اگر درست به قرآن عمل می‌کردیم، با عمل خود دیگران را جذب می‌کردیم؛ زیرا مردم غالباً ـ به‌جز عده‌ی معدود ـ خواهان و طالب نور هستند. (آیت‌الله بهجت)

تمثیل؛ زن به شوهرش: سالها با بود و نبودت ساختم. چیز زیادی نخواستم، آبرویت را نگه داشتم و پیش کسی گلایه نکردم. همه چیز را تحمل کردم، تا تو فقط من را ببینی و برای من باشی، اما قبول نمیکنم که دیگری، جای مرا بگیرد. إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَٰلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ ... خدا شرک را نمی‌بخشد و غیر آن را، برای هر کس بخواهد می‌بخشد! (۴۸ نساء)

🌛سلام، شب بخیر 🌜 اگر خدای نکرده خواستید از «قرآن جیبی» برید☺️، ممنون میشیم دلیلشو بهمون بگید! شاید چیزی باشه که خودمون بهش توجه نداریم، و با گفتن شما متوجه‌ش شیم. 🙏🌹

با نور همه چیز، آن‌طوری که هست، دیده می‌شود، حتی نادیدنی‌ها. روابط، دوست و دشمن، نفع و ضرر، خوبی، خوشی، راه و بیراهه، سرمایه‌ و ... پس به خدا و پيامبر او و آن نورى كه ما فرو فرستاديم ايمان آوريد، و خدا به آنچه مى‌كنيد آگاه است. (۸ تغابن)

پشت کوه باشد یا پشت میز، فرقی ندارد! کار را باید به " آدمِ کاربلدِ پاک " سپرد. چوپانی باشد یا وزارت و ریاست کشور! إِنَّ خَيْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِيُّ الْأَمِينُ (۲۶ قصص) قَالَ اجْعَلْنِي عَلَىٰ خَزَائِنِ الْأَرْضِ ۖ إِنِّي حَفِيظٌ عَلِيمٌ (۵۵ یوسف)

گوشِ آزاد، می‌تواند هدایت‌ها و صدای آیات را بشنود. هنگامی که زباله، ظرف کثیف، گریه‌ کودکی، انتظار پیرمردی و گرفتاری رهگذری را می‌بینی، در واقع این‌ها تو را صدا می‌زنند که مرا از سر راه بردار، بشوی و دست مرا بگیر. گوش آزاد می‌تواند این دعوت‌ها و طلب‌ها را بشنود و اجابت کند، و اگر گذشت و گوشش را گرفت، توقع نداشته باشد که دعوت رسول را اجابت کند و تلاوت آیات او را جدی بگیرد.

اگر در مجلس ختم، قرآن بخوانند، شاید ساکت باشیم و گوش کنیم. حالا اگر، نظر قرآن برای زندگی گفته شود، ساکت و شنوا هستیم؟ یا کار خودمان را می‌کنیم؟ وَإِذَا قُرِئَ الْقُرْآنُ فَاسْتَمِعُوا لَهُ وَأَنْصِتُوا لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ (۲۰۴ اعراف) و چون قرآن قرائت شود بدان گوش فرا دهید و سکوت کنید، شاید مشمول رحمت حق شوید.

دیدن به طلب، دقت و جست‌و‌جو نیاز دارد. هنگام غفلت و‌ اشتغال توجهی به نشانه‌ها نداریم. اگر آدم آیه‌ها و نشانه‌ها را نخواست و ندید، خودش بر منبع آگاهیش پرده کشیده؛ و توقع نداشته باشد، که مطابق عملش با او رفتار نشود.

نامه را زمانی مُهر یا امضا می‌کنند که تمام شود، نشده باشد صبر می‌کنند. مُهر یا امضا که شد، نمی‌توان چیزی کم یا زیاد کرد. صفحه‌ی دل آدم هم که با گناه پُر شد، و جایی برای توبه نداشت، خدا مُهرش می‌کند.

دوست نزدیک‌تر از من، به من است! قبل از این‌که خودم بفهمم چه میخواهم بکنم، او فهمیده. وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ ۖ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِيد و ما انسان را آفریده‌ایم و می‌دانیم که نفس او، چه وسوسه‌ای به او می‌کند؛ و ما از شاهرگ [او] به او نزدیک‌تریم. (۱۶ ق)

در قیامت می‌پرسند، " چه آورده‌ای؟ " نه چه کرده‌ای؟ طوری نباشد کار خوب کنم، بعدش با ریا، منت یا گناه از بین ببرم. کار خوب را حفظ کردن، ده برابر پاداش دارد، نه انجام دادنش. مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا ... هر كس كار نيكى بياورد، ده برابر آن [پاداش‌] خواهد داشت ... (۱۶۰ انعام)

تکلّف یعنی از حق، اعتدال، عدالت و راستی خارج شدن. کسی که این‌طور باشد، مُتکلّف است. «نمی‌دانم» نگفتن، درگیر خیال و اوهام شدن، تجمل‌گرایی، چشم و هم‌چشمی از نمونه‌های تکلّف است. ...ٍ وَ مَا أَنَا مِنَ الْمُتَكَلِّفِينَ و من از متکلّفین نیستم. (۸۶ ص)

بيچاره آدمی، مرگش پنهان، بيماریش پوشيده ...‌ پشّه‌اى اذیتش می‌کند، جرعه‌اى در گلویش گير کرده بُکُشدش،‌ و عرق كردنى بد بو سازدش! (نهج، حکمت ۴۱۹) ای انسان! چه چیز در برابر پروردگار کریمت مغرورت کرده؟ (۶ انفطار)

در بعضی شرایط، حل مشکلات محال یا بعید به نظر می‌رسد. آنجاست که ایمان محک می‌خورد و مشخص می‌شود چه کاره‌ایم. هنگام مشکلات و ترس‌ها، به خدا بد گمان نشویم و همه چیز را فراموش نکنیم.

قربانی به معنای «نزدیک شدن» است؛ هم نزدیک شدن انسان به خدا، هم نزدیک شدن خدا به انسان. نفس خود قربان‌ نما در راه او نی که خون جاری کنی در آب جو (مولانا)

موقع قربانی و فداکاری کردن، سهمی برای خدا، در نظر بگیریم. اخلاص و توجه‌مان برسد به او. لَنْ يَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَٰكِنْ يَنَالُهُ التَّقْوَىٰ مِنْكُمْ ... (۳۷ حج) هرگز [نه‌] گوشتهاى آنها و نه خونهايشان به خدا نخواهد رسيد، ولى [اين‌] تقواى شماست كه به او مى‌رسد.

هر که و هر چه‌ایم، پیش پدر و مادر فکر نکنیم کسی هستیم، خودمان را پیششان کوچک کنیم. وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا و از سر محبت برای آنها تواضع کن و بگو: پروردگارا! آنها را، مورد رحمت قرار بده، همانطور که تربیتم کردند. (۲۴ اسراء) #قرآن #پدر_مادر

هر چه نَپاید، دلبستگی را نَشاید! اندرين وادی مرو بی اين دليل  «لا أُحِبُّ الآفِلِينَ» گو چون خليل ... قَالَ لَا أُحِبُّ الْآفِلِينَ (۷۶ انعام) گفت: غروب کنندگان را دوست ندارم. #قرآن #غروب_کنندگان #حضرت_ابراهیم

بعضی از ماها «حرفِ بد نمی‌زنیم»؛ ولی «بد حرف می‌زنیم». شاید همین باعث دلخوری، کدورت، دعوا و ... شود. «خوب حرف زدن» تمرین می‌خواهد. به بندگانم بگو [حواسشان باشد]، هم حرف‌های خوب بزنند، هم خوب حرف بزنند، چون شیطان بین‌شان را شکرآب می کند و رابطه‌شان را به هم می‌زند. شیطان از اول هم دشمن آشکاری برای انسان بوده! (۵۳ إسراء)

غروب کنندگان، دوست داشتنی نیستند! افرادی که جذب زیبایی‌های دنیا، خودباخته و شیفته آن‌ها می‌شوند، از ناپایداری آن‌ها غافل می‌گردند، و بخاطر سرگرم شدن به آن‌ها، به یاد غروب و نابودی آن‌ها نمی‌افتند. این شیفتگی گاهی به اندازه‌ای است که خدا گلایه می‌کند: و برخی از مردم ، در برابر خدا، همانندهایی [برای او] برمی‌گزینند، و آنها را چون دوستی خدا، دوست می‌دارند ولی کسانی که ایمان آورده‌اند، به خدا محبت بیشتری دارند. (۱۶۵ بقره) این همان حرف دل فطرت ِ ماست، که از زبان حضرت ابراهیم علیه‌السلام بیان شده: ای انسان، من از فانی متنفرم و عاشق باقی و بقاء هستم. این همان راهی است که خواجه عبدالله انصاری در باب ۲۵ منازل السائرین، برای تهذیب نفس بیان کرده، که برای دل کندن از دنیا به ناپایداری آن توجه کنیم.

#قرآن_یعنی_خواندنی! خواندنی‌ها متفاوت هستند. بعضی‌ها برای گروه، روحیه‌‌، نیازها و زمان‌های خاصی هست، حتی کتب آسمانی. ولی قرآن، خواندنی‌ای است برای همه، در هر زمان و مکانی. آن هم خواندنی‌ای که دست خالی برنمی‌گرداند. إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ (۷۷ واقعه) كه اين [پيام‌] قطعاً قرآنى است، کریم و ارجمند! «قرآن خواندنی است.» #قرآن

چیزی که، در سختی‌ها، روبرو شدن با دشمنان و مشکلات به کار می‌آید، سپیدی ایمان است نه سیاهی لشکر. ... كَمْ مِنْ فِئَةٍ قَلِيلَةٍ غَلَبَتْ فِئَةً كَثِيرَةً بِإِذْنِ اللَّهِ ... (۲۴۹ بقره) چقدر شده که، گروه‌های کوچکی، به خواست خدا، بر گروه‌های بزرگی پیروز شدند! #قرآن #جهاد

هر کس، با هر چهره‌ و لباس، و به هر شکل، موجب بی‌هدفی، یأس، گمراهی، دشمنی، گناه، مهم جلوه دادن دنیا در برابر آخرت شود، شینطت کرده و شیطان است. چون بسی ابلیس آدم روی هست پس به هر دستی نشاید داد دست‌‌ وَ كَذَٰلِكَ جَعَلْنَا لِكُلِّ نَبِيٍّ عَدُوًّا «شَيَاطِينَ الْإِنْسِ» وَالْجِنِّ ... (۱۱۲ انعام) و بدين گونه براى هر پيامبرى دشمنى از «شيطان‌هاى انس» و جن برگماشتيم.

آیت‌الله جوادی آملی: برخی از حیوانات همچون موش اهل ذخیره و احتکار هستند. این بی‌عقلی است که روزی پیش‌بینی نشده را احتکار کنیم چرا که روزی‌دهنده خداست. امروز عده‌ای با ذخیره کالا از حیوان‌ هم پست‌تر هستند. برخی باور نکردند که به صورت موش محشور می‌شوند. ... أُولَٰئِكَ كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ ... مثل چهارپایانند، بلکه پست‌تر! (۱۷۹ اعراف) #قرآن #اقتصاد #احتکار #پست‌تر_از_حیوان

چقدر با طعنه ، چشمک، قیافه گرفتن، داد زدن و ... شخصیت دیگران را خرد کرده‌ام؟ حواسم هست که جهنم هم، مرا خرد خواهد کرد؟ وَيْلٌ لِكُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ ... كَلَّا ۖ لَيُنْبَذَنَّ فِي الْحُطَمَةِ (۱و ۴ همزه)  وای به حال هر طعنه‌‌زن عیب‌جو  ... حتما در آتش خردکننده پرتاب خواهد شد‌.