❖﷽❖
#شرح_دعای_افتتاح
💠 فراز اول
اللَّهُمَّ إِنِّي أَفْتَتِحُ الثَّنَاءَ بِحَمْدِكَ وَ أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّكَ
وَ أَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِي مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ
وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِينَ فِي مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَةِ
وَ أَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِينَ فِي مَوْضِعِ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ
خداوندا! ستايش تو را با ويژگىهاى زيبايت آغاز مىكنم، و تو آن كسى هستى كه كارهاى دور از انحراف را از سرِ احسانت پايدار و استوار مىكنى،
و يقين دارم كه تو در جايگاه چشمپوشى و گذشت، رحمكنندهترين رحمكنندگان هستى
و در جايگاه مجازات و مؤاخذه، سختگيرترين مجازات كنندگانى
و در جايگاه بزرگمنشى و عظمت، بزرگترين بزرگانى.
🕊🌤🕊🌤🕊
💎نكتهها
💫 «صواب» كارى است كه بر مسير حقيقى خود و مطابق با حقيقت واقع شده و به انحراف و خطا كشيده نشده باشد.
«مُسَدِّد» يعنى كسى كه به چيزى استوارى و پايدارى مىدهد.
خداوند متعال، پايدار كننده چيزى است كه مطابق با حق باشد؛ نه چيزى كه باطلِ محض و يا مخلوطى از حق و باطل است.
( أَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوَابِ بِمَنِّكَ)
💫 او كسى است كه در جايگاه بخشش و رحمت، مهربانترين است؛ پس خود را در معرض عفو و رحمت الهى قرار دهيم.
( أَيْقَنْتُ أَنَّكَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ فِي مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَ الرَّحْمَةِ)
💫او كسى است كه در جايگاه مؤاخذه و روىگردانى، به سختى مجازات مىكند؛ پس خود را از مواضع عذاب دور كنيم.
( وَ أَشَدُّ الْمُعَاقِبِينَ فِي مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَةِ)
💫 او كسى است كه در جايگاه نمايان شدن عظمت، بزرگترين قدرتنما است:
«أَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِينَ فِي مَوْضِعِ الْكِبْرِيَاءِ وَ الْعَظَمَةِ».
🌸قرآن كريم نيز بزرگى و كبريا را در تمام آسمانها و زمين، مختص خداوند مىداند:
✨(وَ لَهُ الْكِبْرِياءُ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ...؛ بزرگوارى در آسمانها و زمين خاص اوست).
💫 در علم عقايد، صفات خداى متعال در يك تقسيم بندى به دو دسته تقسيم مىشوند: صفات ذاتى و صفات فعلى.
💢صفات ذات، صفاتى هستند كه براى به وجود آمدن آنها، وجود داشتن ذات، كافى است.
💢صفات فعلِ حق تعالى، صفاتى هستند كه با فرض وجود مخلوقات، به وجود مىآيند
و البته بر محور حكمت خداى متعال به گردش در مىآيند و در غير جايگاه خود نمايان نمىشوند.
🌠«رحمت» و «نقمت» نيز از اين دسته صفات هستند و همان طور كه در اين فراز از دعاى افتتاح مورد اشاره قرار گرفته، خداى متعال فقط در موضع عفو و رحمت به عنوان «ارحم الراحمين» معرفى شده و اگر به عنوان «اشدّ المعاقبين» نيز معرفى گشته، فقط در جايگاهى است كه شدّت عقاب لازم باشد. ( فِي مَوْضِعِ النَّكَالِ وَ النَّقِمَة)
از اين رو نمىتوان از ذات مقدس خداى متعال، در جايگاه عذاب، توقع عفو و رحمت داشت؛ مگر در مواردى كه زمينه نزول رحمت فراهم باشد.
زيرا خداى متعال «ارحم الراحمين» است، اما نه در همه جا و نمىتوان مرتكب گناه شد و زمينه نزول نقمت و عذاب را فراهم آورد و براى فريب وجدان خويش، خدا را «ارحم الراحمين» دانست.
ادامه مطلب👇👇