+ در ادامه ِمن . - این منم یه حجم خستگی با یه لبخند واقعی؛

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ. ای هیچ از هیچ بر هیچ مپیچ.

به کجا باید پناه برد؟ به شادی که از ما می‌گریزد؟ به امید که گاهی هست و گاهی نه؟ یا به عشق؟ که دردی‌ست سوزنده در کنج دل.

- منظور بدی نداشتم . + آدما هیچوقت منظور بدی ندارن. فقط اون زبون درازشون رو به حرکت درمیارن، سرشون رو پدرانه تکون میدن و آدم رو نصیحت میکنن، زجر میدن، هیچ منظوری بدی هم ندارن . - Psycho, 1960 .