کانال پرسمان دینی: حکم مسافری بین ده روزقصد اقامتش به اطراف شهر خارج میشود؟ @Porseman_channel (مسأله 1338) مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّي بماند، اگر از اول قصد داشته باشد كه در بين ده روز به اطراف آنجا برود(1)چنانچه جايي كه مي خواهد برودخطه سور بلد اقامت يا ازبساتين و مزارع و باغات اطراف آن باشد به مقداري كه رفتن به آنجا منافي با صدق اقامت در بلد نباشد بايد در تمام ده روز نماز را تمام بخواند، ولي چنانچه بخواهد تا كمتر از چهار فرسخ برود، چنانچه در نيت او باشد كه در بين ده روز فقط يك مرتبه برود و بيش از دو ساعت رفتن و برگشتن را طول ندهد، در همه ده روز بايد نمازش را تمام بخواند. 1- فاضل: چنانچه جایی که می خواهد برود از توابع آن باشد مانند باغ های اطراف شهر ، باید در همه ده روز نماز را تمام بخواند و اگر از توابع آن نباشد و کمتر از مسافت شرعی باشد اگر به گونه ای باشد که شب و در زمان استراحت در محلّ قصد اقامت باشد ، نمازش تمام است. بهجت: چنانچه جایی که می خواهد برود از مقدار ترخص دورتر نباشد، بايد در همه ده روز نماز را تمام بخواند، و اگر از مقدار ترخص دورتر باشد ولي كمتر از مقدار مسافت يعني چهار فرسخ شرعي باشد، چنانچه قسمت عمده روز را در محلّ اقامت باشد كافي است و نمازش تمام است و عرفاً صدق اقامت ده روز در آنجا مي كند. مكارم: چنانچه جایی که می خواهد برود به اندازه اي دور نيست كه جزء مسافرت محسوب شود، بايد نمازرا تمام بخواند، اما اگر طوري است كه جزء مسافرت محسوب مي شود بايد تمام ده روز را شكسته بخواند. سبحانی: چنانچه جایی که می خواهد برود به اندازه ای دور نیست که مسافرت حساب شود باید در همه ده روز نماز را تمام بخواند و اگر به اندازه ای باشد که عرفا مسافرت حساب شود باید در تمام ده روز نماز را شکسته بخواند. * اراكي: مسأله- مسافری که می خواهد ده روز در محلّی بماند ، اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به مزارع و باغات آنجا برود و مقداري كه رفتن به آنجا منافي با صدق اقامت در بلد نباشد، يعني عرفاً بگويند در يك محلّ مي ماند، بايد در تمام ده روز نماز را تمام بخواند، و همچنين اگر بخواهد به خارج از محدوده ترخص تا كمتر از چهار فرسخ برود و زود برگردد به طوري كه عرفاً نگويند در يك محلّ نمي ماند مثل اين كه بخواهد همان روز برگردد بايد نماز را تمام بخواند. گلپايگاني، صافي: مسأله- مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّي بماند، بايد از اول، قصد ماندن ده روز در آن محلّ يا توابع آن مانند باغها و بساتين را داشته باشد و اگر از اول قصد بيرون رفتن از آن محلّ و توابع آن را داشته باشد، هرچند به حدّ ترخّص نرسد بايد شكسته بخواند. خوئي، تبريزي: مسأله- مسافری که می خواهد ده روز در محلّی بماند اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطراف آنجا – كه به قدر حدّ ترخّص يا بيشتر دور باشد- برود اگر مدت رفتن و آمدنش مثلاً به اندازه يك يا دو ساعت است كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند و اگر مدت از اين بيشتر باشد احتياطاً بين شكسته و تمام جمع نمايد، و اگر تمام يا بيشتر روز باشد نمازش شكسته است. وحید: مسأله- مسافری که می خواهد ده روز در محلّی بماند اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطرف آنجا – که به حدّ ترخّص یا کمتر از چهار فرسخ دور باشد- برود در صورتی که مدت رفت و آمدش به اندازه ای باشد که در نظر عرف با اقامت ده روز اول در آن محلّ منافات نداشته باشد - مانند یک یا دو ساعت- باید نماز را تمام بخواند و اگر مدت بیشتر از این باشد ، در صورتی که تمام روز یا شب باشد نمازش شکسته است و در غیر این صورت بنابراحتیاط واجب نماز را هم تمام و هم شکسته بخواند. سيستاني: مسأله- مسافری که می خواهد ده روز در محلّی بماند اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطراف آنجا كه عرفاً جايي ديگر به حساب مي آيد و فاصله آن از چهار فرسخ كمتر است برود، اگر مدت رفتن و آمدنش به اندازه اي باشد كه در نظر عرف با اقامت ده روز منافات ندارد، نماز را تمام بخواند و چنانچه منافات داشته باشد نماز را شكسته بجا آورد، مثلاً اگر از اول قصد داشته باشد كه تمام يك روز يا تمام يك شب از آنجا خارج شود با قصد اقامت منافات دارد و بايد نمازرا شكسته بجا آورد ولي چنانچه قصدش اين باشد كه مثلاً در نصف روز خارج شده و سپس برگردد، هر چند برگشتنش بعد از رسيدن شب باشد، بايد نماز را تمام بجا آورد، مگر در صورتي كه اين طور خارج شدن او به مقداري تكرار شود كه عرفاً بگويند در دو جا يا بيشتر اقامت دارد.

زنجاني: مسأله- مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّي بماند اگر از اول قصد داشته باشد در بين ده روز از آن محلّ و اطراف آن كه عرفاً جزء محلّ به حساب مي آيد، مانند باغات اطراف شهر، خارج شود، چنانچه خوابگاهش در اين محلّ باشد كافي است و لازم نيست تصميم داشته باشد در روز يا اوايل شب به محلّ برگردد و در این صورت اگر بخواهد هر روز نيز به خارج محلّ برود مانعي ندارد. نوري: مسأله- مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّي بماند اگر از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطراف آنجا از قبيل مزارع و باغستانهايي كه از توابع آن محلّ محسوب مي شود هر چند خارج از حدّ ترخّص آنجا باشد برود، بايد در همه ده روز نماز را تمام بخواند و اگر از توابع آنجا نباشد بايد در تمام ده روز نماز را شكسته بخواند ولي چنانچه بخواهد در تمام ده روز فقط يك ساعت يا دو ساعت برود و برگردد در همه ده روز بايد نمازش را تمام بخواند مظاهری: مسأله- مسافري كه مي خواهد ده روز در محلّی بماند گرچه از اول قصد داشته باشد که در بین ده روز به اطراف آنجا برود باید نماز را تمام بخواند گرچه هرروز برود یا تمام روز یا شب را در انجا بماند. رهبری: اگر قصد اقامت ده روزه كنيد و از ابتدا قصد خروج از محل اقامت را نداشته باشيد، با خواندن حداقل يک نماز چهار رکعتى در آن‌جا، نمازتان تمام است و پس از آن خارج شدن از محل اقامت به مقدار کمتر از مسافت شرعى به قصد اقامت ضرر نمى‌رساند؛ لكن اگر هنگام قصد اقامت تصميم به خارج شدن كمتر از مسافت شرعى به ميزان بيشتر از شش يا هفت ساعت (در مجموع ده روز) داشته باشيد، قصد اقامت صحيح نيست. هم‌چنان که در صورت اول اگر به مقدار مسافت شرعى يا بيشتر سفرى پيش آمد، اقامت به‌هم مى‌خورد و زمانى که به محل اقامت برگشتيد اگر قصد اقامت جديد نکنيد، بايد نمازها را شکسته بخوانيد. @Porseman_channel

💢سند دعای یا مقلب القلوب💢 @Porseman_channel در کتاب‌های مشهور ادعیه همچون «اقبال الا‌عمال» سید‌ابن‌طاووس و «مصباح المتهجد» شیخ طوسی اشاره‌‌ای به دعای تحویل سال نگردیده و این نشان می‌دهد چه در منابع اهل سنت و چه در منابع تشیع، سند روایی مورد اعتماد برای آن موجود نیست. اما علامه محمد باقر مجلسی(۱۰۳۷-۱۱۱ه.ق) در کتاب «زادالمعاد» در خصوص این دعا گزارش می‌کند که در کتب غیر مشهوره؛ روایت کرده‌اند که در وقت تحویل سال این دعا را بسیار بخوانید: یا مقلب‌القلوب والابصار یا مدبر اللیل والنهار یا محول الحول و الاحوال حول حالنا الی احسن الحال، بعضی ذکر کرده‌اند، این دعا ۳۶۶ مرتبه گفته شود. بنابراین با توجه به این گزارش، دعای تحویل سال در دوره صفویه مرسوم و معمول بوده است. نا بر نقل علامه مجلسی، این دعا در بعضی کتب چنین آمده است: «یا محول الحول و الاحوال، حول حالنا الی احسن الحال.» و در روایت دیگر: «یا مقلب القلوب والابصار یا مدبر الیل و النهار یا محول الحول و الاحوال ، حول حالنا الی احسن الحال.» ذکر شده است. در این گزارش مجلسی تصریح دارد این دعا در «کتاب های غیر مشهور» ثبت و ضبط شده است، اما در کتب اربعه شیعه و کتاب های مشهور ادعیه نیامده است. در هر صورت نمي‌‌توان آن را معتبر دانست و نیز نمي‌‌توان به معصومین نسبت داد. اما اساساً در دعا نیازی نیست که از معصوم(علیه‌‌السلام) وارد شود و لو اينکه دعاهای وارده از اهلبیت عصمت و طهارت ویژگی‌‌های خاص و مضامین بسیار بلندی دارد. چنانچه مضامین دعا مطابق با سایر منابع حدیثی و روایی باشد و یا لااقل مخالف نباشد، مي‌‌توان از آن استفاده نمود و به عبارت دیگر این تعابیر از مصادیق آیه‌‌ی شریفه «أدعونی أستجب لکم» مي‌‌باشد و دلیل خاصی بر اینکه مصادیق این آيه شریفه باید از ناحیه وحی و یا معصومین باشد؛ نداریم و هر تعبیر و الفاظی که عنوان دعا داشته باشد کفایت مي‌‌کند. @Porseman_channel

💢هفت سلام قرآنی💢 @Porseman_channel این که هفت آیه قرآن با کلمه "سلام" شروع شده ، حرف درستی است اما در مجامع روایی روایتی راجع به "هفت سلام" و هفت سین مشاهده نمی شود . مطلب بالا هم یک مطلب ذوقی است و هیچ منعی هم ندارد . از باب تبرک به آیات قرآن خوب هم هست اما به عنوان دین انجام داده نشود و خرافه ای جنب خرافات دیگر نشود. این ها مطالب ذوقی است و ایراد ندارد. بر روی ظرف چینی با زعفرانی که با گلاب مخلوط شده این هفت ذکر قرآنی نوشته شود : سپس این نوشته ها با آب شسته شود (که بهتر است آب زمزم و یا باران باشد) و آب جمع شده را به افراد خانواده بنوشانید امید است که باعث دفع بلا و کسب سلامتی در طول سال جدید شود . آیات مورد نظر هم به شرح زیر است: سَلامٌ عَلَيْكُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوها خالِدِينَ زمر73 سَلامٌ قَوْلاً مِنْ رَبٍّ رَحيمٍ یس (36) آیه 58. سَلامٌ عَلى‏ نُوحٍ فِي الْعالَمينَ . صافات (37) آیه 79. سَلامٌ عَلى‏ إِبْراهيمَ . همان ، آیه 109. سَلامٌ عَلى‏ مُوسى‏ وَ هارُونَ . همان ، آیه 120. سَلامٌ عَلى‏ إِلْ‏ياسينَ. همان ، آیه 130. سَلامٌ هِيَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ . قدر (97) آیه 5. روي عن عليه السّلام‏ لدفع كلّ داء إلى السنّة القابلة سبع سينات‏ : تكتب بماء الورد و الزعفران و المسك على ظرف صيني‏ يوم النيروز و يشرب و هي هذه:..... 📚تحرير المواعظ العددية 467 الفصل الثالث مما ورد عن أمير المؤمنين و الإمام الصادق عليهما السلام ..... ص : 467 @Porseman_channel

عید نوروز یک جشن ملی است یا عید اسلامی و دینی؟ @Porseman_channel ✅یک جشن ملی و باستانی می باشد و عید اسلامی و دینی و مذهبی نیست. 👌آیت الله کاشف الغطاء چهار عید ترسیم کرده اند. برخی اعیاد اسلامی است نزد شیعه و سنی =فطر و قربان برخی عید مذهبی است که نزد مذهب خاصی عید است=عید غدیر برخی عید ملی است.مثل عیدهای تاج گذاری سلاطین برخی عیدی عیدتکوینی و عید طبیعت است.که به جعل کسی نبوده بلکه عالم خرم و خوشحال و سرزنده است عید عالم است =عید نوروز عید عالم و طبیعت است نه عید مجوس و... 📚نوروز سید محمد علی میلانی، ص 43 عید نوروز عید ملی است نه عید اسلامی البته اسلام آن را حرام نمی داند. عیدنوروز فی حد نفسه مانعی ندارد ولی انجام محرمات شرعی در هیچ حال و تحت هیچ عنوان جایز نیست و مسلمانان و مؤمنان باید از کار حرام همواره اجتناب کنند و در این گونه موارد نهی از منکر کنند. 🔴دقت نمایید هر چند در برخی روایات برای نوروز؛توصیه به نماز و دعا و...شده ؛ولی این توصیه ها این عید را اسلامی نمی کند. ضمنا این روایات در نظر برخی ضعیف السندهستند و از باب تسامح در ادله سنن اخذ میشود. و برخی از این روایات درصدد بیان وقائع و حوادثی است که مصادف به نوروز بوده اند. عید ملی و طبیعی است نباید وجهه دینی و شرعی داده شود. و این؛مورد فتوای فقهاء است. امام خمینی ره: عید نوروز هم عید ملی است و اسلامی نیست لکن اسلام هم مخالفتی با او ندارد. و در جایی دیگر می فرماید: عید نوروز عید باستانی است اما تمام برنامه های اعیاد اسلامی جزء دین اسلام بوده و شارع مقدس آنها را به طور کلی امضا می کند؛ همچنین اعیاد اسلامی متعلق به تمام مسلمانان جهان است ولی عید نوروز یک عید دینی نیست اگرچه بعضی از اعمال خوب در آن انجام می شود که مورد تأیید اسلام است ولی عید نوروز متعلق به چند کشور از جمله ایران می باشد ولی جهانی نیست. آیت الله العظمی صافی گلپایگانی: نوروز از اعیاد اسلامی نیست هر چند در بعضی روایات دستور دعا و غیره وارد شده باشد. آیت الله العظمی مکارم شیرازی: روایت مذکور از نظر سند ضعیف است و نوروز جنبه شرعی ندارد ولی عید ملی و طبیعی است. آیت الله العظمی بهجت(ره): در روایات برای نوروز وجهه دینی و شرعی داده نشده، فقط نوشته شده که در نوروز این جریانات اتفاق افتاده و مرحوم مجلسی دعا نقل کرده است. از این رو شبهات وهابیت ؛ وجهی پیدا نمی کند که شبهه می کنند شما عیدی اضافه کرده اید و اهل بدعت هستید... بدعت (ادخال لیس فی الدین فی الدین) است و وقتی ما این عید را عید دینی ندانستیم. بالطبع مرتکب بدعت نشده ایم وتخصصا از موضوع بدعت خارج می باشیم. @Porseman_channel 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌺🌺🌺🌺🌺

💢روایات نوروز💢 ✅دو دسته روایات در مورد نوروز وارد شده است . برخی از روایات آن را مدح کرده و برخی از روایات به ذم آن پرداخته است. 🔴روایات موافق عید نوروز را می توانید در الكافي ج5، ص 141 من لا يحضره الفقيه، ج3، ص 300 دعائم الإسلام، ج2، ص 326 هداية الأمة إلى أحكام الأئمة عليهم السلام ج3 ص 317 وسائل الشيعة / ج8 /ص 172 / باب48 🔴روایات مخالف نوروز مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج6، ص 154از لب الباب قطب نقل کرده است مناقب آل أبي طالب عليهم السلام (لابن شهرآشوب) / ج4 ص 319 👌👌اما جمع بین روایات کلام حضرت کاظم ع در نفی این عید(که در مناقب ابن آشوب)نقل شده؛ حمل بر تقیه وبلکه شاهدی بر اسلامی نبودن این عید می گیریم. ✅و در جمع دو دسته روایات عرض می کنیم که روایات مثبت (موافق)ناظر بر مطلوبیت این روز از باب فرصتی مناسب برای کارهای خوب ؛بوده و ناظر برتطبیق وقائع و حوادثی است که مصادف این روز واقع شده است(برفرض منطبق بودن این حوادث مثل غدیرخم و...) و بخاطر این حوادث میمون و مبارک تمجید از این روز شده نه بخاطر تایید اصل این عید باستانی و اسلامی دانستن آن... روایات نافیه ؛ اسلامی بودن آنرا نفی کرده است و روایات موافق،هدیه و احسان و ...را تایید نموده است. @Porseman_channel 🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷🌷 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

💢آداب عقیقه 💢 مستحب است كه پدر و مادر براي اولادي كه متولد مي شود، چه دختر باشد يا پسر عقيقه كنند، اما آداب و نکاتي که راجع به عقيقه وجود دارد : @Porseman_channel 1 - عقيقه بايد گوسفند ، بز يا شتر باشد و حيوان ديگري مثل مرغ و امثال آن كفايت نمى كند. اگر شتر عقيقه کند، بايد پنج يا شش ساله باشد . بهتر است شش سال يا بيش تر داشته باشد . اگر بز باشد ، يک ساله يا بيش تر باشد . اگر گوسفند باشد ، شش يا هفت ماهه باشد .بهتر است گوسفند لاغر نباشد و فربه باشد. هم چنين بهتر است گوسفند کور، و بسيار لنگ نباشد که راه رفتن براي او دشوار باشد. نيز مغز و شاخ گوسفند هم نشکسته باشد و اخته هم نشده باشد. 2- مشهور ميان علما آن است که : مستحب است براى پسر حيوان نر و براى دختر حيوان ماده عقيقه كنند. چنانچه حيوان غيرهم جنس هم باشد ،صحيح است. 3- در استحباب عقيقه فرقى بين نوزاد اول و دوم و غيره نيست . بهتر است در روز هفتم نوزاد عقيقه نمايد و تا زماني که به سن بلوغ نرسيده، بر پدر مستحب است براي فرزند عقيقه کند . اگر پدر و مادر عقيقه نكردند ، بعد از بالغ شدن بر خود شخص مستحب است كه عقيقه كند . در روايات آمده است كه در سلامت شخص تأثير فراوان دارد. 4 - كسانى كه قدرت مالى ندارند ،مستحب است هر زمانى كه قدرت پيدا كردند براى نوزاد خود عقيقه كنند. 5- مستحب است که گوشت عقيقه را بپزند و به مؤمنان اطعام نمايند و گوشت آن را خام تصدق نکنند. اگر چه خام هم بدهد ،خوب است ،ولي بهتر است که حد اقل آن را با آب و نمک بپزند و به مؤمنان بدهند و در حق نوزاد دعا نمايند. نيز مستحب است استخوان هاي حيوان عقيقه شده را نشکند ،بلکه از بند ها جدا کند . 6- مكروه است كه مادر و پدر و خواهر و برادر نوزاد (عائله پدر نوزاد) از عقيقه بخورند . كراهت، نسبت به مادر بيش تر است. بهتر است که عيال پدر و مادر هم که در خانه ايشان مي باشند، از آن گوشت و طعام نخورند. 7- از ماليدن خون عقيقه بر سر طفل خود داري شود. 8- مستحب است در هنگام کشتن گوسفند عقيقه دعا بخواند. از امام صادق عليه السلام روايت شده: وقت ذبح عقيقه اين دعا را بخواند: « بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ اللَّهُمَّ عَقِيقَةٌ عَنْ فُلَانٍ(به جاي فلان اسم نوزاد را بگويد) لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لآِلِ مُحَمَّدٍ ». در روايت ديگري وارد شده که اين دعا را بخواند :ْ «بِسْمِ اللَّهِ وَ بِاللَّهِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ اللَّهُ أَكْبَرُ إِيمَاناً بِاللَّهِ وَ ثَنَاءً عَلَى رَسُولِ اللَّهِ وَ الْعِصْمَةَ لِأَمْرِهِ وَ الشُّكْرَ لِرِزْقِهِ وَ الْمَعْرِفَةَ بِفَضْلِهِ عَلَيْنَا أَهْلَ الْبَيْتِ »پس اگر نوزاد پسر باشد بگويد: اللَّهُمَّ إِنَّكَ وَهَبْتَ لَنَا ذَكَراً وَ أَنْتَ أَعْلَمُ بِمَا وَهَبْتَ وَ مِنْكَ مَا أَعْطَيْتَ وَ كُلُّ مَا صَنَعْنَا فَتَقَبَّلْهُ مِنَّا عَلَى سُنَّتِكَ وَ سُنَّةِ نَبِيِّكَ وَ رَسُولِكَ وَ اخْسَأْ عَنَّا الشَّيْطَانَ الرَّجِيمَ لَكَ سُفِكَتِ الدِّمَاءُ لَا شَرِيكَ لَكَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِين اللَّهُمَّ لَحْمُهَا بِلَحْمِهِ وَ دَمُهَا بِدَمِهِ وَ عَظْمُهَا بِعَظْمِهِ و شعرها بشعره و جلدها بجلده اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ وِقَاءً لفلان بن فلان( اسم نوزادو پدر ش را بگويد)» @Porseman_channel

بسم الله جزء سوره هست و آيا يك آيه حساب مي شود؟ @Porseman_channel در این مسئله دو نظر وجود دارد: 1- از نظر اکثر مراجع ( آیات عظام، امام خمینی، مکارم، نوری همدانی، فاضل لنکرانی، صافی گلپایگانی، شبیری زنجانی، جعفر سبحانی، محمد علی گرامی قمی) بسم الله الرحمن یک آیه حساب می شود . در نماز آیات با گفتن آن می تواند به رکوع برود . نماز آیات صحیح است . در سوره توحید، اول بگوید بسم الله الرحمن الرحیم و به رکوع رود . بعد بلند شود بگوید قل هو الله احد و به رکوع رود. به همین ترتیب تا پنج رکوع کامل شود. 2- عده ای از مراجع مانند آیت الله خامنه ای، سیستانی و تبریزی، بسم الله را به عنوان یک آیه صحیح نمی دانند . در نماز آیات معتقدند بعد از بسم الله یک آیه از سوره نیز خوانده شود، بعد به رکوع برود. و اگر با سوره توحید می‌خواند چنین بخواند؛ سوره توحید خوانده شود ،به این شکل که بسم الله و آیه اول خوانده شود . آیه سوم یعنی (لم یلد ولم یولد ) دو قسمت شود(لم یلد ) ( و لم یولد) . بعد از هر کدام انسان به رکوع برود. فردی که به خاطر ندانستن حکم شرعی بسم الله را در نمازهای آیات خود تا بحال یک آیه حساب می کرده است، نماز های قبلیش صحیح محسوب می شوند. @Porseman_channel

💢رساندن غبار غلیظ به حلق💢 @Porseman_channel مسأله 1603 رساندن غبار غلیظ (1) به حلق روزه را باطل می کند (2) چه غبار چیزی باشد که خوردن آن حلال است مثل آرد، یا غبار چیزی باشد که خوردن آن حرام است (3). (1) (خوئی، سیستانی:) بنا بر احتیاط واجب رساندن غبار غلیظ (خوئی: یا غیر غلیظ).. (زنجانی:) بنا بر احتیاط مستحب رساندن غبار غلیظ یا غیر غلیظ.. (2) (اراکی:) رساندن غبار به حلق بنا بر احتیاط واجب روزه را باطل می کند.. (بهجت:) رساندن غبار یا دود غلیظ به حلق بنا بر اظهر روزه را باطل می کند.. (3) (خوئی، فاضل، تبریزی:) مثل خاک. (گلپایگانی، صافی:) مثل خاک. و بنا بر احتیاط واجب باید غباری را هم که غلیظ نیست به حلق نرساند. (زنجانی:) مثل خاک. ولی اگر غبار را فرو برد و به قدری غلیظ باشد که به فرو بردن آن عرفاً خوردن گفته می شود، بنا بر احتیاط روزه باطل می گردد. (سیستانی:) مثل خاک. رساندن غبار غیر غلیظ به حلق روزه را باطل نمی کند. (نوری:) و بنا بر احتیاط واجب غباری را هم که غلیظ نیست، به حلق نرساند. (مکارم:) مسأله رساندن غبار غلیظ به حلق هر گاه در حلق تبدیل به گِل شود و فرو رود روزه را باطل می کند، در غیر این صورت روزه صحیح است خواه غبار چیزی باشد که خوردن آن حلال است مانند آرد، یا غبار چیزی که خوردن آن حرام است. @Porseman_channel [ اگر به واسطه باد غبار غلیظی پیدا شود] مسأله 1604 اگر به واسطه باد غبار غلیظی (1) پیدا شود و انسان با این که متوجه است، مواظبت نکند (2) و به حلق برسد، روزه اش باطل می شود (3). این مسأله در رساله آیات عظام: فاضل و بهجت نیست (1) (اراکی، خوئی، زنجانی:) اگر به واسطه باد غباری.. (2) (سیستانی:) متوجّه است و می تواند مواظبت کند ولی مواظبت نکند.. (3) (خوئی، اراکی، سیستانی، تبریزی:) بنا بر احتیاط واجب. (زنجانی:) بنا بر احتیاط مستحب. (مکارم:) مسأله هر گاه بواسطه باد یا جارو کردن زمین، غبار غلیظی برخیزد و بر اثر عدم مواظبت، به حلق برسد، روزه اش باطل می شود (همان طور که در مسأله قبل آمد). @Porseman_channel [اگر مواظبت نکند و غبار یا بخار یا دود] مسأله 1606 اگر مواظبت نکند و غبار یا بخار یا دود (1) و مانند اینها داخل حلق شود، چنانچه یقین (2) داشته که به حلق نمی رسد روزه اش صحیح است (3). این مسأله، در رساله آیت اللّه بهجت نیست (1) (سیستانی:) غبار یا دود.. (2) (گلپایگانی، فاضل، صافی، زنجانی، نوری:) چنانچه اطمینان.. خوئی، (تبریزی، سیستانی:) چنانچه یقین یا اطمینان.. (3) (اراکی:) ولی اگر اطمینان ندارد احتیاط واجب است که مواظبت کند. (خوئی، سیستانی:) و اگر گمان می کرده که به حلق نمی رسد، بهتر آن است که آن روزه را قضا کند. (تبریزی:) و هم چنین اگر گمان می کرده که به حلق نمی رسد. (زنجانی:) و اگر احتمال عقلایی می داده که به حلق می رساند، بنا بر احتیاط مستحب آن روزه باطل می باشد و اگر غبار و مانند آن به نحوی فرو رود که خوردن صدق می کند و آن را هم احتمال می داده، چنانچه تمام کردن روزه لازم باشد، بنا بر احتیاط آن را تمام نموده و چنانچه قضای آن در صورت بطلان لازم است بنا بر احتیاط آن را قضا هم بنماید. (مکارم:) مسأله در جایی که احتمال می دهد غبار یا دود به حلق برسد باید احتیاط کند، ولی اگر یقین یا گمان داشته باشد به حلق نمی رسد، روزه اش صحیح است. @Porseman_channel [ اگر فراموش کند که روزه است و مواظبت نکند] مسأله 1607 اگر فراموش کند که روزه است و مواظبت نکند، یا بی اختیار غبار و مانند آن به حلق او برسد (1) روزه اش باطل نمی شود (2) و چنانچه ممکن است باید آن را بیرون آورد. (1) (فاضل:) اشکال ندارد. [پایان مسأله] (2) (خوئی، تبریزی، سیستانی، مکارم، بهجت:) بقیه مسأله ذکر نشده. (اراکی، زنجانی:) مسأله اگر فراموش کند که روزه است و (زنجانی: عمداً یا در اثر عدم مواظبت) یا بی اختیار غبار و مانند آن به حلق او برسد، روزه اش باطل نمی شود. رهبری: فرو بردن غبار غليظ هنگام روزه بنا بر احتياط واجب موجب باطل شدن آن است و بايد از آن پرهيز نمود، ولى مجرد داخل شدن غبار در دهان و بينى بدون اين‌که به حلق برسد، روزه را باطل نمى‌کند. @Porseman_channel

پرسمان #اخلاق 💢چگونگی طلب حلالیت از غیبت شده💢 @Porseman_channel با توجه به این که غیبت از حقوق الناس است، بنابر این در مرحله اول باید از غیبت شونده رضایت گرفت، آن گاه به درگاه الاهی از این گناه توبه کرد. اما اگر رضایت گرفتن از غیبت شونده به هر دلیلی ممکن نباشد و یا این که گفتن به او موجب مفسده ای مهم تر می شود و ... که در این صورت با توجه به روایات معصومان (ع) باید برای او استغفار نمود و این کفاره غیبت او است. پس در مواردى كه انسان خداى ناكرده از مسلمانى غيبت كرده و نمىتواند از او طلب رضايت كند، حال يا به خاطر اين كه اگر به او بگويد، نزاع و فساد ايجاد مىشود و يا به خاطر اين كه دسترسى به آن فرد ندارد، در اين صورت مىگويند كفارهاش آن است كه براى او طلب مغفرت و آمرزش نمايد. البته اگر كار خيرى انجام دهيد و ثوابش را به روح او هديه كنيد و يا اگر زنده هست، از خداوند بخواهيد ثواب اين عمل براى فلانى باشد، به عنوان كفاره غيبت است. امام صادق (علیه السلام) می فرماید از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسیده شد: کفاره غیبت چیست؟ حضرت فرمود: هر وقت یادت آمد، برای او از خداوند طلب آمرزش کن. (بحارالأنوار، ج 72، ص 241) امام صادق (علیه السلام) در روایت دیگر می فرماید: اگر غیبت کردى و خبرش به غیبت شده رسید، پس راهى نمی ماند جز حلالیت خواستن از او، امّا اگر خبرش به او نرسیده، از خداوند برایش طلب آمرزش کن. (بحارالأنوار، ج 72، ص242) @Porseman_channel نظر مراجع (به جز بهجت): كسب رضايت او واجب نيست ولى بايد از اين گناه توبه كند. آيهاللَّه بهجت: بايد رضايت او را جلب كند، مگر اينكه عزت و آبروى او را نزد كسانى كه پيش آنان غيبت كرده، اعاده نمايد و اگر امكان رضايت و يا دسترسى به او نباشد، بايد براى او استغفار كرد. @Porseman_channel

آیا تجوید در نماز واجب است؟ @Porseman_channel آيت الله خامنه اي: رعايت محسنات تجويد لازم نيست ولى اگر قرائت امام جماعت از نظر مأموم صحيح نباشد و در نتيجه نماز او را صحيح نداند، نمىتواند به او اقتدا کند، لکن شرکت ظاهرى در نماز جماعت براى يک غرض عقلايى، اشکال ندارد. حضرت آیت الله مکارم شیرازی: لازم نیست آنچه را علمای تجوید براى بهتر خوانى قرآن ذکر کرده اند رعایت کند، بلکه لازم است طورى بخواند که بگویند عربى صحیح است هرچند رعایت دستورات تجوید بهتر است. آيت الله سيستاني: رعایت محسنات تجوید لازم نیست کافی است که قرائت صحیح باشد. @Porseman_channel

❌قطره چشم و بینی❌ @Porseman_channel پاسخ: رهبري: استفاده از قطره براي چشم و گوش در هنگام روزه اشکال ندارد حتي اگر تلخي آن در حلق احساس شود مکارم: اگر به حلق برسد، احتياط اجتناب است. زنجاني: اگر از طريق غيرمتعارف مثل گوش يا چشم هم اگر چيزي به حلق برسد و فرو برود مبطل روزه است. البته مبطليت آن در صورتي است که بداند فرو برده مي شود. و اين مختار مرحوم آيت الله خوئي نيز مي باشد صافي: اشکال ندارد سیستانی: قطره چشم روزه را باطل نمی کند، هرچند که مزه آن را حس کنید. @Porseman_channel

⁉️کسی که تاب تحمل تشنگی را ندارد در ماه مبارک چه وظیفه ای دارد ؟ @Porseman_channel ✅ پاسخ : 📝 آیت الله خامنه ای : انسان نمی‌تواند بخاطر ضعف و تشنگى، روزه را بخورد ولی اگر ضعف و تشنگى او به اندازه‌‌ای است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، در اين صورت هر وقت به حرج افتادند مى‌توانند افطار نمايند ولى تا در حرج واقع نشده‌اند، نبايد روزه را باطل كنند. 📝آیت الله مکارم : اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و یا ترس بیمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد باید بقیّه روز را امساک کند. 📝آیت الله سیستانی: ضعف به تنهايى مجوز روزه خوارى نيست هرچند شديد باشد ، مگر اين كه موجب مشقت (سختی زیاد) باشد كه در اين صورت خوردن یا آشامیدن به مقدار ضرورت جايز است و بايد بعد از آن قضا نمايد. وهمچنين اگر ضعف موجب عجز (ناتوانی) از كار لازم براى كسب روزى باشد با فرض اين كه توانایی انجام کار ديگرى را نداشته باشد ، و نیز اگر كارگر به دليل تشنگى شديد نتواند روزه را ادامه دهد ، در اين دو صورت به احتياط واجب بايد در خوردن وآشاميدن به مقدار ضرورت اكتفا كند واز زائد بر آن اجتناب نمايد ، و باید بعد از آن قضا نمايد. 📝آیت الله وحید : اگر روزه دار به قدرى تشنه شود كه بترسد از تشنگى بميرد ، واجب است به اندازه اى كه از مردن نجات پيدا كند آب بياشامد ، ولى روزه او باطل مى شود ، و اگر ماه رمضان باشد بايد در بقيّه روز از به جا آوردن كارى كه روزه را باطل مى كند خوددارى نمايد ، و همچنين اگر بترسد كه از نخوردن آب به او ضرر معتنا بهى برسد ، يا آب نخوردن براى او موجب حرجى باشد كه عرفاً قابل تحمّل نباشد ، كه در اين دو صورت مى تواند به اندازه رفع ضرر و حرج آب بياشامد. @Porseman_channel