اتمام مهلت پاسخگویی به سوال مسابقه👆👆👆👆 از همه دوستانی که در مسابقه شرکت کردند؛ کمال تشکر را داریم....🌷 ان شاء الله مسابقه مناسبتی بعدی متعاقبا اعلام خواهد شد...🌸 گرو‌ه دوباره ؛ شبانه روز فعال شد... لطف بفرمایید فقط سوالات شرعی و شبهات دینی ارسال بفرمایید... جواب صحیحِ سوال و اسم کاربرانی که قرعه بنامشان افتاده؛ بخاطر رعایت نظم گروه؛ در کانال پرسمان ؛ بعد از مدتی اعلام خواهد شد....🌷 @Porseman_channel موفق باشید🌷

#پاسخ_مسابقه با سلام وتشکر از حضور پرشور دوستان همراه🌷 فقط گزینه ی 2⃣؛ درست می باشد و بقیه گزینه ها صحیح نمی باشند. 👇👇👇👇 به دوستانی که پاسخ صحیح داده بودند؛و برنده این مسابقه شدند،،هدیه شارژ مستقیم تقدیم میگردد🌷 کاربران برنده این مسابقه؛سه نفرند 👇👇👇👇👇👇👇👇 سالار سیده فاطمه مهرانپور 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 موفق باشید🌷

💢شرایط حلال شدن گوشت حیوان با اسلحه💢 @Porseman_channel مسأله ۲۶۰۱ اگر حیوان حلال گوشت وحشی را (۱) با اسلحه شکار کنند (۲) با پنج شرط حلال و بدنش پاک است (۳): اوّل: آن که اسلحه شکار مثل کارد و شمشیر برنده باشد، یا مثل نیزه و تیر، تیز باشد که بواسطه تیز بودن، بدن حیوان را پاره کند (۴) و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شکار کنند پاک نمی‌شود (۵) و خوردن آن هم حرام است (۶) و اگر حیوانی را با تفنگ شکار کنند، چنانچه گلوله آن تیز باشد که در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره کند پاک و حلال است و اگر گلوله تیز نباشد بلکه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بکشد، یا بواسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد پاک و حلال بودنش اشکال دارد (۷) دوم: کسی که شکار می‌کند باید مسلمان باشد یا بچه مسلمان باشد که خوب و بد را بفهمد (۸) و اگر کافر یا کسی که اظهار دشمنی با اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می‌کند (۹)، حیوانی را شکار نماید، آن شکار حلال نیست (۱۰) سوم: اسلحه را برای شکار کردن حیوان به کار برد و اگر مثلًا جایی را نشان کندو اتفاقاً حیوانی را بکشد، آن حیوان پاک نیست و خوردن آن هم حرام است (۱۱) چهارم: در وقت به کار بردن اسلحه نام خدا را ببرد (و چنانچه (۱۲) عمداً نام خدا را نبرد شکار حلال نمی‌شود (۱۳)، ولی اگر فراموش کند اشکال ندارد (۱۴) پنجم: وقتی (۱۵) به حیوان برسد که مرده باشد (۱۶) یا اگر زنده است به اندازه سر بریدن آن وقت نباشد (۱۷) و چنانچه به اندازه سر بریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد، حرام است (۱۸). (۱) (گلپایگانی)، (صافی): و یا اهلی را که وحشی شده.. (۲) (خوئی)، (فاضل)، (سیستانی)، (زنجانی): و بمیرد.. (۳) (مکارم)، (زنجانی): با پنج شرط ((زنجانی): پاک و در نتیجه) حلال است.. (۴) (فاضل): و حیوان بر اثر خونریزی بمیرد.. (۵) (بهجت): بنا بر أظهر پاک نمی‌شود.. (۶) (زنجانی): پاک نمی‌شود و در نتیجه خوردن آن هم حرام است.. (فاضل): مگر این که آن را زنده پیدا کنند و ذبح کنند و اگر حیوانی را با تفنگ شکار کنند، چنانچه گلوله آن انفجاری باشد و به دلیل انفجار بدن حیوان را متلاشی کند یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در اثر سوزاندن، حیوان بمیرد حلال نمی‌شود [پایان شرط اوّل] (۷) (مکارم): اوّل: آن که با اسلحه برنده‌ای مانند شمشیر و کارد و خنجر یا تفنگ و مانند آن باشد خواه گلوله آن تیز باشد یا نه، ولی طوری باشد که بدن حیوان را پاره کند و از آن خون جاری گردد، ولی اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند آن حیوانی را شکار کنند حرام است، مگر این که موقعی به حیوان برسند که هنوز زنده باشد و آن را مطابق آداب شرع سر ببرند.. (سیستانی): اوّل: آنکه اسلحه شکار مثل کارد و شمشیر برنده باشد یا مثل نیزه و تیر باشد که بدن حیوان را پاره می‌کند، و در قِسم دوم اگر سلاح سر نیزه نداشته باشد، شرط حلال شدن این است که بدن حیوان را مجروح و پاره کند، و اگر سرنیزه داشته باشد کافی است که آن را بکشد هر چند مجروح نسازد، و اگر بوسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانی را شکار کنند پاک نمی‌شود و خوردن آن هم حرام است، و همچنین است بنا بر احتیاط واجب اگر با چیز تیزی که سلاح نیست مانند سوزنهای بزرگ یا چنگال یا سیخ کباب و مانند آن حیوان را شکار کنند؛ و اگر حیوانی را با تفنگ شکار کنند چنانچه گلوله آن در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره کند، پاک و حلال است، چه گلوله تیز و مخروطی باشد چه نباشد و لازم نیست گلوله از جنس آهن باشد ولی اگر گلوله در بدن حیوان فرو نرود بلکه آن را به سبب فشار بکُشد یا بواسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و حیوان بمیرد، پاک و حلال بودنش اشکال دارد.. (۸) (مکارم): دوم: بنا بر احتیاط واجب شکار کننده، مسلمان باشد یا بچه مسلمانی که خوب و بد را می‌فهمد [پایان شرط دوم] (۹) (خوئی)، (فاضل)، (تبریزی)، (زنجانی): اگر کافر یا کسی که در حکم کافر است مانند غُلاه و خوارج و نواصب.. (۱۰) (سیستانی): اگر کافر غیر کتابی یا کسی که در حکم کافر است مانند نواصب، حیوانی را شکار نماید، آن شکار حلال نیست، بلکه کافر کتابی هم اگر حیوانی را شکار کند و نام خدا را هم ببرد، آن حیوان بنا بر احتیاط واجب حلال نمی‌شود.. (۱۱) (سیستانی): ولی اگر به قصد حیوان بخصوصی تیراندازی کند و بجای آن دیگری را بکشد، حلال است.. (زنجانی): پاک نیست و در نتیجه خوردن آن حرام است.. (مکارم): سوم: اسلحه را به منظور شکار کردن به کار برد، امّا اگر مثلًا جایی را نشانه گیری کند و اتفاقاً تیر به حیوانی اصابت کند، خوردن گوشت آن حیوان حرام است.. (۱۲) (سیستانی): و چنانچه پیش از خوردن به هدف، نام خدا را ببرد نیز کافی است؛ و اگر.. (۱۳) [قسمت داخل پرانتز در رساله آیت اللّه (مکارم) نیست]

(۱۴) (بهجت): اگر فراموش کند، در صورتی که معتقد به وجوب ِ بردن نام خدا در این هنگام بوده و یا اگر معتقد نبوده عادت به بردن نام خدا را داشت، اشکال ندارد.. (۱۵) (سیستانی): وقتی صیاد.. (۱۶) (اراکی): پنجم: پس از آن که به طور معمول با شتاب به طرف صید رفته، وقتی به حیوان برسد که مرده باشد.. (۱۷) (زنجانی): البتّه نه به جهت تأخیر غیر معمول در رسیدن به شکار.. (۱۸) (مکارم): در ذبح حیوان کوتاهی کند تا بمیرد حرام است. @Porseman_channel

💢تطهیر جايی که کف شور ندارد💢 @Porseman_channel بعد از برطرف كردن عين نجس كافي است كه مقداري آب روي جاي نجس ريخته شود همين كه آب به جاي نجس رسيد و از آن جا رد شود محل نجس پاك مي شود. ولي بايد آب را با پارچه و مانند آن جمع كنند و دوباره آب ريخته و جمع كنند. بنابراين مثلا جاي يك قطره خون را بعد از پاك كردن خون مي توان با يك استكان آب شست و فورا آب را جمع كرد. در اين صورت هم جاي نجس شسته مي شود و هم تخريبي ايجاد نمي شود. البته اگر چيزي با ادرار نجس شده باشد با آب قليل دوبار بايد شسته شود. @Porseman_channel

آیا سکونت و مجاورت در مکه و کربلا کراهت دارد؟ @Porseman_channel نخست باید دانست سرزمین مکه و کربلا از مقدس ترین و پربرکت ترین سرزمین ها می باشد و برای زیارت و سفر به این سرزمین ها بسیار سفارش شده و ثواب های فراوانی برای آن در روایات یاد شده است.نکته مهم آن است ؛اگر احترام این سرزمین ها رعایت شود و از برکات و زیارت آن بهره مند باشند مجاورت و ادامه سکونت فواید و برکات را دارد اما اگر ماندن موجب زندگی عادی و یا عدم رعایت آداب و رعایت احترام گردد ماندن کراهت دارد. آیت الله جوادی آملی در این باره می فرمایند: «حرمت کعبه، آن‌چنان مایه حرمت حَرَم شد که فقها سکونت در حرم را پروا می‌داشتند! زیرا هرگونه گناهی در آن، حتی زدن خدمتگزار را احتمال الحاد می‌دانند و در نتیجه، خطر تعذیب الهی را پیش‌بینی می‌کردند و بر اساس ?…و مَن یُرد فیه بإلحادٍ بظلمٍ نذقه من عذاب ألیم? به استناد تفسیری که تطبیق‌گونه از امام صادق(علیه‌ السلام) رسیده است، اقامت در مکه را کراهت داشتند و این، نه به معنای کراهت زندگی در آن مکان مقدس بلکه به معنای هراس از رعایت نکردن حقوق آن حَرَم والای الهی است. گرچه در بعضی از نصوص دینی، اقامت یک سال را روا ندانسته و تحوّل و انتقال از آن پیشنهاد شده و دلیل آن طبق بعضی از نصوص دیگر، چنین آمد که اقامت در مکه، مایه قساوت دل می‌شود. سرّش ظاهراً این است که حقوق عظیم آن محدوده رعایت نمی‌شود و رفته رفته پایه سستْ عهدی و دل‌مردگی چیده خواهد شد. البته زائر مجاور که رعایت حقوق حرم فراموشش نشود، از فیض عظیمی برخوردار می‌گردد؛ زیرا اقامه در حرم بهتر از خروج از آن است.» آثار و برکات زیارت امام حسین علیه السلام عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ لَوْ یَعْلَمُ النَّاسُ مَا فِی زِیَارَةِ الْحُسَیْنِ ع مِنَ الْفَضْلِ لَمَاتُوا شَوْقاً وَ تَقَطَّعَتْ أَنْفُسُهُمْ عَلَیْهِ حَسَرَاتٍ قُلْتُ وَ مَا فِیهِ قَالَ مَنْ زَارَهُ شَوْقاً إِلَیْهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ أَلْفَ حَجَّةٍ مُتَقَبَّلَةٍ وَ أَلْفَ عُمْرَةٍ مَبْرُورَةٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ شَهِیدٍ مِنْ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أَجْرَ أَلْفِ صَائِمٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ صَدَقَةٍ مَقْبُولَةٍ وَ ثَوَابَ أَلْفِ نَسَمَةٍ أُرِیدَ بِهَا وَجْهُ اللَّهِ محمد بن مسلم از امام باقرعلیه السلام روایت کرده: اگر مردم می‌دانستند، زیارت امام حسین علیه السلام چقدر فضیلت و ثواب دارد، به درستی که از شوق می مردند و نفس‌هایشان از روی حسرت بند می آمد. گفتم: چقدر فضیلت دارد، حضرت فرمودند: هر کس امام حسین علیه السلام را زیارت کند از روی اشتیاقی که به او دارد، خدا برایش هزار حج مقبول و هزار عمره مبرورة و اجر هزار شهید از شهداء بدر و اجر هزار روزه دار و ثواب هزار صدقه قبول شده و ثواب هزار بنده آزاد کردن که مراد از آن رضای خدا باشد، می نویسد. ( وسائل الشیعه/ ج۱۴/ص۴۵۳) آداب زیارت عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِذَا أَتَیْتَ الْحُسَیْنَ ع فَمَا تَقُولُ قُلْتُ أَشْیَاءَ أَسْمَعُهَا مِنْ رُوَاةِ الْحَدِیثِ مِمَّنْ سَمِعَ مِنْ أَبِیکَ قَالَ أَ فَلَا أُخْبِرُکَ عَنْ أَبِی عَنْ جَدِّی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ع کَیْفَ کَانَ یُصْنَعُ فِی ذَلِکَ قَالَ قُلْتُ بَلَى جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ إِذَا أَرَدْتَ الْخُرُوجَ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فَصُمْ قَبْلَ أَنْ تَخْرُجَ ثَلَاثَةَ أَیَّامٍ یَوْمَ الْأَرْبِعَاءِ وَ یَوْمَ الْخَمِیسِ وَ یَوْمَ الْجُمُعَةِ فَإِذَا أَمْسَیْتَ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ فَصَلِّ صَلَاةَ اللَّیْلِ ثُمَّ قُمْ فَانْظُرْ فِی نَوَاحِی السَّمَاءِ وَ اغْتَسِلْ تِلْکَ اللَّیْلَةَ قَبْلَ الْمَغْرِبِ ثُمَّ تَنَامُ عَلَى طُهْرٍ فَإِذَا أَرَدْتَ الْمَشْیَ إِلَیْهِ فَاغْتَسِلْ وَ لَا تَطَیَّبْ وَ لَا تَدَّهِنْ وَ لَا تَکْتَحِلْ حَتَّى تَأْتِیَ الْقَبْرَ - امام صادق علیه السلام به ابوبصیر فرمودند: هنگامیکه نزد قبر امام حسین علیه السلام می روی چه می گویی، عرض کرد: چیزهایی می گویم که از راویان حدیث شنیده ام از آنانی که از پدر بزرگوارتان شنیده اند. فرمودند: آیا تو را با خبر نسازم از پدرم از جدم علی بن حسین علیه السلام چگونه آنجا به اعمال می پرداخت عرض کردم: آری فدایتان شوم. حضرت فرمودند هرگاه خواستی برای زیارت حسین علیه السلام بیرون روی قبل از اینکه خارج شوی سه روز روزه بگیر روز چهارشنبه و پنجشنبه و جمعه پس هنگامیکه شب جمعه فرا رسید نماز شب بخوان پس برخیز و به اطراف آسمان نظاره کن و در آن شب غسل کن قبل از مغرب پس بخواب در حالی که با طهارت باشی پس هنگامی که خواستی پیاده بسوی قبرش روی، غسل نما و خود را خوشبو مکن و از روغن نیز استفاده مکن و سرمه نیز استفاده نکن تا اینکه بسمت قبر بروی. (تهذیب الاحکام/ج۶/ص۷۶*