💡 امیرالمومنین علیه‌السلام، در نهج‌البلاغه از خلفا با اصطلاح «فلانی» یاد می‌کند.

پرنده‌ی مادر، جوجه‌هایش را تا زمانی که بتوانند پرواز کنند، زیر بال و پرش می‌گیرد. بالش را باز و پهن می‌کند تا آن‌ها را تحت حمایت خود بگیرد. خدا به رسولش می‌گوید: تو كه قدرت پرواز داری، می‌توانی معراج بروی، اوج نگير، مردم را رها نكن. اينها را زير بال و پر بگير، تا اينها رشد بكنند، پر در بياورند و پرواز كردن ياد بگيرند؛ وقتی پر درآورند و پرواز كردن ياد گرفتند حالا آزادند. وَاخْفِضْ جَنَاحَكَ لِمَنِ اتَّبَعَكَ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ (۲۱۵ شعرا) 💌 و براى آن مؤمنانى كه تو را پيروى كرده‌اند، بال خود را فرو گستر.

💌 قدم‌های شیطان را دنبال نکنید. (۲۱ نور) همانا شيطان، راه‌هاى خود را برای شما آسان جلوه مى‌دهد، تا گره‌هاى محكم دين شما را يكى پس از ديگرى بگشايد. (خطبه ۱۲۱، نهج‌البلاغه) کار شیطان فقط وسوسه و دعوت است. ترساندن از فقر و مرگ، دستور و دعوت به زشتی، بازداشتن از یاد خدا، وعده و فریب دادن، زیبا نشان دادن کارهای بد و دنیا از مواردی است که او استفاده می‌کند. آیات مرتبط 👈 ۲۶۸ بقره، ۱۷۵ آل‌عمران، ۶۸ انعام، ۱۹ مجادله، ۳۹ حجر

وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا ... (۷۳ انبیا) 💌 و آن پیامبران را امامانی قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‌كردند. امام، هدایت کننده‌ای است که با اراده و امر الهی، هدایت می‌کند. به محض خواست محقق می‌شود. یعنی اگر امام توجهی کند، تمام است. مثل انبیا که فقط راهنمایی و نصحیت کنند، نیست. بلکه دست خلق را گرفته و به حق می‌رساند. امر الهی در قرآن این‌طوری تعریف شده: إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَيْئًا أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (۸۲ یس) 💌 وقتی که خدا اراده چیزی را کند، همین بس كه مى‌گويد: «باش»؛ پس [بى‌درنگ‌] موجود مى‌شود. خوش به‌حال افرادی که با توجهی از جانب امام ‌علیه‌السلام، مس وجودشان طلا شده‌است.

مرگ چشیدنی ا‌ست، آن را مثل شربتی می‌چشیم. شربتی که از میوه‌ی درخت زندگی ماست. اگر خوبی کاشتیم، گواراست، و اگر بدی، تلخ. کسی از شربت گوارا بدش می‌آید؟ كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ۖ ثُمَّ إِلَيْنَا تُرْجَعُونَ 💌 همه طعم مرگ را «می‌چشند»، سپس شما را بسوی ما بازمی‌گردانند.(۵۷ عنکبوت)

اعمال بد ما باری هستند که در قیامت بار شدنش روی دوش‌مان را متوجه خواهیم شد. اگر دیگری را به بدی بکشانیم، بار او را هم به دوش خواهیم کشید. حرفی را می‌زنم که طرف دچار شبهه می‌شود و ممکن است مدت‌ها طول بکشد تا برایش حل شود، وسوسه‌ای می‌کنم، شرایط گناهی را فراهم می‌کنم، پیام، عکس یا فیلمی را می‌فرستم و ... بعضی‌وقت‌ها هر کاری می‌کنم نمی‌توانم کار خیری را انجام دهم، سنگینی و بی‌حالی زیادی دارم، حواسم به «بارها» باشد. 💌 و قطعاً بارهاى سنگین خودشان و بارهاى سنگین [ديگر] را با بارهاى گران خود به دوش خواهند کشید. (۱۳ عنکبوت) آیه‌ مرتبط 👈 ۸۵ نساء

در مسائل، دیگران را سرزنش و قضاوت نکنیم. از کجا معلوم، شاید ما بودیم بدتر می‌شدیم. زنان مصر، زلیخا را سرزنش می‌کردند، اما خودشان هم کم آوردند. ... فَلَمَّا رَأَيْنَهُ أَكْبَرْنَهُ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ ... قَالَتْ فَذَٰلِكُنَّ الَّذِي لُمْتُنَّنِي فِيهِ ... (۳۱ و ۳۲ یوسف) 💌 هنگامی که چشم‌شان به او افتاد، او را بسیار بزرگ (و زیبا) شمردند؛ و دست‌های خود را بریدند. گفت: این همان جوانی است که بخاطر او سرزنشم می‌کردید.

📢 مگه میشه بدون خوندن نهج‌البلاغه، قرآن رو فهمید؟ آیت‌الله خامنه‌ای: هر كسى نهج‌البلاغه را نمى‌خواند از قرآن خبرى ندارد. (۸۸/۰۶/۰۱) 

توجه به عفّت و تربیت جنسی کودک آن‌قدر مهم است که خدا خودش در قرآن درباره‌اش حرف زده، ولی یک‌سری احکام و مسائل را به پیامبرش سپرده است. اگر جامعه‌ در دوران کودکی بچه‌ها، حواسش به این مسئله باشد، جامعه‌ای عفیف شکل می‌گیرد. پدر و مادر باید به کودک‌شان یاد بدهند که با اجازه وارد خلوت‌شان شود. مثلا وسط روز است پدر یا مادر از سر کار آمده و دارد لباس عوض می‌کند، شب لباس خواب می‌پوشند و تا صبح لباس معمولی تن‌شان نیست. پدر و مادر حق ندارند هرطوری پیش فرزندشان بنشیند و بگردند. 💌 اى مومنان، قطعاً بايد غلام و كنيزهاى شما و كسانى از شما كه به [سنِ‌] بلوغ نرسيده‌اند سه بار در شبانه روز از شما كسب اجازه كنند: پيش از نماز صبح، و نيم‌روز كه جامه‌هاى خود را بيرون مى‌آوريد، و بعد از نماز عشاء ... و وقتی که بچه‌هایتان به سنّ بلوغ برسند باید اجازه بگیرند، همان‌طور که اشخاصی که پیش از آنان بودند اجازه می‌گرفتند. (۵۸ و ۵۹ نور)

عین‌القضات: قرآن حبلی است که، طالب را می‌کِشد؛ تا به مطلوب رساند. قرآن را بدین عالم فرستادند در کِسوت حروف، و در هر حرف هزاران غمزه‌ جان‌رُبا. آنگه ندا کردند: «وَ ذَكِّرْ فَإِنَّ الذِّكْرَىٰ تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِينَ» (۵۵ ذاریات) 💌 و پند ده، كه مؤمنان را پند سود دهد.

زندگی و مرگ در دست خداست، و به نقطه‌ی شروع برمی‌گردیم نه جای دیگر، به اصل و وطن‌مان. مثل فرزندی که به آغوش پدر و مادرش برمی‌گردد. امیرالمومنین علیه‌السلام فرموده: دنيا و آخرت، هر يك فرزندانى دارند. سعی کنید از فرزندان آخرت باشيد، نه دنيا، زيرا در روز قيامت، هر فرزندى به پدر و مادر خويش باز مى گردد. (نهج، خطبه ۴۲) هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ 💌 اوست که زنده می‌کند و می‌میراند، و به سوی او بازگردانده می‌شوید. (۵۶ یونس)

انسان همان عملش است. شخصیتش، با اعمالی که انجام می‌دهد، ساخته می‌شود. علم و عمل خوب، شخصیت خوب و صالح به‌وجود می‌آورد. قَالَ يَا نُوحُ إِنَّهُ لَيْسَ مِنْ أَهْلِكَ ۖ إِنَّهُ عَمَلٌ غَيْرُ صَالِح ... (۴۶ هود) 💌 خدا گفت: ای نوح! پسرت از اهل تو نیست، او یکپارچه عمل ناصالح است.