#نهج_البلاغه نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان قسمت ۱ خطبه ۱۸ في ذمّ اختلاف العلماء في الفتيا و فيه يذم أهل الرأي و يكل أمر الحكم في أمور الدين للقرآن ذم اهل الرأي تَرِدُ عَلَى أَحَدِهُم الْقَضِيَّةُ فِي حُكْمٍ مِنَ الْأَحْكامِ فَيَحْكُمُ فِيها بِرَأْيِهِ، ثُم تَرِدُ تِلْكَ الْقَضِيَّةُ بِعَيْنِهَا عَلَى غَيْرِهِ فَيَحْكُمُ فِيهَا بِخِلافِ قَوْلِهِ، ثُمَّ يَجْتَمِعُ الْقُضَاةُ بِذلِكَ عِنْدَ الْإِمَامِ الَّذِي اسْتَقْضَاهُمْ فيُصَوّبُ آرَاءَهُمْ جَمِيعاً- وَ إِلهُهُمْ وَاحِدٌ! وَ نَبِيُّهُمْ وَاحِدٌ! وَ كِتَابُهُمْ وَاحِدٌ! أَفَأمَرَهُمُ اللَّهُ- سُبْحَانَهُ- بِالْاختِلافِ فَأَطَاعُوهُ! أَمْ نَهَاهُمْ عَنْهُ فَعَصَوْهُ! الحكم للقرآن أمْ أَنْزَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ دِيناً ناقِصاً فَاسْتَعَانَ بِهِمْ عَلَى إِتْمامِهِ! أَمْ كانُوا شُرَكاءَ لَهُ، فَلَهُمْ أَنْ يَقُولُوا وَ عَلَيْهِ أَنْ يَرْضَى؟ أمْ أنْزَلَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ دِيناً تَامًّا فَقَصَّرَ الرَّسُولُ صلى الله عليه و آله عَنْ تَبْلِيغِهِ وَ أَدَائِهِ، وَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ يَقُولُ: (مَا فَرَّطْنَا فِي الْكِتَابِ مِنْ شَيْ ءٍ) فِيهِ تِبْيَانٌ لِكُلّ شَيْ ءٍ وَ ذَكَرَ أَنَّ الْكِتَابَ يُصَدّقُ بَعْضُهُ بَعْضاً، وَ أَنَّهُ لا اخْتِلافَ فِيهِ فَقَالَ سُبْحَانَهُ: (وَ لَوْ كَانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً). وَ إِنَّ الْقُرْآنَ ظَاهِرُهُ أَنِيقٌ وَ بَاطِنُهُ عَمِيقٌ، لَا تَفْنَى عَجَائِبُهُ، وَ لَا تَنْقَضِي غَرَائِبُهُ، وَ لَا تُكْشَفُ الظُّلُمَاتُ إِلَّا بِهِ.  نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان خطبه ۱۸ اشاره كه در نكوهش اختلاف در فتواست با اين كه در قرآن بيان همه چيز آمده پس اختلاف چرا؟ گاهى يك دعوا نزد يكى از آنان مطرح مى شود و قاضى به رأى خود حكم مى كند، پس از آن عين اين جريان نزد قاضى ديگرى عنوان مى گردد، او درست برخلاف اوّلى رأى مى دهد. سپس همه نزد پيشوايشان كه آنان را به قضاوت منصوب داشته گرد مى آيند، او رأى همه را تصديق مى كند، و فتواى همگان را درست مى شمارد! در صورتى كه خداى آنها يكى، پيغمبرشان يكى و كتابشان يكى است!... آيا خداوند متعال آنها را به پراكندگى و اختلاف فرمان داده و آنها اطاعتش كرده اند؟ و يا آنها را از اختلاف نهى فرموده و معصيتش نموده اند؟ يا اين كه خدا دين ناقصى فرو فرستاده و در تكميل آن از آنان استمداد جسته است؟ و يا آنها شريك خدايند كه حق دارند بگويند و بر خدا لازم است، رضايت دهد؟ و يا اين كه خداوند دين را كامل نازل كرده امّا پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم در تبليغ و اداى آن كوتاهى ورزيده؟ با اين كه خداوند مى فرمايد: «ما فَرَّطْنا فِى الْكِتابِ مِنْ شَىْ ءٍ؛ در قرآن از هيچ چيز فرو گذار نكرده ايم». [۱] و نيز مى فرمايد: «تِبْيانٌ لِكُلِّ شَىْ ءٍ، در قرآن بيان همه چيز آمده است». و ياد آور شده است كه آيات قرآن، يكديگر را تصديق مى كنند و اختلافى در آن وجود ندارد چنان كه مى فرمايد: «اگر قرآن از ناحيه غير خدا بود اختلاف فراوانى در آن مى يافتند». [۱] قرآن داراى ظاهرى زيبا و شگفت انگيز و باطنى پرمايه و عميق است؛ نكات شگفت آور آن فانى نگردد و اسرار نهفته آن پايان نپذيرد، هرگز تاريكيهاى جهل و نادانى جز به آن رفع نخواهد شد. ---------- [۱]: سوره انعام، آيه ۳۸. [۱]: سوره نساء، آيه ۸۲. 🏴🏴🏴🏴🏴 پایگاه اعظم منارجنبان👇 ✅ با ما همراه شوید.... 🌐[@pmazam]