شیطان: آدم عصبانی، در دست من، مثل توپ، در دست بچه است. [مثل توپ، به هر طرف و هر جور که بخواهم می‌اندازمش.] بهشت برای کسانیست که، خشم شدید خود را، درون خود نگه می‌دارند. (۱۳۴ آل‌عمران)

مسئولیتی به ما برسد، حاضریم برای انجام بهترش دیگری را در آن شریک کنیم؟ کدام مهم‌تر است مقام یا انجامش؟ وقتی به حضرت موسی نبوّت عرضه شد، ایشان هارون، که روابط اجتماعی بهتری داشت را پیشنهاد کرد: چون برادرم هارون از من زبان‌آورتر است، او را همراهم بفرست تا یاور و دستیارم باشد و مرا تصدیق کند. (۳۴ قصص)

چون چاره‌ای نیست، باغدار درختی که میوه ندهد یا خشک شود را می‌بُرد و هیزمش می‌کند. اگر نهال وجود انسان،که باید میوه‌ی انسانیت دهد ،ثمر ندهد چه؟ وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَكَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ظالمان و منحرفان هیزم جهنم خواهند بود. (۱۵ جن)

کسانی که تمام قرآن را در خود جاری ساخته‌اند، در لحظه‌های مناسب، آیه‌های مناسب، در آن‌ها جان می‌گیرد و آن‌ها را جان می‌دهد و زنده می‌کند، و گویا دوباره بر آن‌ها نازل می‌گردد. بشنو از نی، مرحوم صفایی

هر « به‌به، آفرین، چقدر قشنگ و ... » که به پرنده‌ای زیبا، تابلویی قشنگ، صدایی دلنشین، بدنی متناسب و ... که می‌گوییم؛ همه‌اش « به‌به و آفرین » به خدا و کار خداست. الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ همه ستایش‌ها، ویژه‌ی خداست، که پروردگار جهانیان است. (۲ حمد)

بعضی‌ها مثل برگی‌اند که، باد به این طرف و آن طرف می‌بردش. کسی که معبودش هوا و هوس باشد، هر طرف که هوای نفس خودش یا دیگران بِوَزد، می‌رود. کسی که هوا و هوسش را معبود خود گرفته دیدی؟ (۴۳ فرقان) گروهی از مردم با وزش هر بادى حركت می‌كنند. (حکمت ۱۴۷، نهج)

کسی بدی کرد یا از ما بد گفت، به روی‌مان نیاوریم و توپ را به زمین شیطان بیندازیم. از ماجرا هم حرفی نزنیم تا خجالت زده‌شان نکنیم. وقتی حضرت یوسف، خانواده‌اش را دید، اصلا از چاه حرفی نزد؛ آزادیش از زندان را، پیش کشید، تا خجالت نکشند. طعنه نزد که شیطان شما را فریب داد، گفت: شیطان بین من و برادرانم را به هم زد. (۱۰۰ یوسف)

یکی با کم یا گران فروشی از دارایی کسی کم می‌کند. شاید سخنران، معلم، یا فیلمی عمر مخاطب، اصلی‌ترین سرمایه‌اش، را بگیرد ولی چیزی به او اضافه نکند. ممکن است با رفتاری اشتباه، خلاقیت، شجاعت، صداقت یا ... را از فرزندم بگیرم و ... و َيَا قَوْمِ ... لا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْيَاءَهُم و ای قوم من ... هر چیزی که به مردم تعلق دارد و شأن و حق‌شان است را به آن‌ها بدهید و «از مردم کم نکنید». (۸۵ هود)

در آیه ۶۷ انبیاء، حضرت ابراهیم علیه السلام، به نمرود و مردمش گفت: «أُفٍّ لَكُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ، اف بر شما و آنچه جز خدا می پرستید و بندگیش می‌کنید!» الان هم، امام زمان به هواپرستان همین را می‌گوید. آیت‌الله جوادی آملی

چشم‌ حرف‌ها دارد. پیام محبت و خشم، خیانت و عفت، حسرتِ نداشتن، درخواست عدالت، گلایه از ظلم‌ و ... خیلی‌ها هم توجه نکنند، خدا حواسش به چشم‌ها و گوشش به حرف آن‌هاست. لَا تُدْرِكُهُ الْأَبْصَارُ وَهُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصَارَ چشم‌ها او را نمی‌بینند، ولی او همه‌ی چشم‌ها را می‌بیند. (۱۰۳ انعام)

هیزم جهنم، خود انسان گناهکار است. اگر هیزم و آتش، جدای از انسان باشد، شاید بتواند فرار کند. ولی اگر خود آدم بسوزد کجا فرار کند؟ پس، از آتشی که هیزمش خود مردم و سنگ ها هستند، بپرهیزید. (۲۴ بقره)

زمین مثل گهواره است و زمينيها، بچه‌. هر كس، تا زمانی كه فقط، زمينی و مادی فكر ‌كند، بزرگ نشده و كودك است؛ حالا كودكی هشتاد، نود ساله. أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا آیا زمین را مثل گهواره‌ای قرار ندادیم؟ (۶ نبأ)