوباره‌مان میخواهم آویز کنم دور گردنت. به اندازۀ تک‌تک روزهای دوری‌مان ، گذاشته‌ام بنان در گوشم زمزمه کند :«تنها ماندم ، تنها رفتی ..» و به اندازۀ تمام دوست‌داشتن‌های ناتمام‌مان ، طالقانیِ بارانی را بدون چتر طی کرده‌ام. عزیز دور افتاده‌ام ! بی تو ، تلخیِ قهوه‌ها دلچسب نیستند ، شیرینی باقلواهای تبریزی دل را میزند و حتی مزۀ بستنی حصیری‌های لبنیاتیِ نبش خیابان جمهوری هم طعم سابق را ندارند.. برگرد. عزیز دور افتاده‌ام ، برگرد.

احتمالا الان ، اسم دیگۀ قلبم شده جا غمی.

خواستند مارا دفن کنند غافل از اینکه ساندیس خور بودیم.

+ یه جملۀ غم‌انگیز بگو. - گوجه سبزا دارن قرمز میشن..

صداش تا ته زیاده و ایرپاد تو گوشم. شیشه رو دادم پایین ، باد محکم میخوره تو صورتم و روسری‌مو که با هزار زحمت درستش کردمو نامرتب میکنه. ولی این‌بار به جای کلافگی‌ زیر لب میگم «مگه چند بار قراره این لحظه رو زندگی کنی که نگران این‌چیزایی؟!»

کاش تا زمانی‌که پیر میشم، تا زمانی‌که موهام هم‌رنگ دندونام میشه ، هر شب جمعه با :«شبهای جمعه میگیرم هواتو» دم بگیرم و سمت حرمت سلام بدم ..