⭕️ناترازی انرژی و راه های برون رفت از آن 🔹از مهم ترین چالش های امروز اقتصاد ایران می توان به ناترازی انرژی اشاره کرد که کشور را با چالش های زیادی مواجه کرده است. موضوعی که به صورت کلی از دو امر اصلی منبعث شده است؛ یکی مصرف فراتر از استانداردها و دیگری نرخ رشد بیشتر از تقاضا نسبت به تولید و عرضه انرژی است. با این حال علاوه بر مصرف بالا، تولید و عرضه انرژی طی سال های گذشته متناسب با مصرف آن رشد نداشته است. برای مثال زمانی که اقتصاد شما می خواهد به سمت افزایش تولید و رشد اقتصادی گام بردارد طبیعی است که این رشد اقتصادی نیازمند مصرف انرژی است. با این حال در گزارش مرکز پژوهش های مجلس راجع به این موضوع آمده است: اگرچه راهکار رفع ناترازی انرژی از دو مسیر افزایش ظرفیت تولید و مدیریت و بهینه سازی مصرف انرژی می گذرد اما مدیریت و بهینه سازی مصرف به واسطه هزینه سرمایه گذاری کمتر و پایداری کاهش مصرف انرژی باید در اولویت اقدامات قرار گیرد. بررسی زنجیره تولید تا مصرف انرژی در کشور نشان می دهد در تمامی بخش ها اتلاف و هدررفت انرژی قابل توجه است. در همین راستا، مسئله بهینه سازی همواره مورد تأکید قوانین بوده است؛ به نحوی که جهت ایجاد انگیزه و استفاده از ظرفیت بخش خصوصی در اجرای پروژه های بهینه سازی انرژی، سازوکارهایی نیز در کشور ایجاد شده است.

⭕️سهم اقتصاد در سقوط دولت سوریه 🔹بررسی تاریخی اتفاقات رخ داده در این کشور و سیر سینوسی تورم در طول 30 سال گذشته نشان می دهد این کشور همواره بعد از شرایطی که گرفتاری های اقتصادی برایش رخ می داد، بعد از مدتی این رویه اصلاح می شد اما از سال های گذشته بیش از 5 سال بود که روند تورمی در این کشور ارقام بسیار بالایی را نشان می داد و شرایط اقتصادی این کشور به هیچ عنوان با دهه های گذشته قابل قیاس نبود. حتی تولید ناخالص داخلی سوریه و رشد اقتصادی این کشور نیز در این سال ها با افت بالایی مواجه بود. برای مثال نرخ رشد اقتصادی این کشور که بین سال‌های 2000 تا 2011 به طور متوسط بین 5 تا 6 درصد بود، در سال 2011 به 2.9 درصد و در سال‌های 2011 و 2013 به منفی 26 درصد رسید. پس از آن سال‌ها رشد اقتصادی این کشور منفی بوده و در دو سال اخیر گرچه مثبت شده اما حجم تولید داخلی این کشور از 61 تا 67 میلیارد دلار در سال‌های 2010 و 2011 با کاهش 85 تا 87 درصدی به کمتر از 9 میلیارد دلار در سال 2021 رسیده بود.

⭕️چه کسی پیروز میدان سوریه شده است؟ ▫️این بازیگران را می‌توان در چند محور دسته‌بندی کرد: 1️⃣محور غربی: شامل آمریکایی‌ها، رژیم صهیونیستی و فرانسوی‎ها که هدفشان تأمین امنیت اسرائیل در سوریه است. 2️⃣محور اخوانی: شامل ترکیه و قطر که هدفشان تشکیل دولت اخوانی در سوریه است. البته هدف توسعه ارضی را نیز می‌توان برای ترکیه در نظر گرفت. 3️⃣محور عربی: شامل عربستان، اردن، امارات و مصر که اولویت اصلی‌شان خارج کردن سوریه از محور مقاومت و تبدیل سوریه به یکی از همپیمانان خود بود. این هدف را با راهبرد جایگزین کردن بشار با یک مهره عربی- غربی دنبال کردند، سپس سیاست تضعیف سوریه را در پیش گرفتند و دست آخر به سیاست تطمیع بشار اسد روی آوردند. 4️⃣ محور مقاومت اسلامی: شامل ایران، عراق، یمن و لبنان که هدفشان نگاه داشتن سوریه در محور مقاومت علیه رژیم صهیونیستی و غرب بود. ▪️در نگاه اول، بازیگر پیروز این میدان، محور اخوانی است. امروز در سوریه دست برتر با شورشیانی است که در توافق با محور اخوانی هستند. اما این پیروزی چالش‌های اساسی و ذاتی دارد: 1️⃣اینکه شورشیان مسلح شامل گروه‌هایی است که در میانشان هسته‌های تروریستی نقش پر رنگی دارند و نمی‌شود آن را کتمان کرد. 2️⃣اینکه اتحاد شکل گرفته تحت عنوان «هیئت تحریر الشام»، نه در سوریه فراگیری مطلق دارد و نه در درون خود، توافقات محکمی بسته شده است. مهم‌ترین عنصر توافق یعنی «نه به اسد» دیگر وجود ندارد و لذا وضعیت این هیئت رو به وخامت خواهد گذاشت.

⭕️فرانسه و آینده ای پر چالش در اتحادیه اروپا 🔹قانون‌گذاران فرانسوی روز چهارشنبه چهارم دسامبر 2024میلادی ( 14 آذر 1403) طرح عدم اعتماد به نخست‌وزیر «میشل بارنیه» و کابینه او را تصویب کردند. این تصمیم فرانسه را وارد بحرانی سیاسی کرد که نه تنها مسیر روشنی برای تصویب بودجه سال جدید این کشور باقی نگذاشته، بلکه تهدیدی برای ایجاد آشفتگی بیشتر در بازارهای مالی فرانسه است. 🔸رأی عدم اعتماد مجلس ملی در یکی از حساس‌ترین برهه‌های سیاسی و اقتصادی فرانسه رخ داد. این کشور با مشکلات بدهی و کسری بودجه فزاینده‌ای روبه‌رو است. علاوه بر این، حمایت قوی فرانسه از اوکراین ممکن است پس از احتمال بازگشت دونالد ترامپ به قدرت در ایالات متحده، با چالش‌های جدی مواجه شود. در همین حال، آلمان، شریک کلیدی فرانسه در اتحادیه اروپا، از نظر سیاسی و اقتصادی ضعیف‌تر از گذشته به نظر می‌رسد. محبوبیت شخصی مکرون نیز در سطح پایینی قرار دارد و این مسئله کار او را برای مدیریت بحران‌های پیش‌رو دشوارتر کرده است.

⭕️کره جنوبی و مشکل ریشه‌ای عدم توسعه سیاسی 🔹پس از اعلام حکومت نظامی اضطراری ازسوی رئیس‌جمهور کره جنوبی، درخواست‌ها برای استعفای وی افزایش یافته و تعدادی از دستیاران ارشد دولت این کشور به‌طور دسته‌جمعی از سمت خود کنار رفته‎‌اند.احزاب مخالف دولت کره جنوبی به‌تازگی لایحه‌ای را برای استیضاح «یون سوک یول»، رئیس‌جمهور این کشور، ارائه کرده‎اند. عدم توسعه سیاسی در کره جنوبی، به‌رغم رشد چشمگیر اقتصادی و مدرن‌سازی کشور، به دلایل مختلف تاریخی، اجتماعی و ساختاری بازمی‌گردد: 1️⃣کره جنوبی تا دهه 1980 به شدت تحت کنترل حکومت‌های نظامی بود. پس از جنگ کره (1950-1953)، رژیم‌های نظامی برای کنترل اوضاع، آزادی‌های سیاسی را محدود کردند. در دوران حکومت نظامی ژنرال‌های چون پارک چونگ هی (1961-1979) و چون دو هوان (1980-1988)، هرچند پیشرفت اقتصادی قابل توجهی رخ داد، ولی توسعه سیاسی به دلیل سرکوب آزادی بیان، اعتراضات مردمی و رسانه‌های مستقل متوقف شد. 2️⃣نظام سیاسی و بوروکراسی در کره جنوبی بر اساس ساختارهای متمرکز و اقتدارگرایانه طراحی شده است . این مدل، ایجاد احزاب قدرتمند و پایدار دموکراتیک را محدود کرد و سیاست را به میدان رقابت‌های نخبگان قدرت‌محور بدل نموده است. 3️⃣وجود کره شمالی به‌عنوان یک دشمن فعال، سیاستمداران کره جنوبی را به تمرکز بر مسائل امنیت ملی سوق داده و اجازه نداده است که انرژی کافی برای اصلاحات سیاسی تخصیص یابد. این وضعیت، توجیهی برای محدودیت‌های سیاسی به بهانه حفظ امنیت ملی فراهم کرده است. 4️⃣ نابرابری‌های شدید اقتصادی که نتیجه رشد سریع و بدون تعادل اقتصادی بود، سبب شد تا گروه‌های مختلف جامعه توان و فرصت مشارکت در سیاست را از دست بدهند. کارگران و کشاورزان اغلب تحت سلطه نخبگان صنعتی و دولتی قرار گرفتند. 5️⃣شرکت‌های بزرگ (موسوم به چبول‌ها در زبان کره‌ای) مانند سامسونگ، هیوندای و ال‌جی تأثیر زیادی بر سیاست‌های دولت دارند. نفوذ اقتصادی این شرکت‌ها اغلب مانع از پیشبرد اصلاحات دموکراتیک شده است، زیرا منافع اقتصادی آنان ممکن است با آزادی‌های سیاسی در تضاد باشد.

⭕️موج سواری دشمن و دنباله های آن روی قانون حجاب 🔹این روزها دشمن به طور مستمر در رسانه‌های خود از لایحه حجاب و عفاف صحبت می‌کند و متأسفانه از همان ادله‌ای سخن می‌گوید که مخالفان داخلی از آن دم می‌زنند؛ پیش از هر نکته‌ای لازم است که مخالفان داخلی به این موضوع توجه جدی داشته باشند و به این تحلیل برسند که چرا دشمن به مخالفت با این لایحه و قانون پرداخته و چرا از همان ادله‌ای بهره می‌برد که آنان بر زبان جاری می‌کنند. دشمن حمایت خود از زنان را یک مرتبه در قالب فتنه «زن زندگی آزادی» نشان داد؛ به گونه‌ای که برخی از حامیان آن در آن سوی مرزها دست به برهنگی و عریان کردن خود زدند و این نهایت کاری بود که از دست دشمنان برای حمایت از زنان مسلمان برمی‌آمد. نسخه دشمن برای کشورهای اسلامی در پایین‌ترین سطح خودش همان نسخه‌ای نیست که برای خودشان تجویز می‌کنند. آنها در حالی بر طبل برهنگی و آزادی پوشش می‌کوبند که در آزادترین کشورها هم در زمینه پوشش، قانون‌های قرص و محکمی وجود دارد که اگر کسی از آن تخطی کند برای آن فرد کد جرم جنسی تعریف می‌شود!

⭕️خون شهیدان مدافع حرم هدر نرفت 🔹چرا در سال‌های گذشته جمهوری اسلامی در کشور سوریه و برای مقابله با بحران داعش و دیگر گروه‌های تکفیری این همه شهید تقدیم کرد و حالا با سقوط دولت سوریه کنار آمد؟ و به طور واضح‌تر این گزاره مطرح می‌شود که خون شهدای مدافع حرم هدر رفت! اما واقعیت چیز دیگری است که نباید از نظر دور بماند یا مورد غفلت واقع شود. 🔸نباید فراموش کرد که وقتی در اوایل دهه 90 شمسی بحران سوریه شروع شد، گروه‌های تکفیری پشت‌گرم به آمریکا و اسرائیل همچون داعش، با صراحت هدف خود را تصرف سرزمین عراق و شام و انهدام حرم‌های مقدسه شیعیان و سپس حرکت به سوی ایران اعلام می‌کردند و داعیه تصرف خراسان را هم داشتند؛ این خطری نبود که به راحتی بتوان از کنارش گذشت و حفظ امنیت مرزهای کشور در محیطی دورتر و نیز حفظ امنیت حرم اهل بیت (ع) در عراق و سوریه، یک واجب مسلّم و بدون تعارف بود که باید برای آن از جان و دل مایه می‌گذاشتیم. از سوی دیگر، دولت قانونی کشور سوریه رسماً از جمهوری اسلامی برای دفع این خطر بزرگ استمداد کرد و ایران هم به استناد همین دعوت رسمی – مطابق رویه‌های جاری و پذیرفته شده بین‌المللی – به یاری مردم و دولت این کشور شتافت و با تقدیم چند صد شهید سرافراز، هم خطر را از مرزهای خود دور کرد و هم حریم مقدس حرم اهل بیت (ع) را حفظ کرد.

🔘بسم الله الرحمن الرحیم 📖روزمان را با قرآن آغاز کنیم، هر روز قرائت یک صفحه از قرآن کریم ▫️ صفحه149 قرآن کریم

🎙 قرائت صفحه 149 قرآن کریم

📱 توئیت جدید اکانت عبری رهبر معظم انقلاب اسلامی