💢ردمظالم به سادات💢 @Porseman_channel آیا با کسب اجازه از دفتر مرجع تقلید می توان رد مظالم را به سادات فقیر داد؟ پاسخ: مقام معظم رهبری: اشکال ندارد هر چند احتیاط در ترک آن است. آیت الله مکارم: با کسب اجازه از مجتهد می تواند رد مظالم را به فقیری که شیعه است پرداخت نماید و تفاوتی ندارد فقیر از سادات باشد یا خیر. آیت الله سیستانی: جایز است. آیت الله وحید: اشکالی ندارد. آیت الله شبیری زنجانی: پرداخت رد مظالم به فقیر سید در فرض سوال مانعی ندارد. آیت الله فاضل: دادن رد مظالم با اجازه دفتر مرجع تقلید به سید فقیر اشکال ندارد. @Porseman_channel

💢حکم شرعی خرید و فروش امتیاز وام💢 @Porseman_channel حضرت آیت الله مکارم شیرازی: اگر اين كار با مقرّرات بانكى كه وام مى‌دهد مخالفت نداشته باشد اشكالى ندارد. مطابق نظر آيت الله سيستاني: اگر بنده بخواهم حق وامم را به دیگری در ازای مبلغی پول واگذار کنم باید تحت چه عنوانی باشد ظاهرا بیع نمی شود ؟ پاسخ: اشکال ندارد آیا خرید و فروش وام مسکن حلال است ؟ پاسخ: تابع شرایط بانک . آيت الله بهجت : اگر وام ربوى است، شخص ديگر هم نمى تواند آن را بگيرد، وگرنه (در صورتى كه با قرارداد وام دهنده منافات نداشته باشد) مانعى ندارد؛ هر چند با مصالحه بر اين حق در برابر مبلغى پول باشد. آيت الله وحيد خراساني: : پرسش: اگر بنده بخواهم حق وامم را به دیگری در ازای مبلغی پول واگذار کنم باید تحت چه عنوانی باشد ظاهرا بیع نمی شود ؟ پاسخ: اگر قرضِ ربوی نباشد و وام دهنده إجازه ی واگذاری دهد می توانید این امتیاز را به عقدِ صلح به دیگری واگذار نمایید. @Porseman_channel

#فراخوان_مسابقه باسلام 👇👇👇👇 دوستان همراه مستحضر باشند 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 بحول و قوه الهی ؛ امشب ؛ سوال مسابقه ؛ در گروهها و کانالهای ما قرار میگیرد. دوستان فعال و مشتاق شرکت در مسابقه میتوانند؛ سوال را دریافت و گزینه درست را به آیدی که ارائه میگردد؛ ارسال نمایند.🌷

من طلبني وجدني من وجدني احبني من احبني عشقني من عشقني عشقته من عشقته قتلته من قتلته فعلي ديه فانا ديه.دارای منبع موثق است؟ @Porseman_channel این فرموده خداوند فرازی است از حدیث قدسی معروف که می فرماید: "من طلبنی وجدنی و من وجدنی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلیّ دیته و من علیّ دیته فانا دیته" ؛آن کس که مرا طلب کند، من را می یابد و آن کس که مرا یافت، من را می شناسد و آن کس که مرا شناخت، من را دوست می دارد و آن کس که مرا دوست داشت، به من عشق می ورزد و آن کس که به من عشق ورزید، من نیز به او عشق می ورزم و آن کس که من به او عشق ورزیدم، او را می کشم و آن کس را که من بکشم، خونبهای او بر من واجب است و آن کس که خونبهایش بر من واجب شد، پس خود من خونبهای او می باشم. این حدیث به صورت مرسل و بدون سند نقل شده است و چون در باب احکام نیست و حجت تعبدی نمی باشد، مرسل بودن آن عیب اساسی به حساب نمی آید. این حدیث را محدث و محقق بزرگ فیض کاشانی (م.1091 ه.ق) در کتاب خود به نام کلمات مکنونه و همچنین آیت الله سید نور الله جزائری ( م.1384 ه.ق ) تحت عنوان حدیث قدسی، در کتاب الخصائص الزینبیه نقل نموده اند. بنابراین حدیث مذکور از حیث سند دارای مدرک خوبی می باشد. و با تعابیر دیگری هم در کتب حدیثی نقل شده است. (محدث عاملی، الجواهر السنیه (کلیات حدیث قدسی) ترجمه زین العابدین کاظمی خلخالی، تهران، دهقان، 1380 ش، ص 191 و علی مشکینی، تحریر المواعظ العددیه، قم ، الهادی، 1424 ق، ص 446.) اما منظور از حدیث و دیه : @Porseman_channel برای درک معنای حقیقی دیه در این حدیث بایستی ابتدا به بررسی دیه از منظر لغوی و حقوقی بپردازیم. از نظر لغوی دیه واژه ای عربی است به معنای خونبها و از منظر حقوقی، دیه مالی است که از طرف شارع برای جنایت تعیین شده‌است. در نگاهی معرفتی به معنای دیه و حدیث قدسی مذکور، در می یابیم که خداوند همچون مقتضای حقوقی دیه، میزان آنرا بر اساس درجه و مقام معرفتی انسان تعیین کرده است. یعنی کسی که به مقام معنوی شهادت دست یافته است، خود خداوند دیه او می شود. دیه زمانی واجب می شود که قتلی رخ داده باشد. که در حدیث مذکور عبارت است از قتل نفس سرکش آدمی (خود دروغین هر کس) و دیه این کشتن، خداوند است که در واقع خود راستین انسان است. اینجا کشنده و کشته شده و خونبهای قتل یکی است و او کسی نیست جز خداوند. درک این لطیفه عرفانی تنها در مکتب «معرفت نفس» و عرفان ممکن است. که بانی اصلی آن امیرالمؤمنین علی (ع) است. خود اوّلی، خود واقعی هرکس (نفس مطمئنه) و خود دومی، خود دروغین (نفس اماره) اوست. پاداش کسی که این شایستگی را می یابد تا خویش را قربانی خداوند سازد و به مقام شهادت برسد، @Porseman_channel

#سوال_مسابقه_نوزدهم 👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇 📅13آذر 98 ⭕️کدام گزینه یا گزینه ها؛ صحیح می باشد؟ گزینه 1️⃣: به فتوای همه مراجع همراه داشتن حتی یک پراز پرندگان حرام گوشت، موجب بطلان نماز می شود گزینه 2️⃣: بلند نگه داشتن ناخن؛برای زنان؛درروایت توصیه شده است. گزینه 3️⃣: با توجه به اینکه ؛مرگ باعث فسخ ازدواج می شود،لذا محرمیت از بین می رود و دست زدن به بدن همسر اشکال دارد. گزینه 4️⃣: طبق روایتی؛زیارت اهل بیت ع به قسمت است نه همت گزینه 5️⃣: زن حائض؛نمیتواند در نماز میت؛شرکت کند 📩 لطفا فقط شماره گزینه یا گزینه های صحیح را به آیدی @ebadi_porseman 🆔 ارسال کنید 📩 ⏲مهلت ⏳ارسال گزینه ✅صحیح ✅؛ازالان تا 12ظهر فردا ⌛️ می باشد.⏰ 🌹 به چند⃣ نفر که پاسخ صحیح ارسال کنند به قید قرعه ؛کارت شارژ گوشی📱 ؛هدیه داده میشود 🌹 ➖➖➖➖➖ ✅✅ #کانال_پرسمان_دینی @Porseman_channel

#پاسخ_مسابقه با سلام وتشکر از حضور پرشور دوستان همراه🌷 فقط گزینه ی 2⃣؛ درست می باشد و بقیه گزینه ها صحیح نمی باشند. 👇👇👇👇 به دوستانی که پاسخ صحیح داده بودند؛و برنده این مسابقه شدند،،هدیه شارژ مستقیم تقدیم میگردد🌷 کاربران برنده این مسابقه؛۷ نفرند 👇👇👇👇👇👇👇 مهرانپور رهگذر سید ارجلو ۲ حسامی یاانیس النفوس 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 موفق باشید🌷

💢غسل و نماز زیارت حضرت معصومه س💢 غسل و نماز زیارت برای زیارت مزار حضرت معصومه (س) وارد شده است؟ @Porseman_channel برای نماز وغسل زیارت معصومین ع ، نقل استحباب شده ولی در مورد غسل و نماز زیارت امام زادگان و غیرمعصومین ، سند روایی و فتوایی وجود ندارد... لذا توصیه میشود برای زیارت حضرت معصومه س ؛ به قصد رجاء و درک ثواب؛بجا آورده شود... . ⭕️از باب نمونه از حضرت آیة الله صافی حفظه الله در مورد نماز زیارت حضرت معصومه س سوال شده فرموده اند: نماز را بعنوان یک دستور از طرف شرع که در این مورد وارد شده باشد نخواند، بلکه نیّت کند دو رکعت نماز می خوانم قربة الى اللّه و ثواب آن را هدیه به حضرت معصومه (س) نماید. 📒سایت حضرت آیة الله صافی گلپایگانی، بخش پرسش و پاسخ، سؤالات فقهی، نماز مستحبی، سؤال 374. @Porseman_channel 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿 🍂🍂🍂🍂🍂

با توجه به اینکه معنی تشکر و قدر دانی از نعمت های الهی بکار بردن آنها در مسیر صحیح خودشان در راستای اهداف خلقت است، نه تشکر زبانی صرف و کسی که کفران نعمت کرده است از نعمت های الهی در مسیر صحیح آنها استفاده نکرده و در حقیقت آن نعمت را ضایع کرده است، سزاوار تنبیه و عقوبت است. @Porseman_channel

💢منت خدا💢 چرا خداوند به خاطر نعمت هایی که به انسان داده بر او منت گذاشته است و کسانی را که از او تشکر نکنند عذاب می کند؟ @Porseman_channel "منت"، در اصل از ریشه "منّ" گرفته شده است به معناى سنگى که با آن اجسام را وزن مى کنند، و در اصطلاح به نعمت هاى بزرگ و سنگین گفته می شود. و در لغت و استعمالات قرآن معناى گسترده‏اى دارد که مفهوم اول (بخشیدن نعمت هاى سنگین) را نیز شامل مى‏شود. منت اگر جنبه عملى داشته باشد، زیبا و پسندیده است، و اگر با لفظ و سخن باشد زشت و ناپسند است. از آنجا که در محاورات روزمره منت بیشتر به معناى دوم استعمال می شود، به هنگام مطالعه آیاتى که در آنها از منت گذاشتن خداوند صحبت شده است،نیز همین معنای نا مطلوب به ذهن افراد تداعی می کند. در حالی که منت از طرف خداوند به معنای منت مصطلح بین ما نیست، بلکه به معنای دادن نعمت بزرگ است. ممکن است گفته شود حتی بیان بخشش نعمت های بزرگ از طرف خداوند که در آیات قرآن آمده است، می تواند همان منت گفتاری و به رخ کشیدن و ناپسند باشد! در جواب باید گفت؛ اولاً : در مواردی که بیان نعمت، همراه اذیت و تحقیر باشد، قبیح و ناپسند است و این در جایی است که دو انسان که هر دو مخلوق و هر کدام دارای ضعف ها و ناتوانی های متعدد هستند بخواهند به خاطر چیز بی ارزشی که به دیگری می بخشند بریکدیگر منت بگذارند. این معنا همراه تحقیر و توهین است و به همین جهت این قسم از منت تقبیح شده است. در قرآن نیز وقتی می خواهد از منت گذاشتن نهی کند، همراه آن اذیت و تحقیر را نیز می آورد. گاهی نسبت به مردم می فرماید: اگر نعمتی دادید یا انفاقی کردید، بر برادران خود منت نگذارید؛ مثلا: "اى کسانى که ایمان آورده‏اید! بخشش هاى خود را با منت و آزار، باطل نسازید! اما چنین چیزی درباره خداوند محال است. زیرا او قادر مطلق و غنی علی الاطلاق است و هرگز بیان او تحقیر بندگانش که فقر محض هستند نخواهد بود. ثانیاً: هر نوع بیان کردنی به رخ کشیدن نیست تا ناپسند باشد، بلکه با توجه به نوع نعمت و شخص صاحب نعمت و انگیزه او می تواند حالت ها و احکام متعددی داشته باشد. به عنوان مثال اگر فرزندی قدر والدین خود را نداند و زحمات آنان را ناچیز بشمارد؛ جا دارد که والدین برای یاد آوری به او تذکر دهند.این تذکر، زمینه رشد و تعالی او را فراهم می کند و بسیار نیکو است. گاهی انسان از نعمت های بزرگ الهی غافل شده و آنها را به حساب نمی آورند و قدر آن را نمی داند در حالی که خداوند از آفرینش و بخشش چنین نعمتهایی اهداف والا و با ارزشی داشته که همه انسانها باید متوجه باشند و آن اهداف را محقق سازند. بیان نعمت به این جهت است که بدانیم؛ ما بیهوده خلق نشده ایم، فرستادن پیامبران،دادن عقل،خلق آسمان و زمین و کوه و دشت،خورشید و ماه و برف و باران، همه و همه برای این است که از غفلت خارج شده و به سوی هدایت حرکت کنیم .خداوند می فرماید: مسلماً ما آنچه را [از درخت، نبات، حیوان، دریا و دیگر آثار] روى زمین است، زینت زمین قرار دادیم تا آنان را آزمایش کنیم که کدامشان از جهت عمل نیکوترند. نعمت ها برای استفاده و آزمایش انسان ها است تا به اختیار خود راه سعادت را انتخاب کنند و خود را به در یای نعمت های جاودانه خداوند در قیامت برسانند. خداوند وقتی این نعمتها را بیان می کند، در صدد مطلع کردن انسان از این نعمت ها و ارزش آنهاست. ثالثاً: خداوند برای هر نعمتی از کوچک و بزرگ بر انسان، از تعبیر منت استفاده نکرده است و اگر این تعبیر را در باره نعمتی به کار برده است نشانه اهمیت بالای آن نعمت است. بعضی از این نعمت های مهم عبارتند از : 1-بعثت پیامبران الهی، قران می فرماید: "خدا بر اهل ایمان منت گذاشت که رسولى از خودشان در میان آنان بر انگیخت که بر آنها آیات خدا را تلاوت کند و نفوسشان را از هر نقص و آلایش پاک گرداند و به آنها احکام شریعت و حقایق حکمت بیاموزد، هر چند قبلا گمراهى آنان آشکار بود " . حقیقتاً نعمت فرستادن رسولان به عنوان مربیان و معلمان بشریت آن قدر بزرگ و با ارزش است که نباید از آن غفلت شود و گر نه همه اهداف خلقت نا تمام خواهد ماند. 2-هدایت، قرآن می فرماید:" شما قبلًا چنین] کافر [بودید و خداوند بر شما منّت نهاد (و هدایت شدید). پس، (بشکرانه این نعمت بزرگ،) تحقیق کنید! خداوند به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است." 3-حکومت جهانی مستضعفین بر عالم." ما مى‏خواهیم بر مستضعفان زمین منّت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روى زمین قرار دهیم! " روشن است که موارد یاد شده هر کدام به تنهایی نعمت های بزرگی هستند که اگر از زندگی انسان حذف شوند انسانیت رو به اضمحلال خواهد رفت.بنا بر این لازم است که این نعمت ها یاد آوری و بر آنها تاکید شود تااهداف الهی از بخشش آنها محقق شود.

💢برگشتن بی اختیار به سجده💢 هنگام سجده، پیشانی‌مان دو بار به مهر بخورد، آیا دو سجده شمرده می‌شود؟ @Porseman_channel اگر پیشانی بی‌اختیار از جای سجده بلند شود، اگر ممکن است نباید بگذارد دوباره به جای سجده برگردد، و این یک سجده حساب می‌شود، چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه. حال اگر نتواند سر را نگهدارد و بی اختیار دوباره به جای سجده برسد، روی هم یک سجده حساب شده و اگر ذکر نگفته باشد، باید بگوید و چون بى‌اختیار بوده سبب بطلان نماز نمى‌شود. حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله العالی): اگر سر بى‌اختیار برگشته و به مهر رسیده یک سجده حساب مى‌شود و چون بى‌اختیار بوده سبب بطلان نماز نمى‌شود. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): هرگاه پیشانی بی اختیار از جای سجده بلند شود و برگردد، یک سجده حساب می‌شود، چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه، ولی اگر اختیاراً آن را بردارد اگر قبل از ذکر و از روی عمد باشد نمازش باطل است و الا اشکال ندارد. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): اگر پیشانی بی‌اختیار از جای سجده بلند شود، چنانچه ممکن باشد باید نگذارد دوباره به جای سجده برسد، و این یک سجده حساب می‏شود ـ چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه ـ و اگر نتواند سر را نگهدارد و بی اختیار دوباره به جای سجده برسد، همان یک سجده حساب می‏شود، ولی اگر ذکر نگفته باشد احتیاط مستحب آن است که آن را بگوید، ولی باید به قصد قربت مطلقه باشد و قصد جزئیت نکند. حضرت آیت الله العظمی نوری همدانی(مد ظله العالی): اگر پیشانی بی اختیار از جای سجده بلند شود، چنانچه ممکن باشد باید نگذارد دوباره به جای سجده برسد، و این یک سجده حساب می‌شود، چه ذکر سجده را گفته باشد یا نه و اگر نتواند سر را نگهدارد و بی اختیار دوباره به جای سجده برسد، روی هم یک سجده حساب می‌شود و اگر ذکر نگفته باشد، باید بگوید. @Porseman_channel

💢حکم کسی که نمیتواند بول و غائط نگه دارد💢 @Porseman_channel مسأله 314 كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط خوددارى كند (1) در صورتى كه ممكن باشد و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد و بنا بر احتياط واجب اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، خود را معالجه نمايد. (1) خوئى، تبريزى، سيستانى: در صورتى كه ممكن باشد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط جلوگيرى نمايد، بهتر آن است كه جلوگيرى نمايد (خوئى، سيستانى: اگر چه خرج داشته باشد) بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود بهتر آن است (تبريزى: احوط آن است) كه خود را معالجه كند. مكارم: اگر به آسانى قابل معالجه باشند واجب است معالجه كنند و اگر نكنند، براى آنها اشكال دارد. [پايان مسأله‌ اراكى، گلپايگانى، بهجت، فاضل، نورى، زنجانى، صافى: مسأله كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن بول و غائط (زنجانى: و باد) خوددارى كند، در صورتى كه ممكن باشد، بايد به مقدار نماز از خارج شدن بول و غائط (زنجانى: و باد) جلوگيرى كند اگر چه خرج داشته باشد، بلكه اگر مرض او به آسانى معالجه شود، احتياط واجب آن است كه خود را معالجه كند. اراكى، بهجت، نورى: و مشقت و زحمت و خوف ضرر نداشته باشد .. بهجت: و خرج آن به او ضرر زيادى نزند .. فاضل: اگر چه متضمن مخارجى باشد و بنا بر احتياط واجب اگر مرض او معالجه شود خود را معالجه كند. بهجت: يعنى بدون عُسر شخصى .. زنجانى: احتياط مستحب. مسأله 312 كسى كه غائط (1) پى‌درپى از او خارج مى‌شود، بايد براى هر نمازى وضو بگيرد و فوراً مشغول نماز شود، ولى براى به جا آوردن سجده و تشهّد فراموش شده و نماز احتياط كه بايد بعد از نماز انجام داد در صورتى كه آنها را بعد از نماز فوراً (2) به جا بياورد، وضو گرفتن لازم نيست. (1) گلپايگانى، بهجت، مكارم، صافى: بول يا غائط .. (2) خوئى: مسأله كسى كه بول او طورى پى‌درپى از او خارج مى‌شود كه وضو گرفتن بعد از هر دفعه براى او سخت است براى هر نمازش بدون اشكال يك وضو كفايت مى‌كند، بلكه اظهر اين است كه يك وضو براى چندين نماز نيز كافى است مگر اين كه محدث به حدث ديگرى گردد و بهتر آن است كه براى هر نماز يك وضو بگيرد، ولى براى سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط وضوى ديگرى لازم نيست. تبريزى: كسى كه بول او پى‌درپى از او خارج مى‌شود .. سيستانى: كسى كه بول يا غائط طورى پى‌درپى از او خارج مى‌شود كه به مقدار وضو و قسمتى از نماز مهلت پيدا نمى‌كند يك وضو براى چندين نمازش كافى است. مگر اين كه چيز ديگرى كه وضو را باطل مى‌كند مانند خواب از او سر بزند و يا بول و غائط بطور طبيعى از او خارج شود .. تبريزى: و اين چنين است اگر غائط از او پى‌درپى خارج شود و تجديد وضو سخت باشد. زنجانى: مسأله سجده و تشهد قضا شده و نماز احتياط حكم اجزاى نماز را دارد، بنا بر اين براى كسى كه نمى‌تواند از بيرون آمدن غائط جلوگيرى كند اگر در ضمن سجده يا تشهدِ قضا شده يا نماز احتياط غائط از وى خارج شود، چنانچه حرجى نيست، بايد وضو گرفته و بقيۀ عمل را انجام دهد. مسأله 311 اگر مرضى دارد كه نمى‌تواند از خارج شدن باد جلوگيرى كند، بايد به وظيفۀ كسانى كه نمى‌توانند از بيرون آمدن غائط خوددارى كنند عمل نمايد. اگر صرف احساس خارج شدن ادرار است و يقين به خارج شدن ادرار نباشد، و شک مي کنيد که ادرار خارج شد؟ به اين نوع احساس و شک خود توجه نکنيد. وضوي شما هم باطل نمي شود و نماز صحيح است. اما اگر واقعا ادرار مي آيد، اگر در طول مدت وقت نماز (مثلا ازاذان ظهر تا ده دقيقه مانده به غروب آفتاب) وقتي هست که ادرار بند مي آيد ،بلا فاصله محل خروج ادرار را تطهير کنيد و وضو بگيريد . نماز را بخوانيد و اگر وقت براي جلو گيري از خروج ادرار کم باشد واجبات نماز را بخوانيد و مستحبات را نخوانيد. اما اگر خروج ادرار به صورتي است که هميشه خارج مي شود در اين صورت بعد از ادرار و تطهير کردن محل ادرار، با پارچه و امثال آن از سرايت ادرار به لباس و بدن جلو گيري کنيد و بلا فاصله وضو بگيريد و بعد از وضو گرفتن بلافاصله مشغول نماز شويد و در اين فاصله اگر بول بدون اختيار خارج شود وضو و نمازشما صحيح مي باشد. و احتياط واجب آن است که پيش از هر نماز محل ادرار را آب بکشيد. . ( نظر رهبري در اين مسئله مطابق با نظر امام خميني مي باشد). @Porseman_channel

آیا می توان در حال نماز خواندن، نیّت نماز را تغییر داد؟ @Porseman_channel عدول در نیّت نماز به اقسام :جایز، مستحب، واجب و ممنوع تقسیم شده است که در زیر موارد آنها را بیان می داریم: الف ـ موارد عدول جایز 1.عدول از نماز ادا به قضا به شرطی که الف :وقت ادا وسعت داشته باشد ب :عدول هم ممکن باشد. مثلاً اگر مشغول نماز ظهر است در صورتی می تواند نیّت را به قضای نماز صبح برگرداند که داخل رکعت سوم نشده باشد. 2. عدول از نماز واجب به نافله در ظهر روز جمعه در نماز ظهر یا جمعة کسی که سورة جمعه را فراموش کرده و سورة دیگری را شروع کرده و به نصف هم رسیده است. 3. عدول از نماز جماعت بر فرادی. 4. عدول از نماز شکسته به تمام و به عکس در مواردی که مخیّر است تمام یا شکسته بخواند. 5. عدول از امام جماعت به امام جماعتی دیگر در وسط نماز در صورتی که برای امام جماعت اول مشکلی پیش‌ آید. ب ـ موارد عدول مستحب 1.در عدول از نماز ادا به قضا اگر وقت ادا وسعت داشته باشد. 2. عدول از نماز واجب به نافله، زمانی که در حال خواندن نماز واجب، جماعتی منعقد شود و بیم آن برود که اگر نماز را تمام کند به جماعت نرسد، البته در صورتی که از محل عدول نگذشته باشد یعنی به رکوع رکعت سوم داخل نشده باشد. ج ـ موارد عدول واجب 1.در نمازهایی که ترتیب در آنها شرط است مانند نماز ظهر و عصر و مغرب و عشاء در صورتی که متوجه شود اولی را نخوانده و یا شک برایش پیدا شود که عدول از دومی به اولی واجب است. البته به شرطی که وقت به مقدار کافی برای نماز دوم باقی باشد. 2. اگر مسافر به نیّت این که نماز شکسته بخواند، مشغول نماز شود و در بین نماز تصمیم بگیرد که ده روز یا بیشتر بماند، باید نماز را چهار رکعتی تمام کند. 3. مسافری که قصد دارد ده روز در جایی بماند، اگر در بین نماز چهاررکعتی از قصد خود برگردد، چنانچه مشغول رکعت سوم نشده، باید نماز را دورکعتی تمام نماید و بقیة نمازهای خود را شکسته بخواند و اگر مشغول رکعت سوم شده، نمازش باطل است. در موارد عدول ممنوع 1. عدول بعد از تمام شدن نماز. 2. عدول از نماز قضا به نماز ادا. 3. در نمازهایی که ترتیب لازم است مانند ظهر و عصر، مغرب و عشاء که عدول از اولی به دومی جایز نیست 4. عدول از نماز نافله به واجب. 5. عدول از نماز نافله مگر در نافله های شب و ظهر و عصر که اگر به نیّت دو رکعت سوم خوانده و بعد متوجه شد که دو رکعت دوم بوده کافی است و این از باب عدول نیست. 6. عدول از نماز فرادی به جماعت بنابراحتیاط واجب. 7. عدول از نماز قبلی به بعدی در نمازهای قضا. 8. اگر انسان نمازی را که خوانده احتیاطاً دوباره بخواند و در بین نمازش یادش بیاید، نمازی را که باید پیش از آن بخواند، نخوانده است نمی تواند نیّت را به آن نماز برگرداند. @Porseman_channel