اتمام مهلت پاسخگویی به سوال مسابقه👆👆👆👆 از همه دوستانی که در مسابقه شرکت کردند؛ کمال تشکر را داریم....🌷 ان شاء الله مسابقه مناسبتی بعدی متعاقبا اعلام خواهد شد...🌸 گرو‌ه دوباره ؛ شبانه روز فعال شد... لطف بفرمایید فقط سوالات شرعی و شبهات دینی ارسال بفرمایید... جواب صحیحِ سوال و اسم کاربرانی که قرعه بنامشان افتاده؛ بخاطر رعایت نظم گروه؛ در کانال پرسمان ؛ بعد از مدتی اعلام خواهد شد....🌷 @Porseman_channel موفق باشید🌷

#پاسخ_مسابقه با سلام وتشکر از حضور دوستان همراه🌷 گزینه 5⃣؛ درست می باشد و بقیه گزینه ها صحیح نمی باشند. 👇👇👇👇 یکنفر از دوستان پاسخ صحیح را ارسال کرده اند هدیه تقدیم شان می‌شود. Shanani 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 موفق باشید🌷

💢غدیر خم به چه معناست؟💢 @Porseman_channel غدیر به معنای آبگیری است که آب باران و سیل در آن جمع شودو بماند. «الغَدِيرُ: القطعة من الماء»؛ 📚الصحاح جوهری ج 2، ص 766، «الغَدير: مُستنقَع ماء المطر»؛ 📒معجم مقائیس اللغة ج 4، ص 413 غدیر خم ؛ اسم موضعی و مکانی در منطقه جحفه بین مکه و مدینه است. ابن اثیر گوید: غدیر خم موضعی میان مکه و مدینه است که چشمه ای در آن میریزد و میان آن دو مسجد رسول اﷲ (ص ) قرار دارد. یا اینکه خم ، نام بیشه ای در آنجا است ، غدیر آب مسمومی دارد و مولودی در آنجا تولد نمی یابد مگر اینکه وقتی به حد احتلام رسید آنجا را ترک می گوید و شاید آن به جهت بدی آب و هوا باشد. (📖تاج العروس ذیل خم ). 📙 ابن قتیبة نیز در عیون الاخبار (ج 1 ص 219) به نقل از اصمعی داستان ترک گفتن مردم غدیر خم را ذکر کرده است 📚لغتنامه دهخدا واژه غدیر غدیر در لغت به معنای برکه و آبگیر است و به گودالی که در آن سیل یا آب باران جمع می‌شود، غدیر می‌گویند. خُم نام بیابان و صحرایی است که در نزدیکی جُحفه در منطقه ای به نام رابغ قرار دارد که آب غدیر در این صحرا جمع می‌شد. نام گذاری این حادثه مهم به غدیر خم، به دلیل واقع شدن آن در این محل است. اکنون در محل غدیر خم، مسجدی بنا شده که به مسجد غدیر معروف است. @Porseman_channel 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌷🌷🌷

💢عیدسادات💢 @Porseman_channel چرا عید غدیر را عید سادات می گویند؟ سادات، جزو خانواده پیامبر و از نسل پاک او به شمار می روند. همان گونه که اهل بیت پیامبر جایگاه والایی نزد پروردگار دارند، مقام و شأن فرزندان آنان نیز در نگاه مردم با احترام و تکریم همراه است. بزرگداشت و احترام سادات از سوی مردم در همه زمان ها صورت می گیرد، ولی این امر در روز غدیر که زمان به ولایت و امامت رسیدن حضرت علی علیه السلام است، به فرهنگ خاصی در میان مردم تبدیل شده است. آنان با رفتن به خانه سادات و تبریک گفتن چنین روزی، احترام و اکرام خود را به ایشان آشکار می سازند. رسول خدا صلی الله علیه و آله در روایت های گوناگون، مردم را به گرامی داشت مقام سادات سفارش می کرد و ایشان می فرمود: «دوست داشتن اهل بیت من و فرزندانم، کمال دین است» البته در منابع دینی؛از پیامبر اکرم (ص) و یا ائمه معصومین(ع) و علمای دین چیزی یافت نگردیده که گفته باشد عید غدیر خم، صرفا عید سادات است. اما در همه آن منابع نظیر اقبال الاعمال، ابن طاووس، البلدالامین، کفعمی، مصباح کفعمی، زادالمعاد علامه مجلسی و مانند آن این تعبیرات درباره روز غدیر خم، آمده: (عید اهل بیت محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ ) (عیدالله الاکبر)، (عیدالاکبر)، (عید آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ ) اما تعبیر عید السادات در جایی دیده نشده است. گرچه این روز بزرگ اختصاص به سادات ندارد. اما به نظر می‌رسد اینکه شیعیان ایرانی در عید غدیر از سادات محترم تجلیل می‌کند و به منازل آنان سر می‌زنند و از آنها عیدی می‌گیرند و احیاناً به فقرای سادات تحت عنوان عیدی کمک‌هایی می‌کنند، سنت حسنه و به طور یقین مثبت است و نکته‌ای منفی هرگز در آن وجود ندارد. چون در برخی روایات احترام و دل جویی و کمک و صله دادن به سادات به خصوص سادات فقیر و نیازمند سفارش شده است. @Porseman_channel

💢عقد اخوت بین زنان 💢 @Porseman_channel اخوت در لغت عرب معادل مفهوم برادری نیست، بلکه معنایی گسترده تر دارد، که خواهری را نیز شامل می شود اهل لغت می گویند ((اخ یعنی کسی که در یک صلب یا یک رحم با تو مشترک است)) بنابراین اخوت، خواهر را نیز شامل می شود به همین دلیل معادل عربی خواهر، یعنی اخت، مؤنث اخ به حساب می آید از این رو تمام دستوراتی که درباره اخوت مؤمنان وارد شده به طور یکسان شامل زنان ومردان می شود حضرت رسول مکرم اسلام (ص) نیز به هنگام ایجاد اخوت بین مؤمنان در مدینه، دخترش فاطمه زهرا را با همسرش ام سلمه خواهر کرد. بنابراین عقد اخوت در روز غدیر اختصاصی به مردان نداشته زنان نیز می توانند با هم عقدخواهری بخوانند. @Porseman_channel

💢معنای لهو و طرب💢 @Porseman_channel طرب و لهو» از واژه هاى اساسى و کلیدى است که در باب غنا و موسیقى به کار مى رود. «طرب» به حالت سبکْ‌عقلى گفته مى شود که در اثر شنیدن آواز یا آهنگ در روان و نفس آدمى پدید مى آید و او را از حد اعتدال خارج مى کند. این امر تنها به حالت شادى اختصاص ندارد؛ بلکه ممکن است از آهنگ هاى غم و حزن آور نیز به دست آید. پس اختصاص دادن کلمه غنا به حالت شادى، توهمى بیش نیست؛ زیرا ممکن است از راه غنا حالت اندوه و حزن براى آدمى حاصل شود و از این راه اختیار و عنان آدمى از کف عقل او گرفته شود!! گفتنى است که چه در باب شادى و چه در باب غم، غلبه هواى نفس و تهییج افکار باطل و تحریک شهوات نیز ملاک حصول غنا است. غنا همیشه فرحناک نیست؛ زیرا گاهى آدم هواپرست از راه غنا و توجه به فقدان معشوق و یا محرومیت از عشق جنسى، دچار هیجانات گشته به اندوه و غم مبتلا مى گردد. مقصود فقیهان از واژه «لهو»، سازگارى و همنوایى آواز و آهنگ نواخته‌شده با مجالس فساد و خوش گذرانى است؛ یعنى ممکن است نغمه اى طرب انگیز نباشد؛ ولى از نغمه هایى باشد که فقط در جلسات فاسقان و هواپرستان رایج باشد. این آهنگ را لهوى گویند و اگر از هر دو مشخصه (طرب و لهو) برخوردار باشد، «مطربِ لهوى» گفته مى شود. تمامى مراجع‌تقلید «لهوى‌بودن» را جزء و قید اصلى موسیقى حرام مى دانند؛ ولى در قید «طرب انگیزى» اختلاف نظر وجود دارد. عده اى بر این باورند که این مشخصه به هیچ گونه در موسیقى حرام تأثیر ندارد و مقوم ماهیت غنا نیست؛ ولى برخى اظهار مى دارند که موسیقى حرام باید از دو مشخصه «لهوى» و «طرب انگیزى» برخوردار باشد تا مشمول حرمت قرار گیرد (آیات عظام: سیستانى، تبریزى، وحید و مکارم، قید «مطرب» را لازم و شرط نمى دانند) افزون برآن گاهى در کلام و عبارات برخى از فقیهان واژه «مطرب» به کار رفته، ولى مقصودشان لهوى بودن است. @Porseman_channel

💢معنای فالهمها فجورها و تقواها💢 @Porseman_channel فجور" و" تقوى" را به او الهام كرد" (فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها). آرى هنگامى كه خلقتش تكميل شد، و" هستى" او تحقق يافت، خداوند" بايدها و نبايدها" را به او تعليم داد، و به اين ترتيب وجودى شد از نظر آفرينش مجموعه‏اى از" گل بد بو" و" روح الهى" و از نظر تعليمات" آگاه بر فجور و تقوى" و در نتيجه وجودى است كه مى‏تواند در قوس صعودى برتر از فرشتگان گردد، و از ملك پران شود، و آنچه اندر وهم نايد آن شود، و در قوس نزولى از حيوانات درنده نيز منحطتر گردد و به مرحله" بَلْ هُمْ أَضَلُّ" برسد و اين منوط به آن است كه با اراده و انتخابگرى خويش كدام مسير را برگزيند. " الهمها" از ماده" الهام" در اصل به معنى بلعيدن يا نوشيدن چيزى است، و سپس به معنى القاء مطلبى از سوى پروردگار در روح و جان آدمى آمده است، گويى روح انسان آن مطلب را با تمام وجودش مى‏نوشد و مى‏بلعد، و گاه به معنى وحى نيز آمده، ولى بعضى از مفسرين معتقدند كه تفاوت" الهام" با" وحى" در اين است كه شخصى كه به او الهام مى‏شود نمى‏فهمد مطلب را از كجا به دست آورده، در حالى كه هنگام وحى مى‏داند از كجا و به چه وسيله به او رسيده است. " فجور" از ماده" فجر" چنان كه قبلا هم اشاره كرده‏ايم به معنى شكافتن وسيع است، و از آنجا كه سپيده صبح پرده شب را مى‏شكافد به آن" فجر" گفته شده. و نيز از آنجا كه ارتكاب گناهان پرده ديانت را مى‏شكافد به آن" فجور" اطلاق شده. البته منظور از" فجور" در آيه مورد بحث همان اسباب و عوامل و طرق آن است. و منظور از" تقوى" كه از ماده" وقايه" به معنى نگهدارى است، اين است كه انسان خود را از زشتيها و بديها و آلودگيها و گناهان نگهدارد و بركنار كند. لازم به يادآورى است كه معنى اين آيه (فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْواها) اين نيست كه خداوند عوامل فجور و تقوى را در درون جان آدمى ايجاد كرد، عواملى كه او را به فجور و آلودگى و دريدن پرده‏هاى حيا دعوت مى‏كند، و عواملى كه او را به خيرات و نيكيها مى‏كشاند، آن چنان كه بعضى پنداشته، و آيه را دليلى بر وجود تضاد در درون وجود انسان دانسته‏اند. بلكه مى‏گويد اين دو حقيقت را به او الهام و تعليم كرد، يا به تعبير ساده- تر راه و چاه را به او نشان داد، همانگونه كه در آيه 10 سوره بلد آمده است‏وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ:" ما انسان را به خير و شر هدايت كرديم". و به تعبير ديگر: خداوند آن چنان قدرت تشخيص و عقل و و جدان بيدار، به او داده كه" فجور" و" تقوى" را از طريق" عقل" و" فطرت" در مى‏يابد. و لذا بعضى از مفسران گفته‏اند اين آيه در حقيقت اشاره به مساله" حسن و قبح عقلى" است كه خداوند توانايى درك آن را به انسانها داده است. قابل توجه اينكه خداوند نعمتهاى فراوانى در اختيار بشر گذارده، ولى از ميان تمام اين نعمتها در اينجا روى مساله الهام" فجور" و" تقوى" و درك حسن و قبح تكيه كرده، چرا كه اين مساله سرنوشت‏سازترين مسائل زندگى بشر است. 📚تفسير نمونه، ج‏27، ص: 46 @Porseman_channel

💢رعایت ترتیب در غسل💢 @Porseman_channel یکی از مسائل مهم مورد ابتلا در مباحث طهارت، غسل می باشد. صحت یا عدم صحت انجام دادن غسل در صحت و بطلان نمازها و برخی از عبادات مهم دیگر تاثیر گذار است. از این رو مسئله ی چگونگی آن نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مورد نحوه ی انجام غسل، از حیث ترتیب بین اعضاء در شستن بدن، چند نظریه مطرح می باشد که در متن ذیل بدان اشاره می شود: قول اول: بعد از شستن سر و گردن مکلف باید اول سمت راست بدن و سپس سمت چپ را بشوید. حضرات آیات امام خمینی، فاضل لنکرانی، بهجت، سبحانی، صافی گلپایگانی قول دوم: بعد از شستن سر و گردن، مکلف بنابر احتیاط واجب باید اول سمت راست و سپس سمت چپ بدن را بشوید. حضرات آیات خامنه ای، وحید خراسانی قول سوم: بعد از شستن سر و گردن، آنچه مهم است شستن تمام بدن توسط مکلف است و ترتیب میان سمت راست و چپ لازم نیست. البته بهتر است که اول سمت راست و سپس سمت چپ را بشوید. حضرات آیات خویی، تبریزی، شبیری زنجانی، سیستانی، مکارم شیرازی @Porseman_channel

💢عمال روز مباهله💢 @Porseman_channel *✍️بیست و چهارم ماه ذی الحجه-روز مباهله و روز بسیار مبارکى است و در آن چند عمل وارد است که مستحب است انجام دهیم* 1️⃣👈 *روزه گرفتن* 2️⃣👈 *انجام غسل* به نیت غسل روز ۲۴ذی الحجه 3️⃣👈 *خواندن دعای مباهله* *✅این دعا در مفاتیح الجنان در اعمال روز بیست وچهارم ماه ذی الحجه آمده است* 4️⃣👈 *خواندن نماز{یک نماز ویژه با ثواب زیاد برای فردا وارد شده} که در ادامه خواهد آمد ان شاء الله* 5️⃣👈 *خواندن زیارت جامعه* ✅ *در این روز دادن صدقه به تهیدستان به خاطر پیروی از مولای همه مردان و زنان با ایمان،(آقاامیر المومنین) شایسته است* 📚منبع:مفاتیح الجنان @Porseman_channel ‌‌-------------------

مُباهَلَة چیست؟ @Porseman_channel ✅مباهله از باب مفاعله است از بهل به معنى لعن، يكدگر را لعنت و نفرين كردن و آن چنين است كه چون اختلافى ميان دو نفر يا دو گروه روى دهد گرد هم آيند و گويند: «لعنة الله على الظالم منا»: لعنت خدا بر ستمكار از ميان ما دو نفر يا دو فرقه. و بعداً در دعائى كه بسيار در آن الحاح و ابرام شود نيز استعمال شده گرچه لعنى در آن نباشد. (مجمع البحرين) روز بيست و چهارم ذيحجه سال دهم هجرت مباهله پيغمبر اسلام با نصاراى نجران اتفاق افتاد و داستان از اين قرار بود كه: هيئتى از نصاراى نجران به رياست ايهم يا اهتم و عاقب و سيد بر حضرت رسول (ص) وارد شدند، در آن حال وقت عبادت روزانه آنها فرا رسيد و آنان به نواختن ناقوس پرداختند و سپس مراسم عبادت خويش را برگزار نمودند، اصحاب عرض كردند: يا رسول الله در مسجد شما و اين مراسم؟! فرمود: بگذاريدشان در كار خود آزاد باشند. پس از انجام مراسم رو به حضرت كردند و گفتند: مردم را به چه چيز دعوت مى كنى؟ فرمود: به اعتقاد به يكتائىخدا و نبوت من و اينكه عيسى (ع) بنده اى بوده آفريده خدا، مى خورده و مى نوشيده و ادرار و مدفوع از او دفع مى شده. گفتند: پس پدرش كه بود؟ در اين حال اين آيه نازل شد (انّ مثل عيسى عندالله كمثل آدم) پيغمبر آيه را بر آنها تلاوت نمود و سرانجام چون آنها تسليم منطق حق نگشتند آن حضرت به امر خدا پيشنهاد مباهله با آنها نمود كه هر كدام به حق بوديم از خدا بخواهيم ديگرى را مورد لعن و خشم خود سازد. آنها رضا دادند و وقتى معين كردند كه به اتفاق به پيشگاه خداوند مباهله كنند، در وقت مقرر پيغمبر (ص) على و فاطمه و حسنين را به كنار خويش نشاند و خود به دو زانو نشست كه به لعن بپردازد علماى نصارى چون از اجتماع اين افراد خبردار شدند فوراً به حضرت پيام دادند كه ما از مباهله منصرف گشتيم، و به قوم خود گفتند اگر وى به دروغ دعوى نبوت كردى اهلبيت خاص خود را نه بلكه ياران خويش را جهت مباهله گرد آوردى. و سرانجام به جزيه رضا دادند و بازگشتند. (بحار: 21/340) روزى مأمون به حضرت رضا (ع) گفت: بزرگترين فضيلتى كه قرآن در باره على (ع) گفته بفرمائيد چه بوده؟ فرمود: آن آيه مباهله است كه خداوند على (ع) را نفس پيغمبر (ص) خوانده زيرا مسلم است كه «ابناء» (فرزندان) كه با پيغمبر (ص) بودند حسن و حسين (ع) بوده و «نساء» فاطمه (ع) است، و كسى ديگر كه «انفسنا» بر آن صدق كند جز خود پيغمبر و على نبوده. مأمون گفت: لفظ جمع در اين آيه به دو نفر (ابناء) و يك نفر (نساء) اطلاق شده است پس ممكن بود كه مراد از انفس يك نفر و آن شخص پيغمبر (ص) باشد. حضرت فرمود: اين نشايد زيرا آيه مى گويد: «ندع» (مى خوانيم) و اين صحيح نيست كه دعوت شونده عين دعوت كننده باشد و چنانكه آمر نتواند كه با مأمور يكى باشد داعى نيز با مدعو يكى نتواند بود، و چون مى بينيم پيغمبر (ص) كسى را جز على (ع) دعوت ننموده پس مدعو همان على باشد. ابومسروق گويد: به امام صادق (ع) عرض كردم: ما با كسانى به بحث مى نشينيم و به آيه (اطيعوالله و اطيعوالرسول و اولوالامر) برخلافت اميرالمؤمنين (ع) استدلال مى كنيم آنها مى گويند: اين آيه در باره فرماندهان سپاه نازل شده، به آيه (انما وليّكم) دليل مى آوريم مى گويد: اين آيه در باره مؤمنين نازل شده و به آيه (قل لا اسئلكم عليه...) استدلال مى كنيم مى گويند: اين آيه در باره خويشانمسلمانانست و هر چه كه از اين قبيل به ياد داريم و مى گوئيم جوابهائى اينگونه به ما مى دهند! حضرت فرمود: چون چنين پيش آيد آنها را به مباهله (نفرين به يكديگر) دعوت كن. عرض كردم: به چه كيفيّت؟ فرمود: سه روز خود را بساز ـ و چنين فكر مى كنم كه فرمود: روزه بگير و غسل كن ـ آنگاه به اتّفاق او به بيرون شهر برويد و انگشتان راست خود را در انگشتان او فرو بر و از خود آغاز كن و بگو: پروردگارا اى خداوند هفت آسمان و هفت زمين، داناى پنهان و آشكار، رحمن، رحيم اگر (من) ابومسروق منكر حقّى يا مدّعى باطلى شده صاعقه اى يا عذاب سختى از آسمان بر او فرود آور. آنگاه در باره او نفرين كن و بگو: اگر فلان حقى را منكر شده يا باطلى را ادعا كرده صاعقه اى يا عذاب سختى از آسمان بر او فرود آور كه طولى نكشد اثر اين نفرين را در او خواهى ديد... (بحار: 10 و 95) @Porseman_channel

💢خواندن ترجمه قرآن وادعیه💢 @Porseman_channel روح و محتوای هر پیام و سخنی در قالب زبان خاصی که در آن ریخته شده، عمیق‌تر درک می‌شود تا زمانی که به زبان‏های دیگر برگردانده شود. لذا قرآن که دارای مضامین بسیار بلند و عالی است، هرگز قابل ترجمه دقیق و کامل به زبان دیگری نیست. شاید بتوان گفت که اکثر ترجمه‌های قرآن نارسا و حتی در برخی موارد، اشتباه می‌باشد. به‌عنوان‌مثال از سوره حمد نام می‌بریم که هیچ ترجمه‌ای که بتواند تمام مفاهیم آن را به زبان دیگر بیان کند، نیست. حتی کلمه‌الله، هیچ معادلی در زبان دیگر ندارد و کلمه خدا در زبان فارسی معادل معنای الله نمی‌باشد. با توجه به این توضیح، خواندن ترجمه قرآن و ختم آن و تدبر در معنا و مفهوم قرآن و ... ثواب دارد و ارزشمند است؛ اما با توجه به این‌که ترجمه هرچقدر هم قوی باشد، انعکاس همه قرآن نیست، تلاوت آیات و سوره‌ها موضوعیت دارد. علاوه بر خواندن ترجمه و دقت در آن، مناسب و لازم است که خود آیات و سوره‌ها را تلاوت کنیم که اثرات مثبت فراوان دارد که از غیر تلاوت آیات و سوره‌ها نمی‌توان به آن رسید. سخن درباره دعاها نیز چنین است. هرچند در مورد دعا در روایات به این مسئله اشاره‌ای نشده، اما برای درک معانی بلند در ادعیه بهتر است به عربی خوانده شود؛ اما اگر کسی نمی‌تواند یا عربی را بلد نیست می‌تواند آن را به فارسی بخواند. ان‌شاءالله موردقبول واقع می‌شوند. آیت الله مکارم: قرآن و دعاها را همراه با دقت در معناي آن قرائت کنيد و از اين جهت، خواندن ترجمه، بسيار مطلوب است اما اگر به زبان عربي خوانده نشود، قرائت محسوب نشده و ثواب آن را ندارد و يادگيري قواعد عربي آن، کار مشکلي نيست. @Porseman_channel

💢#گناه و #توبه💢 @Porseman_channel در این شبهای #قدر؛شبهای توبه و انابه هستند توبه از گناه و خطا و تقصیر... گناه کردن یعنی شکستن #حریم ها و حدود الهی یعنی نافرمانی و زیرپاگذاشتن اوامرخدا... گناه کردن با توجه به زینت و تسویلات #شیطان و نفس اماره لذت مقطعی دارد. لیکن باید در نظر داشت که در کنار این لذت کاذب و مقطعی چه تبعاتی داشته و چه موهبتهایی از دست خواهد رفت.. شخص عاقل باید سود و زیان خود را بسنجد بعد اقدام نماید. کسانی که معتاد به مواردمخدر صنعتی و سنتی شده اند کسانی که #معتاد به فحشا و منکرات شده اند کسانی که معتاد به نگاه به نامحرم و چشم چرانی شده اند کسانی که معتاد به #مبتذل در فضاهای مجازی شده اند کسانی که معتاد به سیگارند کسانی که معتاد به الکل و شرابند کسانی که معتاد به بازیهای رایانه ای هستند کسانی که معتاد به سخن چینی و غیبت و افترا و دروغ و قسم #دروغ وتمسخر و دل شکستن ها و...شده اند. دنبال یک احساس لذت کاذب افتاده و سر از ناکجا آباد در می آورند. یک لذت و خوشی مقطعی یک شب خوس گذرانی و یک اشتباه ... لیکن باید دید در پشت پرده این لذت کاذب و مقطعی چه ضربه های فردی اجتماعی خانوادگی وجود داردو شخص دنیا و آخرتش را با یک لذت مقطعی نابود میکند. اگر #لذت ترک لذت بدانی دگر لذت نفس لذت ندانی و این در آموزه دین بخصوص کلام گهربار امیربیان ع با تعابیر مختلفی بیان شده است بسا آدمى كه هلاك كرده او را زبانى، بسا كلمه كه نعمتى را از انسان می رباید، يعنى باعث زوال آن شود بسا نگاه كردنى #حسرتى را دنبال آورد، يعنى سبب حسرت خوردنى شود مانند نگاههاى حرام كه سبب حسرت در آخرت شود، يا نگاهى كه سبب #عشقى و گرفتاريىشود و سبب حسرت در دنيا يا در دنيا و آخرت هر دو گردد بسا جنگى كه چيده شود از يك سخنى، يعنى ثمره آن باشد و ناشى شود از آن، بسا سوزش عشقى كه كسب كرده شود از نگاه كردنى، بسا خونى كه ريخته باشد آنرا دهانى، يعنى ريخته باشد آنرا سخن بىجائى كه صاحب آن گفته باشد، يا سخنى كه كسى از دشمنى يا بىجا گفته باشد. بسا فتنه كه برانگيخته باشد آنرا سخنى. غرر الحكم و درر الكلم ؛ ج4 ؛ ص60 والبته ترک گناه آسانتر و بهتر از عذرخواهی و توبه تحمل خفت و ذلت عذرخواهی است. از هر چه پوزشخواهى را به دنبال دارد دورى كن؛ زيرا مؤمن نه بد كند و نه پوزش طلبد و منافق هر روز بد كند و به پوزشخواهى پردازد. 📘تحف العقول ص : 245 @Porseman_channel