«بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ» اسماء الهی آیه و ترجمه آن هُوَ اللَّهُ الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی یسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ «24» اوست خداوندِ آفریننده، پدیدآورنده و صورت بخش، بهترین نام‌ها و صفات برای اوست. آنچه در آسمان‌ها و زمین است، تسبیح‌گوی اویند و اوست توانای بی‌همتا و با حکمت. نکته‌ها «بارئ» به معنای پدید آورنده‌ای است که پدیده‌هایش از یکدیگر متمایز و متفاوت باشند. سوره مبارکه حشر تنها سوره‌ای است که آغاز و پایانش با تسبیح الهی است. سَبَّحَ لِلَّهِ ... یسَبِّحُ لَهُ ... آیه اول آن سخن از عزّت و حکمت است و آیه آخر آن با عزیز حکیم پایان یافت. پیام‌ها 1- خداوند، آفریننده‌ای است که در آفرینش مخلوقاتش، از کسی یا جایی الگوبرداری نکرده است، بلکه خود، صورت بخش پدیده‌هاست. «الْخالِقُ الْبارِئُ الْمُصَوِّرُ» 2- کسی که تمام کمالات را داراست، سزاوار تسبیح همه هستی است. لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنی یسَبِّحُ لَهُ ... 3- تسبیح موجودات، نشانه نوعی علم و شعور در هستی است. «یسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» 4- تسبیح موجودات، تذکری به انسان‌هایی است که اهل تسبیح نیستند. «یسَبِّحُ لَهُ ما فِی السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ» 5- قدرت خداوند همراه با حکمت است نه ستم و تجاوز. «هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکیمُ» منبع برگرفته از تفسیر نور، جلد 9، صفحه 565 الی 566 #اسماء_الهی #شماره_مطلب_10103