-

هر کس به نوعی ایام را به دلتنگی می‌گذراند. اصلا خاصیت پاییز همین است که آدم‌ها را دلتنگ کند و دلتنگ‌ها را دلتنگ‌تر. حکمت و تفسیرش‌ را درست نمیدانم اما شاید پاییزِ غم‌انگیز عادت‌های بینِ راه بودن و نیمه‌راه بودن و بلاتکلیفی را در خود نمی‌پذیرد، آدم‌ها یا رفتنی‌اند یا ماندنی، حد وسط در ایامِ سه ماهه‌ی پاییز راه ندارد. راستی، نگفتی اهل کجایی؛ تو را نمیدانم اما من.. هیچوقت اهلِ رفتن نبوده‌ام.

معاشرت با آدم‌های خوبِ محترم ردِ خوبی و احترام رو رویِ روحِ شما هم باقی میذاره.

-

شاید اگه دل نازک نبودم زندگیِ راحت‌تری داشتم.

عزیزِ من ؛ اگر روزی غمی‌ گلوگیر راهیِ خلیجِ چشم‌هایت شد و قصدِ سر ریز شدن داشت، چشم‌هایت را به من بسپار و به شانه‌ام تکیه‌ کن.

عمیقاً دلم میخواست جمعه‌ها برمیگشتم به چندین سالِ پیش، روبروی‌ تلویزیون‌ دراز میکشیدم و "فیتیله جمعه تعطیله" رو با اشتیاقِ زیاد تماشا می‌کردم.

از حقیقتِ چشم‌ها نمی‌توان گریخت، او می‌گفت که داستانِ رفتنی‌ها و نرسیدن‌ها برایش چندان اهمیتی ندارد اما چشم‌هایش داد می‌زد که دلتنگ‌ است برای یک‌بارِ دیگر در آغوش کشیده شدن.

-