با عرض معذرت امشب داستان نداریم.

#سلام_امام_مهربانی بی تو هر لحظه مرا بیم فروریختن است مثل شهری که به روی گسل زلزله هاست #اللّهمَّ_عَجِّل_لِولیِّکَ_الفَرَج @ReyhanatoRasoul97

رهبرانه✨💚 امام خامنه ای(مدظله العالی): پرچمی که در مقابل انقلاب ایستاده، همان پرچمی است که در مقابل ابراهیم و موسی و عیسی برافراشته بود. آنها نابود شدند و موسی و عیسی و ابراهیم زنده اند. علت این است که خدای متعال به حضرت موسی فرمود: نترسید، دچار اشتباه در محاسبه نشوید، خدا باشماست. 🌸اِنَّنی مَعَکما🌸 #رهرو_رهبری 🌺 @ReyhanatoRasoul97

خالق و معبود و مدبّر امور همگان خداست. این مساله خیلی مهمی است که اگر چنانچه خالق و معبود یکی شد، ناگزیر انسان ها در یک طبقه و یک ترازند و اختلاف طبقاتی معنا ندارد. #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن #جلسه_دوازدهم @ketabetarhekoli 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

در سایه ی توحید به انسان ها تعلیم شد، اثبات شد که در متن جامعه نباید اختلاف طبقاتی وجود داشته باشد. #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن #جلسه_دوازدهم @ketabetarhekoli 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

﷽🕊 ☕️☕️☕️☕️☕️☕️ 💠#یک_فنجان_چای_باخدا #قسمت_هفتاد_و_هشت آن شهید.. پدر مردی که دچارش شده بودم، پدرانه ها خرج کرده بود. حسام با انگشترِ عقیقِ خفته در انگشتانِ کشیده و مردانه اش بازی می کرد: (وقتی مامان همه ی ماجرا رو تعریف کردن. خشکم زد.. نمی‌دانستم باید خوشحال باشم؟؟؟ یا ناراحت.. تمامِ دیشب رو تا صبح نخوابیدم. مدام ذهنم مشغول بود. یه حسی امید می داد که جوابِ منفی تون واسه خاطرِ حرفایِ مادرِ.. اما یه صدایِ دیگه ایی می‌گفت: بی خیال بابا، تو کلا انتخابِ سارا خانوم نیستی و حرفِ دلشو زده. گیر کرده بودم و نمی‌دونستم کدوم داره درست میگه. پس باید مطمئن می شدم. نباید کم می‌گذاشتم تا بعداً پشیمون بشم. خلاصه صدایِ اذان که از گلدسته ها بلند شد، طاقت نیاوردم و با دانیال تماس گرفتم تا اجازه بده با خودتون صحبت کنم که الحمدالله موافقت کرد و گفت که صبح ها به امامزاده میرین. از ساعت هفت تو ماشین جلو درِ امامزاده کشیک کشیدم تا بیاین، اما وقتی دیدمتون ترسیدم. نمی‌دونستم دقیقاً چی باید بگم و یا برخورد شما چی میتونه باشه..) مردِ جنگ و ترس؟؟ این مردان با حیا، از داغیِ سرب نمی ترسند اما از ابراز احساسشان چرا.. کمی خنده دار نبود؟؟ صورتش جدیت اما آرامش داشت (تا اذان ظهر تو حیاط امامزاده قدم زدم و چشم از ورودی خواهران برنداشتم.. تو تمام این مدت مدام با خودم حرف زدم و کلمات رو شست و رُفته، کنار هم چیدم که گند نزنم. تا اینکه شما اومدین و من عین.. استغفرالله.. هر چی رشته بودم، پنبه شد.. همه ی جملات یادم رفت.. و من فقط به یه سوال که چرا به مادرم “نه” گفتین اکتفا کردم. شما هم که ماشالله اصلاً اعصاب ندارین.. کم مونده بود کتک بخورم.. حرفهاتون خیلی تیز و برنده بود. هر جمله تون خنجر می شد تو وجود آدم.. اما نجاتم داد.. باید مطمئن می شدم و اون عصبانیت شما، بهم اطمینان داد که جوابِ منفی تون، دلیلش حرفهایِ مادرم بوده.. و من اجازه داشتم تا امیدوار باشم.. اون لحظه تو امامزاده اونقدر عصبی و متشنج بودم که واسه فرار از نگاهتون به ماشین پناه آوردم.) صدایِش کمی خجالت زده شد ( می دونستم اگه یه مو از سرتون کم بشه باید قیدِ نفس کشیدن و بزنم، چون دانیال چشمامو درمیآورد.. واسه همین تا خونه دنبالتون اومدم و از مامان خواستم تا از طریق پروین خانوم گزارش لحظه به لحظه از حالتون بده..) و این یعنی ابرازِ نگرانی و علاقه ایی مذهبی؟؟ با مایه گذاشتن از دانیال؟؟ نگاهش هنوز زمین را زیرو رو می کرد ( عصر با دانیال تماس گرفتم و گفتم امشبم میخوام بیام خواستگاری و شما نباید چیزی از این ماجرا بدونید.. اولش مخالفت کرد. گفت شما راضی نیستین و نمیخواد بر خلاف میلتون کاری رو انجام بده. اما زبون من چرب تر از این حرفا بود که کم بیارم..) سارایِ بی خدا، مدرن، به روز و غربیِ دیروز. حالا به معنایِ عمیق و دقیقِ کلمه، عاشقِ این جوان با خدا و سر به زیر و شرقیِ امروز شده بود.. در دلش ریسه ریسه، آذین می بستند، اما می‌دانست باید برق مرکزی را قطع کند.. حسام حیف بود.. لبخندِ شیرینِ پهن شده رویِ لبهایم را قورت دادم.. کامم تلخ شد ( اما نظرِ من همونِ که قبلا گفتم..) چشمانش را بست و نفسش را با صدا بیرون داد (نمی‌پرسم چرا. چون دلیلشو می‌دونم. پس لطف کنید افکارِ بچه گونه رو بذارین کنار.. من امشب نیومدم اینجا تا شما استغفرالله از مقام خدایی و علم غیبتون بگین..) به میان حرفش پریدم، باید برایِ منصرف کردنش نیش می زدم. ( من اصلاً به کسی مثل شما فکر هم نمی‌کنم.. پس وقتتونو هدر ندین..) سرش را کمی به سمتم چرخاند. اما رد نگاهش باز هم زمین را کنکاش می کرد. ابرویی بالا انداخت و تبسمی عجیب بر صورتش نشاند ( عجب.. پس کاش امروز تو امامزاده، اون اعترافاتو با جیغ جیغ و عصبانیت نمی‌گفتین.. چون حالا دیگه من کوتاه بیا، نیستم.. بهتر شمام وقتو تلف نکنید..) چشمانم گرد شد و این یعنی اعلام جنگ؟؟ با خشم روبه رویش ایستادم ( تو مگه عقل تو کله ات نیست؟؟ اصلا میفهمی داری چیکار می‌کنی؟؟ می‌فهمی خواستگاریِ کی اومدی؟؟ من نفسم امروز فرداست.. تو یه جوونِ سالمی که حالا حالاها وقت داری واسه زندگی.. این مسخره بازیا چیه که راه انداختی.. ) با آرامشی عجیب بلند شد و در مقابلم قرار گرفت ( پدرم وقتی شهید شد، تنش سالم بود حتی یه دندونِ خراب هم نداشت.. ورزش می کرد.. می‌خندید.. یه تنِ یه لشگرو آموزش می داد.. اما عموم همیشه مریض بود. همه می‌گفتن آخرش جوون مرگ میشه. جنگ شروع شد. هر دو تا رفتن جبهه.. پدرِ سالمم شهید شد.. عمویِ بیمارم، هنوز هم زندست.. خدا واسه عمرِ بنده هاش سند صادر نمیکنه.. پس شمام صادر نکنید و به جای خودتون تصمیم بگیرین .. نه خدا.. )

لحنش زیادی محکم و قاطعانه بود. و حرفهایش منطقی و بنده وار.. سر به زیر انداختم.. راست می‌گفت خدا را اندازه ی کفِ دستم کوچک می‌دیدم و او دست و دلبازانه بزرگ بود.. نمی‌دانم چرا اما دلم فقط و فقط گریه می خواست و من خوشحالیم در اوجِ بزرگیش، رنگِ غم داشت. کجا بود پدر تا ببیند.. مسلمان شدم.. شیعه شدم.. و جوانی پاسدار، شیعه و از اولادِ علی، فاتحِ قلبِ یخ زده ی تک دخترش شده وقتی سکوتم را دید، دست در جیبش کرد و شکلاتی را به سمتم گرفت (حالا من باید چقدر منتظرِ جوابِ “بله” اتون بمونم؟؟ ) به صورتش نگاه کردم ( از کجا مطمئنید که انتخابِ من درسته؟؟ شما چیزی از گذشته ام می‌دونید؟) سری تکان داد و لبهایش را جمع کرد ( اونقدر که لازم باشه میدوونم.. در ضمن گذشته، دیگه گذشته. مهم حالِ الانتونه.. که ظاهرا پیش خدا خریدار زیاد داره..) تعجب کردم ( از کجا می‌دونید؟؟) لبخند زد ( دور از جون با یه نظامی طرفیدها.. ما همیشه عملیاتی اقدام می‌کنیم.. دقیق و مهندسی شده.. شما جواب ” بله” رو لطف کنید.. بنده در اسرع وقت کروکی رو با مشخصات دقیق تحویلتون میدم.. حله؟؟) شک داشتم.. به انتخابش شک داشتم.. ( فکرِ همه چیزو کردین؟؟ من.. بیماریم.. حالِ بدم.. ) نگذاشت حرفم تموم شود ( وجب به وجب.. حالا دیگه، یا علی؟؟؟؟) خدایا عطرت را جایی همین نزدیکی حس می‌کنم . خجالت زده با گرمایی که انگار از زیر پوستِ صورتم بیرون میزد، سر تکان دادم: ( یا علی..) #ادامه_دارد.. #زهرا_اسعد_بلند_دوست @ReyhanatoRasoul97

منتظرانه✨🌸 سلام امام زمانم❤️ سلام پدر مهربانم💚 ای چشمه ی دینِ ناب ما را دریاب! فرزند ابوتراب ما را دریاب! خورشید قشنگ فاطمه مهدی جان برعالم ما بتاب ما را دریاب! #مولاجان_دلتنگیم @ReyhanatoRasoul97

رهبرانه✨💚 امام خامنه ای(مدظله العالی): قصه گویی، هنر بسیار خوبی است. قصه های خوب، سازنده شخصیت کودک است‌. سعی کنید در این قصه گویی و در این کارهای هنری، اولین چیزی را که در کودک ایجاد می کنید، ایمان باشد. #رهرو_رهبری 🌺 @ReyhanatoRasoul97

با تدبّر در قرآن نگاه کنید که مشمول این آیه نباشیم: أفلا یتدبرون القرآنَ أم علی قلوبٍ أقفالها، قفل بر دل نباشیم، تدبّر کنیم قرآن را. #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن #جلسه_دوازدهم @ketabetarhekoli 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

"انّ اکرمکم عند الله اتقاکم" این حکم قاطع اسلامی است در زمینه نفی طبقات اجتماعی، گرامی ترین شما در نزد خدا، با تقواترین است. #طرح_کلی_اندیشه_اسلامی_در_قرآن #جلسه_دوازدهم @ketabetarhekoli 🌺🍃 @ReyhanatoRasoul97

﷽🕊 ☕️☕️☕️☕️☕️☕️ 💠#یک_فنجان_چای_باخدا #قسمت_هفتاد_و_نه “یاعلی” را که از دهانم شنید، لبهایش متبسم شد.. چشمانش خندید.. و نفس شوق زده اش را با صدا بیرون داد (کشتین ما رو خدایی.. از برگردوندنِ مناطق اِشغال شده سختتر بود..) سر بلند کرد. چشمانش را دیدم.. اما مسیرِ نگاهش باز هم مرا هدف نمی‌گرفت.. یعنی می شد که در پنجره ی چشمانم زل بزند؟؟ شکلاتِ جدا شده از پوست را به طرفم گرفت ( واجب شد دهنمونو شیرین کنیم.. بفرمایید. با اجازه من برم این خبر مسرت بخش رو به دانیال بدم تا حساب کار دستش بیاد..) میشد کنارِ این مذهبی هایِ بی ترمز بود و نخندید؟؟ با دست به بیرون رفتن از اتاق دعوتم کرد و خودش پشتِ سرم به راه افتاد. نمی‌دانم چه خاصیتی در اکسیژن ایران وجود دارد که شرم را به وجودت تزریق می کند. و منِ آلمان نشینِ سابق، برایِ اولین بار به رسم دخترکانِ ایرانی با هر قدم به سمت سالن خجالت کشیدم و صورت صورت گونه سرخ کردم. هنوز در تیررسِ نگاهِ سالن نشینان قرار نگرفته بودم که زمزمه ی امیرمهدی را زیر گوشم شنیدم (این روسری خیلی بهتون میاد..دستِ کسی که خریده درد نکنه..) یک پارچه حرارت شدم و ایستادم. اصلاً مگر من را دیده بود یا می دانست چه شکلی ام؟؟ بی توجه به میخکوبی ام از کنارم عبور کرد. با سینه ایی جلو داده و لبخندی پیروزمندانه که در نیم رخش میشد تماشا کرد. یک قدم جلوتر از من ایستاد و در دروبین نگاهِ منتظران قرار گرفت. شیطنتِ عجیبش یارایِ حرکت را از پاهایم دزدیده بود به همین خاطر ندیدم چه ژستی به چهره اش داد که پروین، فاطمه خانم و دانیال، به محضِ ورودش به سالن با خوشحالی صلوات فرستادند و مبارک باد، حواله ی مان کردند. و این آغازی شد برایِ هجومِ زندگی، هر چند کوتاه.. آن شب، تاریخِ عقد برایِ چند روز بعد مشخص شد و من برایِ اولین بار با تمامِ ترس از شدت خوشحالی روی زمین راه نمی رفتم. فاطمه خانم فردایِ آن شب، برایِ خرید پارچه و دوخت لباس به خانه مان آمد و مادرانه هایش را بی منت و ادعا، به وجودم پاشید. اصلاً انگار نه انگار که روزی مخالف بود و با حالا هر برشِ پارچه، صورتم را می‌بوسید و بخشش طلب می کرد. بخشش، محضِ خواسته ایی که حقش بود و من درکش می کردم. پروین مدام کارهایِ ریز و درشت را انجام می داد و مانندِ زنانِ اصیلِ ایرانی نصیحتم می کرد، که امیرمهدی اولاد پیغمبرست.. که احترامش واجب است.. که مبادا خم به ابرویش بیاورم.. که نکند دل بشکنم و ناراحتش کنم.. و من خیره به زندگیِ نباتی مادر، فکر می‌کردم که می‌شود در کنار حسام نفس کشید و بد بود؟؟ بیچاره مادر که هیچ وقتِ طعم خوشی، زیرِ زبانش مزه مزه نشد و حالا بی خبر از همه جا فقط به تماشا نشسته بود کوک خوردنِ لباسِ عقدِ دخترش را.. چند روزی از مراسم خواستگاری می‌گذشت و حسام حتی یکبار هم به دیدنم نیامده بود. دلم می‌کشید برایِ دیدنش و عصبی بودم از این همه بی فکری و بی عاطفه گی.. دوست داشتم با تمام وجود اعتراض کنم اما غرورم مهمتر از هر چیزِ دیگر بود. صبح روز عقد فاطمه خانم به خانه ی مان آمد تا به پروین در انجام کارها کمک کند. هر چه به ساعت عقد نزدیکتر می شدیم، گلبولهایِ استرسِ خونم بیشتر می شد. و من ریه هایم کمی حسام می‌طلبید و او انگار پشیمان بود از این انتخاب. که اگر نبود حداقل یکبار به دیدنم می آمد، اما نیامد.. با فاطمه خانم به آرایشگاه رفتیم. وقتی حجاب از سر برداشتم زنِ آرایشگر با صورتی پر دلسوزی به ابروهایِ یکی درمیان و موهایِ یک سانتی ام چشم دوخت. نگاهش حس قشنگی نداشت.. بغض کردم.. این روزها زیادی تحقیر نشده بودم؟؟ بهایِ داشتنت خیلی سنگین بود امیرمهدیِ فاطمه خانم، خیلی.. اما می‌ارزید.. چشمانِ شیشه شده در آینه اشکم، از مادرِ حسام پنهان نماند. صورتم را بوسید و قربان صدقه ام رفت که بخندم.. که عروس مگر گریه می کند؟؟ که اگر امیر مهدی بفهمد، ناراحت می‌شود.. و من خندیدم.. به لطفِ اسمِ تنها جنگجویِ زندگیم، لبخند بر لب نشاندم. مردِ نبردی که چند روزی از آخرین دیدارش می‌گذشت و من کلافه بودم از ندیدنش.. آرایشگر، رنگ بازیش را شروع کرد و من لحظه به لحظه کمی به زنده گان، شبیه تر می شدم. مقابل آینه ایستادم. این من بودم. سارای برهنه ی دیروز که حالا پوشیده در کلاهی سنگدوزی شده، محضِ پنهان کردنِ کچلی سرش، لباسی بلند و اسلامی سِت می کرد با آن. سارایی که نه مادری کنارش بود برایِ کِل کشیدن و نه پدری که به آغوش بکشد، تنِ نحیفش را.. در اوج سیاه فکری، لب تَر کردم به نقل و نباتِ خنده. و چه کسی گفته بود امروز خورشید برایِ من طلوع نکرده..

فاطمه خانم چادری سفید را رویِ سرم کشید و مادرانه پیشانی ام را بوسید و باز هم عذر طلب کرد. چادر جلویِ دیدم را می‌گرفت و من همچون نابینایی عصا زنان به لطفِ دستانِ فاطمه خانم از آرایشگاه خارج شدم. حالا چه کسی ما را به خانه می‌رساند. یقینا دانیال.. چون خبری از دامادِ فراریِ این روزها نبود. در پیاده رو ایستادیم که یک جفت کفشِ مشکی و مردانه روبه رویم ظاهر شد. مهربان و متین سلام داد. صدایش، زنگ شد در تونلِ شنواییم. حسام بود. دوست داشتم سر بلند کنم و یک دل سیر تماشا. اما امکان نداشت. در را باز کرد و من به کمک فاطمه خانم رویِ صندلی جلو، جا گرفتم. در تمام طولِ راه تا رسیدن به خانه فقط مادرِ حسام، قربان صدقه مان رفت و امیرمهدی ، پسرانه دلبری کرد. روی صندلیِ دونفره، مقابلِ سفره ی عقدی ایرانی نشسته بودم و صدایِ عاقد را می‌شنیدم ( آیا وکیلم؟؟) باید چه می‌گفتم؟؟ من هیچ وقت فرصتِ آموزشِ این رسوم را به مادر نداده بودم.. گیج و حیران قرآنِ به سیب شده در دستم خیره شدم. متأصل و نگران بودم که صدایِ نجوا گونه ی حسام کنارِ گوشم پچ پچ شد. ( فقط بگین بله..) و این مرد همیشه وقتی که باید؛ به دادم می‌رسید. با لهجه ایی آلمانی اما صدایی که تردید در آن موج میزد “بله” را گفتم.. حسام با منِ تیره بخت، خوشی را می‌چشید؟؟ صدای صلوات و سوت و کف در فضا پیچید و حسام چادر از چهره ام کنار زد. حالا چشمانش مستقیم ، مردمکِ نگاهم را هدف گرفته بود. به خدا قسم که نگاهش ستاره داشت و من آن نور را دیدم.. گاهی خوشحالیت طعمِ شکلاتِ تلخ می دهد.. و در آن لحظه من.. سارایی که زندگی را به هر شکل تصور می کرد جز دل بستن به یک جوانِ ریشدارِ مذهبی و پاسدار.. چقدر تلخیِ کامم شیرین بود… #ادامه_دارد.. #زهرا_اسعد_بلند_دوست @ReyhanatoRasoul97

#سلام_امام_مهربانم آشوبم، آرامشم تویی 🌹🌹🌹🌹🌹🌹 #اللّهم_عجِّل_لولیِّک_الفرج @ReyhanatoRasoul97

مرتّب خود را زیر ذرّه‌بین معیارهای اسلام قرار د‌هید و د‌ر كارها و د‌ید‌گاه‌هایتان د‌قّت د‌اشته باشید. سر سوزنی انحراف از مسیر واقعی پس از مد‌تی شما را به جایی می‌رساند كه د‌رمی‌یابید نسبت به نقطه ابتد‌ایی كه بر آن انطباق د‌اشته‌اید، زاویه بزرگی پد‌ید آمد‌ه و شما را از صراط مستقیم كاملاً د‌ور ساخته است. #شهید_عبدالحمید_دیالمه #باز_پنجشنبه_و_یاد_شهدا_با_صلوات @ReyhanatoRasoul97

💚🍃 🎞 ویدیو_کلیپ_زیبا #شهدا 🌷 حوادث را میبینند سرنوشتها را میبینند اعمال من و شما را میبینند @ReyhanatoRasoul97