به وقت وداع کند غوغا در دل خیمه ی مَحرم ها.. _بست حرز مادرش زهرا.. نگاهش کند لیلا در آن لباسی از جنس رزم .. رقیه در کنار پایش ، به قربان داداش علی میرفت.. زینب به دور اکبر گشت و برایش دلش میرفت..

_به رسم مردانگی کند عباس بغلی مردانه علی را..

پدری ، پسر را راهی کرد.. جوانش ، به مادرش بسپرد ..

علی خواند رجزی علوی.. خواست بگیرد انتقام بازو ی بشکسته ی بانوی علی...

کند غوغایی در دل میدان .. ولی حیف کینه های کوفه سر باز کرد..

به وقت افتادن علی از اسب.. کنند ناله از زمین و زمان..

ولی بی شرفان کنند خنده بر غم دل پسر فاطمه..

پدری در دلش غوغا.. رسید بالا سر جوانی که ، دگر از آن قد و قامت خبری نیست.. وا ویلا💔

حسین میزد نفس از شدت آشفتگی.. علی میزد نفس از شدت بی جانی اش..

اباعبدالله دید علی اکبر ، میخواد نفس بکشه ولی این لخته های خون مزاحمن.. دست برد لخته هارو از دهن آقازاده بیرون اورد.. هی میگفت نفس بکش جان بابا.. نفس بکش..🥀💔

بگزار اینجور بگویم.. دگر از آن قد و قامت خبری نبود

دگر حسین می بایست تکه های وجودش را در میان بیابان جمع کند..💔