انتهای این مبارزه برد با ماست! بمون! #یاس‌و‌انتخابات j๑ïท➺@Patoghemahdaviyoon🍃

#𝑆𝑡𝑜𝑟𝑦🖇`• #استوری📲 خیال‌کن! نشستی‌کنج‌گوهرشاد..💛📿 #چهارشنبه‌‌های‌امام‌رضایی |ʝסíꪀ➘ @Patoghemahdaviyoon🍃

#استورے📲 #شھدایی🌱 من دستم به آسمان نمیرسد...'💔! |ʝסíꪀ➘ @Patoghemahdaviyoon🍃

◾️#امام‌رضاجان 🌱💛 _______________________ از‌ڪودڪے‌همیشه بدهڪار‌او‌شدیم یڪ‌پاے‌خاطراتِ‌تمامےِّما‌رضاست #امام‌رضا‌یارمنی💛 #چهارشنبه‌های‌امام‌رضایی🕊 |ʝסíꪀ➘ @Patoghemahdaviyoon🍃

#استوری📲 شدم امام رضایی...😌♥️ #امام_رضا(؏) |ʝסíꪀ➘ @Patoghemahdaviyoon🍃

#درخواستی🍭 چادر زهرا حکایت میکند✍🏻! از بی حجابی هاشکایت میکند👱🏻‍♀ روز محشر بر زنان با حجاب👀! حضرت زهرا شفاعت میکند💕 چادرانه

خدایی کهـ..! 😊 #استورے 📲 #انگیزشے 💒 #تولیدی 📽 @Patoghemahdaviyoon

سلام علیکم به خوبی شما 😊💚به خاطر شماست بروی چشم🍃 #ناشناس

سلام بزرگوار ممنون اتفاقا این قصد رو داریم که ساعت خواصی باهم دعا بخونیم که انشالله هماهنگ شد اطلاع میدیم و اینکه هرسه در کانال های متفاوتی فعالیت داریم ولی فقط در این کانال باهم ادمین هستیم😊💚 #ناشناس

- بـھ‌عشق‌لبخندت‌رأۍمیدهم :)♥

از حال دلم کی با خـــــبره....💔 #شب_جمعه #شب_زیارتےارباب @Patoghemahdaviyoon

تو نزدیڪ دلــم بــاش.. #شب_جمعه #شب_زیارتےارباب @Patoghemahdaviyoon

ای کاشـ!..🤲🏼 #استوری ــ امام ــ رضایی🥀 #درخواستی #تولیدی 📽 @Patoghemahdaviyoon🍃

سلامتی پلیس بد😄 #زاکانی j๑ïท➺@Patoghemahdaviyoon🍃

چه خاطراتی داشتیم... یادش بخیر....😅 #بزرگی‌‌دیگر❣ j๑ïท➺@Patoghemahdaviyoon🍃

همچی تقصیر تحریمه🤭😁 #تحریم j๑ïท➺@Patoghemahdaviyoon🍃

پدࢪ مادࢪ قبول نیست ، فقط ولـــــی😂😂 #𝑆𝑡𝑜𝑟𝑦🖇`• #استوری📲 |ʝסíꪀ➘ @Patoghemahdaviyoon🍃

فرمانده‌تویے،گوشھ‌ی‌چشم‌تو‌سپاهت مـن‌یڪ‌نفـرم؛ارتـش‌آمـٰاده‌ندارم ...!✨❤️ 🖇|• #عين_شین_قاف 🌿|• #عاشقانه_نظامی •• @Patoghemahdaviyoon🍃

دلم برات میسوزهـ... 😪

- آدماۍ مھربون دور و برتون رو سفت بچسبید ، اینا انقدر ڪمن کـھ اگھ از دستشون بدید شـاید دیگھ هیچوقت نتونید یکـے مثل اونا پیدا کنید :)!

- شاید بتونـے ماهـے رو از دریا بگیرۍ ؛ ولـے هیچوقت نمیتونـے دریا رو از تـو فکر ماهـے در بیارۍ . .

بعضـےوقتاکـھ‌میرم‌مزارشھداکارم‌اینـھ ردمیشم‌وفقط‌سن‌شھدارونگاه‌میکنم‌و حسرت‌میخورم🚶🏿‍♂💔.. عجب‌آدمای‌مشتـےوبزرگ‌مردی‌بودنا..:) #یادشون‌باصلوات'

|•✨•| |• #پࢪوفانہ •  الا ای جـ♡ان به تـن باز آ  وگـرنه تـَن به جـان آیـد :) ✍️سـعدی #جانِ‌من @Patoghemahdaviyoon•|

#بـه_وقــت_رمـــــان😊 #جــانم_میــرود💞

قـسـمـت صــد و چهـل و پنـجم💚 ــ اینارو از کی یاد گرفتی؟! شهاب در حالی که حلقه های خیار را روی چشمان مهیا می گذاشت، گفت: ــ تو ماموریتای اولم؛ به خاطر اینکه باید چند شب بیدار می موندیم، چشامون سرخ می شدن و سوزش بدی پیدا می کردند. یکی از فرمانده ها اینکارو برامون انجام می داد. مهیا لبخندی روی لبش نشست. ــ حاال میدونی اون از کجا یاد گرفته؟! ــ از کجا؟؟ ــ ازش پرسیدم. گفت که خانمش همیشه اینکارو می کرد. ــ چه عاشقانه! شهاب که کارش تموم شده بود، ظرف را روی پاتختی گذاشت و پتو را روی مهیا کشید. ــ چیکار میکنی شهاب؟! ــ هیچی! بگیر بخواب! مهیا می خواست از جایش بلند شود. نه... شهاب! اما شهاب مهیای نیم خیز شده را دوباره روی تخت خواباند. و از جایش بلند شد. ــ کجا میری شهاب؟! شهاب چراغ های اتاق را خاموش کرد و دوباره سر جایش نشست و دستان مهیا را در دست گرفت. ــ جایی نمیرم کنارتم...تو راحت بخواب ــ اما مـ... ــ اما و اگر نداره بخواب! مهیا در برابر زورگویی و نوازش های عاشقانه شهاب، دوام نیاورد و کم کم چشمانش گرم خواب شد. شهاب با چشمان نم دار؛ به مهیا خیره شده بود. نمی دانست چطور نبودنش را برای یه مدت تحمل کند. رفتن به سوریه، یکی از آرزوهای بزرگش بود و از اینکه حضرت زینب)س( او را طلبیده بود؛ از خوشحالی در پوست خود نمی گنجید. اما دوری از مهیا قلبش را به درد آورده بود... با دیدن دست های کوچک مهیا در دستان بزرگش، لبخندی به این منظره زد. احساس خوبی داشت؛ از اینکه کنار مهیا نشسته و این احساس مالکیت به او غرور خاصی می داد. موهایش را نوازش کرد. ده دقیقه... بیست دقیقه... نیم ساعت... یک ساعت... زمان می گذشت و شهاب همانطور خیره به چهره مهیا، مانده بود. دل کندن از این دختر، برای او مرگ را تداعی می کرد. در آرام باز شد. ــ شهاب مادر... ــ بیا تو مامان! شهین خانوم وارد اتاق شد. با دیدن مهیا و شهاب لبخندی زد و با صدای آرومی گفت: ــ خوابید؟! ــ آره...! ــ مهال میگه از دیشب که رفتند؛ مهیا تا صبح تو بالکن فقط گریه کرده... حتی یه دقیقه هم نخوابیده بود! شهاب نگاهش را از مادرش گرفت و به مهیا دوخت. ــ خیلی اذیتش کردم... خیلی... مهیا تکانی خورد که حلقه های خیار از روی چشمش افتادند. شهاب آن ها را برداشت و توی ظرف گذاشت. ــ عزیزم... نگاه کن چشماش رو چیکار کرده... مادر این دختر خیلی دوستت داره! شهاب آرام چشم های مهیا را نوازش کرد. ــ این دختر تموم زندگیمه مامان! فکر نمی کردم یه روز عاشق بشم و بخوام ازدواج کنم. ولی مهیا؛ تمام معادالتمو به هم زد. اآلن هم برام سخته اینجا بزارمش برم... همه وقت نگرانشم!شهین خانوم از غم صدای پسرش، آهی کشید. ــ مادر جان، کمتر از یه ساعت دیگه باید بری... ــ میدونم مامان! و شهاب به این فکر کرد، که چقدر زمان در کنار مهیا سریع می گذرد. ـــ مهیارو بیدار کن... ــ مامان! ــ جانم؟! ــ من همینجا با مهیا خداحافظی میکنم. نمیزارم بیاد پایین؛ حالش خوب نیست. لطفا به بقیه بگو، بعد رفتنم زخم زبون نزنن!! ــ باشه عزیزم! ــ مامان، اگه برگشتم و فهمیدم یکی با حرفاش و کارش تن زنمو لرزونده؛ یا اشکشو درآورده؛ باور کن به موال علی)ع( قسم، نابودش میکنم... خودتون هم میدونید منظورم با کیه!! شهین خانم بوسه ای بر موهای پسرش گذاشت. ــ قربونت برم مادر! مهیا برای من با مریم فرقی نمیکنه... قبل از اینکه عروسم باشه؛ دخترمه... نگران نباش...!

قــسـمـت صــد و چهـل و شــشـم💚 مهیا، با شنیدن نجوا های شهاب؛ آرام تکانی خورد. نمیتوانست چشمانش را باز کند. خستگی و بی خوابی بر او غلبه کرد، و دوباره به خواب رفت. اما با شنیدن صحبت های شهاب تکان بدی خورد و سریع در جایش نشست. ــ خانمی یکم دیگه باید برم... نمی خوای بیدار شی؟! شهاب غرق در چشمان مهیا بود. مهیا نگاهش پریشان به صورت و لباس نظامی شهاب، در چرخش بود. با بغض زمزمه کرد: ــ چرا گذاشتی بخوابم... شهاب صورت مهیا را نوازش کرد و با لبخند گفت: ــ دوست داشتم بشینم یه دل سیر نگات کنم. ــ خیلی خودخواهی! االن دیگه میری... پس من کی یه دل سیر نگات کنم؟! دل شهاب از حرف مهیا گرفت. آرام دست های مهیا را گرفت و فشرد. ــ ان شاء اهلل برگشتم؛ بشین یه دل سیر نگام کن... خوبه؟؟ ــ طولش نمیدی دیگه؟؟ ــ زود برمیگردم! ــ قول بده شهاب! شهاب لبخند تلخی زد بوسه ای بر پیشانی عزیز دلش کاشت و گفت: ــ قول میدم زود برگردم! هر دو در چشمان هم خیره شدند و غرق چشمان مشکی هم که در آن ها عشق و غم و شوق موج می زد، غرق شده بودند. که با صدای مریم به خودشان آمدند. ــ داداش! آقا آرش دم دره... مهیا متوجه منظور مریم نشد و سوالی به شهاب نگاهی کرد. شهاب لبخندی زد و برایش توضیح داد. ــ آرش دوستمه قراره باهم بریم! مهیا با چشمان اشکین به شهاب خیره شد. ــ یعنی الان می خوای بری... ــ آره... ــ چرا اینقدر زود؟! ــ زود نیست خانمی! ــ کاشکی نمی خوابیدم! شهاب قطره ی اشکی که بر روی گونه مهیا سرازیر شد را، پاک کرد. ــ قرارمون این بود؛ گریه زاری نداشته باشیم... ــ سخته بخدا...سخته شهاب... شهاب مهیا را آغوش کشید. ــ میدونم خانومم... ولی باید برم... اگه االن نرم، شرمنده امام حسین_ع میشم. نمیتونم بمونم. مهیا با دستانش جلوی دهانش را گرفت تا صدای گریه اش به گوش شهاب نرسد. شهاب که متوجه شد؛ دستان مهیا را از جلوی دهانش برداشت. ـــ گریه کن! هر چی دوس داری بگو! ولی بعد اینکه من رفتم، حق نداری گریه کنی غصه بخوری... فهمیدی؟! با هر حرف شهاب شدت گریه های مهیا بیشتر می شد. با گذشت ثانیه ها احساس می کرد که قلبش را از جسمش جدا می کندند. با دیدن بی قراری های مهیا، نم اشک در چشمان شهاب نشست و چند بار پشت سر هم بوسه ای بر موهای مهیا گذاشت. مهیا هق هق می کرد. لبانش را محکم روی هم فشرد، تا حرفی نزد... تا نگویید نرو... آنقدر در آغوش امن شهاب گریه کرد؛ تا آرام شد. شهاب بازوان مهیا را گرفت و او را از خود جدا کرد و از جایش بلند شد. ــ مهیا! خانمی! دیگه دیر شد. باید برم. مهیا سری تکان داد و از جایش بلند شد. سریع روسریش را سرش کرد و چادرش را برداشت، تا سر کند که شهاب دستش را گرفت. ــ نمی خواد سرت کنی... مهیا با تعجب به شهاب نگاه کرد و آرام گفت: ــ شهاب کلی مرد پایینه! انتظار نداری که بدون چادر برم پایین؟! شهاب چادر را از دستان مهیا گرفت و روی تخت گذاشت. ــ اصال قرار نیست شما برید پایین خانوم! ــ یعنی چی؟! ــ یعنی اینکه شما همینجا با من خداحافظی میکنی... ــ اما شهاب...! ــ اما بی اما! مهیا دلخور سرش را پایین انداخت و خود را مشغول بازی باحلقه اش کرد. شهاب دستی زیر چانه ی مهیا گذاشت و سرش را باال آورد. ــ برام سختش نکن مهیا! نمیخوام موقع رفتن جلوی چشمام باشی وقتی کبودی و سرخی چشماتو میبینم بیشتر از خودم بدم میاد....