💢فطریه میهمانی (با ورود بعد از غروب)💢 پرسش: آيا فطريه ميهماني كه بعداز غروب وارد مي شود برعهده صاحبخانه است؟ @Porseman_channel سيستاني، تبريزي، خوئي: اگر نانخور ميزبان محسوب شود و حداقل يك شب بماند بنا بر احتياط واجب فطريه اش بر ميزبان واجب است. امام،رهبری و بهجت، فاضل، وحيد، مكارم، صافي، شبيري، نوري: بر عهده خود ميهمان است. @Porseman_channel

💢قوت غالب💢 اگر قوت غالب برنج باشد می توان حداقل میزان فطریه را پرداخت کرد؟ اصلا قوت غالب یعنی چی میشه توضیح بدین ایا شمالی ها مصداق این مسئله هستند ؟ @Porseman_channel ✍️ آیت الله خامنه ای: موکول به نظر عرف است و رعايت قوت غالب لازم نيست. ✍️ آیت الله وحید خراسانی :كسى كه موقع غروب شب عيد فطر بالغ و عاقل است و فقير و بنده كسى نيست ، به اين معنى كه ماه رمضان را ـ اگر چه به يك آن تا تحقّق غروب ـ با اين شرايط درك كند ، بايد براى خودش و كسانى كه نان خور او هستند ، هر نفرى يك صاع ـ كه تقريباً سه كيلوگرم است ـ گندم يا جو يا خرما يا كشمش يا برنج و مانند اينها به مستحقّ بدهد ، و بنابر احتياط واجب غذاى معمول محلّش باشد ، و اگر پول يكى از اينها را هم بدهد كافيست ، و بنابر احتياط واجب كسى كه وقت غروب شب عيد فطر بى هوش است ، بايد فطره را بدهد. ✍️ آیت الله مکارم شیرازی : در زکات فطره خوراک شخصى خود انسان ملاک نیست بلکه خوراک معمولى اهل شهر و یا محل ملاک است; بنابراین، کسى که همیشه برنج مى خورد مى تواند زکات فطره را از گندم بدهد. ✍️ آیت الله سیستانی : كسى كه موقع غروب شب عيد فطر ، بالغ و عاقل است ، و بيهوش و فقير و برده نيست ، بايد براى خودش و كسانى كه نان خور او هستند ، هر نفرى يك صاع كه گفته مىشود تقريباً سه كيلو است از غذاهاى معمول در شهرش مانند گندم يا جو يا خرما يا كشمش ، يا برنج يا ذرّت به مستحق بدهد ، و اگر بجاى آن پول هم بدهد ، كافى است ، و احتياط لازم آن است كه از غذاهائى كه در شهرش معمول نيست ندهد هر چند گندم يا جو ، يا خرما يا كشمش باشد . @Porseman_channel

فطریه مهمان @porseman_sound

💢پرداخت زکات فطره و روشن شدن عدم فقر💢 پرسش: اگر به گمان اينکه شخصي فقير است به او فطره پرداخت شود؛ سپس دانسته شود که فقير نبوده، تکليف چيست؟ @Porseman_channel پاسخ: خويي، سيستاني، وحيد و صافي: اگر انسان به خيال اينکه کسي فقير است به او فطره دهد و بعد بفهمد فقير نبوده است، چنانچه مالي را که به او داده از بين نرفته باشد، بايد چس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، درصورتي‌که گيرنده فطره مي‌دانسته آنچه را گرفته فطره است، بايد عوض آن را بدهد و اگر نمي‌دانسته، دادن عوض بر او واجب نيست و انسان بايد عوض فطره را بپردازد. امام خميني و نوري: اگر انسان به خيال اينکه کسي فقير است به او فطره دهد و بعد بفهمد فقير نبوده است، چنانچه مالي را که به او داده از بين نرفته باشد، مي‌تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر نتواند بگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، درصورتي‌که گيرنده فطره مي‌دانسته يا احتمال مي‌داده آنچه را گرفته فطره است، بادي عوض آن را بپردازد، و الا دادن عوض بر او واجب نيست و انسان بايد دوباره فطره را بپردازد. بهجت: اگر به خيال اينکه شخصي فقير است به او زکات بدهد و بعد بفهمد فقير نبوده است، يا از روي ندانستن مسئله به کسي که مي‌داند فقير نيست زکات بدهد، چنانچه چيزي را که به او داده باقي باشد، مي‌تواند از او پس بگيرد و به مستحق بدهد و اگر از بين رفته باشد، اظهر اين است که گيرنده در صورت جهل ضامن نيست، اما اگر گيرنده مي‌دانسته که فقير نيست و ممکن است آن چيز يا عوضش را از او بگيرند، در صورت امکان بايد عوض آن را از او بگيرند و به مستحق بدهند؛ ولي اگر گيرنده ادعا کند نمي‌دانسته آن مال زکات است، همين‌که دهنده زکات مي‌گويد به‌عنوان زکات دادم، پذيرفته مي‌شود و در صورت بقاي عين آن، حق پس گرفتنش را دارد؛ ولي مي‌تواند پس نگيرد و از مال خود دوباره بپردازد. فاضل: اگر به اعتقاد اينکه کسي فقير است به او فطره بدهد و بعد معلوم شود فقير نبوده است و يا از روي ندانستن مسئله به کسي که فقير نيست فطره بدهد، چنانچه مالي را که به او داده از بين نرفته باشد، مي‌تواند پس بگيرد و به مستحق بدهد، ولي اگر به غير عنوان فطره به وي پرداخته است، نمي‌تواند چيزي از او بگيرد و چنانچه در تشخيص مستحق کوتاهي نکرده باشد –مثلاً بينه شرعي، گواهي بر فقر او داده باشد- لازم نيست دوباره از مال خود فطره را بپردازد. مکارم: هرگاه به گمان اينکه کسي فقير است به او فطره دهند و بعد معلوم شود فقير نبوده، مي‌توان آن مال را پس گرفت و به مستحق داد ولي اگر مال را پس نگيرد، بايد از مال خودش فطره را بدهد و اگر از بين رفته باشد، درصورتي‌که گيرنده فطره مي‌دانسته آنچه را گرفته زکات فطره است، بايد عوض آن را بدهد، در غير اين صورت، عوض بر او واجب نيست. اگر پرداخت‌کننده فطره در تحقيق حال فقير کوتاهي نکرده باشد، بر او هم چيزي نيست. @Porseman_channel

💢خارج کردن فطریه از شهر💢 پرسش: آيا ميتوان فطريه را از شهر محل سكونت خارج كرد و در شهر ديگر به مصرف رساند؟ @Porseman_channel پاسخ: اراكي، سبحاني، شبيري، بهجت: ميتواند زكات فطره به شهر ديگر ببرد هر چند احتياط مستحب اين است بيرون نبرد. سيستاني: انتقال زكات فطره به سوي امام يا نائب خاص آن حضرت يا نائب عام ايشان يعني حاكم شرع، در شهر ديگر جايز است هر چند براي انجام اين كار مجبور شود آن را به شهر ديگري ببرد. و اگر در شهر خود مستحق پيدا شود و نميخواهد فطريه را به امام يا نائب ايشان برساند خارج كردن آن بنا بر احتياط واجب جايز نيست. مكارم، امام، خويي، فاضل، وحيد، صافي و نوري: اگر در محلّ خودش مستحقّ پيدا شود، احتياط واجب آن است كه فطره را بجاي ديگر نبرد. رهبری: بنابر احتیاط در همان شهر پرداخت شود؛ بله اگر در آن شهر مستحق پیدا نشود، می تواند آن را به شهر دیگری برد. @Porseman_channel

💢پرداخت کالای غیر خوراکی برای زکات فطر💢 @Porseman_channel آيا با پول فطريه مي‌توان با رضايت خود فقير، براي نيازمندي‌هاي زندگي‌اش را- مثل لباس و وسايلي که غذا نيستند- خريد؟ ✅پاسخ: امام خميني، خويي، شبيري و نوري: خير، به‌جاي خوراکي رايج، تنها مي‌توان به فقير پول خوراکي را داد. فاضل، مکارم و صافي: خير، بنا بر احتياط واجب نمي‌توان. بهجت: بله مي‌توان خريد. @Porseman_channel

💢تبدیل فطریه کنار گذاشته شده💢 ⭕️سوال فطریه ام را برای کسی در شهرستان کنار گذاشتم، آیا عین پول کنار گذاشته شده باید داده شود؟ در صورتی که از طریق حساب الکترونیک می توانم برایش ارسال کنم و عین پول را برای خودم بگذارم. ✅جواب چنانچه مبلغ مزبور را به نیت فطره کنار گذاشته اید، نمی توانید آن را با مال دیگری عوض نمایید بلکه باید همان را برای فطره پرداخت نمایید، یا به حساب ایشان واریز نمایید. حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مد ظله العالی): در فرض سؤال باید عین پول کنار گذاشته را بپردازید. حضرت آیت الله العظمی سیستانی (مد ظله العالی): به احتیاط واجب جایز نیست [و باید عین پول کنار گذاشته را بپردازید]. حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (مد ظله العالی): چنانچه مبلغ مزبور را به نیت فطره کنار گذاشته اید، نمی توانید آن را با مال دیگری عوض نمایید بلکه باید همان را برای فطره پرداخت نمایید، یا به حساب ایشان واریز نمایید. حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی (مد ظله العالی): فطریه ای که کنار گذاشته باید عین آن به فقیر پرداخت شود و تبدیل آن جایز نیست. @Porseman_channel

💢زمان پرداخت زکات فطره💢 پرسش: زمان پرداخت زكات فطره چه موقع مي باشد؟ @Porseman_channel پاسخ: الف: كسي كه نماز عيد ميخواند: مكارم، شبيري: بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد. امام، خامنه اي، خويي، وحيد، سيستاني، فاضل، نوري، بهجت، صافي: بنابر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد. ب: كسي كه نماز عيد نميخواند: شبيري: بايد در روز عيد فطر، زكات فطره را بدهد. امام، خامنه اي، خويي، تبريزي، وحيد، سيستاني، مكارم، فاضل، نوري، بهجت، صافي: ميتواند دادن فطريه را تا ظهر تأخير بيندازد. @Porseman_channel

💢دادن فطریه به بی نماز💢 @Porseman_channel اگر ترک نماز او علنی نباشد و دادن فطریه موجب تشویق به ترک نماز نمی شده است آنچه داده است اشکال ندارد برای موارد بعدی سعی کند او را نهی از منکر نماید . @Porseman_channel

گنبد روی قبور @ahkam_pictures

💢فشار برای تطهیر لباس💢 آیا فشردن لباس نجس در ظرفی که به آب کر متصل است، لازم است؟ @Porseman_channel ✅پاسخ اگر چیز نجس را - بعد از برطرف کردن عین نجاست – یک مرتبه در آب کر یا جارى فرو برند [و یا یا آب لوله‌کشی بشویند] که آب به تمام جاهاى نجس آن برسد پاک مى‏شود و درباره لزوم فشاردادن در فرش و لباس و مانند اینها، مراجع تقلید نظرات مختلفی دارند: 1. عده‌ای می‌گویند: در فرش و لباس، باید طورى آن‌را فشار یا حرکت داد که آب داخل آن خارج شود. آیات عظام خوئى، سبحانی، تبریزى، وحید خراسانی و مکارم شیرازی؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، 2. گروهی از فقها فشار دادن آن‌را بنابر احتیاط واجب، لازم دانسته‌اند. آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای، بهجت، نوری همدانی و فاضل لنکرانی؛ آیت الله بهجت: (اگر با آب قلیل شسته شود، بنابر احتیاط فشار لازم است) 3. گروهی نیز، این فشار دادن را لازم ندانسته‌اند. آیات عظام اراکى، گلپایگانى، سیستانی، شبیری زنجانی، صافى گلپایگانی و ؛ امام خمینی، توضیح المسائل (محشّی)، @Porseman_channel

💢ممنوعیت ازدواج همسران پیامبر💢 @Porseman_channel همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) پس از رحلت ايشان، حق ازدواج نداشتند؟ ✅پاسخ پاسخ این سؤال با توجه به فلسفه این تحریم روشن است؛ زیرا: اولاً ـ بعضى به عنوان انتقام جوئى و توهین به ساحت مقدس پیامبر(صلى الله علیه وآله)، چنین تصمیمى را گرفته بودند، و از این راه مى خواستند ضربه اى بر حیثیت آن حضرت وارد کنند. ثانیاً ـ اگر این مسأله مجاز بود، جمعى به عنوان این که همسر پیامبر(صلى الله علیه وآله) را بعد از او در اختیار خود گرفته اند، ممکن بود این کار را وسیله سوء استفاده قرار دهند، و به این بهانه موقعیت اجتماعى براى خویش دست و پا کنند، و یا به عنوان این که آگاهى خاص از درون خانه پیامبر(صلى الله علیه وآله) و تعلیمات و مکتب او دارند، به تحریف اسلام پردازند، و یا منافقین مطالبى را از این طریق در میان مردم نشر دهند که مخالف مقام پیامبر(صلى الله علیه وآله) باشد (دقت کنید). این خطر هنگامى ملموس تر مى شود که بدانیم گروهى خود را براى این کار آماده ساخته بودند، بعضى آن را به زبان آورده، و بعضى شاید تنها در دل داشتند. از جمله کسانى را که بعضى از مفسران اهل سنت در اینجا نام برده اند «طلحه» است. 📚تفسیر «قرطبى»، جلد 8، صفحه 5310 خداوندى که بر اسرار نهان و آشکار آگاه است، براى بر هم زدن این توطئه زشت، یک حکم قاطع صادر فرمود، و جلو این امور را به کلى گرفت، و براى تحکیم پایه هاى آن، به همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) لقب «ام المؤمنین» داد، تا بدانند ازدواج با آنها همچون ازدواج با مادر خویش است! با توجه به آنچه گفته شد، روشن مى شود چرا همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) لازم بود از این محرومیت استقبال کنند؟ در طول زندگى انسان، گاه مسائل مهمى مطرح مى شود که به خاطر آنها باید فداکارى و از خودگذشتگى نشان داد، و از بعضى از حقوق حقه خود چشم پوشید، به خصوص این که همیشه افتخارات بزرگ، مسئولیت هاى سنگینى نیز همراه دارد. بدون شک همسران پیامبر(صلى الله علیه وآله) افتخار عظیمى از طریق ازدواجشان با پیامبر(صلى الله علیه وآله) کسب کردند، داشتن چنان افتخارى نیاز به چنین فداکارى هم دارد. به همین دلیل، زنان پیامبر(صلى الله علیه وآله) بعد از او در میان امت اسلامى بسیار محترم مى زیستند، و از وضع خود، بسیار راضى و خشنود بودند و آن محرومیت را در برابر این افتخارات، ناچیز مى شمردند. . 📚گرد آوري از کتاب: تفسیر نمونه، آيت الله العظمي مکارم شيرازي، دار الکتب الإسلامیه، چاپ بیست و ششم، ج 17، ص 432. @Porseman_channel

💢ازدواج طلحه با عایشه💢 @Porseman_channel طلحه به عایشه علاقمند بوده و آیه منع ازدواج با همسران پیامبر(ص) در همین ارتباط نازل شده است؟ و آیا در نهایت آن دو با هم ازدواج کردند؟ ✅پاسخ قرآن؛ همسران پیامبر را ام المؤمنین معرفی می‌کند: «پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است و همسران او مادران آنها [مؤمنان‏] محسوب مى‏شوند ...» و همچنین ازدواج با همسران پیامبر(ص) پس از فوت ایشان را ممنوع می‌کند: «... و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسرى خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است». احزاب53 ✅شأن نزول آیه در ذیل این آیه احادیثی وجود دارد که شأن نزول‌ آن را ذکر کرده است. در بسیاری از روایات، طلحه نقش پررنگی دارد: ابن عباس نقل می‌کند: «طلحة بن عبید اللَّه گفت: آیا ما از گفتگو با دختر عموهایمان نهى مى‏شویم(مراد عایشه است چون آن دو از یک قبیله بودند) و تنها از پشت پرده می‌توانیم سخن بگوییم با آنکه اگر ما بمیریم او (پیامبر) با همسران ما ازدواج می‌کند؟! به خدا قسم اگر محمّد بمیرد بى‏تردید من با همسرش ازدواج مى‏کنم!! بعد از این سخنان بود که این آیه نازل شد: وَ مَا کاَنَ لَکُمْ أَن تُؤْذُواْ رَسُولَ الله ...». 📚جلال الدین السیوطی، عبد الرحمن بن أبی بکر، لباب النقول فی أسباب النزول، صححه، أحمد عبد الشافی، ج 1، ص 163، بیروت، دار الکتب العلمیة، بی‌تا؛ ابن ابی حاتم، عبدالرحمن بن 📚محمد، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق، الطیب، اسعد محمد، عربستان سعودی، ج 10، ص 3150، در برخی از روایات نیز نقل شده که شخصی چنین گفت و اسمی از طلحه برده نمی‌شود: «به پیامبر خبر رسید که یکی از اصحاب این‌گونه گفته که اگر پیامبر فوت کند، من با فلان زن او ازدواج خواهم کرد. این کلام پیامبر را ناراحت و آزرده خاطر کرد؛ سپس آیه نازل شد: وَ مَا کاَنَ لَکُمْ أَن تُؤْذُواْ ...». 📚طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 22، ص 29، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، 1412ق؛ 📚سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، ج 5، ص 214، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، 1404ق. در عموم این روایات از عایشه به عنوان همسر مورد نظر یاد شده، با این حال در برخی از نقل‌ها نام ام سلمه نیز ذکر شده است 📚أبو بکر البیهقی، أحمد بن الحسین بن علی، السنن الکبرى، المحقق، محمد عبد القادر عطا، ج 7، ص 110، نقل‌های دیگری با همین محتوا و با اندک اختلافی در الفاظ در دیگر منابع اهل سنت وجود دارد. 📚زمخشری، محمود، الکشاف عن حقائق غوامض التنزیل، ج 3، ص 556، 📚 فخرالدین رازی، ابوعبدالله محمد بن عمر، مفاتیح الغیب، ج 25، ص 180، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ سوم، 1420ق. منابع شیعی نیز از این نوع روایات خالی نیست و بسیاری از آنها چنین داستانی را نقل کرده‌اند. 📚طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، ج 3، ص 330، ازدواج طلحه و عایشه ازدواج طلحه و عایشه به شیعیان نسبت داده شده که بررسی‌ها نشان از نادرستی آن دارد. البته روایاتی در تأیید این مدعا اعلام شده که به تحلیل برخی از آنها می‌پردازیم: 1. امام محمد باقر(ع): خداوند عزوجل از هیچ چیزی منع نکرد مگر آنکه برخی خلاف آن را مرتکب شدند تا جایی که برخی همسران پیامبر(ص) نیز (علیرغم ممنوعیت ازدواج) بعد از ایشان ازدواج کردند». 📚کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج 5، ص 421، 📚مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 22، ص 210، با این روایت نمی‌توان ازدواج طلحه و عایشه را اثبات کرد زیرا در ادامه آن آمده: «وَ ذَکَرَ هَاتَیْنِ الْعَامِرِیَّةَ وَ الْکِنْدِیَّة» یعنی امام نام دو زن از قبیله بنی عامر و کنده را ذکر کرد. بنابراین، این روایت ارتباطی با عایشه ندارد و نمی‌توان چنین دلالتی از این روایت به دست آورد. بلکه در مورد دو شخص دیگر از همسران پیامبر است که بر اساس روایتی، پیامبر آنها را طلاق داد، پس از وفات پیامبر(ص) این دو را پیش خلیفه آوردند و خلیفه آنها را به این جهت که مطلقه پیامبر هستند، وادار به عدم ازدواج نکرد پس آنها هم ازدواج کردند. 📚اشعری قمی، احمد بن محمد بن عیسی، النوادر، ص 103، قم، مدرسة الإمام المهدی(ع)، چاپ اول، 1408ق؛ فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق، اعلمی، حسین، ج 4، ص 200، 2. برخی از مفسران ذیل آیه 10 سوره تحریم چنین گفته‌اند: «وَ لَیُقِیمَنَّ الْحَدَّ عَلَى فُلَانَةَ فِیمَا أَتَتْ فِی طَرِیقٍ- وَ کَانَ فُلَانٌ یُحِبُّهَا- فَلَمَّا أَرَادَتْ أَنْ تَخْرُجَ إِلَى ...(البصره) قَالَ لَهَا فُلَانٌ لَا یَحِلُّ لَکِ أَنْ تَخْرُجِی‏ مِنْ‏ غَیْرِ مَحْرَمٍ‏ فَزَوَّجَتْ نَفْسَهَا مِنْ فُلَان‏؛ ...»

حد باید بر آن زن زده شود زیرا زمانی که خواست به بصره برود، (در حالی که شخصی او را دوست داشت) محرمی نداشت و خارج شدن از شهر بدون محرم حلال نبود. پس آن مرد با او ازدواج کرد... 📚 تفسیر القمی، محقق، مصحح، موسوی جزائری، سید طیب،‏ ج 2، ص 377، ق اما استدلال به این عبارت نیز ضعیف است؛ زیرا: الف. از ظاهر این کلام بر نمی‌آید که روایت باشد. ب. حتی اگر روایت هم باشد سندی نداشته و نمی‌توان آنرا به معصومان استناد داد. ج. صریحاً نامی از عایشه و طلحه برده نشده است. د. در آن زمان که بیست و پنج سال از رحلت پیامبر(ص) گذشته بود، هردوی آنان به میانسالی و پیری رسیده بودند. ه. عایشه در این سفر محرم داشت زیرا عبدالله بن زبیر خواهرزاده او نیز در این سپاه بود. و ... @Porseman_channel