💢وارد شدن خلط به دهان در هنگام نماز💢 @Porseman_channel همه مراجع (به جز سیستانى): اگر بین نماز در دهان روزه‌دار اخلاط سر و سینه جمع شود باید آن را با دستمال و مانند آن بگیرد یا از دهان خارج کند و اگر نمى‌تواند، در دهان نگه دارد و نماز را تمام کند اگر این هم ممکن نباشد باید نماز را قطع کرده و اخلاط را از دهان خارج کند و بعد نماز را بخواند. آیت‌الله سیستانى: فرو بردن اخلاط سر و سینه، تا به فضاى دهان نرسیده اشکال ندارد، ولى اگر داخل فضاى دهان شود، احتیاط مستحب آن است که آن را فرو نبرند و اگر فرو برد روزه را باطل نمى‌کند[ @Porseman_channel پاسخ اختصاصی آیت الله مکارم :اگر به فضای دهان برسد خوردن آن خلاف احتیاط است ولی در موارد عسر و حرج مانعی ندارد البته بهتر است دستمالی به همراه خود داشته باشد و اخلاط را در آن بریزد. البته در مورد روزه دار، هر گاه در حین نماز اخلاط سر و سینه به دهان روزه دار وارد شود باید آن را خارج کند و اگر ممکن نبود نماز را بشکند(البته می تواند نیت نماز را به نماز مستحب تغییر داده و نماز را رها کند) و پس از خارج کردن اخلاط، نماز را اعاده نماید.

💢تعدد کفاره با تکرار حنث💢 آیا با شکستن عهد یه بار کفاره واجب است؟ @Porseman_channel اگر فردی با خدا عهدی کند و آنرا بشکند آیا کفاره فقط در بار اول واجب است یا هر بار که عهد را بشکند باید کفاره دهد آیت الله خامنه ای : اگر صیغه مخصوص عهد را ـ که در رساله‌هاى عملیه مذکور است ـ نخوانده وظیفه‌اى ندارد و در صورت خواندن صیغه مخصوص عهد؛ با فرض این که عهد کرده در صورت ارتکاب هر گناه یک کفاره بدهد در این صورت عهد منحل به عهد‌هاى عدیده است و با مخالفت اول با عهد منحل نمى‌شود بلکه به قوت خود براى دفعات بعدى باقى است. آیت الله مکارم شیرازی : اگر کسى از روى اختیار به عهد خود عمل نکند گناه کرده و باید کفّاره بدهد و کفّاره عهد عبارت است از اطعام شصت فقیر، یا دو ماه پى در پى روزه گرفتن (یعنی سی و یک روز آن را پشت سر هم بجا آورد)، یا یک بنده آزاد کردن؛ و در زمان ما که بنده آزاد کردن موضوع ندارد در میان دو چیز دیگر مخیّر است و اگر عهد کند تا وقت معیّنى عملى را ترک نماید بعد از گذشتن آن وقت مى تواند آن کار را به جا آورد و اگر پیش از گذشتن وقت از روى فراموشى یا اجبار انجام دهد چیزى بر او نیست، ولى لازم است تا آخر وقت عهد، آن عمل را به جا نیاورد و اگر بدون عذر آن را به جا آورد باید مطابق آنچه در مسأله پیش گفته شد کفّاره بدهد. آیت الله وحید خراسانی : اگر یک عهد باشد یک بار کفاره دارد آیت الله سیستانی : اگر یک التزام باشد یک کفاره واجب است @Porseman_channel

💢تکرار کفاره در صورت تکرار عملی که نذر ترک آن شده💢 @Porseman_channel پرسش :چنانچه نذر کند عملی را مستمرا ترک کند ولی مرتکب آن شود و تکرار کند آیا کفاره را هم باید تکرار کند؟ پاسخ : @Porseman_channel مکارم: كسى كه نذر كرده عملى را مستمرّاً ترك كند و زمانى براى آن معيّن ننموده، چنانچه از روى اختيار آن را به جا آورد براى دفعه اوّل بايد كفّاره بدهد و اگر نذر او چنان بوده كه هر دفعه از آن عمل، مستقلًّا تحت نذر قرار داشته احتياط واجب آن است كه براى هر دفعه، كفّاره‏اى بدهد، امّا اگر چنين قصدى نداشته، يا شك كند قصدش چگونه بوده يك كفّاره بيشتر واجب نيست. فراموشی تعداد کفاره به دلیل تکرار تخلف از نذر پرسش :اگر در قبال ارتكاب گناهی نذر روزه داشته باشد و چندین بار مرتكب آن گناه شود اما تعداد آن را نداند باید چند بار روزه بگیرد ؟ پاسخ مکارم :به مقداری که یقین دارد کفاره دهد رهبری: شخصی نذر کرده هر پنجشنبه روزه بگیرد. در صورتی­ که یک پنجشنبه را روزه نگیرد: الف) اگر هنگام نذر، منظورش تمام پنجشنبه‌­ها به عنوان مجموعه واحد بوده، به این معنا که اگر حتی یک پنجشنبه هم روزه نگیرد، مطلوب تأمین نشده است در این صورت به خاطر یک بار تخلف، نذر منحل شده و کفاره بر او واجب می­‌شود و هفته­‌های بعد، دیگر روزه واجب نیست. ب) هر پنجشنبه جداگانه مد نظر است در این صورت در ازای هر پنجشنبه­‌ای که عمداً روزه نگیرد، یک کفاره واجب است. امام خمینی ره: شخصی که اظهار می دارد، در ابتدای‏‎ ‎‏تکلیف با خدا تعهد کرده اصلاً گناه انجام ندهد؛ اما بعداً علم به هم رسانده که از وی‏‎ ‎‏گناه صادر شده؛ با توجه به این که تعهد مزبور را هم به صیغۀ عهد و هم به صیغۀ نذر و‏‎ ‎‏هم به صورت قسم انجام داده است، وظیفۀ وی را در مورد کفارۀ او بیان فرمایند.‏ ‏‏2. آیا در صورت تکرار گناه، چه وظیفه ای خواهد داشت؟‏ پاسخ: ‏‏بسمه تعالی، اگر عمداً مخالفت نذر یا عهد یا قسم نموده، کفاره دارد؛ ولی‏‎ ‎‏تکرار نمی شود.‏ سیستانی: سؤال: کسى که نذر کرده نماز مستحبى را هفته اى یکبار بخواند در صورت ترک کفاره آن چه مقدار میباشد آیا در صورت تکرار کفاره هم تکرار مى شود؟ پاسخ: کفاره مخالفت نذر، اطعام 10 فقیر است و کفایت مى کند به ده فقیر هر نفر 750 گرم گندم بدهید. و در صورت تکرار بیش از یک کفاره لازم نیست. @Porseman_channel

💢منافات دعا با مقام رضا💢 @Porseman_channel هرگاه ما دعا می کنیم، در واقع برای آینده مطلبی را می خواهیم که واقع شود؛ و ما خواست خدا را در آینده اطلاع نداریم، یعنی نمی دانیم خداوند در آینده چه چیزی برای ما خواسته، تا نسبت به آن راضی باشیم. بنابراین شخص دعا کننده چند حال دارد: یا اینکه انگیزه اش برای دعا این است که چون خود دعا کردن عبادت است، دعا می کند؛ در این صورت، دعا کردن هیچ منافاتی با مقام رضا ندارد، چون به امر خدا دعا می خواهد. در این صورت، چون خواست خدا را در آینده نمی داند، دو فرض پیش می آید: یا اینکه حاجتش را می خواهد، به شرطی که مورد رضا و صلاح خدا باشد؛ یعنی می گوید: خدای! هر چه تو صلاح می دانی و رضای تو در آن است، برای من مقدر فرما! و این دعا حقیقی و باارزش است و هیچ منافاتی هم با مقام رضا ندارد. و یا اینکه حاجتش را می خواهد، هر چند مخالف رضا و صلاح خدا باشد؛ در این صورت دعا، دعا با مقام رضا منافات دارد. @Porseman_channel

💢دستور خواندن صیغه عقد دائم💢 @Porseman_channel براى خواندن صیغه عقد دائم کافى است که زن بگوید: «زَوَّجْتُکَ نَفْسِى عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُوم» (یعنى خود را به همسرى تو درآوردم به مهرى که معین شده) و مرد هم بعد از آن بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْویجَ» (یعنى قبول کردم این ازدواج را) و اگر دیگرى را براى این کار وکیل کنند کافى است که وکیل زن بگوید: «زَوَّجْتُ مُوَکلَتى مُوَکلَکَ عَلَى الصَّداقِ الْمَعْلُومِ» (موکله خودم را به همسرى موّکل تو با مهر معلوم درآوردم) وکیل مرد نیز بگوید: «قَبِلْتُ لِمُوَکلى هَکذا» (من نیز همین گونه از طرف موکل خودم قبول کردم). 🔴اگر زن و مرد «یک نفر را وکیل نمایند» که از طرف آنها صیغۀ عقد ازدواج را بخواند، چنانچه مثلاً اسم مرد «محمّد» و اسم زن «فاطمه» باشد، باید با رعایت شرایطی که در مسائل قبل بیان شد، پس از تعیین مهریّه: وکیل بگوید: «زَوَّجْتُ مُوَکِّلَتی فاطِمَةَ مُوَکِّلی مُحَمّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ سپس بدون فاصلۀ قابل توجّه بگوید: «قَبِلْتُ التَّزْویجَ لِمُوَکِّلی مُحَمّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ». یا اینکه بگوید: «أَنْکَحْتُ مُوَکِّلَتی فاطِمَةَ مُوَکِّلی مُحَمَّداً عَلَی المَهْرِ المَعْلُومِ»؛ سپس بگوید: ‌«قَبِلْتُ النِّکاحَ لِمُوَکِّلی مُحَمَّدٍ عَلَی المَهْرِ الْمَعْلُومِ». شایان ذکر است، بنابر احتیاط لازم وکیل در این مورد به خواندن صیغۀ ایجاب اکتفا نکند و صیغۀ قبول را هم - که در متن فوق ذکر شد - بخواند. @Porseman_channel

💢 پنج نكته ضرورري در مورد استخاره💢 @Porseman_channel 1 - استخاره هيچگاه جاي انديشه و مشورت را نميگيرد. بلكه استخاره پس از انديشه و مشورت است. يعني ما هر كاري را كه ميخواهيم انجام بدهيم، ابتداء بايد پيرامون آن انديشه كنيم و سود و زيان آن را بسنجيم و در مرحله دوم با كساني كه در آن موضوع صاحبنظر هستند، مشورت كنيم و آنگاه يكي از دعاهايي كه در استخاره وارد شده است، تلاوت كنيم و اگر تحير ما برطرف نشد، با قرآن استخاره كنيم. 2 - عليرغم اينكه در امروزه روز، استخاره با قرآن رواج بيشتري دارد، چنانكه بيان شد، بهترين راه و روش استخاره، قرائت دعاهاي استخاره است. اما در استخاره با قرآن نيز بايد دقت كرد كه هركس حق ندارد فهم خود را بر قرآن تحميل كند و بر اساس برداشت خود از قرآن و آيات آن عمل نمايد. بهتر است در استخاره با قرآن، از علماء آشنا با قرآن كمك گرفت تا خداي ناكرده دچار اشتباهكاريها در فهم قرآن و تحميل آن اشتباهات به قرآن نشويم. زيرا الهامگيري از آيات قرآن كار آساني نيست و نيازمند به كساني است آگاهيها و آشناييهاي تخصصي نسبت به قرآن دارند و تسلط به معني و تفسير قرآن ضروري است و نميتوان به خوب و بدي كه در بالاي برخي قرآنها نوشته شده است، اعتماد كرد. متأسفانه در سالهاي اخير برخي افراد سودجو يا ناآگاه كتابهايي به نام استخاره منتشر كردهاند كه نظر و برداشت خود را بر آيات تحميل كردهاند كه اصلاً درست نيست. 3 - در مقابل اينكه خواندن دعاي استخاره براي هر كاري توصيه شده است، زيرا خير ما به دستان خداوند متعال است و ما در هر كاري بايد از خداوند خير خود را بخواهيم. استخاره با قرآن نبايد به صورت عادت و روش دائمي دربيايد و جايگزين انديشه و مشورت و تحقيق شود. 4 - چنانكه در انجام واجبات و ترك محرمات، استخاره نبايد كرد، در كارهايي كه عقل آنها را تأييد ميكند و همه شواهد و قرائن به خوبي آن گواهي ميدهند، نيز نبايد استخاره با قرآن كرد. بله خواندن دعاهاي استخاره در اين موارد نيز مناسب است و توصيه شده است. زيرا در دعا، ما خود و كار خود را به خداوند متعال ميسپاريم و خير خود را از خداوند متعال درخواست ميكنيم. 5 - بايد توجه داشت كه استخاره به معناي طلب خير از خداوند متعال است، اما تفأل به معناي فهم عاقبت كارهاست. به اين دليل در روايتي از تفأل زدن به قرآن نهي شده است: عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ «عليه السلام» قَالَ: لَا تَتَفَأَّلْ بِالْقُرْآنِ امام صادق «عليه السلام» ميفرمايند: به قرآن تفأل نزنيد. وسائلالشيعة ج : 6 ص :233 دليل اين امر در اين نكته نهفته است كه فهم عاقبت امور و استنباط آن تنها بر اهلش ميسر است و هر كسي نميتواند از قرآن به چنين استنباطي برسد. زيرا اگرچه استنباط عاقبت از آيات قرآن براي كسي كه اهلش باشد امكان دارد، اما همه كس را بدان راه نيست. پس اكثريت مردم در همان حد استخاره با قرآن بايد توقف كنند و اهل معرفت ميتوانند به عواقب امور نيز پيببرند. بنابراين ما حق نداريم در استخاره با قرآن به دنبال فهم عاقبت امور و كارها باشيم و تنها بايد خير خود را از خداوند متعال درخواست كنيم. در استخاره از قرآن باید از بزرگان و عالمان دینی آشنا با قرآن کمک گرفت و آنچه از مستحبات و آداب استخاره وجوددارد، وظیفه همان عالمی است که استخاره می کند و کسی که برایش استخاره می شود، تنها باید نیت داشته باشد که اگر مثلا خوب آمد فلان کار را انجام خواهم داد. اما تکرار استخاره: استخاره به هنگام حیرت و تساوی احتمالات و رجحان نداشتن یک احتمال، به قصد رجاء انجام می شود آن هم پس از فکر و مشورت، اما تکرار آن به سبب حیرت، صحیح نیست مگر در صورت تغییر موضوع و دادن صدقه به مقدار از مال. @Porseman_channel

پرسمان #مشاوره 💢راهكارهاى درمان خشم وعصبانيت💢 @Porseman_channel 1. هنگامى كه عصبانى مىشويد، در خودتان يك تغيير حالت فيزيكى ايجاد كنيد؛ مثلًا مقدارى قدم بزنيد و سعى كنيد در آن لحظات تصميم نگيريد و اگر آب در دسترس شماست، مقدارى آب خنك ميل كنيد و دست و صورت خود را با آن شست و شو دهيد. 2. هنگام عصبانيت يا بىحوصلگى و كسالت، دوش آب ولرم بگيريد. 3. چند لحظه دراز بكشيد و چشمان خود را ببنديد و همه ماهيچههاى خود را شل كنيد تا آرامش عضلانى پيدا كنيد. 4. به خودتان تلقين كنيد كه اتفاق خاصى نيفتاده است. 5. هميشه فضاى ذهنى و روانى خود را براى شنيدن و دريافت رفتارهاى نابجا و خلاف انتظار آماده سازيد؛ به اين معنا كه هميشه انتظار داشته باشيد ديگران با شما، به بدترين شكل برخورد كنند. اگر كسى مدتى چنين كند، به تدريج صفت حلم در او به وجود مىآيد و علاوه بر اين، حسن خلق نيز براى او حاصل مىشود و خود را براى تحمل آن آماده مىكند. 6. از شخصيت قائل شدن بيش از اندازه براى خود، بپرهيزيد و به سراغ رفتارهاى متواضعانه (همانند تقدم در سلام، همنشينى مناسب با افراد پايينتر، ابراز ارادت به كوچكترها، مصافحه و احوالپرسى، تفريح و صحبت با ديگران) برويد. 7. ذكر «لا حَول و لا قوّة الّا باللّه» را زياد بر زبان جارى سازيد و سوره «والعصر» را زياد بخوانيد. تكرار اذكار «استَغفَرِاللّهَ رَبّى و اتوبُ اليه» و «اعوذ بالله من الشَّيطانِ الرَّجيم» نيز مفيد است. امام صادق عليه السلام فرمود: خداوند به برخى از انبيا وحى كرد: اى فرزند آدم! در وقتى كه غضبناك گرديدى، مرا ياد كن تا من هم تو را در وقت غضبم ياد كنم و تو را هلاك نسازم. بنابراين، ياد خدا علاوه بر اين كه آتش خشم را خاموش مىكند، موجب آرامش انسان مىشود. 8. وقتى كه با امور عصبانيت آفرين مواجه هستيد، براى مدتى (حدود 10 تا 15 دقيقه) راههاى دريافت حسى خود را سد سازيد. مثلًا جلوى گوش خود را بگيريد و چشمان خود را ببنديد و سر خود را پايين بيندازيد تا دريافتهاى عصبانيت تحت كنترل شما درآيند و موجب تحريك بيشتر شما نشوند. 9. براى رفتارهاى خلاف انتظار ديگران، توجيه مناسبى داشته باشيد و آنها را مقصر تلقى نكنيد؛ مثلًا بگوييد: خودم از اين فرد بدتر رفتار مىكنم، اشتباه من باعث رفتار نامناسب او شده است. 10. با افراد حليم و صبور معاشرت كنيد و از دوستى با افراد تندخو بپرهيزيد. 11. روايات و آثارى كه در مذمت غضب رسيده، مطالعه كنيد و احاديثى كه در مدح و ثواب حلم و خودنگهدارى وارد شده، مورد توجه قرار دهيد. @Porseman_channel

💢حکم گفتن وعجل فرجهم در تشهدنماز💢 @Porseman_channel رهبری: گفتن «و عجل فرجهم» بعد از صلوات هاي مستحبي مانند صلوات در قنوت يا رکوع و سجود اشکال ندارد، اما در صلواتي که در تشهد نماز گفته مي شود، احتياط واجب آن است که گفته نشود، زيرا اين صلوات از ذکر هاي واجب نماز است . نبايد چيزي به آن اضافه شود . ذکر هاي واجب نماز همان طوري که وارد شده است ، بايد خوانده شود. نمازهای قبلی چون نمي دانستيد ،نماز هاي که خوانده ايد، صحيح مي باشد . مکارم شیرازی: احتیاط آن است که این کار را نکنند و مطابق آنچه در رساله ها آمده است عمل نمایند. سیستانی: مانعی ندارد ولی مستحب است بعد از صلوات بگوید : وتقبّل شفاعته وارفع درجته . سبحانی: نماز را به همان نحو که در رساله هاى عملیه نوشته اند باید خواند و نباید چیزى بر آن افزود.والله العالم بهجت: اگر به عنوان ورود در نماز نباشد اشکال ندارد. @Porseman_channel

💢اسلام دین عرب یا کل جهان؟💢 @Porseman_channel اگر چه پیامبر اکرم (ص) برای هدایت همه مردم مبعوث شده است، ولی دعوت او از یک جمع و جامعه کوچک و محدود شروع و به تدریج به جوامع بزرگ تر گسترش می یابد، تا سراسر جهان را در بر بگیرد. و چون گسترش دعوت پیامبر از طریق اسباب و وسائل عادی بوده، بنابراین لازم بود تا شروع دعوت پیامبران به زبان قومی باشد که در بین آنها مبعوث شده اند؛ زیرا ابتدا این گروه باید با رسالت او آشنا شوند- با توجه به محدودیت عمر پیامبر (ص) -سپس این گروه پیشتاز، آن را به دیگر اقوام جهان حمل کنند. از این رو بین فرستاده شدن پیامبر (ص) برای همه مردم و تکلم حضرتش به زبان قوم و گروه اول هیچ تعارض و تنافی وجود ندارد. کلمه "لسان" در این آیه مانند آیه "بِلِسانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ"، به معناى لغت است و "بِلِسانِ قَوْمِهِ" یعنی به لغت و زبان آنان، و معنای آیه چنین است که: "ما هیچ رسولى را نفرستادیم، مگر این که به زبان قوم و مردم زمان خود صحبت می کرد تا بتواند احکام را براى آنان بیان کند. مقصود از ارسال رسل به زبان قوم خود، این است که رسولانى که فرستاده‏ایم هر یک از اهل همان زبانى بوده که مأمور به ارشاد اهل آن شده‏اند، حال چه این که خودش از اهل همان محل و از نژاد همان مردم باشد، و یا آن که مانند لوط از اهالى سرزمین دیگر باشد، ولى با زبان قومش با ایشان سخن بگوید. اما آیا پیامبر اسلام فقط پیامبر قوم عرب بود؟ از آیات متعدد قرآن صریحا استفاده مى‏شود که پیامبر اسلام (ص) براى عموم بشر فرستاده شده است. از جمله: یا محمّد (ص) "ما تو را نفرستادیم مگر براى عموم مردم". یا محمّد (ص) "بگو: اى مردم! یقینا من به سوى کلیه شما فرستاده شده‏ام. "وَ ما أَرْسَلْناکَ إِلَّا کَافَّةً لِلنَّاسِ". سبأ ، 28، "قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ جَمِیعاً". اعراف، 158. و آیات دیگرى که نقل آنها به طول مى‏انجامد. پس عمومیت و جهانی بودن دین اسلام امری مسلم است، اما این که هر پیامبری به زبان قوم خود سخن می گوید چون مبنا بر این است که ادراک هر موضوع و مطلبى موقوف به این است که گوینده و شنونده لغت و زبان یکدیگر را به طور کامل بدانند و در آنچه گوینده ‏بیان می کند کوچک ترین ابهامى براى شنونده باقى نماند، از این رو خداوند در این آیه مورد بحث می فرماید: "ما هیچ پیامبرى را نفرستادیم، مگر به لغت و زبان بومى و معمولى قوم و امت او. بهترین گواه زنده و گویا براى معنایى که گفته شد جمله ذیل است که می فرماید: "لِیُبَیِّنَ لَهُمْ"؛ تا آن پیامبر حقایق دینى و مذهبى را به نحو کاملى براى قوم خود بیان و روشن کند، و کوچک ترین ابهامى براى ایشان باقى نگذارد. و بتواند با اذن خداوند مردم را از تاریکی ها به سوی نور راهنمایی نماید و هدف از بعثت محقق شود. پیامبر نیز اگر چه برای همه مردم مبعوث شده است، ولی لازم است به زبان قوم خود تکلم کند؛ زیرا گسترش دین باید از طریق اسباب و وسایل عادی باشد و با توجه به این که عمر پیامبر محدود است این قوم مؤمن به او هستند که رسالت او را به سوی دیگر جهانیان و نسل های آینده حمل می کنند، از این رو ابتدا خواسته جزیرة العرب را با اسلام آشنا و بدان مؤمن کند، تا از آن جا گروه های تبلیغ به سوی سایر نقاط فرستاده شود. از این رو بین فرستاده شدنش برای همه مردم و فرستاده شدنش به زبان قومش هیچ تعارض و تنافی وجود ندارد. بنابراین، معناى آیه "وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلَّا بِلِسانِ قَوْمِهِ لِیُبَیِّنَ لَهُمْ"، این است که خداى تعالى، مسئله ارسال رسل و دعوت دینى را بر اساس‏ معجزه و یک امر غیر عادى بنا نگذاشته، و چیزى هم از قدرت و اختیارات خود را در این باره به انبیاى خود واگذار ننموده است، بلکه ایشان را فرستاد تا به زبان عادى با مردم گفت و گو ‏کنند و مقاصد خود (وحی) را به آنان به ‏فهمانند. حرف حق را هر کس بزند و نور را هر کس روشن کند لاجرم هر عاقلی دنبالش می افتد. کتاب‌های پزشکی به زبان انگلیسی هستند. ماشین و موبایل و لب تاپ و... را دیگران ساخته اند. مبانی روانشناسی و اقتصاد و... که در دانشگاه‌های ما تدریس شود از غرب هستند. و ترجمه کتب انگلیسی هستند. اگر چیزی خوب و مفید است.برای همه انسانها جهان است چیزی که حق است نمی‌توان برای او حد و مرزی تعیین کرد. و گفت این برای کشور سازنده است و جای دیگر نرود... همانطور که در مسائل اجتماعی سیاسی و علمی حد و مرز قائل نیستیم در دین و گستره فرامین آنهم نباید حد و مرز قائل نیستیم. همانطور که کلیسا فکر می‌کند حق است لذا همه جای دنیا تبلیغ می‌کند یا آتئیست یا هر اندیشه فلسفی و علوم انسانی... چطور وقتی نوبت اسلام آمد محدودشد؟!! @Porseman_channel

💢مراد از شأن در خمس💢 @Porseman_channel مراد از شأن، مقام و منزلت خانوادگى و اجتماعى انسان است که در شرع مقدس بدان توجه ویژه شده است. اگر وسیله خریداری شده، هنگام خرید، بالاتر از شأن شما باشد، خمس به آن تعلق می گیرد. باید روزی از سال را تعیین نموده و هر سال در آن تاریخ خمس خود را حساب و پرداخت کنید شأن‌ به معنی منزلت و مرتبت اجتماعی و فردی هر انسانی است و در فقه در ابوابی چون زکات و نکاح و غیره بحث شده است مراد از شأن، مقام و منزلت خانوادگى و اجتماعى انسان است که در شرع مقدس بدان توجه ویژه شده است. در ارباح مکاسب (سودهاى به دست آمده از راه کسب و تجارت) در افزون بر مئونه سال خمسی واجب مى ‌شود. در محاسبه و مقدار مئونه، ملاک شأن فرد و خانواده او است. بنابر این، چنانچه در حد شأن خود هزینه کند و چیزى اضافه بیاید، مقدار اضافى خمس دارد؛ اما اگر افزون بر شأن خود- در حدى که نسبت به او سفاهت و اسراف محسوب شود- هزینه کند، آن مقدار، مئونه به شمار نمى‌ رود و خمس آن واجب است @Porseman_channel

💢راه کسب مقام رضا💢 @Porseman_channel رضا یعنی خوشنودی بنده از حق تعالی و اراده او و مقدرات او (امام خمینی رحمة الله علیه) / جنود عقل و جهل / ص161) مقام رضا مقامی والا و بلند است که برای رسیدن به آن باید بسیار تلاش کرد و زحمت کشید. رضا یعنی انسان با زبان و در دل, از مقدرات الهی راضی بوده و هیچ گله و شکایتی نداشته باشد. کسی که راضی به رضای حق است, نسبت به تک تک احکامی که خداوند تعالی در قرآن عزیزش فرموده, از ته دل راضی است، لذا تلاش می کند تا در عمل نیز عامل به احکام الهی باشد. شخصی که به مقام رضا رسیده شعارش اینست که: به جهان خرم از آنم که جهان خرم از اوست عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست (سعدی شیرازی / ص 564) امام خمینی (رحمة الله علیه)می فرمایند: کسی که - نعوذ بالله – به یکی از احکام اسلامی در باطن قلب اعتراضی دارد, یا کدورتی از یکی از احکام اسلامی در دل دارد یا بخواهد که یکی از احکام غیر از این که هست باشد, یا بگوید که کاش این حکم کذایی این طور بود نه آن طور, این راضی به دین اسلام نیست و نتواند این دعوای کاذب را بکند (جنود عقل و جهل / ص167 ). ای عزیز, همانطور که می بینی رسیدن به مقام رضا, کار سهل و آسانی نیست؛ البته باید اهل مجاهده و کوشش بود و مرد میدان عمل شد. انسان به این مقام نمی رسد مگر اینکه نسبت به حق تعالی معرفت کسب کرده و باور کند که هر آنچه خدای حکیم امر و نهی کرده به مصلحت بنده است و جز خیر بنده اش را نمی خواهد. امام صادق (علیه السلام) می فرمایند: خداوند تعالی فرموده است: « بنده مومنم را به کاری نمی گیرم مگر آنکه آنرا برای او خیر قرار می دهم, پس او باید به قضای من راضی باشد و برای بلای من صبر کند و نعمتهای مرا شکر گوید.» (اصول کافی / ج2 /کتاب الایمان و الکفر / ص 50 ,51 / ح 6) لذا کسی که قصد کرده به مقام رضای الهی برسد در دل از مقدرات الهی راضی است و تمام تلاش خویش را بکار می گیرد تا اعمال و رفتار و گفتار خویش را نیز برای رضای خدا انجام دهد؛ یعنی نیت خویش را برای هر کاری, رضای پروردگار خویش قرار می دهد. در هر کاری ابتدا می اندیشد؛ آیا خالق یکتا راضی به انجام آن کار هست؟ سپس انجام می دهد. اگر احساس کند که معبودش راضی نمی باشد, آن کار را ترک می کند. 💢چگونگی کسب رضای الهی💢 حرف دل راضیان به رضای الهی این است که: یکی درد و یکی درمان پسندد - یکی وصل و یکی هجران پسندد من از درمان و درد و وصل وهجران - پسندم آنچه را جانان پسندد راه تحصیل و رسیدن به مقام رضا، این است که انسان بداند هر چه را خداى سبحان براى بنده اش مقدر کند براى او خیر است، اگر چه بنده از حکمت آن آگاه نباشد و بداند که غم و غصه هیچ تأثیرى در قضاى الهى نداشته و آن را تغییر نمى دهد. از این رو در روایات عامل رسیدن به رضا یقین به خدا معرفی شده است. امام علی ( درود خدا براو و خاندان پاکش) (ع) فرمود: « داناترین مردم به خدا، راضى ترین آن ها به قضاى او است. » و در روایت دیگرى می فرماید: «الرضا ثمره الیقین رضایت از خدا نتیجه یقین به خداست. »در جای دیگر آن حضرت می فرماید: «ریشه رضا اعتماد به خداست.» نکته دیگر آن است که از روایات بر می آید که بین رضا وایمان رابطه مستقیمی است. هر اندازه ایمان انسان بیش تر باشد رضایت به قضای نیز افزون تر خواهد بود. امام علی ( درود خدا براو و خاندان پاکش) (ع) می فرماید: «نعم قرین الایمان الرضا رضایت دوست خوبی برای ایمان است. »بر این اساس اولیای الهی به این مرتبه از ایمان رسیده بودند.امام صادق (ع) می فرماید : « هرگز رسول خدا (ص) در مورد چیزی که اتفاق افتاده بود نمی گفت ای کاش غیر از این اتفاق افتاده بود .» راه دیگر رسیدن به مقام رضا توجه به نتایج رضایت و سرانجام نارضایتی است . مهم ترین ثمره رضایت آرامش جسمی و روانی است. امام علی (ع) فرمود: « راضی باش تا راحت باشی. »در جای دیگر می فرماید: «رضایت حزن و اندوه را نفی می کند.» در ادامه لازم است که نکته ی مهمی را در سیر و سلوک باز گو نماییم؛ در این مسیر الهی ،برخی را با جذبه می برند. اینان رنج مسیر را متحمل نمی شوند زیرا با جذبه ای از سوی حضرت حق به مقامات بالا نائل شده اند. اما دیگران باید این مسیر را آرام آرام و پله پله بپیمایند. آن چه در اکثر انسان ها که هوای سیر و سلوک دارند دیده می شود این است که در طی این مسیر عجله به خرج می دهند و می خواهند یک شبه ره صد ساله را بروند. باید دانست که طول این مسیر به اندازه تمام عمر انسان است و باید در همه عمر طی مسیر کرد. سؤالی از شما دارم. آیا می شود از پله اول نردبان یک باره به پله دهم پرید؟ مسیر سلوک نیز مرحله به مرحله است و باید قدم به قدم جلو رفت. آفت این مسیر، عجله است و آدمی را از اصل کار باز می دارد.

شروع این راه با چشم پوشی از چیزهایی است که خداوند ناپسند می دارد و هم چنین انجام چیزهایی که خداوند متعال دوست می دارد .(به عبارتی همان انجام واجبات و ترک محرمات.) همچنین گفتنی است کسب رضایت خداوند تعالی مراتبی دارد که رتبه های آن وابسته به عبودیت و درجات بندگی بندگان نسبت به خدای سبحان می باشد, هر درجه ای از عبودیت رضایت متناسب با آن درجه را به همراه دارد. بهترین معیار و ملاک, یک چیز به نظر می رسد: انجام وظایف شرعی. هر آن کس در این وادی کما و کیفا بیشتر موفق شد, در حقیقت خداوند از او بیشتر راضی است. مراد از وظایف شرعی اساسی ترین و مهم ترین آن است یعنی انجام واجبات و ترک محرمات. در همین باب است این حدیث شریف : امام سجاد (علیه السلام) می فرمایند: «هر کس به آنچه که خدا بر او واجب کرده عمل نماید, او از بهترین مردم می باشد. » (بحارالانوار, ج 71, ص 195, روایت 7 به نقل از سر الاسراء، علی سعادت پرور, ج 2, ص 65) و واضح است کسی که با فعل واجبات و ترک محرمات بهترین مردم شده باشد از منظر خدای سبحان و ائمه هدی (علیهم السلام) پسندیده ترین مردم است. بنابراین با انجام هر چه دقیق تر واجبات و ترک محرمات باید رضایت بیشتر را تحصیل کرد. مرتبه بعدی کسب رضایت الهی انجام مستحبات و ترک مکروهات است. سالک با رسیدن به این مقام به وادی عشق و محبت حق وارد می شود و از محبین بلکه محبوبین او خواهد بود. @Porseman_channel

💢چرا من زیبا نیستم؟💢 @Porseman_channel ✅موضوع زیبایی در انسان به علل و عوامل چون تغذیه، احساسات، افکار و هیجانات و رفتارهای مادر قبل، حین و بعد از بارداری و مسایل ژنتیکی مربوط است و خداوند هم اگر بخواهد خود در عواملی که خود آفریده و منطق زندگی را برآن استوار کرده به مستقیم دخالت کند دیگر هیچ علمی صورت نمی گرفت و کلا منطق جهان به هم میخورد و یک نوع هرج و مرج پیش می آمد. پس خداوند این دنیا را طوری طراحی کرده است که همه چیز بر اساس منطق پیش برود و دانشمندان علوم به تدریج در خلقت خدا تفکر کنند و راز و رمزها و علت ها و معلول های نهفته را از این جهان به تدریج کشف کنند پس خداوند بر خلاف منطق کاری را انجام نمی دهد. نکته دیگر اینکه سعی کنید عزت نفس، خودارزشمندی و قیمت گذاری خودتان را بر روی آنچه که در ایجاد آن اختیار دارید تمرکز کنید و آن چیز همان اخلاق، رفتار و تفکر سازنده و کارآمدتان است. خداوند هم در قرآن می فرماید «ان اکرمکم عنداللَّه اتقیکم: عزیزترین و کریم ترین افراد نزد خدا با تقوا ترین هستند»(حجرات/۱۳) 🔴پس ملاک ارزش گذاری انسان عمل و رفتار صالح و خوش اخلاق بودن است. از طرفی ملاک قیمت گذاری در غیر انسان ها زیبایی و شادابی و قبراق بودن ظاهری و فیزیکی است مثلا کسی که می خواهد حیوانی را بخرد به وزن و دندان و ظاهرش نگاه می کند و قیمت گذاری می کند کسی که به دلیل ظاهر، فردی را مسخره کند و یا کسی که تصویر ذهنی نامناسبی از خودش را در ذهن می پروراند و من واقعی اش از نظر ظاهری با من آرامانی اش مطابق نباشد به عبارت دیگر آنچه دوست دارد باشد و آنچه که الان هست با هم متفاوت باشد حتما انسان شناسی اش ضعیف است و باید چندین واحد انسان شناسی بخواند. @Porseman_channel